Morgunblaðið - 11.09.2004, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 2004 39
Sumir staðir búa yfir töframætti
og kröftum sem erfitt er að lýsa en
auðvelt að upplifa. Aðdráttarafli
þeirra verður kannski best lýst með
því að í hvert sinn sem maður yf-
irgefur þá finnst manni dvölin hafa
verið of stutt. Kleifabúar þekkja þá
undarlegu tilfinningu hvernig um-
hverfið og samspilið í náttúrunni
verður eins og hluti af mannlífinu.
Þér finnst náttúran tala til þín og
samskipti fólksins verða eins og
endurómur. Þegar ég var barn hjá
afa og ömmu í Árgerði fannst mér
niðurinn í Gunnólfsánni líkt og sam-
ræður í fjarska og stundum mætti
jafnvel greina orðaskil. Í björtu
veðri var áin glaðvær en í súldar-
veðri var hún óþreyjufull og heldur
fúl í skapi. Ef ég hafði gert eitthvað
sem ég hefði ekki átt að gera gat
hljóðið verið svolítið ávítandi.
Kannski endurómaði náttúran sam-
skiptin við fólkið í kringum mig.
Samfélagið á Kleifunum var ein-
staklega barnvænt. Vinna okkar
barnanna og hinn frjálsi leikur var
undirbúningur fyrir lífið. Þegar
Kleifamenn nú kveðja Ingibjörgu
Guðmundsdóttur á Syðri-Á sækja
minningar bernskuáranna á hug-
ann. Abba eins og hún var alltaf
kölluð skipaði þar stóran sess og var
okkur krökkunum á Kleifunum sönn
vinkona og félagi. Hún var fyrir-
mynd og málsvari gilda sem best
fundust í þessu litla samfélagi. Sam-
hjálpin, glaðværðin og umburðar-
lyndi gagnvart okkur krökkunum er
sérstaklega minnisstætt. Í þessu
ljósi sé ég nú fleira í lífi Öbbu, vilja
hennar og atorku við að láta gott af
sér leiða fyrir sína samferðamenn.
Nú ríkir sorg á Kleifum.
Faðmar báran svartan sand
með silfurtár á vanga
(Sigurjón Friðjónsson.)
Á sumarkvöldum var oft safnast
saman og farið í leiki við Syðri-Á.
Útilegumaður fundinn, fallin spýta,
yfir og kýlubolti voru vinsælir.
Stundum vorum við ekki alveg klár
á reglunum og var þá leitað til Öbbu.
Hún var dómari og oft eini áhorf-
andinn. Það er innantóm íþrótt sem
engan hefur áhorfandann. Hún
kenndi okkur líka að fyrirtaks flautu
mætti búa til með því að troða tutt-
uguogfimmeyringi inn í gúmmíhólk
af flugkróki og með lagni gat maður
látið hana hljóma eins og Andrés
önd. Margt varð að ævintýri. Að
koma heyi í hlöðu á haustkvöldum,
göngur og réttir, handfæraveiðar á
litlum árabáti sömuleiðis. Ef tóm
gafst til á seinni árum gátum við
Abba alveg gleymt okkur við að rifja
upp þessar sameiginlegu minningar.
Abba var frábær sögumaður. Fáir
voru hennar jafnokar í myndrænum
lýsingum og að laða fram spaugileg-
ar hliðar sögunnar, oft með því
ósagða. Hún var líka sérstaklega
minnug á atburði og fólk og hafði
gaman af að rifja upp liðna tíð. Oft
var brugðið á leik í bundnu máli og
margar ógleymanlegar stundir þar
sem Abba var búin að koma öllum til
að hlæja. Það var einstaklega gott
að hlæja með henni Öbbu.
Okkur fannst gott að koma til
Öbbu og Nonna. Við vorum krakk-
arnir þeirra. Við Árni Helgason,
bróðursonur Nonna, vorum leik-
félagar og hann var þeim eins og
sonur. Er hann stofnaði fjölskyldu
með Sigurbjörgu reyndust þau
Öbbu og Nonna afskaplega vel.
Seinna komu innilegar samræður
yfir kaffibolla um menn og málefni.
Leitað frétta af fjölskyldunni,
spurst fyrir um börnin og barna-
börnin og glaðst yfir að sjá fulltrúa
nýrrar kynslóðar heimsækja Kleif-
arnar í fyrsta sinn. Mér hefur alltaf
fundist að við Abba ættum eitthvað
hvort í öðru. Eflaust finnst það fleir-
um af minni kynslóð og það er líka
gott.
Í sumar er við hittumst var ljóst
að hverju stefndi. Áfallið að missa
Nonna fyrr á árinu og alvarleg veik-
indi höfðu tekið sinn toll. Elskuleg-
heitin voru söm og alla tíð en bar-
áttuþrekið ekki hið sama. Að
leiðarlokum eru henni færðar ást-
arþakkir fyrir samfylgdina. Ætt-
ingjum og fjölskyldu Öbbu sendir
fjölskylda mín innilegar samúðar-
kveðjur.
Gísli Árni Eggertsson.
✝ Ástrós Regin-baldursdóttir
fæddist í Miðhúsum í
Grindavík 28. júlí
1952. Hún lést á heim-
ili sínu 5. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Reg-
inbaldur Vilhjálms-
son, f. 26. mars 1911,
d. 28. júlí 1998, og
Sæunn Bjarnveig
Bjarnadóttir, f. 17.
júní 1911, d. í ágúst
1981. Systur Ástrósar
eru Kristín, f. 15.
ágúst 1940, og Jó-
hanna V., f. 20. febrúar 1946. Hálf-
systur Ástrósar eru Guðveig Sig-
urlaug Sigurðardóttir, f. 9.
desember 1931, Sigríður Sigurðar-
dóttir, f. 2. júlí 1932, og Anna Mar-
grét Sigurðardóttir, f. 8. júlí 1933.
Ástrós giftist 31. des. 1970
Hauki Reyni Pálssyni, f. 20. desem-
ber 1949, d. 3. júlí 1998. Börn
þeirra eru fjögur: Svanur Freyr, f.
3. febrúar 1970,
Baldur Reynir, f. 16.
janúar 1972, Sólveig
María, f. 16. ágúst
1975, og Anna Krist-
ín, f. 21. febrúar
1980.
Barnabörnin eru
tíu.
Ástrós vann í
Grindavík þar til þau
Haukur fluttu á
Blönduós árið 1972
og stöldruðu þar í
eitt ár og hún vann í
eldhúsinu á Héraðs-
hælinu. Þau fluttu
aftur til Grindavíkur árið 1973 og
voru þar til ársins 1994, þá fluttu
þau til Reykjavíkur og bjuggu þar
til ársins 1998. Eftir andlát Hauks
flutti hún aftur á æskuslóðir sínar í
Grindavík og bjó þar til dánar-
dags.
Útför Ástrósar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma.
Svona grein skrifaði ég fyrir sex
árum síðan um hann pabba. Ég átti
alls ekki von á því að vera að skrifa
svona grein um þig sex árum
seinna.
Ég minnist þess er við gengum í
gegnum lát pabba saman og alltaf
stóðst þú eins og klettur við bakið á
mér. Þú fannst alltaf á þér er eitt-
hvað var að hjá mér og reyndir allt
til að bæta það ef þú mögulega gast.
Ég veit ekki hvar ég væri í dag ef
þín hefði ekki notið við þegar pabbi
fór. Einnig þótti þér voðalega vænt
um strákana mína, Hauk Inga og
Andra Þór. Alltaf þegar við komum
til þín og þú til okkar þá færðist yfir
þig sælusvipur. Við systkinin sáum
að eftir að pabbi fór, fór heilsu þinni
að hraka. En til þíns síðasta dags
hugsaðir þú um mig og strákana
mína af þinni einstöku ást og hlýju
og mun ég þér það þakka ævilangt,
elsku mamma mín.
Mig stingur það sárt í hjartastað
að hugsa til þess að nú sért þú farin
í þá löngu ferð sem bíður okkar víst
allra, stoðin sem ég alltaf hafði en
hef ekki meir. En eflaust ertu loks-
ins sátt þar sem þú nú ert. Pabbi
hefur tekið á móti þér opnum örm-
um. Ekki þarftu lengur að þjást og
berjast við sjúkdómana sem hrjáðu
þig, loksins friður. En ótrúlegustu
hlutir sem þú gast gert með tvær
hendur tómar.
Ég mun aldrei gleyma orðunum
sem þú sagðir við mig þrem dögum
áður en þú kvaddir þennan heim,
þau voru svona: Elsku stelpan mín,
nú ertu komin til Grindavíkur í
örugga höfn og þá get ég farið að
fara.
Ég vildi nú ekki hlusta á þetta,
því mér fannst þú eiga mörg ár eftir
hér með okkur. En nú er ég alveg
viss um að þú og pabbi eigið eftir að
vaka yfir okkur systkinum þarna
uppi.
Elsku mamma, ég sakna þín sárt
og verkurinn í hjarta mínu er ólýs-
anlegur. Ég vildi óska að þú værir
hér lifandi með okkur. Guð geymi
þig og pabba og njótið þess nú að
vera saman eins og þið hafið alltaf
þráð. Guð veri með þér.
Þín dóttir,
Anna Kristín Hauksdóttir
og synir.
Elsku mamma mín.
Það er erfitt og alls ekki tíma-
bært að kveðja þig núna. Ekki
hugsaði maður út í það þegar við
kvöddum pabba fyrir 6 árum að
stundin þín kæmi svona fljótt, því
einhvern veginn finnst manni eins
og mamma verði alltaf til staðar, en
skyndilega ertu hrifsuð frá okkur
eins og hendi væri veifað, og eftir
sitjum við dofin og algjörlega tóm.
Þú varst alltaf svo kát og glöð og
sér í lagi hreinskilin og ófeimin.
Það var svo gaman að sjá hvað þú
varst stolt af ömmubörnunum sem
voru orðin nokkuð mörg og dáðu
Ástu ömmu, svo ef ég hringdi í þig
þá spurðir þú iðulega um það hvort
ég væri nokkuð komin af stað því ég
þyrfti nú að drífa í því að koma með
annað barn handa ömmu.
Inga Sóley mín hlakkaði svo til að
koma suður næstu helgi og hitta
ömmu, hún ætlaði sko að skoða
hvernig læknarnir hefðu lagað
höndina þína með gifsinu.
Hún varð voðalega döpur þegar
ég sagði henni hvernig væri komið
fyrir ömmu, en hún veit að Haukur
afi passar ömmu.
Hún situr oft og horfir upp í him-
ininn og segir að nú sé hún að
hugsa fallega um ömmu og afa.
Elsku mamma, takk fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman og megi guð geyma þig og
varðveita.
Þín dóttir
Sólveig María.
Hún Ásta frænka er farin til
guðs. Ég er ekki frá því að hún hafi
verið farin að líta til hans hýru
auga. Lífið fór á köflum ómjúkum
höndum um hana, þótt hún hafi
einnig átt sínar gleðistundir eins og
aðrir. Hennar blessun voru góð
börn sem studdu hana eftir mætti,
einkum eftir að hún missti manninn
sinn hann Hauk fyrir aldur fram.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Þótt Ásta sé móðursystir mín, er-
um við jafn gamlar, báðar fæddar
og uppaldar í Grindavík. Því lá leið
okkar saman í upphafi, ásamt Ellu
vinkonu okkar, í barnæsku og í
skóla og var ýmislegt brallað á
þeim árum, sem oft var svo rifjað
upp á góðri stund. Sérstaklega man
ég eftir því, þegar við vinkonurnar
þrjár vorum allar óléttar, og Ásta
skráð fyrst. Ég fékk lánaðan bílinn
hjá afa Balla og við fórum á honum
út í Bót og keyrðum fram og til
baka yfir alla sandhólana, til að
flýta fyrir fæðingunni. Svo var bíln-
um skilað um kvöldið, en morgun-
inn eftir hringdi mamma Ellu og
sagði að hún væri búin að fæða.
Hún laumaðist semsagt framfyrir í
röðinni en Ásta eignaðist svo sinn
frumburð nokkrum dögum síðar.
Það er eftirsjá að þér kæra
frænka og vinkona. Ég er viss um
að hjá Guði líði þér vel og bið hann
jafnframt að blessa börnin þín og
barnabörnin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Hvíl þú í friði, kæra Ásta.
Helga frænka.
ÁSTRÓS REGIN-
BALDURSDÓTTIR Hjartkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir, afi, bróðir og tengdasonur,
JÓNAS HERMANNSSON
járnsmiður,
Tjarnarstíg 1,
Seltjarnarnesi,
varð bráðkvaddur laugardaginn 4. september.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju mánu-
daginn 13. september kl. 13.30.
Dagbjört Theodórsdóttir,
Gyða Arnórsdóttir,
Margrét Jónasdóttir, Pétur Fannar Sævarsson,
Freyja Ísold Pétursdóttir,
Anna Guðný Hermannsdóttir, Guðmundur H. Jónsson,
Tinna Dagbjört Theodórsdóttir,
Jón Helgi Guðmundsson,
Helgi Hermannsson, Þórdís B. Jóhannsdóttir,
Hermann Ingi Hermannsson, Elísabet Nönnudóttir,
Arnór Hermannsson, Helga Jónsdóttir,
Magnús Hermannsson, Anna Linda Sigurðardóttir.
Lára Dagbjört Sigurðardóttir, Theodór Jónasson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HELGU HERMUNDARDÓTTUR,
Eyrargötu 6,
Ísafirði.
Guðrún Eyjólfsdóttir, Guðmundur Grétar Níelsson,
Elísabet Gunnarsdóttir, Hreinn Sverrisson,
Inga-Lill Gunnarsson,
Ólafur Gunnarsson, Svanlaug Halldórs Árnadóttir,
Björn Gunnarsson, Ingiríður Jóhannesdóttir,
Kristín Gunnarsdóttir, Erlendur Kristjánsson,
Helga Björk Gunnarsdóttir, Ólafur Ingimundarson,
Hulda Gunnur Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
HARALDUR KR. JÓHANNSSON,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni 2,
Reykjavík,
áður til heimilis í Hólmgarði 66,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 6. september, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
14. september kl. 13.30.
Ingibjörg Gunnlaugsdóttir,
Haraldur Kr. Haraldsson, Guðný Soffía Marinósdóttir,
Kolbrún Jarlsdóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug, við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
JÓSEFÍNU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Hæðargarði 29.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Tryggvadóttir, Þorsteinn V. Þórðarson,
Jóhannes Tryggvason, Margrét Kristinsdóttir,
Jón Jónsson, Kristín M. Valdemarsdóttir
og börnin.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur og fjölskyldunni hlýhug og vináttu við
andlát og útför systur okkar,
ARNBJARGAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Holti.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Nausti, Þórshöfn.
Guðrún, Þórhalla, Guðbjörg,
Hólmfríður og Þórunn.