Morgunblaðið - 11.09.2004, Síða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 2004 37
✝ Guðný JónínaSigurbjörnsdótt-
ir Fanndal, tónlistar-
kennari og hjúkrun-
arfræðingur, fæddist
á Seyðisfirði 4. mars
1913. Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Siglufjarðar 30.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóhanna Guð-
rún Jónsdóttir, f.
21.6. 1884, d. 31.12.
1966 og Sigurbjörn
Stefánsson, f. 1.8.
1880, d. 11.4. 1948.
Bræður hennar voru Alfreð Dan, f.
21.2. 1911, d. 29.7. 1947, og Snæ-
björn Friðmundur, f. 17.10. 1917,
d. 23.6. 1926.
Dóttir Guðnýjar og Þórðar
Oddssonar læknis, f. 23.9. 1910, d.
24.12. 1996, er Erla Jóhanna fé-
lagsráðgjafi, f. 19.2. 1938, maki
Valur Páll Þórðarson fjármála-
stjóri, f. 6.2. 1940. Börn þeirra: 1)
Jónína efnafræðingur, f. 22.2.
1959. Sonur hennar og Jóhanns
Guðmundssonar búnaðarhagfræð-
ings, f. 19.6. 1958, er Þórður Páll, f.
29.11. 1991. 2) Kristín tónmennta-
kennari, f. 26.6. 1961, maki Eiríkur
Hjálmarsson blaðamaður, f. 9.11.
1964. Börn þeirra eru Valur Páll, f.
4.2. 1994, Þröstur, f. 4.2. 1994, d.
5.2. 1994, og Hrafnhildur Erla, f.
22.2. 1996. Fyrir átti Eiríkur Birnu
Kristínu, f. 11.8. 1984 og Orra, f.
13.3. 1990. 3) Snorri leiðsögumað-
ur, f. 6.2. 1963, maki Jóhanna Rúts-
dóttir kennari, f. 16.10. 1964. Synir
þeirra eru Tómas Örn, f. 15.4.
bankaritari, f. 10.5. 1977. Börn
hennar með Jóhanni Þór Línberg
Kristjánssyni verkamanni, f. 1.11.
1974, eru Kári, f. 30.7. 2000, og
Freyja, f. 16.1. 2002. Yngri sonur
Guðnýjar og Gests er Sigurbjörn
tannsmíðameistari, f. 17.6. 1948,
maki Hrönn Ágústsdóttir, kennari
og námsráðgjafi, f. 17.6. 1948.
Börn þeirra eru: 1) Guðný Rósa
kennari, f. 26.8. 1970, maki Hákon
Kristinsson múrari, f. 25.5. 1971.
Dætur þeirra eru Ylva Örk, f. 30.1.
1999 og Högna, f. 16.3. 2002. 2)
Gestur Már tannlæknir, f. 6.3.
1972. Synir hans og Bjarteyjar Sig-
urðardóttur verkfræðings, f. 18.9.
1972, eru Ísar Hugi, f. 3.11. 2001 og
óskírður, f. 22.8. 2004. 3) Þorbjörn
viðskiptafræðinemi, f. 29.1. 1978,
unnusta hans er Arna Grímsdóttir
laganemi, f. 1.4. 1979.
Guðný ólst upp á Seyðisfirði allt
til þess tíma að hún fór til náms-
dvalar í Þýskalandi haustið 1931,
þar sem hún nam söng og píanóleik
um rúmlega eins árs skeið. Heim-
komin hélt hún tónleika á Seyðis-
firði, ásamt æskuvinkonu sinni,
Katrínu Jónsdóttur frá Firði. Hún
lauk prófi í hjúkrunarfræðum í
júní 1939, stundaði framhaldsnám í
geðhjúkrun og heilsuvernd, en
réðst til hjúkrunarstarfa á Siglu-
firði haustið 1940. Samhliða hús-
móðurstörfum vann hún lengi við
skólahjúkrun og síðar heilsugæslu-
hjúkrun og á Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar, hafði umsjón með krabba-
meinsleit á vegum Krabbameins-
félagsins. Hún kenndi píanóleik við
Tónskóla Siglufjarðar og í einka-
tímum um árabil. Hún var píanó-
leikari Karlakórsins Vísis um tíma,
raddæfði og var undirleikari
Kvennakórs Siglufjarðar. Guðný
var virkur félagi Kvenfélagsins
Vonar og formaður þess um 18 ára
skeið.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
1986, Davíð Ingvi, f.
2.8. 1988 og Daníel
Kári, f. 4.3. 1991. 4)
Eyrún læknanemi, f.
6.7. 1976.
Guðný giftist 23.
september 1941 Gesti
Helga Fanndal, kaup-
manni á Siglufirði, f.
10.7. 1911, d. 2.12.
1995. Foreldrar hans
voru Soffía Gísladóttir
Fanndal, f. 5.4. 1877,
d. 4.7. 1966, og Sigurð-
ur Jóhann Sveinsson
Fanndal, f. 6.4. 1876,
d. 17.10. 1937. Eldri
sonur Guðnýjar og Gests er Sig-
urður verslunarmaður, f. 2.10.
1942, kona hans Rannveig Guðrún
Pálsdóttir heilbrigðisstarfsmaður,
f. 29.10. 1942, þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru: 1) Hrönn skrif-
stofumaður, f. 19.6. 1961, gift
Magnúsi Stefáni Jónassyni fram-
kvæmdastjóra, f. 4.8. 1963. Börn
þeirra: Rannveig háskólanemi, f.
13.3. 1981, Rósbjörg Jenny, f. 14.6.
1991 og Páll Sigurvin, f. 21.5. 1996.
2) Páll Sigfús verslunarmaður, f.
16.8. 1965. Maki I (skildu): Þórdís
Ólöf Eiríksdóttir félagsliði, f. 13.4.
1964. Synir þeirra eru: Andri, f.
22.8. 1983 og Sigurður Ingi, f. 20.4.
1989. Maki II. Ingibjörg Guðrún
Kristjánsdóttir skrifstofumaður, f.
18.12. 1960. Dóttir þeirra er Karit-
as Guðrún, f. 13.1. 1998. 3) Guðný
Erla klæðskeri, f. 2.2. 1971, maki
Magnús Þórðarson vélfræðingur,
f. 1.3. 1972, sonur þeirra er Magn-
ús Gauti, f. 24.3. 2004. 4) Ósk, f.
13.10. 1973, d. 13.10. 1973. 5 ) Perla
Í dag er kvödd hinstu kveðju
tengdamóðir mín, Guðný Sigur-
björnsdóttir Fanndal. Hún leit
dagsins ljós á Seyðisfirði og naut
þar bernsku- og unglingsáranna í
öruggu skjóli foreldra sinna, sem
bæði voru austfirsk að ætt og upp-
runa, hann frá Guðmundarstöðum í
Vopnafirði, en hún frá Firði í Seyð-
isfirði.
Þau hófu búskap sinn á Vopna-
firði, en fluttu til Seyðisfjarðar, lík-
legast 1910.
Á Seyðisfirði bjó þá jafnframt
margt ættmenna Guðnýjar. Það var
góðæri í athafna- og atvinnumálum
á Seyðisfirði á fyrri hluta síðustu
aldar og a.m.k. þeir sem næst henni
stóðu bjuggu við allgóð efni, eftir því
sem þá gerðist.
Það skiptust að sjálfsögðu á skin
og skúrir í lífi manna rétt eins og nú
til dags, en Guðný minntist alltaf
uppvaxtaráranna með gleði, Seyð-
isfjörður skipaði alla tíð stóran sess
í hennar hjarta og hún minntist oft
bernskuleikja í klettastöllum Bjólfs-
ins.
Bókhneigð og tónlistaráhugi í
þessu umhverfi uppvaxtaráranna
hafði greinilega mikil áhrif á þroska
Guðnýjar, sérstaklega tónlistin.
Foreldrarnir voru bæði hneigð fyrir
tónlist. Móðir hennar hafði lært á
gítar og orgel og Guðný minntist
þeirra beggja í blönduðum kór undir
stjórn Inga T. Lárussonar á meðan
hann var símstöðvarstjóri á Seyð-
isfirði.
Á Seyðisfirði bjó fram til 1917–18
Elín Tómasdóttir, sem kenndi m.a.
píanóleik. Hún leigði í húsi afa og
ömmu Guðnýjar og kenndi þar.
Meðal nemenda hennar var Anna
Stefánsdóttir, frænka Guðnýjar. Á
meðan Anna naut kennslustundar-
innar mun Guðný gjarnan hafa setið
á stofugólfinu og lagt eyrað að
veggnum, til þess að heyra betur
það sem spilað var. Síðar varð Anna
kennari Guðnýjar í píanóleik og hef-
ur námshugur hennar vafalaust ver-
ið óblendinn, enda sigldi hún til
frekara tónlistarnáms.
Haustið 1931 fór Guðný ásamt
æskuvinkonu sinni, Katrínu Jóns-
dóttur frá Firði í Seyðisfirði, til Lü-
beck í Þýskalandi, til náms í söng,
píanóleik og þýsku. Það hefur
örugglega verið heldur fátítt að
ungar stúlkur hleyptu heimdragan-
um með þeim hætti, en varð þeim
báðum gagnlegt og happadrjúgt.
Eftir heimkomuna héldu þær tón-
leika á Seyðisfirði hinn 18. desem-
ber 1932. Samkvæmt efnisskránni
léku þær báðar einleik á píanó, en
Guðný söng að auki einsöng.
Vinátta þeirra var kapítuli útaf
fyrir sig. Báðar áttu sinn búskap við
djúpa og þrönga firði, lengst af við
misjafnar samgöngur og jafnvel ein-
angrun. En þær voru báðar heims-
konur og á efri árum fóru þær tvær
saman, oftar en einu sinni, til þess
að vitja helstu borga Evrópu og
þeirrar menningar sem þær höfðu
kynnst ungar. Allt fram á seinni
helming síðasta áratugar, á meðan
báðar höfðu þrek til, hittust þær og
spiluðu á píanóið, hvor fyrir aðra
eða fjórhent.
Fljótlega eftir heimkomuna frá
Þýskalandi hóf Guðný nám í hjúkr-
unarfræðum og lauk námi frá
Hjúkrunarskóla Íslands í júní 1939.
Hún kynnti sér í kjölfarið sérstak-
lega geðhjúkrun og heilsuverndar-
störf hjá Hjúkrunarfélaginu Líkn,
en réðst til hjúkrunarstarfa á Siglu-
firði 1940.
Fljótlega eftir komuna til Siglu-
fjarðar kynntist hún verðandi eig-
inmanni sínum, Gesti Helga Fann-
dal, kaupmanni. Þau gengu í
hjónaband 21. september 1941.
Upp frá því helgaði Guðný heim-
ilinu fyrst og fremst krafta sína.
Hún stundaði þó hjúkrunar- og
heilsugæslustörf, ýmist í afleysing-
um eða sem hlutastarf allt til árins
1975 og annaðist umsjón með
krabbmeinsleit í leghálsi og brjóst-
um kvenna á Siglufirði frá árinu
1970.
Fljótlega eftir komuna til Siglu-
fjarðar varð hún einnig píanóleikari
Karlakórsins Vísis og sinnti því með
hléum um árabil. Einnig raddæfði
hún og lék undir hjá Kvennakór
Siglufjarðar. Hún kenndi píanóleik
við Tónskóla Siglufjarðar og í einka-
tímum í fjölda ára.
Guðný lét einnig til sín taka í fé-
lagsmálum á Siglufirði og var m.a.
formaður Kvenfélagsins Vonar um
18 ára skeið. Hún lét sig kvenrétt-
indi miklu skipta og var á meðal
þeirra allra fyrstu, sem ég heyrði
tala fyrir jafnrétti kynjanna.
Fyrstu búskaparárin okkar Erlu
voru ferðir hennar suður stundum
tengdar landsfundum Kvenfélaga-
sambandsins, en alltaf fylgdist hún
með menningarlegum viðburðum
hér sunnan heiða og sótti tónleika
og leikhús, ef tök voru á.
Fundum okkar Guðnýjar bar
fyrst saman sumarið 1960. Hún stóð
þá enn í blóma lífsins, tæplega
fimmtug. Ekki veit ég hvernig henni
var innanbrjósts, þegar hún var
kynnt fyrir verðandi tengdasyni.
Hún tók mér af eðlislægri hæversku
og vinsemd.
Áður en langt um leið fann ég þó
að ég átti vísa vináttu hennar og
traust, sem aldrei bar skugga á.
Hún átti það meira að segja til að
gera hlut minn meiri eða betri en
efni stóðu til, eins og góðum mæðr-
um hættir til, þegar börn þeirra eiga
í hlut.
En þannig var Guðný, umtalsgóð,
barði í brestina, en dæmdi ekki.
Við fráfall Gests í desember 1995
kaus Guðný sér athvarf á öldrunar-
deild Heilbrigðisstofnunar Siglu-
fjarðar. Hún undi þar vel sínum hag.
Fyrstu árin gerði hún sér daglega
ferð yfir í Skálarhlíð til þess að spila
nokkur lög á píanó sem þar var.
Árin og ellin skertu smám saman
andlegt og líkamlegt þrek hennar og
var hún á hjúkrunardeild síðustu ár-
in. Allan tímann naut hún öryggis,
umhyggju og frábærrar umönnunar
starfsfólks Heilbrigðisstofnunarinn-
ar, sem aðstandendur þakka af heil-
um hug.
Guðný Sigurbjörnsdóttir Fanndal
var skarpgreind og listfeng. Um
margt finnst mér að hún hafi í hugs-
un verið á undan sinni samtíð, hún
var velviljuð og umburðarlynd, hóg-
vær og lítillát, en stóð vel á sinni
sannfæringu, ef því var að skipta.
Hún var trygglynd, vinaföst og með
afbrigðum frændrækin.
Að leiðarlokum þakka ég henni
vináttu og tryggð.
Valur Páll Þórðarson.
Elsku Guðný amma.
Við sáumst í síðasta sinn fyrir
þremur vikum þegar við komum að
kveðja þig áður en við héldum til
New York. Við sátum frammi í setu-
stofu og þú hlóst að spriklinu í
Magnúsi Gauta. Þótt þú værir orðin
ringluð, eins og þú sagðir sjálf, þá
var grunnt á hjúkrunarkonunni í
þér því þú varst snögg að setja
höndina á borðshornið og segja mér
að passa drenginn. Það var Guðný
amma.
Þegar ég hugsa um ömmu þá sé
ég píanóleikarann sem talaði lýta-
lausa þýsku og hjúkrunarkonuna
Guðnýju Fanndal. Nákvæma en
samt dreymna. Hún fylgdi upp-
skriftabókinni frá Húsmæðraskól-
anum á Ísafirði hundrað prósent.
Sósan var alltaf nákvæmlega eins,
svefnherbergið var ræst á mánu-
dagsmorgnum, borðstofan á þriðju-
dögum o.s.frv. og helst ekki breytt
út frá því. Amma gerði morgunleik-
fimina í útvarpinu með Valdimari
Örnólfs á morgnana, hljóp hringinn
í stofunum með háum hnélyftum og
lyfti þunga öskubakkanum til að
styrkja sig. Ræsti fyrirfram ákveðið
herbergi fram að hádegi og var
tilbúin með hádegismatinn á bilinu
ellefu til eitt eftir því hvenær afi var
í fluginu. Lagði sig frá eitt til hálf-
þrjú, lagaði kaffi og fór með niður í
búð handa afa og búðarfólkinu
klukkan þrjú, spilaði á píanóið frá
hálffjögur til hálffimm, vélritaði
bréf eða setti áhugaverðar blaða-
greinar inn í möppu frá fimm til sex.
Ristað brauð með hunangi og hafra-
grautur klukkan sjö. Alltaf eins,
hægt að stilla klukkuna eftir henni.
Enda fylgdist mamma í seinni tíð
með að gardínurnar væru dregnar
frá svefnherberginu klukkan hálf-
þrjú. Svona til vonar og vara.
Guðný amma leit ekki á sig sem
mikinn Siglfirðing, heldur Seyðfirð-
ing, ættaðan úr Vopnafirðinum.
Þegar hún sat á háa stólnum í eld-
húsinu að gera eplakökuna frægu,
sem var reyndar búin til úr
skemmdum eplum úr búðinni, þá
talaði hún um uppvaxtarárin á Seyð-
isfirði. Hvað hún og Kata, besta vin-
kona hennar alla tíð, höfðu fyrir
stafni. T.d. spiluðu þær undir þöglu
myndunum í bíóinu þótt ömmu
þætti lítið til þess koma. Amma lýsti
Vopnafirði sem fegursta stað á
jörðu því þar var faðir hennar fædd-
ur að Guðmundarstöðum. Ég verð
að viðurkenna að þegar Magnús
maðurinn minn fór með mig til
Vopnafjarðar í fyrsta sinn var rós-
rauður bjarmi yfir firðinum. Mér
fannst eins og ég ætti að þekkja
hvern stein.
Mér fannst skemmtilegt þegar ég
fékk hana til að tala um söng og pí-
anónámið í Þýskalandi á millistríðs-
árunum. Hún bjó í Lübeck og Berlín
og sat á kaffihúsum með Jóni Leifs,
hvílík heimskona. Amma hélt þýsk-
unni vel við. Einu skiptin sem maður
sá ömmu leggjast í sófann í stofunni
var þegar Derrick var í sjónvarpinu.
Þá breiddi hún ofan á sig blátt silki-
teppi, lá með lokuð augun og hlust-
aði. Hún sagði að Derrick talaði svo
sérstaklega vandaða þýsku.
Amma var í mörg ár skólahjúkr-
unarkona í barnaskólanum. Það
voru blendnar tilfinningar að eiga
ömmu sem var skólahjúkrunarkon-
an. Ekki vinsælt starf. Rífandi
berklaplástrana af okkur með góðri
klípu af skinni, sótthreinsaði
minnstu sár svo við veigruðum okk-
ur við að láta vita ef við meiddum
okkur. En mikið var gott að misnota
aðstöðu sína þegar veðrið var vont í
frímínútum og segjast þurfa að tala
við ömmu. Þá sat ég hjá henni og
borðaði opal hálsbrjóstsykur. Það
var ljúft að vera í þurrum fötum
fram að hádegi.
Amma og afi voru mikið tónlist-
arfólk. Amma með sína tónlistar-
menntun og afi sem hafði lært af
sjálfum sér. Ég fór til ömmu til að fá
lánaðar nótnabækur, sem hún svo
seinna gaf tónlistarskólanum. Svo
þegar maður var að æfa fjórhent þá
var amma meira en glöð að vera
bassinn. Að vísu kostaði það að
minnsta kosti heilan dag af æfingum
því hún var svo rosalega nákvæm á
fingrasetningu og ef maður sló feil-
nótu þá var byrjað upp á nýtt, frá
byrjun.
Afi spilaði hljóma sálma á píanóið.
Eitt sinn var hann að spila á píanóið
í stofunni og amma ýjaði að því úr
eldhúsinu að henni þætti þetta ekki
mikil spilamennska. Enda höfðu þau
sitthvort píanóið. Amma með fín-
stillta fallega píanóið í stofunni og
afi með gamla falska rússneska
garminn niðri á kontór.
Svo skrítið sem það er þá enda ég
þessa minningargrein með sömu
orðum og greinina hans Gests afa
fyrir 9 árum.
Elsku pabbi minn og fjölskylda.
Við hugsum til þín á laugardaginn
héðan frá New York og verðum hjá
þér í huganum.
Guðný Erla Fanndal
og fjölskylda.
Elsku amma á Sigló, okkur langar
til að þakka fyrir stundirnar sem við
áttum með þér. Þessar stundir urðu
æ færri í seinni tíð en minningin um
þær lifir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl þú í friði.
Þín barnabörn.
Guðný Rósa Sigurbjörnsdóttir,
Gestur Már Sigurbjörnsson og
Þorbjörn Sigurbjörnsson.
Kveðja frá Kvenfélaginu
Von, Siglufirði
Guðný S. Fanndal var kosin til
formennsku í félaginu árið 1959 og
gegndi starfinu í 18 ár. Öll árin sem
hún var formaður stóð félagið fyrir
rekstri Leikskála, en það var dag-
heimili fyrir börn, rekið í tvo mánuði
á sumri hverju og var þar ætíð er-
ilsamt.
Guðný skráði ágrip af sögu kven-
félagsins fyrir árin 1957–1977, en
það var framhald af áður skráðri
sögu fyrstu 40 ár þess.
Á 70 ára afmæli kvenfélagsins, 13.
nóvember 1987, var Guðný gerð að
heiðursfélaga. Hún sinnti formanns-
störfunum af mikilli trúmennsku og
samviskusemi og bar velferð félags-
ins ætíð fyrir brjósti.
Félagskonur þakka hennar miklu
og vel unnu störf og senda aðstand-
endum samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu mætrar
konu.
Anna Snorradóttir, formaður.
GUÐNÝ JÓNÍNA
SIGURBJÖRNS-
DÓTTIR FANNDAL
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÚLÍUS PÁLSSON,
Hjarðartúni 5,
Ólafsvík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 9. september.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 17. september kl. 13:30.
Gunnhildur Ingibjörg Georgsdóttir,
Steinunn Júlíusdóttir, Hafsteinn Þórarinn Björnsson,
Bjarni Ólafur Júlíusson, Regina Magnúsdóttir,
Ingibjörg Júlíusdóttir, Bárður Guðmundsson,
Georg Júlíus Júlíusson, Rósa Kristín Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.