Heimilistíminn - 26.04.1981, Blaðsíða 14

Lögreglukomir
Framhald af bls. 9.
Einn af rannsóknarlögreglumönnum i
morðdeild i Detroit segir, að konur geti án
efa verið betri rannsóknarlögreglumenn
//le>
Þessi ávisun er svo sannarlega
ekki fölsuð. Ég fann hana I pen-
ingaskáp.
Fáðu þér lit óg byrjaöu aö
mála alla tölustafina á mynd-
inni svarta. Þú átt ekki aö mála
bókstafina, heldur láta þá vera
hvita áfram. Þegar þú ert bú-
inn, þá sérðu aö í myndinni er
falin önnur mynd. Af hverju
skyldi hún nú vera?
en karlar. Þær vita, hvernig á að fara að
þvi að fá fólk til þess að leysa frá skjóð-
unni og veita upplýsingar. Og svo hafa
þærlfkaoftátiðumróandi áhrif á þá,sem
i kringum þær eru.Ekki er þó hægt að
leysa öll vandamál með þvi einu að tala.
Til eru þeir glæpamenn, sem ætla sér alls
ekki að lenda i fangelsi.
Sumar lögreglukonur i Detroit eru
þeirrar skoðunar, að þessar grunsemdir
um vanhæfni lögreglukvenna, hafi verið
ástæðan fyrir þvi, að Qlenda Rudolph, 27
ára gömul og Katherine Perkins, 35 ára,
voru látnar hætta i lögreglunni. Konurnar
voru leystar frá störfum vegna hugleysis,
sem átti að hafa komið fram i þvi, að þær
veittu ekki karlmanni, sem með þeim var
á vakt nægilega aðstoð, er hann átti i úti-
stöðum við mann nokkurn.
Báðar lögreglukonurnar neituðu algjör-
lega þessum áburði, og fengu þær vinnu
sina aftur. Svo var þeim bara sagt upp fá-
einum mánuðum siðar, þegar fækka
þurfti i lögregluliðinu vegna fjárhags-
vandræða Detroitborgar.
Katherine Perkins segir um þetta mál:
— Mér kom aldrei til hugar, að ég væri
sek um kjarkleysi, og sömuleiðis datt
þeim karlmönnunum, aldrei annað i hug,
en ég væri sek. Perkins er aðeins 163 cm
1 á hæð og 130 pund og efast alls ekki
um hæfileika sina til þess að leysa lög-
reglustarfið vel af hendi. — Vel getur ver-
ið, að ég geti ekki slegist við 200 punda jöt-
unn, segir hún, — en lögreglumenn þurfa
að hafa gáfur og skilning til að bera. Ég er
atvinnumaður, en ekki einhver' „hálf-
vitalögga”.
Karlar jafnt sem konur i iögreglunni
viðurkenna að Starsky-Hutch-imyndin
um lögreglumenn, sem berjast gegn
glæpamönnum með hnefunum einum sé
hrein fjarstæða. — Mestur hluti starfsins
er eiginlega pappirsvinnaeða upplýsinga-
miðlun hvers konar og liklega aðeins i
5% tilfellum þarf að beita kröftum við,
segir Doreen Mathis 29 ára gömul lög-
reglukona, sem er með háskólapróf i
félagsráðgjöf. Hún varð fyrst allra lög-
reglukvenna i Detroit til þess að drepa
mann i skotbardaga árið 1978. Aður en til
þessara afdrifariku átaka kom, höfðu
margir eldri samstarfsmenn hennar ekki
viðurkennt hana sem fullgildan lögreglu-
mann. Um þetta segir Doreen Mathis: —
Kvöldið,sem skotbardaginn átti sér stað,
kom einn þeirra, sem mesta andstöðu
hafði sýnt mér, til min og sagði: — vel af
sér vikið Mathis lögreglumaður. Áður
hafði hann ekki einu sinni viljað leyfa mér
að koma við talstöðina.
Samt sem áður eru enn til þær konur i
lögreglunni, sem eru þeirrar skoðunar, að
kynsystur þeirra eigi ekki að gegna varð-
stöðu á strætum úti.
Cynthia Eggers, fertug lög-
reglukona i Detroit, og sú fyrsta þar sem
hefur gegnt rannsóknarlögreglumanns-
starfi i morðdeildinni, er efins i að hún
heföi gengið i lögregluna, ef hún hefði orð-
ið að aka um i lögreglubil. Hún er einnig
mótfallin þvi, að maður hennar, sem
einnig er lögreglumaður, standi vörð með
konu sér við hlið. — Henni fellur vel að
vinna á götum úti, en ég er viss um, að ef
eitthvað alvarlegt kæmi fyrir, myndi
hann reyna að verja konu, ef hún væri
með honum, en ekki einhver karlmaður-
inn, félagi hans, segir eiginkonan. — Svo
er ég heldur ekkert viss um, að mér
myndi líka að vita af honum akandi um
göturnarmeðkvenmanniátta tima á dag.
Er einhver ástæða fyrir svona kyn-
ferðisgrunsemdum eða ásökunum um að
kynlif geti blandast inn i lögreglustarfið?
— Helmingur kvennanna I minni deild
hefur verið I tygjum við gifta menn i lög-
regluliðinu, segir ein af lögreglukonunum
i Detroit. — Flestar konurnar hafa lika
skilið, eftir að þær gerðust lögreglumenn.
James Bannon yfirlögregluþjónn hefur
þetta um málið að segja: — Ég yrði
ekkert hissa þótt ég kæmist að raun um,
að flestar tegreglukonurnar lifðu óvenju
fjörugu kynllfi. Hugmyndirnar um lög-
reglustarfið hafa oft blandazt hugmynd-
um um of mikla drykkju, frjálsar ástir og
Iþróttaáhuga, sem gengið hefur út i öfgar.
Ef kvenlögregluþjónar telja, að kynlif sé
hluti af þvi að gegna starfinu eins og vera
ber, þá fylgja þær áreiðanlega þeirri
skoðun sinni út i ystu æsar. Það sem verð-
ur að gera er að breyta hugmyndum
manna um lögregluþjóninn og eðli starfs-
ins.
Vel getur þurft að gera það, en slikar
breytingar eiga sér ekki stað á einni
nóttu. — Allar breytingar koma eftir lang-
an tima, segir Mary Jarrett, 49 ára gömul
kona, sem er yfirmaður tæknideildar lög-
reglunnar i Detroit. Hún hefur verið lög-
reglukona i 22 ár, og er fyrsta konan sem
nær foringjatign. — En konur lita öðrum
augum á glæpi heldur en menn. Þegar
veriöer að rannsaka glæpamál, svo dæmi
sé tekið, þá taka konurnar eftir ýmsu
varðandi efni og staðsetningu húsgagna,
sem karlmaður myndi ekki sjá. Einnig
eru konur næmari fyrir tilfinningum hins
grunaða, þegar veriö er að yfirheyra
hann. Konur þola alls ekki misbeitingu
valds, en menn á hinn bóginn snúa bökum
saman til þess að verja félaga sina. Kon-
urnar i lögreglunni virðast skilja það bet-
ur en karlarnir, að þær eru i þjónustu hins
opinbera.
Að lokum má svo vitna til orða Williams
Hart yfirmanns lögreglunnar I Detroit.
Hann segir: — Sumar lögreglukonur eru i
meðallagi, sumar eru stórkostlegar, enn
eru aðrar, sem standast alls ekki þær
kröfur, sem gerðar eru til þeirra — rétt
eins ogerum karlmennina. Við þetta bæt-
ir Bannon yfirlögregluþjónn: — Tölfræði-
lega er eini verulegi mismunurinn sá, að á
ákveðnum tima verður að leyfa 10%
kvennanna að sinna léttari störfum en
endra. nær. Það er þegar þær eiga von á
barni.
þfb.
14