Morgunblaðið - 31.07.2004, Síða 32

MINNINGAR
32 LAUGARDAGUR 31. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Hafþór minn,
hvað geri ég nú? Þú,
minn besti vinur, ert
skyndilega farinn eins
og hendi sé veifað. En slysin gera
ekki boð á undan sér, kæri vinur.
Þakka þér alla vinsemd og góðar
stundir sem við áttum saman, þær
voru ekki svo fáar stundirnar sem
við sátum saman og töluðum um allt
milli himins og jarðar. Þegar þú ert
tekinn svona skyndilega frá okkur
finn ég hvað það er dýrmætt að eiga
góðan vin og sálufélaga.
Ekki voru þær fáar ferðirnar sem
við fórum eitthvað út í náttúruna
saman. Þakka þér Hafþór minn að
leyfa mér að fljóta með, það var
virkilega gaman að ferðast með þér.
Ég fann það svo vel hvað þú hafðir
gaman af því að ferðast og njóta þess
að vera úti í náttúrunni.
HAFÞÓR L.
JÓNSSON
✝ Hafþór Arnfinn-ur Líndal Jóns-
son fæddist á Minni-
Bakka við Nesveg í
Reykjavík 18. ágúst
1947. Hann lést af
slysförum á heimili
sínu í Reykjavík 7.
júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Seljakirkju 16.
júlí.
Það er frá svo mörgu
að segja en dýrmætast
er að geyma góðar
minningar í hjarta sér.
Elsku Hafþór minn,
þú gafst mér svo mikið
með því að vera góður
vinur, vonandi hef ég
getað gefið þér eitt-
hvert lítilræði af sjálf-
um mér.
Um leið og ég kveð
þig, elsku Hafþór minn,
votta ég systkinum þín-
um og skyldfólki mína
dýpstu samúð. Þinn
vinur
Hilmar Þór.
Hinn 16. júlí var ég viðstaddur út-
för góðs vinar míns, Hafþórs L.
Jónssonar, í Seljakirkju í Reykjavík.
Eins og oftast þá eru slíkar stundir
ekki fyrirsjáanlegar og átti ég síst
von á að standa í þessum sporum
hans vegna, þar sem stutt var síðan
við höfðum hist og allt var í lukk-
unnar velstandi.
Ég kynntist Hafþóri þegar ég
fluttist út á Seltjarnarnes 1956, þá
fimm ára gamall. Hafþór frá Minni-
bakka var í þeim krakkaskara sem
hélt hópinn í hverfinu mínu ásamt
krökkunum á Eiði. Þá strax kynntist
ég þeirri greiðasemi og góðu vináttu
sem Hafþór var orðlagður fyrir æ
síðar. Hálfónýtt reiðhjól sem ég af
veikum mætti reyndi að koma í gang,
það var ekkert mál þegar Hafþór var
annars vegar. Nei maður þurfti ekki
að hafa áhyggjur af slíku, hann redd-
aði því. Púki eins og ég þurfti að hafa
hjól.
Hafþór gekk erfiðari götur en við
flest. Slys og aftur slys allt frá barn-
æsku hjá honum sjálfum og ekki síst
er systur hans misstu börnin sín í
umferðarslysum. Allt þetta markaði
hans líf og jafnvel sárar en það var
fyrir hann að enda sjálfur lamaður í
hjólastól. Á bak við brosandi og góð-
legt andlit hans bjó sorgin, sem hann
var ekki tilbúinn að bera á torg fyrir
hvern sem var. Á lífsleiðinni töluðum
við oft um andleg málefni og hvernig
við myndum gefa það til kynna er sá,
er fyrri yrði til að fara, færi yfir móð-
una miklu. Í mínum huga stóð Haf-
þór við sitt þó svo að ég hafi ekki gert
ráð fyrir því á þeirri stundu.
Það er erfitt að lýsa manni eins og
besta vini mínum Hafþóri því hann
var vissulega ótrúlegur persónuleiki
og gæti hver sem er verið stoltur af
hans lífshugsjón sem því miður end-
aði svo sviplega. Hjálpsemi, vinátta
og kærleikur til þeirra sem minna
máttu sín. Þannig var hann Hafþór
minn.
Farðu í friði kæri vinur og á guðs
vegum.
Ég votta syni Hafþórs og fjöl-
skyldu hans, svo og öllum aðstand-
endum, mína dýpstu samúð.
Oddur Sigurðsson.
Það getur verið erfið
lífsreynsla fyrir unga
og feimna stúlku að
norðan að giftast inn í reykvíska
stórfjölskyldu, já, ekki bara fjöl-
skyldu, heldur inn í heilt samfélag af
vinum og skólafélögum úr Bústaða-
hverfinu, svo ekki sé minnst á
íþróttafélagið Víking. En önnur
kornung stúlka, frá Hafnarfirði, lét
sér fátt um finnast, giftist inn í fjöl-
skylduna, manninum sem hún elsk-
JÓHANNA GUÐRÚN
KJARTANSDÓTTIR
✝ Jóhanna GuðrúnKjartansdóttir
fæddist í Hafnarfirði
27. nóvember 1948.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húss við Hringbraut
19. júní síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði 1.
júlí.
aði og stóð með honum
alla tíð. Þessi stúlka var
Jóhanna Guðrún Kjart-
ansdóttir.
Þegar ég horfði á
þessa fallegu stúlku
ganga inn kirkjugólfið
vissi ég ekki að hún
ætti eftir að reynast
mér sú stoð og stytta
sem raun varð á. Það er
mikið búið að minnast á
myndarskap Jóhönnu
og hjálpsemi við aðra.
Jóhanna var þeim ein-
stöku hæfileikum búin
að nærvera hennar gaf
mér, ungu stúlkunni að norðan,
styrk og þrek. Ef börnin voru óróleg
tók hún þau í faðminn og það var eins
og þau skynjuðu eitthvað hlýtt og
notalegt, því ævinlega sofnuðu þau
vært hjá henni.
Mér er einkum minnisstæð skírn-
arveisla dóttur minnar jóladag 1971.
Aðfangadagskvöld og megnið af jóla-
nótt fór í að baka og skreyta tertur
fyrir fjölskylduna. Eftir nær svefn-
lausa nótt var farið í árlegan jólahá-
degisverð til fjölskyldunnar. Þar
hafði önnur mágkona mín á orði að ef
giftar konur létu eins mikið á sjá og
ég við barneignir og hússtörf þá ætl-
aði hún aldrei að giftast.
Skírnarathöfnin fór fram í Dóm-
kirkjunni og að henni lokinni kom-
umst við hjónin að því að allir voru
farnir og við stóðum ein með dóttur
okkar í skírnarkjólnum, sem faðir
hennar hafði verið skírður í 30 árum
áður, á tröppum kirkjunnar í grenj-
andi rigningu og glærahálku. Það
varð úr að maðurinn minn fór og náði
í leigubíl til að koma okkur heim í
veisluna.
Ég veit ekki hvernig Jóhanna fór
að þessu, en heima var hún búin að
opna húsið, hita kaffi og leggja á
borð. Allir voru í veisluskapi og eng-
inn virtist taka eftir húsmóðurinni né
tilefni veislunnar, skírnarbarninu,
nema Jóhanna. Hún tók regnvott
barnið úr örmum mér og sagði mér
að snúa mér að gestunum. Skömmu
seinna kom hún til mín og sagði mér
að barnið svæfi vært í hlýjum nátt-
fötum og nú skyldi ég bara njóta
veislunnar.
Meðan á þessu stóð hafði fjöl-
skyldan stillt sér upp til myndatöku
og svili minn var látinn taka hverja
myndina af annarri af fjölskyldunni,
ömmu og afa, bræðrum og systrum
sem voru öll saman komin í fyrsta
sinn um langt skeið.
Þegar ég minntist Jóhönnu frá
þessum degi kemur í ljós að engin
mynd hafði verið tekin af henni né
skírnarbarninu. Nei, enginn hafði
tekið eftir hver sá um kaffið og veit-
ingarnar, skírnarbarnið gleymdist
og í þessum allsherjarfögnuði fjöl-
skyldunnar voru engar myndir tekn-
ar af óskyldum.
Elsku Brynjar, mikið gladdi það
mig þegar ég hitti ykkur hjónin á
förnum vegi, hversu fölskvalaus
gleði ykkar var við endurfundina.
Það svíður í hjartað að geta ekki
þakkað Jóhönnu fyrir það sem hún
var mér á þessum árum. Ég held ég
hafi gleymt að þakka henni það. En
minning um góða konu lifir.
Ég treysti því að vinir ykkar Jó-
hönnu standi með þér á þessum erf-
iðu tímum.
Þín fyrrverandi mágkona,
Auður.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Minningar-
greinar
Stíflulosun og röramyndun
Ásgeirs sf.
Skolphreinsun
Losa stíflur úr salernum, vöskum,
baðkörum og niðurföllum.
Röramyndavél til að staðsetja
skemmdir í lögnum.
s. 892 7260 og 567 0530, f. 587 6030
FJARLÆGJUM STÍFLUR
VALUR HELGASON ehf.
Sími 896 1100 - 568 8806
Röramyndavél til að skoða og
staðsetja skemmdir í frárennslislögnum
DÆLUBÍLL
úr vöskum, wc-lagnir, baðkerum og
niðurföllum – Við notum ný og fullkomin tæki
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐLAUGUR ÁGÚSTSSON,
áður til heimilis
að Bauganesi 7, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík miðvikudaginn 4. ágúst kl. 15.00.
Sigurlaug Guðlaugsdóttir, Aðalsteinn Aðalsteinsson,
Ingiborg Guðlaugsdóttir,
Bjartmar Guðlaugsson, María H. Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku móðir mín, tengdamóðir og amma,
NÍNA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Sundlaugavegi 22,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 3. ágúst kl. 10.30.
Kristín Halla Traustadóttir,
Jón Ingimarsson,
Nína Björk Jónsdóttir,
Ingimar Trausti Jónsson,
Helga Vala Jónsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför
MARGEIRS JÓNSSONAR
fyrrv. útgerðarmanns,
Keflavík.
Hjartans þakkir til starfsfólks á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja og á Landspítalanum
við Hringbraut.
Aðstandendur hins látna.
Hugheilar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar eiginkonu minnar, móður okkar, ömmu
og tengdamóður,
KRISTÍNAR ÞORSTEINSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings,
Blásölum 22,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 2 (Hvammi) og hjúkrunarfor-
stjóra, hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi fyrir frábæra umhyggju,
samkennd og virðingu.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurjón Ingi Hilaríusson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Bestu þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts og
útfarar okkar hjartfólgnu dóttur og systur,
JÓHÖNNU MARGRÉTAR HLYNSDÓTTUR,
Dalbraut 54,
Bíldudal.
Hlynur Vigfús Björnsson, Guðbjörg Klara Harðardóttir,
Ívar Örn Hlynsson.