NT - 03.08.1984, Blaðsíða 18

Föstudagur 3. ágúst 1984--18
■ Claytun Moore lék í
margri myndinni um „The
Lone Ranger ásamt Silver
sínum. Hann segir alveg
öruggt aö aðdáun á Villta
vestrinu eigi eftir aö skjóta
rótum á ný, enda séu þaö
kúrekarnir, sem eigi
heiðurinn af því að hafa
gert Ameríku að
hættulausum stað.
Kúrekinn sé í augum
Bandaríkjamanna fulltrúi
heiðarleika og vcrndara
laga og reglna.
Samvistir vi
íslenska hestihn
hollar
sjúklingnum
- en kerfið vildi
bregða fyrir þær fæti!
■ „Per“ er dulnefni á 12 ára
gömlum norskum dreng, sjúkl-
ingi við geðsjúkrahús á Þela-
mörk. Einn liður í lækningu
hans átti að vera að leyfa
honum að fara á einnar viku
hestanámskeið í Hardanger-
vidda ásamt leiðsögumanni.
„Per“ hafði þegar náð þeim
árangri eftir nokkurra daga
námskeiðsveru að hafa yfir-
unnið hræðslu sína við hesta
og bundist vináttuböndum við
íslenska hestinn Snátt, þegar
svo virtist sem reiðarslag ætlaði
að dynja yfir.
Einhverjir snillingar í kerf-
inu komust að því, að leiðsögu-
maður „Pers“ væri þegar búinn
að skila fleiri vinnustundum en
honum bar og kölluðu hann
því til baka til síns heima, auð-
vitað með „Per“ í farangrin-
um. Þetta urðu þeim báðum
-----------T*
■ Hugh O’Brían er hér í hinni sígildu viðbragðsstöðu kúrekans.
„Snátt er besti hestur í heimi,“ segir sjúklingurínn „Per“, scm
eftir örfárra daga samv
þennan tslenska hest.
geysileg vonbrigði, þar sem
„Per“ var þegar kominn vel á
veg með að komast upp á lagið
í hestamennskunni og nokkur
batamerki voru orðin ljós.
Leiðsögumaðurinn greip til
þess ráðs að vekja athygli á
málinu í norskum blöðum,
með þeim árangri að víðsýnni
menn í heilbrigðisþjónustunni
sáu að ekkert vit var í að taka
„Per“ af námskeiðinu í miðj-
um klíðum á svona vitlausum
forsendum, auðvitað yrði að
líta stórt á málið með hliósjón
af því hvað „Per“ virtist hafa
gott af samskiptum sínum við
hestana.
Málið er því komið í höfn og
„Per“ fær að vera vikuna út á
námskeiðinu, eins og fyrirfram
var áformað. Hann varpar því
öndinni léttar og nýtur sam-
vistanna við Snátt, „besta hest
í heimi“ að sögn „Pers“.
Sumum kann að virðast
þetta heldur ómerkilegt mál,
en leiðsögumaður „Pers“ og
starfsfélagar hans eru ekki á
sama máli. Þeir hafa ekki bara
komist að þeirri niðurstöðu að
hestanámskeiðið hafi verið
hreinasta heilsulind fyrir
„Per“, heldur megi gera sér
vonir um áframhaldandi bata
hjá honum, ef hann fær tæki-
færi til að umgangast hesta í
framtíðinni á sínum heima-
slóðum. Og úr því þessi aðferð
hefur reynst svo vel í þessu
tilfelli, af hverju ætti hún ekki
líka að eiga vel við fleiri sjúkl-
inga, sem eins væri ástatt fyrir
og „Per“?
■ Kirk Douglas er gamalgróinn í hlutverki varðar laga og réttar
í „Villta vestrinu.“ Hann tekur heilshugar undir með félögum
sínum um að það sé síður en svo að dagar „Villta vestursins“ séu
taldir. Að vísu hafí kúrekarnir nú um tíma brugðið sér í hlutverk
geimfara, en rætur hinna einu og sönnu kúreka standi svo djúpt
meðal Bandaríkjamanna, að þær verði ekki rifnar upp.
■ Villta vestrið hefur verið
þó nokkuð til umræðu hér á
landi upp á síðkastið og ekki
laust við að það hafi færst
örlítið nær okkur með hinni
margumtöluðu „Kántrýhátíð"
á Skagaströnd fyrir skemmstu.
Vestur í henni Amcríku
hefur hins vegar ,yillta vestrið”
legið í hálfgerðri glcymsku
síðustu árin, eða a.m.k. finnst
gallhörðum aðdáendum þess
umfjöllun um það hafa verið
dálítið annarleg síðustu árin.
Liðin er sú tíð, þegar
kvikmyndirnar runnu á
færibandinu, þar sem algóðu
kúrekarnir unnu frækilegan
sigur á alvondu glæponunum
án þess að blása úr nös. Nú eru
þeir ekki lengur upp á sitt
bcsta Roy Rogers á honum
Trigger sínum, Clayton Moore
á Silvcr sínum, Gene Autry
eða Kirk Douglas, svo að
einhverjir séu nefndir til af
hinum fornfrægu hetjum hvíta
tjaldsins.
Allir þessir fyrrnefndu eru
þóenn í fullu fjöri. Roy Rogers
og Gene Autry eru ennþá að
og konia víða og oft fram í
hinum gamalkunnu
hlutverkum sínunt sem
syngjandi kúrekar. Kirk
Douglas hefur nýlokið við leik
í vestramynd af gömlu
gerðinni, sem gerð er fyrir
kaplasjónvarp. Og allir eru
þeir handvissir um að
vestramyndirnar eigi enn eftir
að lifa blómaskeið, rétt eins og
í þá gömu góðu daga. -
Vestrar eru eins og árstíðirnar,
segir Roy Rogers. - Þeir eiga
sína hringrás og það cr alveg
áreiðanlegt að við eigum eftir
að sjá endurreisn þcirra.
Lifir „Villta vestrið"
senn nýja
blómatíma?