Morgunblaðið - 07.12.2004, Síða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 7. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
reksmaður í íþróttum og gaf yngri
leikmönnum ekkert eftir í baráttu og
leikgleði.
En dómarinn á himnum flautaði
leikinn allt of snemma af fyrir Sigurð
og munum við sakna hans enda var
Sigurður einn af dyggustu stuðn-
ingsmönnum félagsins. Þar að auki
var hann á sínum yngri árum einn af
forystumönnum Breiðabliks og var
m.a. formaður félagsins 1964–66.
Í bæjarstjóratíð Sigurðar Geirdal
var lyft grettistaki í uppbyggingu
íþróttamannvirkja í Kópavogi. Þar
höfum við Blikar svo sannarlega not-
ið góðs af. Aðstaða okkar í Smáran-
um, Fífunni og nærliggjandi gras-
völlum, svo ekki sé minnst á
uppbyggingu skíðadeildarinnar í
Bláfjöllum og komandi aðstöðu fyrir
sunddeildina í Salahverfi, ber stór-
hug Sigurðar og samstarfsfólks hans
í bæjarstjórn Kópavogs öflugt vitni.
Það var ekki síst Sigurði að þakka
að UMFÍ hefur ákveðið að Lands-
mótið árið 2007 verður haldið í Kópa-
vogi. Sigurður leiddi sendinefnd
Kópavogsbæjar á fund landsmóts-
nefndar og fór þar á kostum og seldi
nefndarmönnum algjörlega hug-
myndina að halda Landsmótið í
Kópavogi. Það er því synd að þessi
gamli framkvæmdastjóri UMFÍ fái
ekki að upplifa þetta mót, sem hon-
um þótti svo vænt um, í sínum
heimabæ. Við vitum hins vegar að
hann mun verða með okkur í anda
þegar þar að kemur. Blikar munu
sárt sakna Sigurðar enda var hann
duglegur að hvetja okkur til dáða en
einnig að láta okkur vita þegar hon-
um fannst eitthvað miður fara í
starfsemi félagsins.
Breiðablik kveður því góðan fé-
laga með söknuði og sendir fjöl-
skyldu Sigurðar samúðarkveðjur.
Ungmennafélagið
Breiðablik.
Mér brá þegar ég frétti veikindi
Sigurðar Geirdal og fáum dögum síð-
ar andlát hans. Þegar ég hitti hann
fyrir skömmu, lék hann á als oddi að
venju. Við fráfall Sigurðar er stórt
skarð fyrir skildi.
Þótt ég þekkti allvel til ágætra
starfa Sigurðar fyrir ungmenna-
hreyfinguna, kynntist ég honum
fyrst vel, þegar hann tók við starfi
framkvæmdastjóra Framsóknar-
flokksins árið 1986. Ég fagnaði því
að fá Sigurð til þess starfs. Hann
reyndist frábær starfskraftur. Sig-
urður var ekki aðeins samviskusam-
ur og iðinn, heldur þótti mér ekki
síður léttleikinn og útsjónarsemin
einkenna allt hans viðmót. Hann átti
sérstaklega auðvelt með að starfa
með fólki, var ætíð til viðtals og leit-
aðist við að leysa hvers manns
vanda, sem til hans leitaði.
Eftir sveitarstjórnarkosningar
1990 varð Sigurður Geirdal bæjar-
stjóri í Kópavogi. Hann gegndi því
starfi til dauðadags. Sigurður naut
mikillar hylli sem bæjarstjóri; ég
hygg bæði hjá stuðningsmönnum og
andstæðingum. Þar naut hann ekki
síst þeirra góðu eiginleika, sem hann
hafði sýnt svo ríka í starfi sínu sem
framkvæmdastjóri Framsóknar-
flokksins.
Þótt Sigurður stæði fast á sínum
skoðunum var hann ætíð reiðubúinn
til að hlusta á sjónarmið samstarfs-
flokksins og leita samkomulags. Því
hefur það samstarf, sem Sigurður
gekk til 1990 verið farsælt og staðið í
14 ár. Sigurður var athafnamaður.
Það bera miklar framkvæmdir í
Kópavogi með sér. Hann var styrkur
stjórnandi síns bæjarfélags. Um það
hygg ég að ekki verði deilt.
Samstarf okkar Sigurðar í stjórn-
málum hófst árið 1986. Hann reynd-
ist mér mjög góður ráðgjafi, þegar
ég fór í framboð í Reykjaneskjör-
dæmi árið 1987 og var það svo lengi
sem ég starfaði á vettvangi stjórn-
málanna. Ég kann Sigurði miklar
þakkir fyrir.
Sigurður Geirdal var sannur fé-
lagshyggjumaður. Hann studdi af al-
hug jafnræði til heilsugæslu og
mennta og almenna velferð. Sigurð-
ur var samvinnumaður. Hann trúði
því að samvinnuhugsjónin ætti einn-
ig rétt á sér á tímum einstaklings-
hyggjunnar. Honum var ljóst að
vöndurinn er sterkari en stráið. Með
Sigurði er genginn góður maður.
Við Edda vottum eiginkonu Sig-
urðar og börnum dýpstu samúð okk-
ar.
Steingrímur Hermannsson.
Kynni mín af Sigurði Geirdal hóf-
ust árið 1990, þegar myndaður var
nýr meirihluti Framsóknarflokks og
Sjálfstæðisflokks í bæjarstjórn
Kópavogs þar sem ég var hjálpar-
kokkur í eldhúsinu. Mér fannst ekki
blása byrlega þá, fjallhá verkefni
blöstu við, kreppa í landinu og fjár-
magn illfáanlegt. Ég ætla ekki að
rekja þá sögu lengra hér.
Nú ljómar þessi hálfi annar ára-
tugur í minningu minni sem ár fjörs
og framkvæmda.
Sigurður Geirdal vakti strax at-
hygli mína með því hversu langt
hann skyggndist inn í framtíðina.
Hann lýsti fyrir mér sinni framtíð-
arsýn um Kópavog sem mér fundust
lygilegar þá, svo þröngsýnn bauna-
teljari sem mér hættir til að vera.
Þegar ég nú lít til baka hefur þetta
flest gengið eftir. Siglir áfram fulla
ferð og árin þjóta hjá. „Hér kvaddi
lífið sér dyra, en nú er það farið…“
Oft kemur maður ekki auga á mik-
ilvægi núsins né þekkir ögur-
stundina fyrr en hún er liðin.
Í gegnum árin hittumst við Sig-
urður oftlega á förnum vegi. Alltaf
tók hann mér fagnandi og voru sam-
ræður okkar ávallt hinar fjörlegustu
enda maðurinn mikill húmoristi.
Hann hafði ótrúlegt pólitískt innsæi
og opnaði augu mín oftlega uppá gátt
fyrir því sem ég hafði ekki gert mér
grein fyrir. Og traustur var hann í
samstarfinu. Hann var hreinn og
beinn og óvenjulega umtalsfrómur
um pólitíska mótherja sem aðra. Það
var heldur að hann gerði góðlátlegt
grín heldur en að hann áfelldist
nokkurn mann. Og pólitíkus var
hann fram í fingurgómana enda þre-
faldaði hann flokk sinn á þessum
tíma meðan minn stendur í stað.
Maður fólksins. Hagyrðingur, ræðu-
maður, glæsimenni.
Og svo varð hann líka vinur minn í
raun. Ég sótti um starf hjá Kópavogi
þegar ég stóð skyndilega uppi at-
vinnulaus 65 ára gamall. Sigurður
kallaði mig á sinn fund á aðfangadag.
Það var skítkalt í kontórnum hans og
gluggar stóðu opnir í frostinu. Sam-
talið stóð í þrjá klukkutíma og barst
leikurinn víða. Sigurður sagðist svo
sem vel geta ráðið mig inná gólf til
sín pólitískt, en það væri raunar
betri maður í boði í stöðuna. Hann
sagðist ekki heldur hafa trú á því að
gamlir skipstjórar yndu sér lengi
niðri á dekkinu og spurning væri
hvort ekki væri betra „að vera
klakaklár og krafsa snjó til heiða, en
lifa mýldur öll sín ár undir hnakk og
reiða“. Hann skyldi hinsvegar sjá til
hvort hann fyndi ekki eitthvert dútl
handa mér í lausamennsku. Ég held
að ég hafi verið orðinn blár í framan
og með munnherpu þegar fundinum
lauk en mér var hlýtt að innan og svo
hefur verið síðan þar sem Sigurðar
er getið. Þetta var einhver besta
jólagjöf, sem ég hef fengið – og lík-
lega Kópavogsbær líka, sem slapp
þarna við að fá mig sem starfsmann.
Við hjónin urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að fara með þeim hjón-
um Ólöfu og Sigurði til Grænlands
fyrir nokkrum árum ásamt líka þeim
Heiðrúnu og Þorsteini. Þetta var
ógleymanleg ferð og afskaplega
þótti okkur ljúft að vera með þessu
fólki þessa daga.
Alltof fljótt hafa þessi gullnu ár
liðið hjá. Og nú er Sigurður Geirdal
allur. Manni fannst líklega að hann
hlyti að vera eilífur, slíkur léttleika-
maður sem hann var. Hljóp á Græn-
landsfjöll fyrir morgunverð. En lífið
er víst stundum þannig að þeir bestu
eru kallaðir fyrstir. Eftir stöndum
við og framtíðin jafnóræð og hún
hefur alltaf verið.
Ég er þakklátur Sigurði Geirdal
fyrir nærri fimmtán ára löng kynni í
pólitíkinni. Hann mun mér ávallt í
huga koma þegar ég heyri góðs
manns getið. Hans er sárt saknað af
okkur öllum sem kynntumst honum.
Það er bjart yfir minningu þessa
góða drengs.
Halldór Jónsson verkfr.
Fregnin um veikindi og í kjölfarið
andlát Sigurðar Geirdals kom sem
þruma úr heiðskíru lofti yfir vini
hans. Hann virtist alla tíð hreystin
uppmáluð, síkvikur og léttur á fæti
sem og í skapi. En langur vinnudag-
ur, mikil ábyrgð og streita sem henni
fylgja taka alltaf sinn toll. Sigurður
var með ósérhlífnustu mönnum sem
ég hefi kynnst og á slíka menn leggja
samferðamennirnir á stundum
þyngri byrðar en réttlátt getur tal-
ist.
Það er á stundum talað um
„kraftaverkamenn“ í stjórnmálum
og stjórnsýslu. Ekki ætla ég að ergja
Sigurð vin minn látinn með því að
nefna hann því nafni, en afköst hans
og árangur voru með ólíkindum.
Hann var bæjarstjóri okkar Kópa-
vogsbúa í meira en 14 ár. Á þeim
tíma hefur orðið sú breyting á bæn-
um sem alkunna er. Hann hefur
breyst frá því að vera að ýmsu leyti
litinn hornauga í að verða einn eftir-
sóttasti staður á landinu til búsetu.
Þar sem áður voru holt og móar er
nú fjölbreytt íbúðabyggð og öll fé-
lagsleg þjónusta til fyrirmyndar.
Auðvitað gerði hann þetta ekki
einn. Fjölmargir samstarfsmenn
lögðu hönd á plóg. Sigurði var í rík-
um mæli gefin sú náðargáfa að laða
menn til samstarfs, halda öllum
taumum í hendi sér en jafnframt að
leyfa sköpunargáfu annarra að njóta
sín. Hann var maður verka og at-
hafna en ekki orða. Á stundum þótti
okkur sem með honum stóðu hann
um of hlédrægur við að koma sjálf-
um sér á framfæri, en hann blés á
það með sínu hógværa brosi. Hann
treysti því að fólk sæi hjálparlaust
verk sín og samstarfsmanna sinna.
Hann hafði rétt fyrir sér. Undir
forystu hans fjölgaði bærjarfulltrú-
um Framsóknarflokksins úr einum í
þrjá og á nær hverjum fundi í fé-
lögum hans bættust ný andlit í hóp-
inn. Þar er nú mikið skarð fyrir
skildi og vandfyllt.
En það er ekki bara bæjarstjórinn
minn sem ég kveð, heldur vinur í
áratugi. Kynni okkar hófust þegar
við byggðum saman í Lundarbrekk-
unni og þau Óla voru á næstu hæð of-
an við okkur Guðrúnu. Kynni voru
náin, börn okkar léku sér saman og
við deildum bæði gleði og vonbrigð-
um. Við fylgdumst með aðdáun með
því er hann skellti sér í langskóla-
nám samhliða fullu erilsömu starfi
og byggði sér hús í leiðinni. Þar
komu hinir miklu skipulagshæfileik-
ar hans kannski hvað best í ljós í
augum þeirra er þekktu hann.
Að leiðarlokum er fátt annað að
gera en þakka fyrir samfylgdina og
votta Ólafíu konu hans, börnum og
öðrum aðstandendum dýpstu samúð.
Þeirra er missirinn mestur þótt heilt
bæjarfélag drúpi höfði.
Magnús Bjarnfreðsson.
Kveðja frá
Frjálsíþróttasambandi Íslands
Eins og sjálfsagt mörgum öðrum
kom andlátsfregn Sigurðar mér
mjög á óvart. Rétt eins og dauðinn er
okkur öllum óumflýjanlegur, var líf
Sigurðar andstæða við endalokin,
enda ætíð fullur áhuga, lífsgleði og
þrótti. Þannig kom framkvæmda-
stjóri UMFÍ mér fyrir sjónir fyrir 30
árum þegar ég kynnist honum fyrst
og þannig var hann þegar við störf-
uðum saman að sveitarstjórnarmál-
um rúmum tuttugu árum síðar. Sig-
urður var alla tíð mikill keppnis-
maður og áhugamaður um íþróttir
og má segja að hið kappsfulla viðmót
íþróttamannsins hafi einkennt hann
alla tíð.
Fyrir 30 árum kom Sigurður mér,
þá ungum og óreyndum félagsmála-
manni, fyrir sjónir sem einstaklingur
sem vissi ekki hvað vandamál var,
bara verkefni sem auðveldlega var
hægt að leysa. Hann taldi ekki eftir
sér að eyða tíma með nýgræðingi í
félagsmálum ungmennafélagshreyf-
ingarinnar, leiðbeina og hvetja til
dáða þó mikil verkefni lægju fyrir
námi sem hann sinnti samhliða fullri
vinnu. Eftir að leiðum okkar Sigurð-
ar bar saman á ný, þá á vettvangi
sveitarstjórnarmála, áttum við oft
tal um frjálsíþróttir og var sýnilegt
að hann fylgdist vel með því sem var
að gerast bæði innan og utan vallar.
Frjálsíþróttasambandið var ætíð
aufúsugestur í Kópavogi og á síðustu
árum hafa verið haldin þar tvö þing
og eitt aukaþing. Framlag bæjar-
stjórans Sigurðar Geirdal til að bæta
úr frjálsíþróttaaðstöðu í Kópavogi er
ómetanlegt en Kópavogur er það
sveitarfélag í landinu þar sem frjáls-
íþróttaaðstaða er best nú um stund-
ir. Það er því vel við hæfi að næsta
Landsmót UMFÍ verði haldið í
Kópavogi, þótt óneitanlega sé það
skarð fyrir skildi að Sigurðar njóti
ekki við, eins mikill Landsmótsmað-
ur og hann var. Sigurður fékk gull-
merki FRÍ fyrir störf sín í þágu
hreyfingarinnar árið 1979.
Eiginkonu Sigurðar, börnum og
öðrum aðstandendum færi ég inni-
legustu samúðarkveðjur fyrir hönd
frjálsíþróttahreyfingarinnar í land-
inu.
Jónas Egilsson, formaður
Frjálsíþróttasambands Íslands.
Okkur Sjálfsbjargarfélögum var
mjög brugðið þegar við fréttum af
láti Sigurðar Geirdal, bæjarstjóra í
Kópavogi.
Við sem höfum starfað fyrir
Sjálfsbjörg félag fatlaðra á höfuð-
borgarsvæðinu undanfarin ár áttum
töluverð samskipti við Sigurð og
hans bæjarstjórn. Það samstarf var
einkum vegna Krika sem er sumar-
hús okkar og útivistarsvæði við
Elliðavatn. Kópavogsbær hefur
komið mjög myndarlega að því verki
við að bæta og gera þetta svæði að-
gengilegt fyrir fatlaða og er það mik-
ið til Sigurði heitnum að þakka.
Hann reyndist Sjálfsbjörgu á höfuð-
borgarsvæðinu ákaflega góður
stuðningsmaður og bar hag okkar
mjög fyrir brjósti. Fyrir það erum
við ævinlega þakklát.
Stjórn Sjálfsbjargar á höfuðborg-
arsvæðinu sendir aðstandendum og
samstarfsfólki innilegar samúðar-
kveðjur.
Grétar Pétur Geirsson, formað-
ur Sjálfsbjargar félags fatlaðra
á höfuðborgarsvæðinu.
Sigurði Geirdal kynntist ég fyrst
ungur strákur á Álfhólsveginum.
Hann var þá „karl“ í okkar huga en
hefur líklega ekki verið nema rúm-
lega tvítugur að aldri og rak aðal-
verslunina í hverfinu, KRON við Álf-
hólsveg. Sá staður var drjúgur hluti
af tilveru ungmenna vegna sendi-
ferða í búð fyrir foreldra. Siggi í
Kron, Guðrún í mjólkurbúðinni og
Valdi fisksali urðu þannig fastir
þættir í tilveru okkar – krakkanna í
Austurbænum. Siggi varð strax svo
vinsæll að strákar biðu í hrönnum
eftir því að fá hlutverk í verslun
hans, hvort heldur sem sendlar á
virðulegu hjóli, lagerhaldi eða bara
að fá að vera í búðinni. Ekki endilega
gegn kaupi – það var bara einhvern
veginn svo notalegt að vera í kring-
um Sigga. Einhver hlýja, gáski og
endalaus kraftur sem ornaði ungum
sálum.
Vegir okkar lágu saman þegar
undirritaður hóf störf í stjórnmálum.
Fljótlega varð ég þess var að hvar í
kjördæminu, sem borið var niður, þá
lágu allir strengir til Sigurðar. Þó
liðinn væri langur tími frá Kron-ár-
unum þá var Siggi enn þessi hlýi,
kraftmikli maður sem öllum þótti
ekki bara gott að leita til heldur urðu
að leita til hans. Reyndar minnist ég
þess ekki að hafa heyrt manninn
nokkru sinni verða æstan þó ein-
hverju sinni hafi mátt skynja reiði
vegna einhverra ytri atburða. En
ábendingum sínum kom Sigurður á
framfæri með meitluðum athuga-
semdum, krydduðum særindalausu
háði og svo hlýju brosi sem lygndi
alla sjói. Að baki lá nefnilega svo
mikill maður, djarfur og þroskaður –
stór manneskja. Reynsla hans og fé-
lagslegur þroski nýttist þeirri mann-
eskju einstaklega og ekki síður sam-
ferðarfólki hans – í Framsóknar-
flokknum, Ungmennafélaginu, bæj-
arpólitíkinni eða á öðrum þeim
stöðum sem hann drap niður fæti.
Titlar skiptu hann ekki máli heldur
málefni og hugsjónir. Í fasi var hann
alltaf eins og skipti engu hver í hlut
ætti. Líklega hafa þó þeir sem á
brattann þurftu að sækja í lífinu átt
meira rúm í hjarta hans en aðrir.
Sigurður Geirdal hlýtur að teljast
einn dáðasti sonur Kópavogs. Störf
hans og hugsjónir í þágu bæjarins,
sem hann unni svo heitt, verða seint
metin að verðleikum. Trú hans á
uppbygginugu, framtíð og félagslega
umgjörð hafa skilað bæjarfélaginu
til hárra hæða. Á þeirri leið hafa
margtóna úrtöluraddir hjaðnað fyrir
hugsjónaeldi og trúfestu Sigurðar.
Og ekki síður verður hans minnst
fyrir einstakan mannkærleika og
skilning á tilfinningum fólks.
Er þá ótalið skáldið og húmorist-
inn Sigurður Geirdal.
Í raun er erfitt að skilja hvernig
Sigurður komst yfir öll þau verk er
hann skilaði á ævi sinni. Starfsgleðin
og sterkur hugsjónaeldur virtust
krefjast minni svefns af honum en
venjulegu fólki. Sá drifkraftur í
bland við þroskað skopskyn leyfði
samferðafólkinu að njóta eins heil-
steyptasta manns sem við höfum
kynnst. Hans verður sárt saknað en
gunnfáni hans mun blakta að eilífu í
góðum verkum og ljúfri minningu.
Ólafíu og fjölskyldu Sigurðar vott-
um við dýpstu hluttekningu um leið
og ég kveð góðan vin til 40 ára með
þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast Sigurði Geirdal.
Hjálmar Árnason.
Það var öllum sem til þekktu mikið
áfall að heyra af alvarlegum veikind-
um Sigurðar Geirdals. Mikill sam-
hugur var með fjölskyldu, vinum og
samstarfsfólki, sem leitaði frétta af
heilsu hans oft á dag. En Sigurði var
ekki hugað líf.
Ég hef þekkt Sigurð frá því ég
man eftir mér en hann og Óla bjuggu
á hæðinni fyrir ofan fjölskyldu mína í
Lundarbrekkunni og í minningunni
var hann alltaf á þönum. Við krakk-
arnir lékum mikið saman og var
maður því löngum stundum inni á
heimili þeirra og börn þeirra hjá
okkur. Þegar Siggi tók síðan til við
að byggja í Daltúninu kom dugnað-
urinn vel í ljós. Hann var þá í fullri
vinnu og námi samhliða byggingar-
framkvæmdum.
Það var síðan ómetanlegt að fá
tækifæri síðar meir að starfa með
honum á vettvangi stjórnmálanna.
Hann hafði sérstakt lag á að vinna
með ungu fólki. Fyrir tæplega tví-
tugan dreng var mikilvægt að hafa
Sigurð í forystu. Hann hafði lag á að
sýna samstarfsfólki sínu traust en
gat jafnframt komið sjónarmiðum
sínum til leiðar. Þetta gerði hann
ekki síst með þeirri jákvæðni sem
einkenndi hann alltaf. Ekkert vanda-
mál var þannig vaxið að ekki væri á
því lausn.
Það var einnig þessi mikli keppn-
isandi sem einkenndi hann, hann var
alltaf sannfærður um að sigur næð-
ist. Þannig var viðhorf hans þegar
hann settist í stól bæjarstjóra. Hann
hafði oft orð á því, þegar umræðan
hin seinni ár um uppganginn í Kópa-
vogi stóð sem hæst, að við værum
„að mala Reykjavík, Hafnarfjörð og
alla hina“. Sigurður var á margan
hátt afar sérstakur stjórnmálamað-
ur. Hann hafði litla trú á því að mál
næðust fram í fjölmiðlum og sóttist
ekki eftir kastljósi þeirra. Hann
trúði því að árangur næðist með því
að láta verkin tala. Þess vegna gerði
hann áætlanir til margra ára í sínu
starfi sem bæjarstjóri, viss um að á
endanum myndi hann sigra.
Það er erfitt að kveðja Sigurð,
mann sem gaf mér miklu meir en ég
gat endurgoldið. Ég bið góðan Guð
að vera með Ólafíu, fjölskyldu og
öðrum sem sjá með miklum söknuði
á eftir Sigga.
Páll Magnússon.
Við skyndilegt fráfall Sigurðar
Geirdal er horfinn af sjónarsviðinu
einn öflugasti foringi Framsóknar-
flokksins í sveitastjórnarmálum um
langan tíma. Sigurði tókst með
óþrjótandi eljusemi að leiða fram-
sóknarmenn til forystu í Kópavogi,
einu fjölmennasta sveitarfélagi
landsins, en hann leiddi lista fram-
sóknarmanna þar í fernum sveitar-
SIGURÐUR GEIRDAL