Alþýðublaðið - 13.05.1922, Page 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Karlmanns-
Unglinga-
Drengja-
föt.
Nærföt
hálslín
ksupa mccn bczt
og ódýrast hjá
Eelya Jóissyii
Laugaveg 11.
Knna ó .kast tit þe ■« að þvo
þwott nú þegar. Suðurgötu 14,
mð'i
Umboð«maður mino í
Hafnarfi'öi, ið pvi er sn rtir Jó-
frlðarstaðaeigntsia, er kennari Frlð
rik Bjarnason Meulenberg
Kit^ijó'i og abyigó -.i*öur:
ólafur Friðrtksson.
Ptentsanðja.n Gutenoerg.
E.s. Etorg
fer væntanlega írá Haínarfuði rsáIssgt 18. maí til Aber*
deen, Aalborg Og Leith, svo aftur hingað til Reykjavikur.
Skipið getur tekið vörur til Aberdeen og Leith,
þarf að tilkynnast oss sem fyrst.
E.s. Willemoes
fer bé3an tsatjpaBldfeæ’ð (wrakværat 2 ferð Starliegs) vestur og
tiOfður líriagura laud nál- 25. UMÍ-
H.f. Bimskipafélag1 íslands.
Brauð- og mjólkursölubúð
spáný og falleg verður opauð sunnudagsmorguninn 14 oisí á
ÞÓPSgötu 3. Brauðin eru frá hinni góðu og alþektu Alþýflu-
brauðgerð, og pijólk frá góðucn heimilum. — 2 stúlkur verða þar
við afgreiðslu, liprar og kurteisar við væntanlega við3kiftamenu.
Virðingaríyllst.
Ó15f Benediktsdóttir.
Unglingastúkan Æskan nr. 1.
Fundur á morgun kl. 3. Afhentir sðgöngumiðíir að af
mælisfagnaðinum. Félsgar 14 ára o? eldri kjósa fuiltrúa
til Stórstúkuþingsins eftir fund. — Skilið lánsbókum. —
Edgar Rice Burrougks. Tarzan.
Eitt augnablik lá Jane Porter þannig með hálflokuð
augun. Eitt augnablik — hið fyrsta á æfi hennar —
vissi hún hvað ást var.
En eins snögglega og hún hafði mist stjórn á sjálfri
sér, eins snögglega breyttist hún aftur, og blóðið hljóp
í kinnar hennar, um leið og hún hratt Tarzan apa-
bróður hranalega frá sér, og gróf andlitið í höndum sér.
Tarzan hafði orðið hissa, er hann sá stúlkuna sem
hann elskaði falla svo fúslega í arma sér. Nú varð hann
það ekki slður, er hún hratt honum frá sér.
Hann gekk aftur fast að henni.og kom við handlegg
hennar. Hún réðist á hann eins og ijónynja, og barði
hann á hrjóstið með hnefunum. '
Tarzan skildi það ekki.
Fyrir skömmu hafði það verið ætlun hans að skunda
með Jane Pörter til fólks hennar, en sú hugsun var nú
fallin 1 gleymsku og öll á bak og burt.
Síðan hafði Tarzan apabróðir fundið heitan mjúkan
Kkama þrýstast að sér. Heitur, unaðslegur andi er
leikið hafði um vanga hans og varir, hafði fært nýtt
I(f í brjóst hans. Varir höfðu snortið varir hans í brenn-
andi kossum og kveikti i hjarta hans bál — bál, sem
skóp nýan Tarzan.
Aftúr la'gði hann hendina á handlegg hennar. Aftur
hratt hún honum frá sér. Og þá gerði Tarzan apahróðir
híð sama og fyrsti forfaðir hans hefði gert.
Hann tók stúlkuna sína í fang sitt og bar hana inn
1 skoginn.
Snemma morguninn eftir vöknuðu fjórmenningarnir í
kofanum við fallbyssuskot. Clayton var fyrstur að kom-
ast út, og sá að tvö skip láu við attkeri við hafnar-
mynnið.
Annað var Qrin, en hitt lítið franskt herskip. Hópar
manna stóðu við borðstokkinn á siðar nefndu skipinu
og störðu á land. Og Clayton og félagar hans þóttust
þess fullvísir, að skotið hefði verið til þess að draga
athygli þeirra að skipinu, væru þeir enn í kofanum.
Bæði skipin láu töluvert langt frá ströndinni, og það
lék vafi á því að hægt væri að sjá þá félaga í sjón-
aukunum.
Esmeralda veifaði rauða klútnum sínum afskaplega
yfir höfði sér; en Clayton bjóst við að það mundi ekki
heldur nægja, svo hann hraðaði sér, sem mest mátti
hann, að viðarkestinum, yzt á tanganum.
Honum fanst óratími líða áður en hann komst á á-
kvörðunarstaðinn.
Þegar hann kom út úr skógarþykninu og sá skipin,
varð hann mjög skelkaður, þvl Örin var að setja upp
segl, og herskipið var farið af stað.
Hann kveikti 1 snatri í kestinum á mörgum stöðum,
hljóp út á oddann, reif skyrtuna sína í suntíur, batt
hana á greinarenda og veifaði henni svo fram og aftur.
En skipin héldu áfram. Hann var orðinn vonlaus;
en þá dró reykurinn á ströndinni athygli varðmanns-
ins á herskipinu að sér, og samstundis var mörgum
sjónaukum bent að ströndinni.
Jafnskjótt sá Clayton skipin snúa upp í vindinn.
Örttt lét reka, en herskipið kom upp undir land.
Skamt frá landi staðnæmdist það, báti var skotið út
og hélt hann að landi,
Er bátnum var hrýnt, sté ungur herforingi út úr
honum.
„Clayton, býst eg við?“ spurði hann.
„Guði sé lof að þér komuðl" svaraði Glayton. „Kana
ske er það jafnvel ekki of seint enn þá". ;
„Hvað eigið þér við?“ spurði herforinginn.