Alþýðublaðið - 23.05.1922, Síða 1

I
Þriðjudagimi 23. mal.
116 tölabíað
,m /■ I
A'listinn er listi Alþýðuílokksins. Pið, sem úr bænum farið,
munið að kjósa hjá bæjarfógeta áður en þið farið. Skrifstofan opin kl. 1—5.
£anðhelgisgaeslan
í sumar.
Nýiega var getið um það hér
í Alþýðublaðinu, að Norðoaenn
mundu gera út á slld f sumar
Ekki er kunnugt hvort þeir salta
sfldina í landi eða utan landhelgi,
en sennilega verður allmikið um
söltun ,utan landheigi" Síðastl
sumar voru mörg skip, sem
íóru þannig að því að losna við
totla, en grunur iék á og Jafnvel
víss, að skip þessi leituðu hafnar
þegar þeim þótti þess þurfa; en
stuppu samt við lögboðin gjöld,
vegna þess, hve slælegt eftirlit
var með landhelginni. Ef útlend
ingar verða fjölskipa og salta utan
landhelgi í sumar, er nauðsyn á
því, að auka stórum eftirlit með
landhelginni norðanlands, meðan
á síldveiðum stendur. A tímabiíi
voru mótorbátar hafðir til aðstoð
ar og hepnaðiit það alivel, þó það
væri hvergi nærri fullnægjandi.
Sá, sem þetta ritar, var um það
' Jeyti á norsku síidveiðiskipi, og
varð aðeins f eitt skifti var við'
„dea gule fare" eins og mótor
báturinn var nefndur. Norsk skip
voru þá oft innan landhelgi, bæði
við Skagann, austur við mánaeyj.
ar, út við Gfimsey, inn undir
„Eyjum" og yfirleitt hvar sem
síld var að fá. Og þvf fleiri sem
skipin eru, sem veiðarnar stunda,
þvi etflðara er eftirlitið. Ekki síst
siðari hluta sumars eða þegar
þokur ganga.
Norskir skipstjórar eru yfirieitt
talsvert hræddir við botnvörpung-
ana, sfðan um sumarið, þegar
sýslumaður Eyjafjarðarsýslu fékk
að vera með þeirn og náði á þanu
hátt mörgum sökudóigum. Eftirlit
iueð landhelginni yrði þvl ekki
eÍK3 erfitt, ef íslenskir skipstjórar
gerðu sér rneira far um en þeir
nú gera, að kæra erlend skip, er
þeir standa að augljósum land
he’gisveiðum. Ef treysta mætti á
sifkt, væri ekki þörf á fleiri en
einum báti til landhelgisgæzlunnar,
til aðstoðar aðalvarðskipinu.
En þar sem sliku mun alls ekki
treystandi, ekki sfzt vegna þess,
að það mundi hafa ýmis óþægindi
og jafnvel kostnað i íör með sér
fyrir þann sem kærði, væri bezt
að hafa ekki færri en þrjú skip
til gæziunnar.
Þessi skip þyrftu ekki að vera
stór, en mjög hraðskreið, og ætti
hvert þeirra að hafa sitt ákveðna
gæzlusvæði, sem færi nokkuð eftir
síldargöngunni.
T d. hefði eitt gæzlu fyrir
Vestfjörðum og á Húnaflóa, annað
gæzlu við Skaga að Siglufirði og
þriðja þar fyrir austan, út að
Grímsey.
Þó ekki veiðist ætfð síld á öllu
þessu svæði í einu, má búast við
því, ef mikið verður um söltun
utan landhelgi, að siikar „ver
stöðvar" leiti lands, heist þar sem
sizt má búast við gæzluskipi, en
það er einmitt þar sem engin sild
veiðist.
Það er mikilsvarðandi atriðl
hverju Iandi, að ekki séu brotin
landhelgislög þess, og á þetta
ekki sfzt við um ísland, þar sem
veiði landsmanna er viða komin
undir því, að ekki sé of nærri
landinu gengið. Engum dylst það
heldur, að ekki cr einhlýtt að
setja lög um landhelgisgæzluua,
það þarf að sjá um að þeim sé
hlýtt.
Hygginn bóndi girðir land sitt
eða lætur „vaka yfir vellinum".
Landhelgin verður ekki varin með
gaddavirsgirðingu, en það er hægt
að vaka yfir henni. Og það er
skylda iandsstjórnarinnar, sem
æðsta ráðsmanns þjóðarianar, að
sjá svo um, að nógu vel sé vakað
yfir landhelginni.
Ingbljur Jónsson.
Flutning-ur
mefl bilum og hestvögnum.
Svo leit út um sinn sem flutn-
ingsbilarnir mundu útrýma vagn-
hestunum, en annað hefir orðið
ofan á hér l Reykjavlk. Það litur
út fyrir, að hér sé hörð sam-
kepni milli ökumanna með hest-
um og bilaeigenda.
Hvergi ætti að vera sjálfsagð-
ara að nota bfla til flutninga en
vlð höfnina f Reykjavík, en í vor
hefír verið þar fátt um flutninga-
bfla, en fjöldinn aliur af hest-
vögnum, og hvers vegnaí Afþvf,
að með hestvögnum fæst ódýrari
ðutningur en með bílunum, — er
svarið, og þetta mun satt vera.
En hvernig má það ske? spyr
margur undrandi.
Þvf er auðsvarað.
Með hæfílegri brúkun á vagn-
feestum, hæfílega löngum dagleg-
um vinnutfma, og hæfilegri hleðslu
vagnanna, er hestflutningur langt-
um dýrari. Þetta er auðvelt að
sanna með reikningsdæmi, sem
engin getur móti mælt. En með
misbrúkan hestanna, bseði með
þvf að iáta þá vinna oflengi dag-
íega, og með þvf að hafa of þungt
á vögnunum, geta ökumennirnir
kept við bilana og flutt ódýrara
en þeir.
Það er svo sera ekki f fyrsta
sinn, sem menn fara illa með •
skepnur f ábataskyni, ýmist með
þvf að spara við þær foður eð%
olbjóða þeim með vinna. En vsgn-
hestaniðslan hér í Reykjavík f vor,