Heimilistíminn - 29.03.1981, Blaðsíða 8

Þessi mynd var tekin áriö 1977, áöur en
Valentina og Leonid geröust pólitfskir
flóttamenn. Hér dansa þau Kitri og Basil f
Don Quixote.
hvað gerzt hafði. Hún ásakaði
aðeins Leonid. — Hann er
br jálaður, en það ert þú ekki,
sagði hún milli ekkasoganna,
þegar hún talaði við dóttur
sina i sima eftir þennan at-
burð. — Komdu heim aftur!
Valentina sem er 26 ára gömul og
Leonid sem er 33 ára, höfðu ekki gert
þetta af óyfirveguðu ráði og það var ekki
bara annað þeirra, sem ákvörðunina tók.
Þau höfðu verið að hugsa um þetta þau
sex ár, sem þau höfðu verið gift. Valen-
tina hlakkaði til þess að fá frelsi til þess að
geta farið óáreitt i kirkju, þegar hana
langaði til. Það hafði ekki verið auðvelt
vegna þess að stjórnendur Bolshoi-
ballettsins höfðu litið slfkt illu auga. Bæði
dreymdi hjónin lika um að geta fengið að
dansa hvar sem væri i heiminum, án póli-
tiskrar ihlutunar.
Leonid og Valentina voru ekki sömu
stórstjörnurnar og þeir sovézkir dansarar
aðrir, sem hingað til hafa beðið um hæli á
Vesturlöndum. Þar má nefna Rudolf
Nureyev árið 1961, Nataliu Makarovu árið
rdmu ári. Þetta var siðasta sýning
dansaranna i Bandarikjunum. Að henni
lokinnigengu Kozlov-hjónin Ut um bakdyr
leikhUssins iLos Angeles. Venjulega hafði
allt verið lokað og læst og þess vegna
fylgdist sú tylft KGB-manna, sem
ferðaðist með dönsurunum, ekki með þvi
sem var að gerast. Leonid og Valentina
höfðu komið þvi svo fyrir áður að dyrnar
voru ólæstar i þetta sinn. Þau gengu út
meðdansarapokana sina eina ihöndum. 1
þeim var ekki annað en ballettfatnaður
þeirra, snyrtivörur og baliettskórnir.
— Fimmtiu skref voru eins og heil
mannsævi segir Valentina, þegar hún
hugsar til þessarar stundar. Þau vildu
ekki stofna bandariskum vini sinum i
hættu eða skapa honum vandræði en hann
hafði hjálpað þeim til þess að komast I
burtu. Þess vegna fóru þau ekki strax um
kvöldið heim til hans heldur létu fyrirber-
ast i Volkswagen-sendiferðabil skammt
undan.
Eftir nokkurn svefn vaknaði Valentina
og opnaði blágráu augun sin klukkan sex
um morguninn, brosti til Leonids og
sagði: — Þettaer nýja lifið okkar. Engin
loftkæling, litill bill. Þetta er slæmt.
BOLSHOI-DANSARARNIR
TILEINKA SÉR BANDA-
RÍSKA LIFNAÐARHÆTTI
Þegar sovézku dansararnir
Valentina og Leonid Kozlov
stungu af frá sýningu Bolshoi
ballettsins i Los Angeles fyrir
ári og gerðust pólitiskir flótta-
menn kenndi móðir Valentinu
ekki hinu spilta vestri um
1970, Mikhail Baryshnikov árið 1974 og
Aleksandr Godunov, sem stakk af aðeins
24 dögum á undan Kozlovhjónunum.
Dansferill þeirra var þvi i töluverðri
hættu. — Þessi tiltekt okkar kom á óvart
jafnt I Sovétrikjunum sem i Bandarikjun-
um, segir Leonid á heldur lélegri ensku.
Lokasýning Bolshoi-ballettsins á
Romeó og Juliu var 16. september fyrir
Kozlov-hjónin tala litið um ástæðurnar
fyrir brotthlaupi sinu. Kannski liggja til
þessfleiriástæður en tungumálaerfiðleik-
arnir. Þau eiga nefnilega bæði fjölskyldur
sinar heima i Sovétrikjunum. Þau höfðu
svo sannarlega aldrei þurft að liða skort
þar eystra. Bolshoi-starfsmenn lifa góðu
lífi. Þau áttu geysistóra (á rússneskan
mælikvarða) tveggja herbergja ibúð
sumarhús og Fiat-bil.
Að sjálfsögðu áttu þau ekki einn einasta
eyri, þegar þau yfirgáfu dansflokkinn I
Kaliforniu. Rússneski sellóleikarinn og
hljómsveitarstjórinn Mstislav Rostropo-
vich hjálpaði þeim þó litillega með þvi að
lána þeim i byrjun 2000 dollara. Hann gaf
okkur li'ka tvö góð ráð varðandi lifið i
Bandarikjunum segir Leonid. — Við
skyldum ekki lesa gagnrýnina eftir dans-
sýningarnar vegna þess að hún væri ein-
tómt kjaftæði. Svo sagði hann okkur að
Leonid og Valentina hafa reynt aö bæta
enskukunnáttuna meö þvi aö horfa á sjón-
varpið. Þau hafa tileinkað sér þann
bandariska siö aö fá sér eitthvaö f gogginn
á incöan augiýsingarnar eru.