NT - 03.08.1984, Blaðsíða 8

Föstudagur 3. ágúst 1984 8
Bræðraminning:
Ólafur Sigurbergur
Sigurgeirsson og
Sigurjón Sigurgeirsson
Það er skammt stórra högga
á milli í ættinni. Bræðurnir í
Hlíð báðir látnir með rúmlega
hálfs árs millibili. Okkur langar
til að minnast þeirra í fáum orð-
um nú að leiðarlokum.
Þeir bræður bjuggu félagsbúi
að Hlíð, Austur-Eyjafjalla-
hreppi og var samstarf þeirra
með eindæmum gott. Báðir
unnu ættjörð sinni og sveit og
gátu hvorugur hugsað sér annan
samastað en Hlíð
Daprast ekki trú og tryggð
traust ogfegurð ástarinnar.
Fann ég gleði, frið og dyggð,
fól þér leyndarmál og hryggð.
Eyjafjalla indœl byggð,
unaðsheimur bernsku
minnar.
(T.E.)
Ólafur Sigurbergur Sigur-
geirsson bóndi í Hlíð lést á
Landakotsspítala 26. október
1983 eftir stutta en erfiða sjúk-
dómslegu. Bergur, eins og hann
var alltaf kallaður, fæddist 3.
mars 1916. Var hann þriðji í röð
10 barna hjónanna Sigurgeirs
Sigurðssonar og Sigurlínu Jóns-
dóttur í Hlíð og komust níu
þeirra upp. Faðir hans lést árið
1934. Var það mikill missir fyrir
konu með stóran barnahóp, en
þá voru fimm systkinanna innan
við fermingu. Kom það í hlut
elstu barnanna ásamt móður
þeirra að sjá heimilinu far-
borða. Þá kom sér vel sam-
heldni og hjálpfýsi þeirra hvert
við annað eins og reyndar við
alla sem þau hafa átt samskipti
við. Hefur sú samheldni systkin-
anna í engu dvínað eftir að þau
fóru að heiman og stofnuðu sín-
ar eigin fjölskyldur. Á heimilinu
var einnig móðir Sigurlínu, Þór-
anna Sveinsdóttir, og var hún
mikil stoð þeirra því nóg var að
gera. Hún dvaldi í Hlíð allt til
æviloka, en hún lést 1948.
Bergur stundaði vinnu utan
heimilis eins mikið og mögulegt
var því jörðin var lítil og gaf lítið
af sér en munnarnir margir sem
þurfti að metta. Aðallega var
um sjósókn að ræða og þá frá
Vestmannaeyjum og réri hann
16 vertíðir. Ekki var þó fundið
fé að fara á vertíð, því þá var
engin kauptrygging og kom það
jafnvel fyrir, ef ekki fiskaðist,
að hann kæmi snauðari heim en
þá er hann lagði af stað.
Þegar hann var á vélbátnum
Ófeigi frá Vestmannaeyjum
varð hann einu sinni svo lán-
samur að bjarga mannslífum.
Það var í vondu veðri að bátur-
inn kastaðist á hliðina. Bergur
og tveir aðrir menn voru á þilfari
og tók þá alla út. Bergi tókst að
komast aftur upp í bátinn og
bjarga félögum sínum tveim um
borð. Þegar eigandi bátsins,
sem var Jón á Hólmi, frétti af
þessari björgun varð honum að
orði: „Já, það munar um hand-
tökin hans Bergs.“
Bergur var traustur og trygg-
ur þeim sem hann umgekkst og
öllum þeim sem áttu því láni að
fagna að kynnast honum þótti
vænt um hann. Hann bjó alla tíð
í Hlíð og hvorki kvæntist né
eignaðist börn, en börnunum í
Hlíð var hann sem besti faðir og
vinur hvort heldur það voru
heimilisbörnin eða önnur sem
þar dvöldu um lengri eða
skemmri tíma. Er ekki að efa að
Arnað Heilla_____________
Ingimar Sigurðsson, sextugur
í dag er sextugur drengskap-
armaðurinn Ingimar Sigurðsson
í Kópavogi, Hraunbraut 41 -
sonur Kristínar J. Jónsdóttur og
Sigurðar Jóhannessonar.
Ingimar Sigurðsson er fæddur
3. ágúst 1924. Hann kynntist
snemma á lífsæfinni örðugum
fjárhag en naut þess að eiga
foreldra sem settu ofar verald-
legum efnum hin andlegu gæði
og grunninn til sómasamlegs
lífs.
Það hefur sannast á Ingimari
að hann hefur notið trausts
samferðamanna sinna enda
starfar hann sem verkstjóri hjá
Vegagerð ríkisins - og hefur
gegnt fjölmörgum trúnaðar-
störfum, sem samferðamenn
hans hafa falið honum. Hann
hefur numið járnsmíði og voru
honum m.a. falin ábyrgðarmikil
störf fyrir stéttarbræður sína.
Þá er ekki úr vegi að geta þess
að Ingimar var einn af stofnend-
um Lionsklúbbsins MUNINS
og einn af fyrstu formönnum
hans starfsveturinn 1972-1973.
Hann var einn af þeim er fyrst-
um var falin gerð stofnskrár
Hjúkrunarheimilis aldraðara í
Kópavogi - enda bar hann það
málefni í hjarta sínu og vann
þar fölskvalaust að framgangi
þess, enda er nú svo komið að
Hjúkrunarheimili aldraðra í
Kópavogi er glæsileg staðreynd
að Kópavogsbraut 1 - málefni
sem hann og aðrir Kópavogs-
búar báru fram til sigurs -
dæmigert um fórnfúst vinnu-
framlag og farsællega unnin
störf.
Síðastliðinn starfsvetur hefur
Ingimar Sigurðsson verið
svæðisstjóri á svæði 7 í Lions-
hreyfingunni á íslandi og kaus
umdæmisstjóri hans Svavar
Gests, hann LION fyrir apríl
1984 fyrir það að hann lagði
mikla rækt við hið yfirgrips-
mikla svæðisstjórastarf.
Mér er ljúft að minnast vinar
míns Ingimars, sem mikils
mannvinar og ber þar sérstak-
lega bæst aðdáun barnabarna
minna á honum, en sjaldan veit
ég meiri ánægju hjá þeim en
þegar þau heimsækja hann.
Klúbbbræður þínir í Lions-
klúbbnum MUNIN senda þér
einlægar afmæliskveðjur.
Með kærum Lionskveðjum
Stefán Trjámann Tryggvason.
þau minnast hans með hlýhug
og þakklæti og þeirra bræðra
beggja. Ungur frændi Bergs ber
nafn hans og þótti honum mjög
vænt um það.
Sigurjón Sigurgeirsson var
næst elstur þeirra Hlíðarsyst-
kina, fæddur 9.6 1914 og hafði
nýlega haldið upp á sjötugsaf-
mæli sitt er hann lést að heimili
sínu að kvöldi dags hinn 17. júlí
síðastliðinn. Hafði hann fyrr á
árinu fengið fyrirboða þess er
koma skyldi, því hann var í tví-
gang á þessu ári búinn að liggja
á Landakoti. Síðustu vikurnar
dvaldi hann heima hjá ástvinum
sínum.
Sigurjón fór snemma að
vinna, fyrst heima fyrir og fljót-
lega einnig utan heimilis eins og
með þurfti og hægt var. Alla tíð
var hann þó fyrst og fremst
bóndi. Hann stundaði félags-
störf af miklum áhuga. Ungur
gekk hann í Ungmennafélagið
og starfaði þar og þeir bræður
báðir. Sveitarstjórnarmál lét
hann og mikið til sín taka og sat
í fjölda nefnda og félaga sem
stuðluðu að bættum búskapar-
háttum og var hann í stjórn
margra þeirra, meðal annars í
hreppsnefnd.
Sigurjón og Begur voru allt
frá æskuárum illa haldnir af
asma (heymæði) sem ágerðist
mjög síðustu árin og rændi þá
starfsorku. Kom sér þá vel að
eiga Geir bróður þeirra að, en
hann hefur alltaf verið boðinn
og búinn að vinna heimilinu allt
það gagn sem hann hefur getað.
Sigurjón kvæntist eftirlifandi
konu sinni Guðrúnu Eiríksdótt-
ur 28. des. 1963 og reyndist dótt-
ur hennar Hugrúnu Kristínu
Helgadóttur í engu síður en sín-
um eigin börnum, en hann var
mjög ástríkur faðir. Þau Guð-
rún og Sigurjón eignuðust þrjú
börn sem öll eru í heimahúsum.
Þau eru: Eiríkur Ingi, sem tók
við hlut Bergs í búskapnum við
fráfall hans, Sigurlín Þórlaug og
Sigurgeir Hlíðar. Hugrún er gift
og býr í Hafnarfirði.
Það er þung raun fyrir Guð-
rúnu og börnin að sjá á bak
elskaðs eiginmanns og föður.
Björtum Guðs á brautum
brœður gangið þið.
Leystir lífs frá þrautum.
Pað lofa viljum við.
Við teljum það gæfu okkar að
hafa þekkt fólk eins og Berg og
Sigurjón og viljum þakka af al-
hug þriggja áratuga kynni. Guð
blessi minningu ykkar og styrki
fjölskylduna í Hlíð og aðra
vandamenn.
Þórhildur og Silla
Geir Sigurðsson
frá Skerðingsstöðum
Fæddur 10. október 1902
Dáinn 24. júlí 1984
„Par sem stóð mín vagga,
vil ég hljóta gröf. “
Geir fæddist og ólst upp
fyrstu ár ævi sinnar á fornum
söguslóðum Laxdælu, Sælings-
dal. Faðir hans var Sigurður
Magnússon bóndi þar og kona
hans Helga Ásgeirsdóttir.
Föður sin missti Geir þá hann
var ungur að árum, en móðir
hans, Helga, giftist aftur hálf-
bróður fyrri manns síns og bjó
eftir það allan sinn búskap í
Glerárskógum. Þar inn af botni
Hvammsfjarðar var Geir öll sín
þroskaár. Fyrst í barnaskóla
síðan í unglingaskóla í Hjarðar-
holti, þar næst í Samvinnuskóla
Jónasar. Fyrirvinna hjá móður
sinni og ráðsmaður var Geir frá
því hún missti seinni mann sinn
1925 og til ársins 1939 að hann
hóf búskap á Skerðingsstöðum.
Það var á árunum rétt eftir
1930 að Dalamenn héldu sína
árlegu skemmtun eða héraðs-
mót, sem sprottin voru upp af
ungmennafélagshreyfingunni,
og haldið var að þessu sinni á
gamla höfuðbólinu Ólafsdal.
Þetta var í eina skiptið sem ég
sótti svona mót. Ég man það var
fjölmennt en ekki er mér minn-
isstætt hvað þar fór fram utan
þess að þar steig maður einn í
pontu og talaði yfir mótsgest-
um. Maður þessi var myndar-
legur á velli, dökkhærður með
dökka skeggrót, mikilúðlegur í
andliti, fasið einbeitt, en við-
mótið glaðlegt. Maður þessi tal-
aði gott íslenskt mál, röddin var
styrk og framsetningin skipuleg.
Allt sem hann sagði náði eyrum
áheyrenda. Aðalerindi ræðu-
manns var að brýna íslenskt
æskufólk til dáða og framfara,
það ætti þetta land, þeirra væri
framtíðin, það væri risinn nýr
morgunn. Ég spurði hver sá
maður væri sem talaði svo. Mér
var svarað að hann héti Geir
Sigurðsson frá Glerárskógum.
Seinna þetta sama sumar var
flokkur sá sem ég vann með við
brúarvinnu rétt hjá heimili
Geirs. Þá hófust okkar kynni.
Mér féll maðurinn vel frá fyrstu
tíð og síst minnkaði það er á
aldurinn leið. Ekki urðu kynnin
löng að þessu sinni, ég fór
suður, og nokkrum árum seinna
fór hann að búa á Skerðings-
stöðum, næsta bæ við Hvamm.
Næst hittumst við um 1960
norður í Vestur-Húnavatns-
sýslu, Víðihlíð. Ég vann þar við
lokaáfanga á félagsheimilinu,
en hann var við kennslu í
Vesturhópi. Þá var hann búinn
að missa sína góðu konu Maríu
Ólafsdóttur frá Þverdal. Dóttir
hans og tengdasonur tekin við
búi á Skerðingsstöðum. Seinna
fluttu þau ásamt Geir til
Reykjavíkur. í Húnavatnssýslu
kenndi hann í nokkra vetur. Nú
kom sér vel að hafa numið í
skóla í Hjarðarholti og ekki
síður hjá Jónasi frá Hriflu.
Kennslan var honum hæg,
hann hafði bæði vit og lærdóm
sem til þurfti. Það fór vel á því
að breiðfirski bóndinn upp-
fræddi húnvetnsk börn, hann
var í eðli sínu vígður íslenskri
mold og fátt það til í sam-
skiptum lands og þjóðar sem
hann ekki kunni skil á.
Geir bjó seinustu árin á
Bugðulæk 5 hjá dóttur sinni.
Þar átti hann góðan samastað
ásamt barnabörnum sínum. Ég
kom oft til Geirs á Bugðulæk-
inn, þar var gott að koma.
Alltaf fannst mér ég verða ríkari
að reynslu eftir samtal við Geir.
Hann kunni frá mörgu að segja
og var yfirgripsmikill á hinar
innstu hliðar mannlegs eðlis,
enda góðum gáfum gæddur og
gjörhugull. Þótt hann sæti hér í
margmenninu var hugur hans
lengst af vestur í Dölum. Þar og
hvergi annars staðar átti hann
heima. Þar átti hann sín bestu
ár við búskap á góðri jörð, vel
settri í blómlegu héraði. Þar var
víðsýnt af heimahlaði, þarna
átti hann sína æsku, félagsmála-
störf í ungmennafélaginu, síðar
í sveitastjórnun og setu í kaup-
félagsstjórnum.
Geir var vel ritfær, skrifaði
margar greinar í blöð og tímarit.
Bók hans „Frá morgni aldar“ er
gott innlegg í breytingarskeið
þjóðarinnar á fyrstu tugum
þessarar aldar.
Nú er Geir kominn heim,
heim í dalinn þar sem hann eitt
sinn bylti mold, byggði hús og
breytti koti í kostajörð. Þar
stóð hugur hans lengstum í
víðáttu þess héraðs við Breiða-
fjörð, þar sem vorsólin gyllir
hvað best voga og víkur. Með
þökk og virðingu kveð ég þenn-
an vin minn og sendi Helgu
dóttur hans, manni hennar og
börnum samúðarkveðjur.
Sigurgeir Magnússon
w
Islendingaþáttum
— minningar- og afmælisgreinar birtar daglega.
■ Franivegis verða al'mælis- ojj iniiminjjaroreinar liirlar
i hlaðiiui dajilefja, en hætt verður vikulej>ri iitj>alii Islend-
inj>aþátta eins oj> verið hefur. I stað þess heí'ur verið
nkveðið að j>ela ut Islendinj'aþætti sjaldnar en elnisnieiri.
oj> hjóða þá i serstakri áskril't til þeirra sem áluij>a hal'a.
Ahuj>alolk um lslendinj>aþættina er heðið imi að láta skra
sijj iiiður á aíj>reiðslu hlaðsins, Siðiimula 15. Revkjavík,
eða í sima 86300. ritsl j.
VARAHLUTIR HF
Fyrir japanska híla
Daihatsu
Datsun
Honda
Isil/ll
Ma/da
Mitsuhishi
Suharii
Su/uki
loyota
Vatnsdœlur - Vatnslásar
Viftureimar - Tímareimar
Startarar - Alternatorar
Kveikjukerfi - Framljós
Bremsudtelur - Dœlusett
Bremsubordar - Bremsuklossar
Frambretti - Grill - Stuðarar
á Datsun o.fl. o.fl.
VARAHLLTIR HF
Armula 22 - Simi 31-0-10