Morgunblaðið - 01.09.2004, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. SEPTEMBER 2004 35
✝ Thelma GígjaKristjánsdóttir
fæddist í Mosfells-
sveit 17. nóvember
1974. Hún lést á
heimili sínu í Mos-
fellsbæ 20. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Una
Hrönn Kristinsdóttir,
f. 15. desember 1958
og Kristján Jón Jó-
hannsson, f. 12. des-
ember 1956. Systkini
Thelmu sammæðra
eru Herberg Haf-
steinn Birgisson, unn-
usta Ragnhildur Guðmundsdóttir,
Þórhallur Ævar Birgisson og
Tinna Hrönn Unudóttir. Systkini
hennar samfeðra eru Ragna Björg
og Jóhann Helgi Ís-
fjörð.
Thelma Gígja
eignaðist fjögur
börn. Sonur hennar
og Jóns Valgeirs
Pálssonar er Unnar
Freyr, f. 18. júní
1993. Thelma Gígja
giftist 31. desember
1999 Hróari Reynis-
syni, þau slitu sam-
vistir 2002. Börn
þeirra eru Elís
Andri, f. 24. október
1995, Jón Ísak, f. 17.
mars 1999 og Sigur-
ást Perla, f. 22. júní 2000.
Útför Thelmu Gígju fer fram frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þá er hún farin, litla hressa og
ákveðna telpan, sem gerði okkur að
afa og ömmu 38 og 33 ára gömul.
Hún bjó hjá okkur fyrstu árin
ásamt móður sinni og móðursystr-
um, naut sín vel sem miðpunktur
heimilisins sem allt snerist um.
Seinna bjó hún hjá okkur tíma og
tíma eins og þegar hún átti elsta
drenginn sinn, hann Unnar Frey.
Og lífið hélt áfram, hún fór í sam-
búð, eignaðist Elís Andra, Jón Ísak
og litlu Sigurást Perlu.
Um nokkurra ára skeið bjuggu
þau vestur á fjörðum, en svo kom
hún aftur í Mosfellsbæ fráskilin með
börnin sín fjögur.
Einhvern veginn fór það svo að
litla telpan sem hóf vegferð sína full
af ákefð og bjartsýni átti með hverju
árinu erfiðara með að fóta sig í lífsins
fjötrum. Síðustu árin hafa reynst
telpunni hressu ótrúlega erfið.
Hún verður nú jarðsungin frá
Lágafellskirkju þar sem hún hafði
átt ófáar stundir með afa sínum á
kirkjuloftinu. Þar voru einnig börnin
hennar skírð.
Börnin sem hún elskaði af öllu
hjarta, en auðnaðist ekki að hafa hjá
sér í seinni tíð, nema elsta drenginn,
Unnar Frey, sem lengst af bjó hjá
henni, þau voru mjög náin og góðir
vinir.
Hvíldu í friði, elsku Thelma Gígja.
Blessuð sé minning þín.
Leið oss, ljúfi faðir,
lífs vors hirðir trúr,
nú er fáráð förum
fræðsluhúsum úr.
Enginn veit á undan
ævi sinnar kjör,
samt vér örugg syngjum,
sértu, Guð, í för.
(Matthías Jochumsson.)
Esther amma og Herberg afi.
Það var eitt sinn eyrarblóm
á eyðistað.
Og lítill fugl að kvöldi kom
og kyssti það.
Hann elskaði svo undurheitt
sitt eyrarblóm.
Og veröldin var án þess öll,
svo auð og tóm.
Að morgni eftir nepjunótt
og nístings él.
Fram og aftur flögrar hann
um frosinn mel.
(Jón Thoroddsen.)
Guð geymi þig, elsku systir.
Þín
Ragna Björk.
Til „litlu“ stóru frænku minnar.
Elsku Thelma, ég á svo erfitt með
að trúa því að þú sért dáin. Ég vona
innilega að þér líði betur þar sem þú
ert. Það er svo stutt síðan þú komst
til mín einn morguninn klyfjuð bakk-
elsi, ég hellti uppá og við spjölluðum
um allt milli himins og jarðar. Það lá
svo vel á þér, þú varst svo sæt, ham-
ingjan skein úr andliti þínu. Ég sem
vonaði svo innilega að við gætum átt
fleiri svona morgna saman. Núna er
talað um þig í minningum. Þú varst
svo góð og hlý. Mér finnst einsog fólk
skilji ekki af hverju þú ákvaðst að
fara á þennan hátt. Þessvegna ætla
ég að birta ljóð eftir þig sem þú send-
ir mér í sveitina. Mér finnst það
segja allt sem segja þarf.
Dulinn er minn heimur,
enginn hann skilur
skapgerðin sterk en viðkvæm
hugurinn stór sem geimur
sem öll mín reiði mylur.
Ef ég reyni að útskýra
hugsanir mínar og vonir
verður aðeins rifrildi og nöldur.
Ofsinn kemur sem hópur bíla
og ekki opnast nýjar dyr.
Dauðinn ekki hræðir mig,
ég get alveg dáið.
En fari einhver nálægt mér
er mín mesta hræðsla á jörðu hér.
Ég horfi á hafið með söknuði og
þrá og óttablandinni hræðslu
því botninn á því er ógert að sjá
og ókunnugt þarfnast fræðslu.
Á einu bliki ég horfið get niður
á hafsbotninn.
Ég á eftir að sakna þín, ástin mín.
Hlakka til að sjá þig aftur.
Þín
Júlíana.
Elsku Thelma mín.
Þær eru ófáar minningarnar sem
ég á um þig og ekki auðvelt að velja
úr, því allar eru þær ofarlega í huga
mínum þessa dagana. Ég var 11 ára
þegar þú komst í heiminn. Ég pass-
aði þig oft þegar Unu systur vantaði
barnapíu. Svo liðu árin og dæmið
snerist við, þú passaðir mín börn.
Eins og þegar Júlíana datt í tröpp-
unum hjá afa og ömmu, þú komst
með hana inn og beiðst svo heima á
meðan við fórum með hana á slysó,
þú stóðst þig einsog hetja. Tíminn
leið og þú eignaðist þín börn, Unnar
Frey, Elís Andra, Jón Ísak og Sig-
urást Perlu. Seinna, þegar þú varst
flutt á Tálknafjörð, stóð ekki á hjálp-
seminni, Berglind fékk að búa hjá
þér. Svo komstu aftur í Mosó og
fluttir í sama hús og við. Það var
mikið rölt á milli og Berglind var þar
hjá þér líka. Þegar Daníel fermdist í
vor bjóst þú til fallega gestabók
handa honum. Þú varst alltaf tilbúin
að aðstoða.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ég bið Guð og alla hans engla að
gæta þín, elsku Thelma mín, börnin
þín og alla þína ástvini. Þín verður
sárt saknað.
Sigrún.
Það er erfitt að trúa að Thelma
Gígja sé dáin, hún sem var svo lífs-
glöð og sæl öllum stundum eða að
minnsta kosti bar hún ekki á öðru ...
Hvað á almættið svona brýnt erindi
við Thelmu frænku að hann kallar
hana til sín svona unga frá fjórum
börnum? Ég varð í senn bálreiður og
fylltist mikilli sorg er ég og fjöl-
skylda mín fengum fréttirnar af and-
láti hennar. Thelma var ekki bara
Thelma frænka eins og ég kallaði
hana alltaf, heldur mikil og traust
vinkona einnig og hófst sá vinskapur
snemma á lífsleiðinni. Það er aðeins
um fjögurra mánaða aldursmunur á
okkur og strax þegar ég gat talað
suðaði ég í mömmu og pabba að
heimsækja Thelmu sem bjó hjá afa
og ömmu sinni í Mosfellsbæ. Þar lék-
um við okkur oft saman og í fyllingu
tímans skemmtum við okkur saman,
oft ótæpilega en veittum hvoru öðru
stuðning ef eitthvað fór eða var að
fara úr böndunum eins og vill oft
verða. Um tíma leigðum við saman í
Silungakvísl ásamt Jónsa, og þá var
Thelma orðin móðir og tók þá alvar-
an við og sinnti hún því hlutverki
með sóma þó ekki væri alltaf mikið
til hnífs og skeiðar hjá ungri ein-
stæðri móður og hjálpuðust allir að
við að halda heimili í stuttan tíma en
góðan. Ég flutti vestur á Patró til
pabba og kom hún oft í heimsókn og
kynntist mörgum Patreksfirðingum,
enda vel liðin og skemmtileg stelpa.
Flutti hún vestur um tíma, fyrst í
Krossholt á Barðaströnd og síðar í
Tálknafjörð og þá voru heimsóknir
tíðar af beggja hálfu.
Mér er minnisstætt þegar ég og
kærasta mín komum í heimsókn til
hennar í Árbæinn. Sá hún að Rakel
var ófrísk. Þá hljóp Thelma niður í
kjallara og náði í öll óléttufötin sín,
barnaföt og leikföng og sagði „Þið
getið byrjað á þessu, þá þarf ekki að
kaupa eins mikið strax“. Hjarta-
gæska og hugulsemi var henni í blóð
borin, og það fellur mér eflaust aldr-
ei úr minni frekar en öðrum sem
hana þekktu, hennar einlæga og
gullfallega bros sem var alltaf svo
grunnt á og auðvelt að laða fram.
Elsku litlu systkini, Una Hrönn,
Hebbi og Beggý. Megi allar góðar
vættir hugga ykkur í þeirri miklu
sorg sem nú er við að glíma og veita
þann styrk sem til þarf að takast á
við svona aðstæður.
Haukur frændi og fjölskylda.
Elsku Thelma.
Það er erfitt að trúa því að ég fái
ekki að hitta eða tala við þig aftur.
Þegar ég sit hér og rifja upp allar
minningar mínar með þér, man ég
eftir fyrst og fremst eftir stóra og
fallega brosinu þínu. Við kynntumst
uppá Skaga í Fjölbraut og urðum
vinkonur eins og skot. Það var
skemmtilegur tími sem við höfðum
saman og ég kem alltaf til með að
minnast þess með brosi. Þó að það sé
sárt núna þá þakka ég fyrir minning-
arnar. Það var frábært að fá að
kynnast þér og eiga þig sem vin-
konu. Ég kem aldrei til með að
gleyma þér.
Elsku Unnar, Elís, Jón Ísak, Sig-
urást Perla og aðrir aðstandendur,
ég votta ykkur innilega samúð mína
og bið guð að varðveita ykkur. Elsku
vinkona, ég á eftir að sakna þín, hvíl í
friði.
Þín vinkona,
Unnur.
Elsku Thelma mín.
Að þurfa að setjast niður og skrifa
minningargrein um þig, bestu vin-
konu mína, er eitt það sárasta sem
ég hef þurft að gera á minni ævi. Við
áttum margar góðar stundir saman
og ég er þakklátur fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þér.
Það er svo erfitt að reyna að sætta
sig við það að þú komir ekki til mín
aftur, ég heyri ennþá í bílnum þínum
fyrir utan og finnst að þú hljótir að
fara að koma og banka hjá mér.
Við gengum í gegnum ýmislegt
saman en þér tókst samt að brosa og
standa allt af þér. Við vorum búin að
plana svo margt en þær ferðir verða
aðeins farnar í huga mér, elsku
Thelma mín.
Ég sendi börnum og nánustu ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
Vertu sterkur, Unnar minn.
Hvíldu í friði, Thelma mín.
Agnar Árni Stefánsson.
THELMA GÍGJA
KRISTJÁNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Thelmu Gígju Kristjánsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga: Höfundar
þeirra eru: Hrafnhildur (Didda) og
börn.
✝ Jón Jónsson fædd-ist á Brjánsstöðum
á Skeiðum 22. septem-
ber 1916. Hann lést á
Líknardeild Landa-
kotsspítala 23. ágúst
síðastliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Jón
Sigurðsson bóndi á
Brjánsstöðum, f. 1865,
d. 1934 og Helga Þórð-
ardóttir f. 1876, d. 1949.
Þau eignuðust átján
börn en fjögur þeirra
létust í barnæsku. Þau
sem upp komust voru:
1) Þórður, f. 1896, d.
1986, verkstjóri í Reykjavík,
kvæntur Kristínu Þorbergsdóttur.
2) Guðmundur, f. 1898, d. 1967,
bóndi á Brjánsstöðum. 3) Samúel, f.
1905, d. 1992, bóndi í Þingdal,
kvæntur Stefaníu Eiríksdóttur. 4)
Guðmundur Helgi, f. 1906, d. 1974,
mjólkurbílstjóri, síðar starfsmaður
við jarðboranir og bóndi á Brjáns-
stöðum. 5) Sigurlaugur, f. 1907, d.
1989, bjó í Hveragerði og síðast í
Reykjavík, tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Jónína Eiríksdóttir, síðari
kona Aðalheiður Halldórsdóttir, 6)
Kjartan, f. 1908, d. 1984, lengst af
bóndi í Bitru í Flóa, kvæntur Sess-
elju Gísladóttur. 7) Anna Eyrún, f.
1909, d. 1970. 8) Sig-
urmundur, f. 1910,
d. 1995, í Reykjavík,
starfsmaður við
jarðboranir, kvænt-
ur Eddu Kristjáns-
dóttur kennara. 9)
Guðlaug, f. 1912, d.
1998 10) Svanborg
Pálfríður, f. 1913.
11) Guðni, f. 1915, d.
2000, starfsmaður
við jarðboranir, síð-
ar bóndi á Brjáns-
stöðum, bjó síðast í
Reykjavík. 12) Jón,
13) Jóhanna, f. 1919,
d. 1938, 14) Rannveig, f. 1922, gift
Axel Guðmundssyni bifreiðar-
stjóra í Reykjavík.
Jón bjó lengst af á Brjánsstöð-
um, í fyrstu ásamt systkinum sín-
um Önnu og Guðmundi eldra og
síðar í félagi við bræður sína
Guðna og Guðmund Helga. Frá
árinu 1970 var Jón í sambúð með
Sveindísi Sveinsdóttur, f. 1922, d.
1989 og bjuggu þau á Brjánsstöð-
um. Hann hætti búskap og fluttist
til Reykjavíkur árið 1989.
Útför Jóns fer fram frá Grafar-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13. 30. Jarðsett verður í
Lágafellskirkjugarði.
Hann Nonni frá Brjánsstöðum er
dáinn, í hárri elli. Hann var góður
maður. Ég er búin að þekkja hann í
tæplega 30 ár, hann bjó með tengda-
móður minni um nokkurt skeið. Það
var gott að koma að Brjánsstöðum og
við komum oft þangað, fórum í fjós
með bræðrunum, Nonna og Guðna og
það var hlýtt og notalegt, tókum í spil
við eldhúsborðið, fórum út að Ölfusá, í
Kaupfélagið, í mjólkurbúið og svona
mætti lengi telja. Já, það var yndis-
legt að vera á Brjánsstöðum, ég á
margar góðar minningar þaðan sem
ég geymi í hjarta mínu.
Tengdamamma lést í ársbyrjun
1989 og þá um vorið flutti Nonni til
Reykjavíkur. Það hlýtur að hafa verið
svolítið öðruvísi eftir rúm 70 ár í sveit-
inni en hann var ánægður í borginni.
Fyrst fór hann á Kleppsveginn og svo
í Norðurbrúnina. Það var alltaf gott
að koma þangað og alltaf fékk maður
eitthvert góðgæti og hlýtt faðmlag.
Ég minnist Nonna með hlýju og
þakklæti fyrir allt og allt í gegnum ár-
in. Innilegar kveðjur eru líka frá
minni fjölskyldu með þökk fyrir liðna
tíð, aðstandendum öllum sendi ég
samúðarkveðjur.
Kristjana Helgadóttir (Didda).
Nú þegar ég er komin í seinni hálf-
leik í lífinu og lít yfir farinn veg þá
skipa systkinin á Brjánsstöðum þar
stóran sess. Ég var ekki há í loftinu
þegar ég fór fyrst þangað í sveit
ásamt bróður mínum og átti ég eftir
að fara þangað í mörg sumur. Var
mætt í rúning að vori og fór ekki aftur
heim fyrr en ég hafði fengið nýtt slát-
ur og rófur að hausti.
Nonni er mér mjög minnisstæður
frá þessum tíma. Hann var mjög
glettinn, eins og þegar ég ætlaði að
setjast til borðs í fyrsta skipti, þá
sneri hann upp á eyrun og blikkaði
augunum, en þetta var meira en litla
hjartað mitt þoldi svo ég fór inn í búr
og borðaði þar. Þegar líða tók á dvöl-
ina fór ég nú að færa mig nær honum
svo ég tali nú ekki um þegar hann
smíðaði rúm handa mér og orti ljóð til
mín. Mér lærðist að skilja að svona
var lífið á Brjánsstöðum, alltaf gleði,
grín og einstök hjartahlýja. Við
krakkarnir fengum að taka fullan þátt
í öllu og vorum alltaf tekin sem jafn-
ingjar. Systkinin á Brjánsstöðum eru
svo stór þáttur í mínu lífi því fjögur
systkini bjuggu á Vífilsgötunni þar
sem ég ólst upp og fjögur bjuggu á
Brjánsstöðum og á báðum stöðum var
manni alltaf tekið opnum örmum.
Nú þegar ég hugsa um liðinn tíma
og allar góðu stundirnar og minning-
arnar sem ég á um Nonna og hin
systkinin langar mig til að þakka fyrir
alla umhyggjuna sem ég varð aðnjót-
andi.
Guðrún Árnadóttir (Gullý).
JÓN
JÓNSSON
Okkar ástkæri bróðir og mágur,
ÁGÚST HALLMANN MATTHÍASSON,
sem lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn
26. ágúst, verður jarðsunginn frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 3. september kl. 14.00.
Jarðsett verður í Útskálakirkjugarði.
Kristín Matthíasdóttir, Kjartan Ólason,
Guðmundur Matthíasson, Inga Björk Hólmsteinsdóttir,
Hjörleifur Matthíasson.
Sonur okkar og bróðir,
SIGURÐUR GÍSLI GUÐNASON
EDDY EKHOL,
Svíþjóð,
lést á heimili foreldra sinna í Svíþjóð þriðjudaginn 24. ágúst.
Guðni Vilmundsson, Svava Gísladóttir,
Guðni B. Guðnason,
Jón Guðnason.