Heimilistíminn - 12.04.1981, Blaðsíða 13

mundi verða. En hvað segið þið annars um
þetta mál, börnin góð?”
„Mér likar það ágætlega,” sagði Tamar og
kinkaðikolli, ,,Þvi að þá verðum við strákarnir
tveir og steli urnar tvær og ég þarf ekki alltaf
að leika mér við stelpur.”
,,Já, það er alveg ágætt,” sagði Tóta. „Mér
lizt prýðilega á hann.”
„En hvað segir þú, Tai-Mi?” spurði pabbi.
„Langar þig nokkuð til að eignast Tomma fyrir
bróður?”
„Já, þökk fyrir, pabbi,” sagði Tai-Mi, inni-
lega glöð, og brosti til Tomma.
Tommi stóð alltaf fast hjá stól pabba og
fylgdist ákaft með þvi, sem gerðist.
„Nú er allt i lagi, Tommi,” sagði Pabbi,
„Þau langar öll til þess, að þú sért hjá okkur, ef
þú aðeins vilt það sjálfur.”
„Og frúin lika?” spurði Tommi.
„Já, alveg örugglega,” svaraði pabbi.
„Já, alveg örugglega,” endurtók mamma.
Þá hallaði Tommi sér að öxl pabba,
hamingjusamur og glaður, og brosti svo að
skein i mjallahvitar tennurnar, — að einni
undanskilinni.
12. ogsiðasti kafli.
FULLT HtJS
Trinita var nokkra daga um kyrrt i Afriku.
Mamma hafði tima til að kaupa ný föt handa
Tomma, þvi að auðvitað var gaman fyrir hann
að eignast sin eigin föt. Pabbi sendi skeyti til
lögreglunnar i New York, og fékk svar um hæl.
Pabbi og mamma fengu ekki fullnaðarsvar
við þvi, hvort þau mættu taka drenginn að sér.
Það þurfti vist að skiptast á mörgum skeytum
og bréfum, áður en þvi máli yrði komið i kring.
En lögreglan svaraði, að þeim væri örugglega
óhætt að hafa Tomma hjá sér um tima, þvi að i
Ameriku væri ekki vitað um neina ættingja,
sem gætu tekið hann að sér. Og það kæmi
aldrei til mála, að drengurinn færi aftur til
Kola-Pésa, þvi að sá maður kynni ekkert með
böln að fara.
„Ég hefði gaman að vita, hver það yrði
sem nú æki kolum fyrir hann”, sagði Tommi.
„Hann hlýtur að gera það bara sjálfur,”
sagði pabbi.
„Já, erði honum að góðu,” sagði Tommi.
íioisuiii neiur aidrei þiiií -svo vænt um
Kola-Pésa, að það væri honum nokkur raun að.
skilja við hann. „En heldurðu þá að lögreglan
leyfi mér að verða drengurinn þinn?” spurði
hann.
„Já, ég vona, að það verði i lagi innan"
skamms,” sagði pabbi og kinkaði kolli. „Ég á
nokkra góða vini i New York og þeir vita að ég
er ekki neinn sjóræningi. Þeir verða okkur
áreiðanlega til aðstoðar i þessu máli.”
„Sjóræningi!” sagði Tommi hlæjandi og
horfði til pabba.
Á meðan pabbi var við simann og mamma i
verzlunarferð, kvaddi Tamar félaga sina og
vini og góða manninn feita og konu hans.
Þau komu öll niður að Trinitu, þegar brottför.
hennar var ákveðin siðdegis, seinni daginn,
sem hún var um kyrrt. I þetta sinn var ekkert
erfitt að kveðjast, þvi að Tamar mundi
áreiðanlega koma oft með Trinitu svo að þeir
vinirnir mundu fljótlega hittast á ný.
Og svo lagði þá Trinita af stað, áleiðis til
Noregs. Börnin stóðu við borstokkinn og
veifuðu á meðan þau sáu Alla og hina drengina.
„Hvar er Tommi?” spurði Tóta og horfði i
kringum sig.
„Hann var hérna hjá okkur fyrir örstuttri
stund,” sagði Tamar. „Tommi, hvar ertu?”
kallaði hann.
„Hvar ertu, Tommi?” kallaði Txi-Mi.
„Tommi!” kallaði Tai-Mi.
Og nú fóru öll börnin að leita að Tomma.
En Tommi var alls ekki týndur. Hann var
inni i stóra salnum hjá mömmu og undi sér hið
bezta i einum hægindastólnum.
Mamma var að sinna ýmsu smávegis og
spjallaði samtimis við Tomma. Hún setti til
dæmis nýju fötin hans niður i skúffu, i klefa
barnanna, og blóm i vasa, sem áttu sina vissu
staði á veggjunum.
„Blómavasi,” sagði hún á norsku og rétti
fram einn vasann.
„Blómavasi,” endurtók Tommi.
„Blóm,” sagði mamma.
„Blóm,” endurtók Tommi.
„Góð lykt,” sagði mamma og þefaði að
blómunum.
„Ó — góð lykt”, sagði Tommi og stakk
nebbakrilinu niður i blómvöndinn.
Og nú langaði Tomma ekkert til að þeytast
um skipið eins og oft fyrr, þvi að það var svo
gaman að sitja, hér horfa á frúna og hugsa um
það, að nú var hún orðin mamma hans, — og ’
hlusta á rólegu, blæhreinu röddina hennar,
þegar hún talaði.
13