Heimilistíminn - 12.04.1981, Blaðsíða 14

Leikfimisalur er á heimilinu.
Óvenjulegar
aðferðir
Framhald af bls. 9
ekkert sérstakt námskeiö í „öryggisráö-
stöfunum”. Viö gerum þaö á annan hátt.
Viö skulum bregöa upp svipmynd, sem
viö höfum oft séö. Faöir kemur i heim-
sókn til okkar meö fjögurra ára son sinn
meö sér. Hann leiöir hann aö hringjunum,
sem eru of háir fyrir barniö. An andartaks
hiks lyftir faöirinn barninu upp I hringina.
— Haltu þér fast, ráöleggur hann.
En sá litli veit ekki enn, hvaö „fast”
þýöir. Og faöirinn gerir sér heldur ekki
grein fyrir þvi, hve öruggt tak sonur hans
hefur á hringjunum. Barniö missir takiö,
þegar faöirinn fer aö sveifla þvi til i
hringjunum, vegna þess aö viö þaö eykst
14
álagiö skyndilega á handleggi þess. Bæöi
faöir og barn komast i uppnám.
Við lyftum aldrei barni upp i þá hæð,
sem það kemst ekki sjálft i. Þess í stað
lækkum viö hringina þannig aö barnið
geti náö þeim sjálft.
Börnin eiga við sina erfiöleika aö etja
og foreldrarnir við sina. Feður geta aldrei
staöiztaöknýja börn sin áfram og hvetja
þau, og mæðurnar að vera sifeilt aö veita,
oft ótimabæra hjálp. Meö öörum oröum,
þaö er bannaö að veita aöstoð og bannaö
aö ýta á eftir börnunum. Hvernig er þá
hægt aö ná þeim árangri, sem óskað er
eftir? Þvi má koma til leiðar meö gleðinni
yfirþvi, þegar litlu manneskjunni tekst að
gera eitt eöa annaö. Samkvæmt okkar at-
hugunum, er þetta langáhrifarikasta
hvatningin fyrir barnið.
— Hve miklum tima eiga börnin að
verja til iíkamsæfinga?
— Anja, fjögurra ára, og Julia, þriggja
ára (nú er Anja 14 og Júlía 12), klifra upp
á stöl, þaöan upp á borö og stökkva af þvi
ofan á þykka gólfábréiðuna, siðan er þaö
aftur stóllinn, borðið, gólfábreiöan... Þær
gera þetta 72 sinnum i röö! Þegar Anton
var fimm ára gerði hann einu sinni 500
knébeygjur! Þau geta hangið i köðlunum i
10—15 minútur, klifraö þaöan uppá þver-
slána, þaöan yfir i veggslárnar. (Börnin
eru i leik: Gólfið er „vatn” þar sem þau
geta „drukknaö”, af þeim sökum hreyfa
þau sig alltaf i loftinu fyrir ofan gólfið.)
Hver er bezta aðferðin til þess aö koma
á fyrirmyndaræfingum? Enginn getur
ákvaröaö betur en barnið sjálft, hver er
dagleg þörf þess fyrir hreyfingu, svo og
hvergeta þesser. Ekki einu sinni hæfasti
iþróttaþjálfari. Hvers vegna ekki að
treysta náttúrunni?
Of mikið álag er þvi aöeins hugsanlegt,
aö barniö sé knúiö til þess aö gera eitt-
hvaö, sem er meira en geta þess segir til
um. Slikt kemur aldrei fyrir i leikjum. Af
þvi leiöir, aö leikfyrirkomulagiö er örugg-
asta tryggingin gegn of miklu álagi, þar á
meðal likamlegu álagi.
— Hvert er forskólastig Iikamlegs
þroska barna þinna?
— Þaö fer eftir þvi viö hvaö er miöaö. t
barnaheimilum og skólum er mat á
likamlegum þroska barnsins venjulega
byggt á upplýsingum um mælingar á
hæð, þyngd og brjóstmáli. Samkvæmt
þessu eru börnin okkar meöalbörn. En sé
dæmt eftir þeim eiginleikum, sem þjálf-
arar leggja til grundvallar, þegar þeir
velja drengi og stúlkur til inngöngu I
iþróttaskóla (kraftur, hraöi, mjúkleiki,
fimi, þol) veröur útkoman önnur: Synir
okkar og dætur eru langt á undan jafn-
öldrum sinum. Við uppgötvuöum þennan
mismun mjög snemma. Þaö er t.d. álitiö,
aö hjá þriggja ára gömlu barni fari fyrst
aö þroskast hæfileikinn til þess aö hlaupa.
A þessum aldri hefur bamiö ekki enn náð
„flugstiginu”. Það kjagar hratt áfram
fremur en hleypur. Þrátt fyrir þetta gátu
börnin okkar auðveldlega hlaupiö, er þau
voru þriggja ára.
Aðeins sjö börnum er „leyft” að
stökkva úr 70 sm. hæð. Einnig er sagt td.
að 5—6 ára gömul böm geti hlaupiö 30
metra vegalengd, en heldur ekki meira, *
og að þau eigi ekki að ganga meira en 500
metra. 1 okkarfjölskylduhafa þriggja ára
krakkar labbað tvo til þrjá kilometra, og
haldið i viö okkur, jafnvel þótt við höfum
gengið á eðlilegum gönguhraða. Fimm
ára bam fylgdi okkur eftir á gönguferð og
lagði að baki 20—25 km. á dag. Þegar
matarhlévar tekið lögðusthinir fulloönu
undir tré og teygðu úr þreyttum fótum, en
strax og krakkarnir höföu lagt frá sér
bakpokana, fóru þau að leika sér eöa fóru
I könnunarleiöangra um hiö ókunna land-
svæöi. Okkur skildist, að geta barnanna
var miklu meiri heldur en við héldum.
Svona var það sem viö byrjuöum, og
þessi varö árangur okkar... Höfuömæli-
kvaröi okkar á réttmæti þeirrar aöferöar,
sem við höfum valið, hefur alltaf veriö
bömin sjálf. Við urðum ekki alltaf sam-
stiga þroska þeirra og gerðum oft mistök i
ágizkunum okkar, og vanmátum greini-
lega getu þeirra. En þaö vom ánægjuleg
mistök!
Eldri börnin taka þátt i uppeldi
yngri barnanna.