Morgunblaðið - 31.07.2004, Side 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. JÚLÍ 2004 29
stíl handa sér og börnunum sínum,
hélt heimili sínu hreinu og snyrtilegu
og garðurinn hjá honum var stórkost-
lega fallegur. Á haustin fór hann í
berjamó og tíndi aðalbláber (ekkert
annað) og bjó til úr þeim gómsæta
sultu, veiddi rjúpur í jólamatinn og
snaraði fram kökuhlaðborði, í anda
Öldu sinnar, í hvert sinn sem okkur
bar að garði.
Eftir að við fjölskyldan fluttum frá
Akureyri til Þorlákshafnar hafa
heimsóknir okkar til Steingerðar og
Hreiðars og barnabarnanna, verið
bundnar við hátíðar og frí. Í heim-
sóknunum höfum við notið samvistar
við Hreiðar á hans fallega heimili og
hjá börnunum okkar. Umræðuefnin
voru alltaf fjölmörg, en stundum gát-
um við líka þagað saman. Fyrst og
fremst var talað um barnabörnin Sig-
urð Ágúst (f. 1991) og tvíburana
Ragnhildi og Sigurjón (f. 1996), en
stundum komst Hreiðar á flug og tal-
að þá af miklum eldmóði um náttúru
landsins og jarðsögu þess, ferðalög,
atvinnutækifæri í sinni heimabyggð
og sá ýmsa möguleika í þeim efnum,
ýmsar framfarir fannst honum
spennandi s.s. vegir yfir hálendið,
jarðgöng í gegnum fjöll og beislun
orkunnar.
Hann var fróður um landið og sögu
þess, enda hafði hann ferðast um það
vítt og breitt á sínum starfsferli sem
vörubílstjóri og í fríum með fjölskyld-
unni. Hann rifjaði oft upp ferðir sínar
fyrr á árum, s.s. þegar hann flutti
sauðfé milli landshluta vegna mæði-
veiki og ýmislegt annað sem hann
hafði reynt á sinni löngu starfsævi.
Hann nam mikinn fróðleik af bókum
um land og þjóð og var afar minnugur
og gat sagt frá því sem hann hafði les-
ið á skýran og lifandi hátt.
Tónlist var hans líf og yndi og hafði
hann mest gaman af söngtónlist. Í
hverri heimsókn á Baughólinn var
tekinn fram hljómdiskur sem Hreiðar
hafði hlustað á í einhvern tíma og
stúderað. Þá bað hann mig að taka
eftir því, hvernig flytjandi túlkaði
þetta eða hitt, hvernig raddbeitingin
og tæknin var hjá viðkomandi söngv-
ara. Þegar kórar áttu í hlut þá voru
raddirnar teknar fyrir, samhljómur-
inn og stjórnandinn. Yfirleitt lét hann
mig bara hlusta á það sem honum
fannst gott. Eitt sitt brá hann þó út af
vananum og setti ungan og efnilegan
tenór á fóninn og var alls ekki ánægð-
ur með hvernig hann beitti röddinni
og spáði honum ekki miklum frama,
ef hann lagaði ekki þessa vankanta.
Um sl. páska var það ítalski tenórinn
Andrea Bocelli sem söng fyrir okkur
aríurnar leikandi létt og var Hreiðar
ánægður með hann. Og ekki má
gleyma Karlakórnum Hreimi sem
alltaf fékk að fljóta með og þá voru
spiluð vel valin lög sem honum fannst
ýmist fallega flutt eða einfaldlega fal-
leg. Sum lögin átti bróðir hans Sig-
urður. Ég held að mér sé þó óhætt að
segja að sá tónlistarflutningur sem
hreif Hreiðar mest þessa páska hafi
verið gítarspil afadrengsins Sigurðar
Ágústar, sem varð við bón minna og
annarra um að spila á gítarinn kvöld
eftir kvöld þetta frí. Honum fannst
hann hafa svo fallegan áslátt og vera
músíkalskur.
Hreiðar hafði ótrúlega næmt tón-
eyra og söng í kórum og kvartett á
sínum yngri árum. Einhvern tímann
sagði hann mér frá því að faðir hans
hefði stofnað kór, Karlakór Reyk-
hverfunga, en þá voru bræðurnir þrír
í Heiðarbót á unglingsaldri. Þeir
lærðu og æfðu ásamt föður sínum
hverja rödd fyrir sig heima og kenndu
svo hinum þegar komið var á æfing-
arnar þannig að tíminn nýttist sem
best, enda var mikið á sig lagt til að
komast á æfingar í þá daga. Barna-
börnin okkar voru afar hænd að
Hreiðari afa sínum og sóttu mikið til
hans á Baughól og vissu að hjá afa
væri alltaf kaffi klukkan þrjú. Milli
Sigurðar Ágústar og Hreiðars ríkti
mikill kærleikur og kom Sigurður oft
við hjá afa sínum eftir skóla til að
spjalla, taka í spil, tefla og læra.
Hreiðar var líka ötull við að gæta
barnabarnanna þegar á þurfti að
halda og oft bauð hann fram krafta
sína í garðvinnu.
Steingerður dóttir mín sagði við
mig, oftar en einu sinni, að sér þætti
svo gott að heimsækja tengdapabba
sinn og fá sér kaffi eða bara sitja hjá
honum og stundum dormaði hún jafn-
vel. Það væri mjög góður andi í hús-
inu hans og sér liði svo vel návist
hans. Við fjölskyldan getum svo sann-
arlega tekið undir það því það var oft
erfitt að rífa sig upp og kveðja eftir
notalega stund á Baughólnum.
Þegar Alda dó fyrir átta árum bar
fjölskylda kvíðboga fyrir því hvernig
Hreiðari myndi reiða af einum án
Öldu sinnar. Áhyggjurnar reyndust
óþarfar því hann hélt ótrauður áfram
að hugsa um húsið og garðinn, eins og
þau höfðu gert saman í gegnum árin,
og virtist pluma sig vel. Börnin hans
og fjölskyldur þeirra sýndu honum
mikið ástríki sem hann var þakklátur
fyrir.
Á sólbjörtum sunnudegi 18. júlí,
þegar Kinnafjöllin skörtuðu sínu feg-
ursta, kvaddi Hreiðar Sigurjónsson
þennan heim. Fyrsta rósin í rósabeð-
inu, sem Hreiðar útbjó í vor í garði
Hreiðars, sonar síns og vinar, sprakk
út og teygði sig á móti sólinni.
Guð gefi börnum hans og fjölskyld-
um styrk í sorginni. Blessuð sé minn-
ing Hreiðars Sigurjónssonar.
Sigríður Guðnadóttir og
fjölskylda.
✝ Erla SóleySteinsdóttir
fæddist í Bolungar-
vík 9. apríl 1931.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 15. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Sigur-
rós Guðbjartsdóttir,
f. á Meiribakka í
Skálavík 30. maí
1912, d. 2. jan 2000,
og Steinn Ingi Jó-
hannesson, f. í Dala-
sýslu 20. des 1906,
d. 8.júlí 1987. Syst-
ur Erlu eru Kristín, gift Hjálm-
ari Guðbjörnssyni, Valgerður,
gift Magnúsi Tryggvasyni, Ingi-
björg, gift Kristjáni Björnssyni
og Svanhvít.
Erla giftist 9. apríl 1953
Helga Magnúsi Sigvaldasyni, f.
26. jan 1929. Móðir hans var
Dómhildur Skúladóttir, f. á Ísa-
firði 17. júní 1904, d. 14. jan.
1992, og kjörfaðir Sigvaldi Jó-
hannes Þorsteinsson, f. 22. feb.
1898, d. 23 ágúst 1952. Börn
Erlu og Helga eru: 1) Sigrún, f.
6. sept 1953. Giftist Sigurbirni
Þór Sigurðssyni, þau skildu.
Börn þeirra eru Jóhanna Björk,
f. 1972, Helga Margrét, f. 1974,
Sigurður, f. 1981 og Rúnar Þór,
f. 1987. 2) Hugrún, f. 17. mars
1955, maki Adam Ásgeir Ósk-
arsson, börn þeirra eru Lilý
Erla, f. 1985, Óskar Helgi, f.
1989 og Ásgeir Andri, f. 1991. 3)
Guðrún, f. 6. nóv 1956. 4) Svava,
f. 18. ágúst 1958. Var í sambúð
með Ríkharði Jóns-
syni, sonur þeirra
er Ríkharður, f.
1994. Fyrir átti
Svava Erlu Sóley
Bjarnadóttur, f.
1977. 5) Helgi, f.
16. sept 1964. Fyrir
átti Erla soninn
Stein Inga Árnason,
f. 14. nóv 1949, d.
18. nóv. 1980,
kvæntur Kolbrúnu
Þorvaldsdóttur,
synir þeirra eru
Árni Ingi, f. 1970,
Halldór Ingi, f.
1973 og Þorbjörn Ingi, f. 1977.
Þau hjónin tóku að sér um eins
og hálfs árs skeið Svövu Tyrf-
ingsdóttur, f. 2. apríl 1960, maki
Jóhann Gestur Jóhannsson, börn
þeirra eru Davíð Ingi, f. 1979,
Jóhann Líndal, f. 1982, Baldvin,
f. 1986 og Magdalena Margrét,
f. 1993.
Erla ólst upp í Bolungarvík og
starfaði við barnagæslu og fisk-
vinnslustörf þar til hún flutti til
Reykjavíkur 1950, þar sem hún
starfaði m.a. við fæðingardeild
Landspítalans. Hún kynntist
Helga Magnúsi eftir komu sína
til Reykjavíkur. 1958 fluttu þau
hjónin til Njarðvíkur og 1967
tók hún við umboði Happdrætti
Háskóla Íslands og DAS á Kefla-
víkurflugvelli og í Njarðvík, sem
hún annaðist í 30 ár.
Útför Erlu fór fram frá Innri-
Njarðvíkurkirkju fimmtudaginn
22. júlí síðastliðinn, í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Elsku amma mín.
Nú er þessu veikindastríði þínu
lokið. Ég trúi því að nú hafi tekið
við nýtt og betra líf. Ég þakka fyr-
ir að þetta skyldi ekki taka lengri
tíma en þessa níu daga. Ég veit að
þú varst ekki hrædd við að kveðja
okkur og ég veit að þú ert sæl og
ánægð að hafa fengið að fara til
Steina frænda, ömmu Sigurrósar
og afa Steins Inga, þau hafa nú
tekið á móti þér með útrétta arma.
Þær stundir sem ég sat hjá þér
á sjúkrahúsinu í Keflavík komu
upp í huga mér margar gamlar og
góðar minningar. Þær voru marg-
ar stundirnar sem ég átti á Hlíð-
arveginum, á heimili ykkar afa. Þú
varst mikil húsmóðir og hannyrða-
kona á meðan heilsan leyfði. Ég
man ilminn sem kom oft úr eldhús-
inu þínu af nýbökuðu bakkelsi,
alltaf eitthvað til með kaffinu. Ég
man líka að í mörg ár byrjuðu jólin
hjá þér, þá komum við fjölskyldan
saman í eldhúsinu á Hlíðarveg-
inum og bökuðum, skárum út og
steiktum laufabrauð, ó það var svo
gaman. Og alltaf varstu með eitt-
hvert hannyrðadót í höndunum
þegar þú settist niður. Ég man
þegar við keyrðum með allar lopa-
peysurnar og sjónvarpssokkana í
húsið fyrir neðan Grænásbrekk-
una, sem síðan voru seldar í Ísl.
markaðnum. Og garðurinn þinn, í
honum var ýmislegt ræktað, jarð-
arber, rabarbari, kartöflur og fl.
Og rósirnar þínar, þú varst oft
stolt af þeim og klipptir og settir í
vasa. Oft var maður líka leiddur út
í garð til að sjá hvað þær blómstr-
uðu fallega. Ég man að ég fór oft
með þér sem krakki og hjálpaði til
í garðinum þínum, en einhvern
veginn tókst þér ekki að gera
hendur mínar grænar, það virðist
bara vanta þessi gen í mig. Ég
man líka ferðalögin sem þið afi
tókuð okkur systurnar með í,
tjaldútilegur, bæði á Þingvelli og
Snæfellsnesið, þegar við fórum í
heimsókn til Ingu frænku og
Kidda á Rif.
Þegar heilsu þinni fór að
hraka fyrir um 7 árum og þú
þurftir að hætta með happdrætt-
ið misstir þú mikið, því þú varst
mikil félagsvera. Ég man að oft
þegar ég kom inn um dyrnar á
Hlíðarveginum sat einhver í
kaffi sem var að endurnýja mið-
ann sinn. Ég held að stór hluti af
þeim sem áttu miða hjá þér, hafi
líka einhvern tímann drukkið
kaffi í eldhúsinu þínu. Ég man
líka þegar ég sagði þér frá því
að ég væri að hugsa um að drífa
mig í nám erlendis, þá varstu
dugleg að stappa í mig stálinu.
Þú sagðir við mig að þú vildir
sjá mig nota hendurnar sem mér
voru gefnar. Það kom oft fyrir
að ég leitaði ráða og huggunar
hjá þér og þú varst alltaf tilbúin
að hlusta og gafst hlutlaus ráð.
Elsku amma mín, með þessum
örfáu orðum kveð ég þig, en þú
munt ávallt eiga stað í hjarta
mínu.
Mig langar að þakka öllu
þessu frábæra starfsfólki á
sjúkrahúsinu í Keflavík fyrir
hlýja og góða umönnun. Elsku
afi, mamma, Guðrún, Svava,
Helgi, Hugrún, Addi og öll
barnabörnin og fjölskyldur, Guð
gefi okkur styrk.
Jóhanna Björk.
Erla frænka er látin. Um mig
seyðirreiði, þakklæti, innblástur.
Erla Sóley, móðursystir mín og
ömmusystir dætra minna, er þess
verð að minnast. Hún gaf af öllum
mætti og þáði aðeins til þess að
gefa aftur margfalt. Ég naut þess
að kynnast henni í æsku sem stoð-
ar fjölskyldunnar, æðruleysið, um-
burðarlyndið, líknin. Ég skil nú að
hennar styrkur var sóttur í guðs-
myndina, sem birtist í lífi hennar
sem Helgi Sigvalda. Hann syrgir,
sár ekkillinn.
Mér er um getu að rekja per-
sónusögu frænku minnar enda
ekki við hæfi. Hljóðlætið var henn-
ar dyggð. Hún var eins og kyrrð
hinna vestfirsku fjalla, tigin, áleit-
in, stórhættuleg.
Af ófyrirleitni, sem mér og mín-
um er skyld, segjum við aðeins.
Haf heila þökk.
Flosi Magnússon,
Vala og Lára.
ERLA SÓLEY
STEINSDÓTTIR
Áslaug Skúladóttir
vinkona okkar, hefði
orðið áttræð á morg-
un, ef henni hefði
enst aldur til. Engum
sem þekkti hana
blandast hugur um það að Áslaug
hefði notið sín á slíkum afmæl-
isdegi, umvafin kærleika vina
sinna og vandamanna og hrókur
alls fagnaðar. Sjálf hafði hún
þann sið á afmælisdögum vina
sinna að hringja í þá og flauta af-
mælissönginn á munnhörpuna
sína.
Áslaug dvaldi stóran hluta ævi
sinnar erlendis, við störf í sendi-
ráðum Íslands og hún lagði sig
fram bæði í starfi og leik að vera
glæsilegur fulltrúi Íslands. Hún
var frábær diplómat, hvort
tveggja í senn nákvæm, minnug
og vel vinnandi og svo þessi geisl-
andi, persónuleiki sem einkennd-
ist af smitandi glaðlyndi. Hún var
lífið og sálin í sendiráði Íslands í
Stokkhólmi um áratugaskeið,
þekkti bæði Íslendingana og
Svíana og ræktaði garðinn sinn
svo af bar. Tónlist var henni í
ÁSLAUG
SKÚLADÓTTIR
✝ Áslaug Skúla-dóttir fæddist í
Danmörku 1. ágúst
1924. Hún andaðist á
líknardeild Land-
spítalans 20. janúar
2003 og var útför
hennar gerð frá
Dómkirkjunni 29.
sama mánaðar.
blóð borin og hún
sótti tónleika og leik-
hús alla ævi, hvar
sem hún starfaði.
Bestu vinirnir voru
leikarar og tónlistar-
fólk fyrir utan okkur
samstarfsmennina og
vini sem hún sinnti
alla ævi.
Það var reisn yfir
Áslaugu og hún skóp
sér sjálf stöðu, gerð-
ist virkur þáttakandi
í lífi þeirra sem hún
lét sig varða.
Við kynntumst
henni báðar í Stokkhólmi, Berg-
lind á níunda áratugnum og Sig-
ríður á þeim tíunda. Hún átti í
okkur hvert bein, hvatti okkur til
dáða, smitaði af áhuga sínum á
Svíþjóð, landi og þjóð, og dekraði
við okkur á alla lund. Okkur þótti
hún kveðja alltof fljótt, þessi
kona sem virtist aldrei hafa haft
meira að gera, en eftir að hún
hætti að vinna. Áslaug kvaddi
með reisn og er hún vissi að
hverju stefndi ákvað hún að láta
Sinfóníuhljómsveitina njóta þess
sem hún hafði eignast af verald-
legum gæðum. Það sem hún gaf
sínum samferðamönnum var
glaðværð og jákvæðni og einstök
samkennd og tryggð. Við geym-
um kærar minningar um vinkonu
okkar Áslaugu, sem lifði lífi sínu
svo að til fyrirmyndar var.
Sigríður Ásdís Snævarr,
Berglind Ásgeirsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar
Erfidrykkjur
Salur og veitingar
Félagsheimili KFUM & KFUK
Holtavegi 28, 104 Reykjavík.
Upplýsingar í síma 588 8899.
www.kfum.is
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Síðastliðin 14 ár höfum við feðgar
aðstoðað við undirbúning útfara.
Alhliða útfararþjónusta
Símar: 567 9110,
893 8638 og 897 3020
Rúnar
Geirmundsson
Sigur›ur
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson