Alþýðublaðið - 19.05.1922, Blaðsíða 2

a
reknetaveiðar mtö r,tór skip frá
með 500 tunnur upp í 4—5000
tunnur að því er herpinótaveiðina
sneitir
Bhðlð telur svo upp nöfn þeirra
sem skip senda og verða það alls
um 30 skip sem koma frá þessum
stað einum.
Frá Haugasundi er búisí við
'svipaðri þátttöku og i fyrra.
Er svo að sjá, sem ætlunin sé
að flest skipin salti utan landhelgi
og niissir ísland þar drjúgnn skild
ing fyrir bjánalegar aðfarir A1
þingis. Væntanlega verður gott
eftirlit háft með landhelginni i
sumar.
jðn galdvinsson
og bannmálið.
Það er undarlegt og óskiljan
legt mér og minum likum, að á
þessum örðugieika tímum finna
trúnaðarmenn þjóðarinnar ekkert
ráð vænlegra til að bjarga þjóð
inni frá fjárhagslegri glötun, en
að útvega henni áfengi. Andbann
ingar etu svo biindaðir af ofstæki
að það er eins og þeir skoði það
mestá velferðarmái þjóðarinnar að
ónýta bannlögin, að minsta kosti
má af skrifum þeirra um þetta
mái komast að þessari ciðurstöðu.
Þess er ekki að vænta af þeim
mönnum er á þingi þjóðarinnar
sitja, að þeir reyaist henni trúir í
þessu Hinir fáu, stóru, ráða jafn
an skoðunum fstöðulausra þing
manna.
Nú h fií' illu heilli farið svo að
svartnættisstefnan hefir unnið sigur
f bannmáiinu, fáir sjálfseiskufuliir
menn hafa með aðsioð fjarlægrar
þjóðar eýðilagt fórnfúst starf
margra mannvina.
Böl hefir sigrað, beiskja rfkir,
bágindi mun margur af hljóta.
Riki myrkranna hefir sigrað. Ríki
Ijóssins mun þó sigra áð iokum.
Heiil sé fulltrúa Alþýðuflokks
ins, er einn reyndist ttúr í þessu
mikilvæga máli. Heill sé Jóni
Baldvinssyni. Bannmenn heffiu átt
að bera hann á gullstóli frá þing-
húsdyrunum heim tii hans, þegar
hann einn stóð upp á þingi til að
mótmæla uppgjöf banniaganna.
Mér er sem eg sjái geislabaug
yfir enni haas, er hann horfði einn
ALÞYÐDBLAÐIÐ
......■■■......»
einarður framan i alia hina vetð
lausu þingmenn, flokkur hans þarf
að stækka, og hann mun stækka.
Þjóðin á þá fáa réttláta, ef svo
fer ekki? gaman er til þess að
vita, að einn maður er þó meðal
þingmanna íslands, sem hefs
manngildi á móti Ingjaldi land-
seta Barkar digra. Hann selur
ekki sannfæringu sína fyrir einn
vindii eða kaffiveizlu hjá auð
mönnunum; orðstýr hans ætti að
liía lengur en hinna þingmann
anna. Það hefir mörgum fuod-
ist, ekki sfzt eftir þetta þing, að
að þingmenn sætu á svikráðum
við þjóðina, en þess mun enginn
væna Jón Baldvíns.on.
Ef það sem græðist á tolllviln
un Spanverja verðyr varið fyrir
áfengiskaup dettur engum f hug
að hagur sé að henni fytir Ís
land, en svo má búast við að
fari Timinn lofaði miklu um að
berjast móti eftirgjöf við Spán
f áfengismálinu og fyrir höftum á
innflutningi á óþarfa varningi og
þingæenn margir þóttust vilja
fylgja honum að þessu, en efnd
irnar urðu þessar, að einni óþatfa
vörunni sem er leyfður innfluta
ingur á er bætt við, og það
þeirri hættul gustu. Það er ekki
að sjá að vandræði séu um yfir
færzlu á erlendri mynt, en bót er
í málí að hægt er að taka áfengi
út á fisk er seldur verður til Spán
ar, en hvar eru þá ráðstafanimar
til að tryggja nauðsynjavörukaup
fyrir gjaideyrisvöruna. Ef til viil
er sú Timinn farinn að' telja áfengi
með nauðsynjavöru sfðan hann
varð stjórnarblað, eoginn markar
yfirklór hans nú á eftir hinni
heiðursiausu uppgjöf.
Þegar léttúðin er komin á svo
hátt stig, að á þessum vandatím
um er stlfhn tekin írá vinflóðinu,
og löggsezlumenn þjóðarinnar horfa
á það með aðgerðaleysi að óprútn
ir strákar hafa í írammi vínsölu
og spliia með því friði og veisæmi
á almennum samkomum, er von
að samvizkúsamir menn fyllist
réttiátri reiði; og lengi getur það
ekki staðið að verðlausustu menn
irnir, mennirnir sem reikandi ber
ast undan hverjum straumi, verði
álitnir hæfastir til að klæða trún
aðarstöður þjóðarinnar.
Menningarþroski alþjóðar hlýtur
að aukast og manngildi hækka i
virðingu almennings, og þá munu
fleiri standa upp œeð Jóni B#lcfc
vinssyni tú að mótmæla undan*
haldi í b*nnmáíinu.
/. G
jfiargt slceður
á stríðsárum.
----- (Frh)
í vandræðum sfnum og örvænh
ingu sleit Jeen sig af konunum og
þaut inn f insta herbergi hússins
og æddi þar um fram og aftur..
Konurnar stóðu eftir. Alt í einc
fölnaði Joan upp og hsé niður i
stói. Marfa þaut af stað eftir vatni.
Þegar hér er korriið t-öpunni,
þá mun lesaranum þykja senni-
legt að Joan hafi tekið veiki þí
er muni leiða hana tii bana, en
svo er ekki. í skáldsögunum deyr
altaf annar elskaodinn '— þegar
tveir eru um boðið — það er að
segja ef lesandinn hefir aamúS
með báðum. En þetta er sönn
saga, og það gengur alt öðruvísi
f veruleikanum en í skáldsögun-
um. Joan var stálliraust, henni
varð hara dálitið fiökurt af eðli-
legum ástæðum Og húa opnaðí
augun aftur í því að Marfa kom
með vatnið.
Joan drakk.
,Viljið þér ekki flytja yður yfir
í iegubekkinn*, sagði María og;
hjálpaðí henni þau þrjú skrefin.
María hagræddi Joan í legu-
bekknum. Þegar hún var að hneppa
kápunni frá henui ssgði hún alt i
einu: .Guð almáttuguri* og svo
rak hún að henni tvo kossa. Safe
svo við hliðina á henni og hélt i
hendina á henni.
Joan hrestist fljótt. Hálftfma
seinnæ sátu þær með mahónikassa
fyrir framan sig og skoðuðu inni-
haidið og skröfuðn rnikið Það
voru ungbarnsföt í kassanum. •
Sonur Maríu, sem áður var getið
kom nú hiaupandi inn. Hann hafði
verið úti að leika sér. Hann var
óvenju frítt barn.
,Guð aimáttugur hvað hann er
faiiegurl* sagðí Joan og kysti hann.
,Mér finst eg eiga hann líka af
þvf hann er sonur Jeans."
Meðan þetta ait fór fram æddi
Jean fram og aftur f insta her-
berginu án þess að finna neinn
botn. Hyernig sem hann velti því
fyrir sér var honuna ómögulegt