Morgunblaðið - 25.09.2004, Blaðsíða 26

Hvað kom til að þið völduð
Rimini?
„Ég sá óperunámskeið auglýst í
bæklingi sem einhver skildi eftir í
Nýja söngskólanum – Hjartans
mál. Ég fór á Netið og skráði mig.
Óperuakademían sem ég var á
námskeiði hjá og tungumálaskól-
inn eru með samstarf sín á milli
og maðurinn minn ákvað að
koma með, svo við fórum bæði á
ítölskunámskeið saman.“
Hafðir þú lært ítölsku áður?
„Nei, ég kunni ekki orð og fékk
vægt „sjokk“ þegar ég kom í
tíma, kennarinn talaði bara
ítölsku og allt nám fór fram á því
máli, kennarinn kunni ekki einu
sinni ensku svo ekki þýddi að
spyrja hana. Ásgeir hafði heldur
ekki lært neitt í ítölsku þannig að
við vorum bæði eins stödd.“
Gátuð þið eitthvað séð ykkur um í nágrenni Rimini?
„Nei, það gafst ekki mikill tími til þess, námskeiðið var mjög strangt.
En við fórum samt sem áður til Veróna – í Arena-hringleikahúsið, og
sáum þar La Traviata sem var alveg stórkostleg sýning, í einu hlut-
verkinu var kennari minn úr óperuakademíunni, Alessandro Cal-
amai. Arena-leikhúsið er undir berum himni og það voru skúraleið-
ingar, þegar fór að rigna þá sá maður undir iljar sellóleikaranna og
síðar hinna hljómlistarmannanna, svo þegar stytti upp komu þeir
aftur og fóru að leika á sama stað þeir hættu. Fólkið söng í sæt-
unum og sumir voru með hljóðfæri með sér og spiluðu. Aðrir opn-
uðu kampavínsflöskur. Það var mjög hlýtt í veðri svo regndroparnir
þornuðu fljótt. Í óperuakademíunni voru haldnir sex tónleikar og
einn „masterklass“, tónleikarnir voru í Rimini og fleiri bæjum, m.a.
San Leo, sem er einstaklega fallegur bær upp á fjallstindi. Kenn-
arinn í „masterklassinum“ var Mirella Fremi, sem er stórstjarna
a.m.k. á Ítalíu. Það var mikill heiður að fá að hitta hana og hún er
mikill kennari. Mirella og Pavarotti eru talin jafnokar í söng á Ítalíu
og sagan segir að þau hafi fæðst á sama tíma á sömu fæðing-
ardeildinni.“
Höfðuð þið mikið gagn af ítölskunáminu?
„Já, heilmikið. Við vorum farin að bjarga okkur á ítölsku og gátum
m.a. pantað okkur allan mat á því máli, einnig haldið uppi einföldum
samræðum. Ég ætla að læra meira í ítölsku, það er pottþétt. Skólinn
sem ég var í heitir I Malatesta á Rimini.“
Í júlí sl. voru hjónin Dagrún Leifsdóttir söngnemi og
Ásgeir Einarsson ljósmyndari með meiru á Rimini á Ítalíu
þeirra erinda að læra ítölsku og hún var einnig á söng-
námskeiði.
Söngur og
ítölskunám
Hvaðan ertu að koma?
Dagrún Leifsdóttir: Ítalíufari.
Morgunblaðið/Golli
26 LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
FERÐALÖG
ÞEGAR dvalið er í erlendum
stórborgum er mikilvægt að
andrúmsloftið á gististaðnum
sé með þeim hætti að mönnum
líði vel. Staðsetningin skiptir
líka máli, ekki síst í menning-
arborg eins og Berlín, þar sem
fjölbreytnin er slík að maður
verður að hafa sig allan við til
að meðtaka þau undur sem
borgin hefur að bjóða. Holly-
wood Media Hotel – Berliner
Filmhotel er fjögurra stjörnu
hótel sem uppfyllir bæði þessi
skilyrði og hefur auk þess þá
sérstöðu að vera eins konar
vísir að kvikmyndasafni, sem
gefur því afar sérstakt yf-
irbragð.
Hótelið stendur við eina af að-
algötum Berlínar í vesturhlut-
anum, Kurfürstendamm, en við
hana og í hverfinu í kring hafa ris-
ið mörg hótel, leikhús og kvik-
myndahús, þar eru söfn af ýmsu
tagi, aragrúi kaffihúsa, veit-
ingastaða og glæsilegar verslanir
og fyrirtæki. Í göngufæri frá hót-
elinu er til dæmis hið 22 hæða háa
Europa-Center, eins konar „borg í
borginni“, með verslunum, veit-
ingahúsum og skrifstofum upp um
allar hæðir. Kurfürstendamm er
breiðgata, með akrein-
um til beggja átta og
trjágróður á milli. Um-
hverfið er svo vinalegt að maður
gleymir því að maður er staddur í
stórborg. Hótelbarinn er opinn út í
götuna og þar situr fólk yfir glasi
af góðum veigum, spjallar saman
og horfir á mannlífið líða framhjá.
Eitthvað vinalegt við myndirnar
Stórleikarinn Sir Richard Burt-
on tekur á móti mér á hótelher-
berginu, – eða næstum því. Það
hangir stór innrömmuð mynd af
honum á veggnum fyrir ofan
rúmið og önnur af honum og
Elizabeth Taylor á veggnum
fyrir ofan skrifborðið. Þegar
maður er staddur einn á hót-
elherbergi í erlendri stórborg
er eitthvað vinalegt við að hafa
myndir á veggjum af fólki sem
maður þekkir – þótt ekki sé
nema af afspurn.
Hugurinn reikar ósjálfrátt
til kvikmynda á borð við
Kleópötru og Hver er
hræddur við Virginíu Wo-
olf? en hér gefst ekki tóm til
gleyma sér í kvikmyndapæl-
ingum, þótt
Hollywood Media Hotel
gefi fullkomið tilefni til að
hella sér út í hugleiðingar um
slík efni. Hótelið er nefnilega
eins og kvikmyndasafn, eða
vísir að slíku safni. Tónninn er
strax gefinn þegar komið er að
hótelinu, yfir dyrum er röð ljósa-
pera í hinum klassíska stíl kvik-
myndahúsa frá gullaldarárum
kvikmyndalistarinnar, um og fyrir
miðja síðustu öld. Í móttökunni er
hátt til lofts og vítt til veggja og
þar hanga innrömmuð veggspjöld
af sögufrægum kvikmyndum frá
hinum ýsmu tímum. Inn af mót-
 EFTIRMINNILEGT HÓTEL | Hollywood Media Hotel í Berlín
Í sambýli við frægar filmstjörnur
Gestamóttakan og setustofan: Eins og vísir að kvikmyndasafni.
Sir Richard Burton: Það er eitt-
hvað vinalegt við að hafa mynd-
ir á veggjum af fólki sem mað-
ur þekkir, þó ekki sé nema af
afspurn.
Það er mikilvægt að vinnatraust fólks og á ferðalagium framandi slóðir, einsog regnskógar Amazon
eru Íslendingum, skiptir öllu að
ferðalangarnir geti treyst því að
leiðsögumaðurinn viti hvað hann er
að gera,“ segir Robby Delgado nátt-
úruleiðsögumaður frá Equador, sem
dvaldi hér á landi í sumar á vegum
ferðaskrifstofunnar Emblu. Robby
er mörgum viðskiptavinum Emblu
að góðu kunnur, enda hefur hann
farið með hópa Íslendinga um Ekva-
dor og Galapagos.
Hann segir Íslendingana oft fyrst
í stað smeyka við fjölbreytilegt og
lifandi dýralífið í Amazon. „Til að
byrja með maka Íslendingarnir
gjarnan á sig kremum til að fæla frá
skordýr, klæðast fatnaði sem hylur
allan líkmann og ganga með flugna-
net til að hindra að skordýrin komist
nokkurs staðar að,“ segir Robby
brosandi og kveður viðbrögðin fylli-
lega skiljanleg við svo framandi að-
stæður. Hann segist því sýna skor-
dýrin í návígi til að venja fólk við.
„Til að byrja með gríp ég nokkur
skordýr til að sýna og þá er gaman
að fylgjast með andlitum manna.
Flestir eru fullir vantrú og vita ekki
við hverju þeir eiga að búast. Það er
hins vegar mjög fræðandi að skoða
dýrin og að sjálfsögðu vel ég dýr á
borð við þúsundfætlur sem ekki eru
hættuleg.
Ég segi reyndar alltaf að enginn
skordýr séu hættulegt svo fram-
arlega sem maður lætur þau í friði.
Það er jafnvel í lagi að taka upp
fuglakönguló [tarantúlu] án þess að
nokkuð gerist, en ef farið er að atast
í henni mun hún að sjálfsögðu verja
sig rétt eins og mannfólkið. Dýrin í
regnskógum Amazon ráðast heldur
ekki á fólk ánægjunnar vegna, held-
ur aðeins til verja sitt svæði.“
Eftir svolítil kynni af þessu
fjölbreytilega dýralífi er fólk líka
fljótt að láta af pöddufælninni að
sögn Robbys. „Þegar ferðalangarnir
finna svo orðið til öryggis gagnvart
umhverfi sínu fara þeir gjarnan að
taka upp þúsundfætlur í gríð og erg
til að sýna öðrum og láta taka af sér
myndir með dýrunum. Mér er
sérstaklega minnisstæð kona
nokkur sem stóð skjálfandi með
þúsundfætluna í höndum og sagði:
„Taktu mynd af mér, börnin mín
 EKVADOR
Fær Íslendinga til
að borða sítrónumaura
Morgunblaðið/Þorkell
Robby Delgado: Segir Ísland geta virkað ekki síður framandi fyrir útlend-
inga en Ekvador.
Það fer stundum það
orð af Íslendingum að
þeir séu pöddufælnir.
Náttúruleiðsögu-
maðurinn Robby
Delgado frá Ekvador
kann ráð við því.