Morgunblaðið - 22.09.2004, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 2004 27
MINNINGAR
Það var mikil til-
hlökkun hjá 10 ára
strákhnokka fyrir um
40 árum þegar hann var
sendur heim til Íslands
til þess að dveljast sumarlangt hjá
ömmu sinni og uppáhalds frænda.
Haukur frændi hafði verið dugleg-
ur að senda okkur bræðrunum gjafir
um jól og afmæli. Hann hafði heim-
sótt okkur og hann hafði meira að
segja sent okkur heilan kassa með ís-
lenskum barnabókum sem enn eru til
að miklu leyti.
Reykjavík var ekki eins stór á
þessum árum og fáar götur malbik-
aðar. Strákar voru annaðhvort DBS-
menn eða Phillips, með fána á hjólum
sínum og annað skraut. Klíkur slóg-
ust bara í þykjustunni og það mátti
alls ekki tala við stelpur. Þetta var
allt mjög skrýtið.
Haukur hafði gaman af því að sýna
mér mannlífið í Reykjavík. Við fórum
daglega í göngutúra eða með græn-
um strætisvögnum um bæinn. Við
byrjuðum alltaf daginn á því að fara í
Sundhöllina, það var stutt að labba
frá Flókagötunni. Síðan var farið í
kaffi og skoðaðar myndir hjá Jóhann-
esi Geir á Bergþórugötunni eða farið
niður að höfn að skoða bátana og tala
við skrýtnu kallana á eyrinni.
Haukur var alltaf mikið snyrti-
menni og hafði gaman af því að vera
fínn í tauinu. Þetta bitnaði svolítið á
mér því ég var alltaf strílaður upp í
hvíta nælonskyrtu með bindi. Mér
leiddist þó reyndar ekkert að ganga
um göturnar eða skreppa út í Örnólf
að fá mér Spur í hvíta rykfrakkanum
sem ég fékk að velja mér og fannst
mér ég þá vera eins og spæjari eða
Dýrðlingurinn sem var nú reyndar
óþekktur hér á landi ennþá.
Eftir spássitúrinn var svo farið
heim til ömmu í hádegismat og setið
svo og talað við Linda ef hann var í
landi. Þeir höfðu alltaf nóg að tala
enda báðir skemmtilegir sögumenn
og kunnu ógrynni af sögum og æv-
intýrum.
Haukur vildi kaupa sér bíl og lögð-
HAUKUR
JÓNSSON
✝ Haukur Jónssonfæddist á Akur-
eyri 3. september
1931. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
mánudaginn 13.
september síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Áskirkju
20. september.
um við upp í leiðangur
til Patreksfjarðar þar
sem við vissum af
Skóda til sölu hjá bróð-
ur Linda. Á Patreks-
firði kynntist ég svo
ýmsum þeim söguper-
sónum sem svo oft hafði
verið talað um. Ég fékk
meira að segja að sjá
kajakana frægu.
Við keyptum blöðru-
skódann góða og þótt
það hafi þurft að bakka
honum upp erfiðustu
brekkuna á leiðinni suð-
ur átti hann eftir að
endast honum í mörg ár.
Nú var loksins hægt að fara að
ferðast. Amma var drifin upp í Skód-
ann og lagt af stað norður í land og
alla leið austur á firði. Allir ættingjar
heimsóttir á Akureyri og mér voru
sýndar 7 frænkur á Húsavík. Benni
frændi fór svo með okkur í róður á
trillunni sinni. Það var svolítið öðru
vísi að ferðast í þá daga, skoppandi
um á holóttum vegum og bíllinn full-
ur af ryki.
Eitt sinn fórum við upp að Hafra-
vatni og þá sagði Haukur: Nú keyrir
þú! Og hann kenndi mér að keyra
þarna 10 ára gömlum. Hann kenndi
mér svo seinna meir að taka myndir.
Hann hafði alla tíð mjög gaman af
ljósmyndun og hafði auga fyrir góð-
um mótífum. Hann var alla tíð fyrst-
ur til þegar einhverja hjálp vantaði
eða aðstoð. Hann var okkur öllum
frændsystkinunum, mökum og börn-
um mjög kær og öllum er mikil eft-
irsjá í elskulegum Hauki frænda okk-
ar. Hann kemur til með að lifa í
hjörtum okkar um ókomna framtíð
og minnumst við hans með gleði og
söknuði.
Bjarni Guðmundsson.
Haukur hóf störf hjá Trygginga-
miðstöðinni í nóvember 1963 og hætti
störfum vegna aldurs 1998 og vann
því hjá félaginu í 35 ár. Lengst af
vann Haukur við farmtryggingar.
Þegar Haukur kom til starfa 1963 var
Tryggingamiðstöðin ungt félag með
aðeins 10 starfsmenn en þegar Hauk-
ur lét af störfum voru starfsmenn ná-
lægt 100. Haukur rækti störf sín alla
tíð með mikilli samviskusemi og átti
sinn þátt í framgangi félagsins. Hans
er minnst af samstarfsfólki sem ein-
staklega ljúfs félaga, sem var hæglát-
ur og yfirvegaður í öllum sínum gerð-
um. Haukur aflaði sér margvíslegrar
þekkingar með lestri fræðibóka og
ferðalögum til fjarlægra landa og var
því fróður um marga hluti.
Samstarfsfólk Hauks hjá Trygg-
ingamiðstöðinni á afar hlýjar minn-
ingar um þennan góðan dreng.
Blessuð sé minning Hauks Jóns-
sonar.
Gunnar Felixson.
Haukur Jónsson, vinur minn og
samstarfsmaður hjá Tryggingamið-
stöðinni til margra ára, er látinn, 73
ára. Aldur er afstæður og með Hauk í
huga þá eru 73 ár alls ekki hár aldur.
Má vera að hann hafi haft brigðuleika
lífsins í undirmeðvitundinni vegna
þess að mér fannst hann kunna svo
listavel að njóta þess sem lífið hafði
að bjóða og var gæddur þeim góða
hæfileika að njóta augnabliksins
hvort sem það var í leik eða starfi.
Innihaldsríku og hófsömu lífi er lok-
ið.
Haukur var meðalmaður á hæð,
þrekvaxinn, karlmannlegur með
djúpa og hljómfagra rödd. Laglegur
og góðlegur með smitandi hlátur. Var
röskur til gangs og hafði mikla
ánægju af líkamlegri vinnu. Óragur
til þeirra verka og útsjónarsamur
með gott smiðsauga. Hófstilltur var
hann til orðs og æðis en um leið glað-
sinna, jafnlyndur bókaormur og
hjartahlýr húmoristi.
Haukur naut náttúrunnar og sköp-
unarverkið var honum hugleikið. Það
sama gilti um margbreytileik mann-
lífsins. Hann hafði áhuga á ljósmynd-
un. Í ljósmyndum hans kom í ljós
næmt auga fyrir formum og því
óvænta. Það sama gilti um sýn hans á
mannlífið. Þar sá hann oft atburði og
menn út frá öðru sjónarhorni en al-
mennt gerðist. Næmur maður og
glöggur rýnandi á hið sérstaka og
óvenjulega í lífinu. Í skemmtilegum
frásögum af upplifun sinni miðlaði
hann til okkar sýn sinni á lífið og til-
veruna. Mér þótti sú sýn falleg,
skemmtileg og oft hjúpuð dulúð. Frá-
sagnir hans voru gagnorðar og skýr-
ar. Hann var stuttmyndagerðarmað-
ur hins daglega lífs sem hann kenndi
manni svo vel að meta.
Haukur vann í 35 ár hjá Trygg-
ingamiðstöðinni lengst af við farm-
tryggingar. Traustur og góður
starfsmaður sem naut virðingar og
vináttu samstarfsmanna sinna jafnt
sem viðskiptavina félagsins sökum
þjónustulipurðar og ljúfmennsku.
Ég naut þeirra forréttinda að fá að
starfa með Hauki síðustu 9 ár hans
hjá félaginu. Um þann tíma hugsa ég
með mikilli ánægju og bros á vör.
Takk fyrir samstarfið og vináttuna
Haukur Jónsson, sómamaður í lífi og
starfi.
Bjarni G. Bjarnason.
Kveðja frá Knatt-
spyrnufélagi
Reykjavíkur
Hinn 9. september sl. lést í
Reykjavík Árni Guðmundsson eftir
erfið veikindi.
Árni var borinn og barnfæddur
Reykvíkingur og gekk ungur að ár-
um í KR, þar sem hann iðkaði knatt-
spyrnu með jafnöldrum sínum fram
á unglingsár.
Þá tók lífsbaráttan við og gerði
Árni sjómennsku að ævistarfi og var
lengst af stýrimaður á togurum.
Hann var hins vegar alla tíð mikill
áhugamaður um íþróttir og þegar
hann hætti til sjós og fór að vinna í
landi stundaði hann völlinn af miklu
kappi.
ÁRNI
GUÐMUNDSSON
✝ Árni Guðmunds-son fæddist í
Reykjavík 9. febrúar
1924. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Droplaugarstöðum í
Reykjavík 9. septem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Grafarvogs-
kirkju 20. septem-
ber.
Árni var alla tíð ein-
lægur KR-ingur og
studdi sína menn gegn-
um þykkt og þunnt.
Þeir voru ekki margir
kappleikirnir sem hann
lét sig vanta á meðan
hann hafði heilsu til.
Einkum var honum
knattspyrna hugleikin
og þótt stundum blési á
móti var hann alltaf
sannfærður um að rétt
handan við hornið biði
betri tíð með blóm í
haga.
Fáir glöddust meira
þegar KR vann loks Íslandsmeist-
aratitilinn í meistaraflokki karla
haustið 1999 og hann var einnig á
vellinum þegar stelpurnar léku sama
leikinn árið 1993.
Árni var ekki maður sviðsljóssins,
um það lét hann aðra, en það er
hverju íþróttafélagi nauðsynlegt að
eiga trygga stuðningsmenn og það
var hann svo sannarlega.
Að leiðarlokum þakka KR-ingar
Árna samfylgdina og stuðninginn og
senda fjölskyldu hans innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Árna Guð-
mundssonar.
Það eru ótal minning-
ar sem sækja á hugann
þegar ég hugsa um vin
minn Jóhannes Ólafsson
sem jarðsettur er í dag.
Kynni okkar tókust árið 1959 eða
fyrir liðlega 43 árum þegar ég hóf
störf hjá Ora í Kópavogi. Jóhannes
var þá forstjóri Dósagerðarinnar sem
þá var staðsett við Borgartún.
Yfirleitt fór vel á með okkur þó
stundum fyki nokkur orð á milli okkar
enda báðir að hugsa um hag okkar
fyrirtækja. Jóhannes var heiðurs-
maður og drengur góður í alla staði þó
stundum væri hann ákveðinn og
fylginn sér. Hann var ósérhlífinn og
sérstök snyrtimennska einkenndi
vinnustaðinn sem hann stjórnaði.
Með árunum jukust kynni okkar frek-
ar og árið 1976 eignuðumst við hjónin
sumarbústaðarland í Vaðnesi við hlið-
ina á landi Jóhannesar og Ingveldar
konu hans. Betri nágranna var ekki
hægt að hugsa sér enda hjónin mjög
gestrisin og vinsæl af nágrönnum sín-
JÓHANNES INGI-
BJÖRN ÓLAFSSON
✝ Jóhannes Ingi-björn Ólafsson
fæddist á Hellissandi
22. febrúar 1919.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 11. september
síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá
Neskirkju 21. sept-
ember.
um. Það kom því fáum á
óvart að Jóhannes varð
fyrsti formaður og
stofnandi félags land-
eigenda í Vaðnesi og
sinnti því af skörungs-
skap í 10 ár. Snyrti-
mennska og nostur við
sumarhús þeirra hjóna
og ræktun á landi var til
fyrirmyndar enda vörðu
þau mest öllum sínum
frístundum þar. Í nokk-
ur ár leigðum við saman
ásamt fleiri félögum
Prestbakkaá í Hrúta-
firði og var þar oft glatt
á hjalla við veiðar og leik. Í nokkur ár
var fjölskylda okkar einnig meðeig-
andi með þeim hjónum ásamt fleirum
í Dósagerðinni sem við síðar seldum
öll nokkrum árum eftir að Jóhannes
lét af störfum þar sökum aldurs.
Víst mun ég eiga bágt með að trúa
því að sjá ekki framar vin minn Jó-
hannes með gleðibros á vör og veit ég
að þar mæli ég einnig fyrir munn
sveitunga og vina. Ég vil að leiðarlok-
um þakka Jóhannesi allt það traust
sem hann ætíð sýndi mér og fjöl-
skyldu minni og aldrei brást.
Elsku Inga mín, á sorgarstundu
kemur fátt okkur að haldi annað en
bænin og bið ég algóðan guð að
styrkja þig og fjölskyldu þína í harmi
ykkar og söknuði.
Blessuð sé minning hans.
Magnús Tryggvason.
Kársnesbraut 98 • Kópavogi • 564 4566 • www.solsteinar.is
SÓLSTEINAR erum fluttir á KÁRSNESBRAUT 98
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Fannafold 140,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 21. september verður
jarðsungin frá Grafarvogskirkju föstudaginn
1. október kl. 13.30.
Eyjólfur Jónsson,
Hjördís Eyjólfsdóttir, Oddur Friðriksson,
Jón Eyjólfsson, Guðrún Hermannsdóttir,
Anna Eyjólfsdóttir, Magnús Þorsteinsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegra foreldra okkar,
HARÐAR SIGURVINSSONAR
og
HÖLLU EYJÓLFSDÓTTUR,
Safamýri 56.
Guð blessi ykkur öll.
Eyjólfur Harðarson, Sigþrúður Sæmundsdóttir,
Hulda Harðardóttir,
Anna Sess Harðardóttir,
Ólafur Harðarson
og barnabörn.