Sunnudagsblaðið - 18.10.1959, Blaðsíða 5
STINNUDAGSBLAÐIÐ
565
Túniskar konur sitja í tjalddyrum með „kúss kúss“ skálar fyrir framan sig. Ein heldur á bandsnældu,
vatnsker er lengst til vinstri* i
sem brynni eldur í kokinu á mér
og ég stóð á öndinni, eftir að hafa
rennt því niður.
Kúss kúss er borðað úr stórum
tréskálum. Sitja innfæddir í hring
um þær og borða með höndunum.
Stinga þeir hendinni ofan í hrís-
grjónin og eta síðan úr lófa sér.
Geitaketið er aftur glóðarsteikt.
Þar sem stórar fjölskyldur eru og
mikið ket þarf, er venjulega steikt
í heilum skrokkum. Er þá grafin
hola ofan í jörðina, í hana settur
trjábútur og kveikt í. Skrokknum
er síðan velt á járnteini yfir, unz
hann er orðinn nokkuð steiktur.
Þá er hann tekinn af og ráðizt á
hann með klóm og kjafti. Mér
fannst þetta glóðarsteikta geita-
kjöt mjög Ijúffengt, jafnvel þótt
blóðið rynni úr því..
Þegar til Karþagó kom, var.
þorstinn orðinn 'lítt berandi og
hugsunin snerist fyrst og fremst
um, að svala honum. Yið fórum
inn á Arabadrykkjarkrá heldur
af betri endanum. Þar hljómaði
austurlandamúsík. Hún er allt
öðru vísi en hin vestræna. Það eru
slegnar skinnbumbur og sungið
eintóna.svolítið líkt og rímnakveð-
skapur. Hægt var a ðfá gosdrykki,
kaffj eð’a te. Ég kaus Arabakaffi,
þó að það væri ef til vill ekki sem
skynsamlegast, því að það er þykkt
sem grautur og lítt svalandi, en
rótsterkt. Venjulega er kaffið í
Túnis ekki svo þykkt, en sann-
ar guðaveigar, miklu sterkara og
betra en það, sem maður fær í
Evrópu, raunverulegt Mokkakaffi.
Inn á krána elti okkur kortasali
og skóburstarar létu okkur engan
fí'ið fá. Voru þeir allra ófyrirleitn-
astir og létu menn aldrei í friði,
jafnvel þótt þeir væru á nýburst-
uðum skóm.
Á eftir fórum við að skoða Kar-
þagóborg, þessa borg, sem eitt sinn
ógnaði mesta heimsveldi þeirra
tíma. í strætunum mátti sjá fá-
tæka handverksmenn og í rústun-
um betlara. Hvers átti þessi borg
að gjalda, sem eitt. sinn var svo
voldug? Enn lá hún á sama stað
og forðum, við blátt. Miðjarðar-
hafið. Útsýnið var dásamlegt og
. höfnin gersemi frá náttúrunnar
hendi. Móðir náttúra virtist hafa
búið þessari borg drottningarsæti
við Miðjarðarhaf. Hvers vegna
voru þar þá rústir og fátækt, sem
áður voru voldugar hallir og auð-
ur? Ég fann svarið. Synir Karþagó
í dag voru af öðru bergi brotnir
en þeir, sem sóttu Rómverja heim