Vísir - 24.12.1962, Blaðsíða 15

V1SIR . Mánudagur 24. desember 1962.
15
Cecil Saint - Laurenf:
NÝ ÆVINTÝRI

— Til Hotel de France, þar
sem hann bíður yðar.
Þetta var milt og bjart kvöld.
Þrátt fyrir nokkurn kvíða naut
Karólína ökuferðarinnar og
hratt frá sér öllum hugsunum
um launin, sem henni taldist til
að fulltrúi stjórnarnefndarinnar
æílaðist til að fá fyrir að bjarga
henni úr fangelsinu.
Þegar í gistihúsið kom var
henni vísað tii herbergja La-
coste.
Hann sat við borð, sem á var
vasi með mörgum fögrum rósum
í. Hann tók vasann og h'élt svo
hátt, að vart sá í andlit hans.
— Kæra Karólína, sagði hann
— leyfið mér að láta þessar rós-
ir túlka tilfinningar mínar, — ég
býð yður hjartanlega velkomna
— til lífsins og gleðinnar.
Karólína brosti blíðlega til
hans.
— Þetta var nú einstaklega
fallegt af yður.
Hann hélt á vasanum, og var
sem hann vissi ekki hvað hann
ætti við hann að gera, er “ lét
hann svo aftur á borðið:
— Við verðum að flytja blóm-
in í yðar herbergi. Ég skipaði
svo fyrir, að yður skyldi vísað
hingað upp til mín, svo að við
gætum verið hér ein. Hér bý ég
vegna þess, að íbúðin sem mér
vc.r ætluð í Ráðhúsinu, er óhent-
ug og óskemmtileg. Og ég ætla
mér ekki að vera í Saint-Brieuc
til eilífðar, og sannast að segja
finnst mér, að ég hafi gegnt hlut
verki mínu, þar sem þér hafið
endurheimt frelsið. Allt er nú til-
búið. Yður verða afhent öll
nauðsynleg skjöl á morgun,
undirrituð og staðfest. Allt hef-
ur því farið svo sem bezt var
kosið.
Karólína skildi bendinguna,
sem í því var fólgin, að skjölin
kæmu „á morgun", og var fylli-
lega Ijóst hvað korna myndi. Og
hún hugsaði sem svo, að hann
væri andstyggilegur, en ekki
heimskur,
Hún hafði ekki haft neina
matarlyst fyrr um daginn og sett
ist nú að matborði og neytti rétt
anna af beztu lyst, og var stað-
ráðin í að hagnast á því, sem
bezt hún gat, að aðstaða hennar
var breytt til hins betra.
Viðræður þeirra undir borðum
voru skemmtilegar. Hún sagþi
honum frá spaugilegum atvikum
í fangelsinu. Hann sagði henni
frá því, sem fyrir hann hafði
komið, frama sínum, — er hann
var kjörinn á þing, og hand-
tökunni rétt fyrir níunda thermi
dorinn, sem af leiddi, að hans
beið ekki að verða gerður höfð
inu styttri í ofsóknalotunni
næstu á eftir. Loks gaf hann
henni í skyn, að hann vonaði að
hún kynni að meta það á hve
mikið hann hefði hætt hennar
vegna. Hann lagði áherslu á
mikilvægi núverandi stöðu Ge-
orges í stjómarnefndinni, og
bætti svo við kurteislega, að
jafn hrífandi eiginkona og hún
væri myndi vafalaust afla hon-
um nýrra stuðningsmanna og
vina.
En, hugsaði Karólína, áður en
þú sleppir þessari dásámlegu eig
inkonu aftur til manns hennar,
hefirðu í hyggju að krefja hana
um greiðslu fyrir það, sem þú
hefur fyrir hana gert.
Lacoste hafði sagt þernunni,
sem bar á borð, að hún gæti
dregið sig í hlé, Og nú leiddi
hann Karólínu að sófa og er þau
voru sezt greip hann um báðar
hendur hennar. Það lá við að
Karólínu yrði flökurt af að horfa
á hið gulleita, skorpna hörund
hans, en hann virtist ekki taka
eftir viðbjóði hennar. Og enn fór
hann að masa — og nú um hana,
hina hreinlyndu, ungu stúlku,
sem hann hafði hrifizt mest af
allra meyja í klaustrskólanum.
Þótt hún hefði óbeit á honum
gat hún ekki varizt því að '3a
fyrir áhrifum af áhuga hans fyr-
ir henni og hrifni — og yfir því
af hve mikilli aðdáun hann tal-
aði um sterka skapgerð hennar
og þrek, marga góða eiginleika
og fáa galla, og þar fram eftir
götunum, og meðan hann raus-
aði þannig lét hann sér nú ekki
nægja lengur að halda um hend-
ur hennar og strjúka þær, því að
hann var nú farinn að strjúka
handleggj, herinar og hagræða
lokkum í hári hennar — og ætl-
aði að gleypa hana með augun-
um.
— Og þessi fallega, unga
stúlka, lenti í straumröst keðju
hættulegra viðburða, var elt af
lögreglunni og lokuð inni í hræði
1111111
• i i i I I I ii
i i i l i i i i i
© PIB
copenhrgeh
Qksí-
S&6
Emma, það er einhver fyrir utan
bíó . . .
sem spyr hvort þú viljir koma í
i legu fangelsi, sagði hann og and
, varpaði,
Karólínu leið verr og verr með
hverju andartakinu sem leið, og
hugsáði sem svo, að ef hún yrði
að greiða þetta gjald áður en
| hún fyndi Gaston, væri bezt að
ljúka því af hið fyrsta. Hún gat
ekki þolað, að hann faðmaði
hana að sér, — fyrst hún varð
að þola þetta var skást að það
yrði afstaðið sem fyrst, og að
þ 'ssi andstyggilegi forleikur
tæki enda, og loks, er hann ætl-
aði að halda áfram í sama dúr
og áður spratt hún á fætur, og
sagði hásri röddu:
T
A
R
Z
A
N
AS THE MEN LOOKE? ASOUT THE
P’ESOLATE AKEA, GKEEWE TOINTEf
OUESTIONINSLY TO SOME HALP- "
SUeiE!? ROCCUKE OSJECTS.

fTHESE ARE HUSE METEOKS/'SAlP’
PZCfSSSOZ TATE, "ANI7 VEKV
INTEgESTINS ONES AT THAT- - "
"THEY AKE MA9B OF
NICKEL-STEEL, ANI7 AgE
SUPP0SE7LY WOKTH
$100,000 A TONl//
Mennirnir lituðust um á slétt- lega spyrjandi á geysistóran stein. prófessorinn, „og hann er mjög stáli og líklega er hvert tonn 5
unni og er þeir höfðu gengið um „Þetta er risastór loftsteinn“ sagði merkilegur. Hann er úr nikkel- milljón króna virði“.
nokkra stund benti Greene skyndi
Barnasagan
SCALLI
og suptf
filmii-
fiskurinn
— Jæja, það er bezt að ljúka
þessu af.
Hann-varð á svipinn eins og
hann vissi ekki sitt rjúkandi.
Hann stóð upp og gekk aftur á
bak nokkur skref:
— Afsakið, — óskuðuð þér
einhvers?
Karólína ætlaði ekki að trúa
sioum eigin eyrum. Var hann þá
í reyndinni svo hlédrægur, og
ragur, að hann þyrði ekki að
þiggja það, er hún bauð, og að
vísu nauðug? Eða hafði hún ger-
samlega ályktað skakkt um til-
gang hans. Hún dró að svara til
þess að reyna að komast að nið-
urstöðu um hverju svara skyldi
— og fór að vona, að það yrði
ekki hlutskipti hennar að þola
þá auðmýkingu, sem hún hafði
talið sér vísa.
— Ég veit ekki, sagði hún
loks hikandi . . . . ég er svo
þreytt — allt það, sem hefur
gerst nú í skyndi, þar er víst
meira en ég get þolað.
Og hún bætti við brosandi:
— Og ég finn víst dálítið á
mér af víninu, — ég er orðin
óvön að neyta áfengis.
Hann varð þegar áhyggjufull-
ur á svip:
— Það er mér að kenna. Ég
hefði átt að hugsa um hve þreytt
þér eruð — kæra bam. Og
nú er það skynsamlegasta sem
þér getið gert, að fara að hátta
og sofa þetta úr yður, og hafið
engar áhyggjur af neinu. Það
verður komið með skjölin þegar
í fyrramálið. Ég veit, að þér vilj-
ið komast til Parísar með fyrstu
póstvagnsferð og ég skal sjá um,
að yður verði ætlað þar sæti.
Hann bandaði frá sér með
hendinni, er hún ætlaði að
þakka honum.
Kalli ýtti meistaranum út af á sér í sundur - við náum fisk- ættu að.koma hvalnum til Mudan
irúnni einmitt um leið og Eeiti inum“ sagði Kalli. Síðan flutu ooze. „Hér getum við ekki verið,
'oby flaut undir hana. „Látum þeir niður eftir fljótinu á bakinu mestari", sagði Kalli, „það er eng-
! indkrabbana brejast þangað tii á Feita Moby og á leiðinni brutu in káeta á hvainum . Plasttikfisk- Kalia.
þeir verða búnir að mala hausana þeir ákaft heilann um hvernig þeir
urinn var mjög háll og það var lík-
lega ástæðan fyrir því að meistar-
inn missti skyndilega sjónar á
Leikfsinga-
markaður
\