Morgunblaðið - 18.12.2004, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 2004 69
MINNINGAR
svakalega sem menn römbuðu
burt frá þessari guðlegu lukt, þá
breytti það engu, því eins og Jó-
hannes guðspjallamaður segir um
orðið, þá lýsti ljósið í myrkrinu og
myrkrið gat ekki kæft það. Á
þessum grundvelli reistu þær
mikla ljómaborg blessunarorða,
heillaóska, gjafmildi, örlætis og
blíðu sem ég hef ekki rekist á
hliðstæða í óeigingirni sinni og
einlægum vilja til að gera það
sem var rétt og gott nema
kannski hjá einum munki. Hinn
svokallaði nútími með sínum tvö-
földu botnum og óeiginlegu
merkimiðum var einfaldlega ekki
runninn upp í þeirra garði. Samt
var ekki eins og hún amma
Hegga hafi gengið á skýi í gegn-
um öldina sína. Á meðan hún
prjónaði sagði hún okkur frá föð-
urleysi og lífsháska bernskunnar;
„herleiðingunni“, þegar fjölskyld-
urnar á Atlastöðum voru nauð-
beygðar til að flytja vestur í
Skagafjörð. Því þau langafi voru
fyrst og síðast Svarfdælingar,
þau töluðu öðruvísi en Skagfirð-
ingarnir, þau voru sparsöm, iðin,
aðhaldsöm og varkár – ekki lynd-
iseinkunnir sem Skagfirðingar
hafa státað af – og þau blésu okk-
ur í brjóst með tali sínu óútskýr-
anlegri þrá eftir heimkynnum
sem við þekktum ekki, en fundum
í barnshuganum að voru í goð-
sögulegum mikilfengleika sínum
fullkomnari en önnur lönd. Á
tímabili hugsaði ég stundum að
það hefði ekki verið mér hollt að
alast hálfur upp í annarri vídd.
Læra að ganga í myrkri til að
spara ljósin, að stilla útvarpið
lágt til að geyma betur batteríin,
að hafa logakvikuna undir
hlemmunum á olíueldavélinni sem
einu tíruna á vetrarmorgnum.
Þetta eru lífshættulegir lærdóm-
ar í okkar heimi. En þá man ég að
nútíminn færði líka henni lang-
ömmu ýmislegt, svo sem nýja þuli
í útvarpið, fallega kjóla, betri
handáburð og nýjar tegundir af
súkkulaði til að gauka að gestum.
Kona sem ekki gleymdi að blessa
kindurnar og kýrnar á Hofdölum
áður en hún dó – með henni dó
ekki öld öfganna, heldur allar ald-
irnar þar á undan. Við Gerður
þökkum þér fyrir að hafa haldið
hurðinni opinni inn í bakherbergi
tímans.
Kristján B. Jónasson.
Í nafni guðs föður, sonar og heil-
ags anda. Guð minn góður komi til
mín og varðveiti mig frá öllu illu til
lífs og sálar þessa nótt og alla tíma
í Jesú nafni. Amen. Þessi bæn hef-
ur fylgt mér frá upphafi eins og
langamma mín Helga Rögnvalds-
dóttir. Öryggið, ástúðin og hlýjan
sem fólst í þessari athöfn sem lítill
krakki að hátta sig og leggjast á
dívaninn undir risinu á efri hæð-
inni á Hofdölum og fara með þessa
bæn og margar fleiri sem amma
Hegga kenndi mér hefur reynst
mér ómetanlegt veganesti. Þetta
var ritúal af blessunarorðum og
bænum sem mig minnir að mér og
Stjána bróður hafi þótt misgaman
að en þessu fylgdi alltaf hlátur og
bros. Amma Hegga brosti nefni-
lega mikið og hló og hún skamm-
aði aldrei, setti í mesta lagi upp
pínu hneykslunarsvip eða varð
bara sár ef maður gerði eitthvað
sem ekki mátti. Það varð til þess
að það hvarflaði varla að manni að
gera eitthvað af sér. Nærvera
hennar var einfaldlega einstök;
hún var alltaf að draga þetta góða
fram hjá okkur, reyna að gera
heiminn betri með blíðum orðum,
endalausri bjartsýni og fallegri
hugsun sem hún vildi koma til
okkar.
En það var ekki eingöngu já-
kvæð hugsun sem hún reyndi að
innleiða í litlar sálir heldur líka
hollt og reglusamt líferni með ör-
fáum hliðarsporum. Dagurinn
hófst með brosi og lýsistöku í lítilli
skeið. Sem verðlaun fengum við
fyrst djús úr litlu, fallegu glasi og
svo einn bita af Siríussúkkulaði
sem kom upp úr djúpri, hvítri
skúffu í eldhúsinu og svo kand-
ísmola sem var endapunkturinn á
ánægjulegri og afslappaðri morg-
unathöfn. Í minningunni situr afi
Trausti á meðan á bekknum og
sötrar heitt vatn með mjólk út í af
undirskálinni og brosir með okkur.
Iðni, verklagni og snyrtimennska
var einnig mikilvæg og forsenda
góðs lífs. Þau sátu hjónin beint á
móti hvort öðru í hægindastólum
sem höfðu gorma í setunni og
fjöðruðu vel og með fæturna á
skemlum og gátu horft til vesturs
út um fallega risgluggann. Þar
voru prjónaðir vettlingar í margs-
konar mynstrum, þæfðir og
kembdir. Þar var líka lesið, spilað
á spil og ekki síst talað við mig,
krakkann sem var leyft að sitja á
skemlinum og kennt að prjóna,
hekla, sauma krosssaum, flétta og
lesa.
Það hafa verið forréttindi að fá
að kynnast ömmu Heggu, fá að lifa
með henni, læra af hennar lífs-
gildum og fá frá henni hvatningu.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Rannveig Jóna Jónasdóttir.
Elsku amma Helga. Jákvæðni,
bjartsýni og óþrjótandi lífsvilji
voru þín aðalsmerki. Nú þegar þú
ert farin leitar hugurinn til baka.
Heima á Hofdölum eru minning-
arnar tengdar rúsínum og súkku-
laði sem stungið var í litla munna
okkar bræðra. Það var spiluð kas-
ína, blindtrú og vist og lesið fyrir
okkur, já og ekki skemmdi ef bæk-
urnar voru kristilegs eðlis. Kvæð-
in, sálmarnir og bænirnar sem þú
þuldir yfir okkur, sumt situr eftir,
ótrúlegt en satt!
Oft talaðir þú um það þegar Atli
flutti til þín og svaf inni hjá þér
þegar afi Trausti dó, það þótti þér
vænt um. Ekki fannst honum
slæmt að geta valið um þrjú eld-
hús, ef vont var hjá mömmu kíkti
hann við hjá ömmu Jónu og lá leið-
in beinustu leið til þín í geymsl-
una, litla eldhúsið ykkar, ef honum
leist ekkert á réttinn hennar
ömmu Jónu. Ógleymanlegt er þeg-
ar Helgi og Trausti fengu tindát-
ana í jólagjöf með alvæpni, áður en
mátti leika sér að þeim settust þið
Helgi niður og klipptuð öll vopn af
þeim við lítinn fögnuð Trausta
fyrst um sinn, en það var fljótt
fyrirgefið, annað var ekki hægt.
Alltaf fylgdist þú vel með okkur
hvort sem var í okkar skólagöngu
eða framkvæmdunum heima í
sveitinni, hvar var verið að rækta,
smíða og öllum skepnufjöldanum.
Skylda var að sýna þér árangur
okkar að prófum loknum og fannst
okkur það sjálfsagt. Einu sinni
þegar Trausti og Helgi voru búnir
að sýna þér spjöldin sín hugsaðir
þú þig um smá stund og sagðir
svo: „Atla mínum gekk nú alltaf
vel í skólanum, það var bara öðru-
vísi gefið fyrir þá.“
Sérstakar þakkir eru þér færðar
fyrir að sjá um að öll rúmin væru
umbúin og strokin, fötin tínd upp
og brotin saman.
Þegar þú varst komin á Krókinn
og við heimsóttum þig mátti ekki
klikka að kvitta í gestabókina og
líta í nammibaukinn.
Sátt og ánægð kvaddir þú okk-
ur, gafst okkur vangann og við fór-
um heim sælir og glaðir með guðs-
blessun þína í farteskinu.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Atli Már, Trausti Valur
og Helgi Hrannar.
Elsku amma Hegga. Mikið var
alltaf gott að gefa þér vangann.
Nú ertu farin til Guðs, sátt og
ánægð, ég geymi fjársjóð minn-
inga og mynda hjá mér.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Friðrik Andri.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Hún amma Hegga var hundrað og
eins árs. Samt var hún ótrúlega
sterk. Þegar ég heimsótti hana á
Dvalarheimilið þá knúsaði hún mig
svo fast. Hún amma mín var líka
með svo stórt og fallegt hjarta.
Sofðu rótt, sofðu rótt.
Nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjar vönd,
geymdu hann sofandi’ í hönd.
Þú munt vakna með sól,
Guð mun vitja’ um þitt ból.
(Jón Sig.)
Þinn
Ísak Óli.
Elsku Helga. Þú átt alltaf stað í
hjarta okkar.
Nú vantar tón í lífsins lag,
og leiði í sálu minni,
því kærleiksríka konu í dag,
við kveðjum hinsta sinni.
Í hjarta myndir lifa læt,
af ljúfmennsku og hlýju,
og vonast til að minning mæt,
móti hljóm að nýju.
(E. K.)
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Klara og Gunnhildur.
Jæja, Helga mín. Nú hefurðu
kvatt þennan heim, tæplega 102
ára að aldri. Já, ,,lengi lifir í göml-
um glæðum“. Þannig hljóðaði
málshátturinn sem þú fékkst síð-
ustu páska. Alveg fannst þér hann
kostulegur, enda átti hann mjög
vel við.
Þú varst alveg merkileg kona.
Þú varst alltaf svo yndisleg við
mig og þegar ég kom fyrst og
heimsótti þig á Dvalarheimilið þá
tókstu mér svo vel. Þú komst fram
við mig eins og þú hefðir þekkt
mig í fjöldamörg ár. Það fannst
mér svo þægilegt. Þótt ég hafi
bara þekkt þig í þessi fáu ár þá
lærði ég svo margt af þér. Þú
varst alltaf að tala um lífið við
mann, mannasiði og fleira sem ég
geymi hjá mér og gleymi aldrei.
Þú kunnir alveg ógrynni af vísum
og ljóðum og þegar ég sat á rúm-
inu hjá þér þá þuldir þú þetta upp,
óhikandi í nokkrar mínútur. Já,
minnið var svona magnað þrátt
fyrir háan aldur.
Fjölskyldan var þér svo mikið.
Þegar ég kom og heimsótti þig þá
spurðir þú alltaf frétta af Hofdöl-
um, hvort búskapurinn gengi ekki
vel og hvort allir væru ekki við
hestaheilsu.
Þegar ég vann á Dvalarheim-
ilinu sumarið 2003 kynntumst við
vel. Ég bauð þér alltaf góðan dag-
inn á morgnana og góða nótt á
kvöldin. Það kunnir þú að meta.
Þú varst alltaf svo þakklát fyrir
allt sem maður gerði fyrir þig, al-
veg sama hversu stór greiðinn
var. Það er góður eiginleiki.
Það voru algjör forréttindi að
fá að kynnast manneskju, slíkri
sem þú varst. Þú varst yndisleg
kona og minning þín mun lifa í
hjarta mínu. Ég votta fjölskyldu
þinni mína dýpstu samúð. Hvíl þú
í friði.
Sara Katrín Stefánsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRDÍS VIGFÚSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum miðvikudaginn
15. desember.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 20. desember kl. 13.
Vigfús Guðmundsson, Helga Kristjánsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir, Brynjólfur Kjartansson,
Sjöfn Guðmundsdóttir, Steinn Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts og útfarar okkar ást-
kæra eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
HARALDAR GESTSSONAR,
Mánavegi 9,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Suðurlands fyrir góða umönnun.
Jóna Sigurlásdóttir,
Gestur Haraldsson, Kristbjörg Óladóttir,
Erla Haraldsdóttir, Kristinn Bjarnason,
Sigþór Haraldsson, Ólöf Garðarsdóttir,
Birgir Haraldsson, Margrét Auðunsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
GUNNARS GUÐMUNDSSONAR
framkvæmdastjóra.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Skjóls fyrir frábæra umönnun.
Eiríkur Gunnarsson, Valgerður Stefánsdóttir,
Trausti Gunnarsson, Berglind Rut Sveinsdóttir,
Hildur Gunnarsdóttir, Guðjón Pétur Ólafsson,
Ragnheiður Gunnarsdóttir, Bjarni Snæbjörnsson,
Unnur Gunnarsdóttir,
Auður Gunnarsdóttir, Hjörtur Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og út-
för okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
BJARNÞÓRS EIRÍKSSONAR,
Þorlákshöfn.
Sérstakar þakkir viljum við senda starfsfólkinu
á líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Anna Jóhannesdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
PÁLÍNA KR. ÞÓRARINSDÓTTIR,
Álfaskeiði 64-b6,
áður Mjósundi 3,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landakots þriðjudaginn
14. desember.
Jarðarförin fer fram frá Kapellunni í Hafnarfirði
mánudaginn 20. desember kl. 13.00.
Ómar Valgeirsson, Elín Birna Árnadóttir,
Valgeir Árni Ómarsson,
Aníta Ómarsdóttir, Örnólfur Elfar,
Bjarki Dagur Anítuson, Ómar Örn Elfar.