Alþýðublaðið - 24.05.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Sj&mansavísur.
Margir kunna sjómaanavísuna
ensku:
Wtien a merchantship or man o(
war
is co ing into por^,
a ioi'y tar with joy
wiH sing out: Landl ahojl
W th his pockets full of money
and parrot in & cage,
he smiles at all ttse p etty girls
upon tse landing stages,
for »11 the nice girls love a sailor,
ali the nice gtrls lo-e a tar,
for there is something about
a sailor,
well you know what sailori are,
biight and breczy,
free and easy,
he is the ladíes pride and joy;
falis in love wth K- te and Jane,
then he goes to sea again,
Ship ahojl Ship ahojl
Visan er undir fjörugu lagi, og
hefi eg heyrt norska þýðingu á
hemi
1 vetur heyrði uogur piltur vís
öua hjá naér og þótti fjörugt Iagið.
Hann er af góðu aiþýðuskálda-
kyni, og mæltist eg til bess við
hann, að hann semdi ví&u er
mætti sýngja undir stmj lagi.
Nokkruoi tfma siðar færði hann
k.éi' þc'.sa fsletzku sjómasnavísu
undir satna góða lagi:
Eg hugsa um þig hjartað mitt,
er húmið felur lönd,
eg þrai þig að sjá
og þiggja koss þér bjá,
i*ð hlusta á þfna hreiuu rödd
og horfa í augun þfn,
það er bót á böli flestu,
örzta vina mfn.
Af öilum fljóðum eitu fríðust
elskulega bj^rta mær,
af öllum ifka ertu blíðust,
unnar-glóða li'jan kær,
að þvf Ifður
ef þú biður,
að eg koni heim til þfn
Tek eg þig f faðm minn fljótt,
faðma þig svo heila nótt,
eiskan mml elskan mfnl
Þykir tr.ér þessi vfsa betri en
enska vfsan ........ j~~l
>'■ .4- •- - • ' - * '••:■
Utsvavskæruv skrifor Pét
ur J kobsson Nönnugötu 5.
Heima 6—10 síðd.
tfíafmagnsafíöló.
Hinar marg efti rspurðu góðu
.Svensku- Suðuplötur og Ofnar
af mö'gum stærðum er »ú aftur
komið tii E. Jensen.
Skólavörðustig 14 — (Sími 258,)
Rafmapið kostar 12
asra á kijovaltshmð.
Rafhitun verður ódýrasta, hrein-
legasta og þægilegasta hitunin.
Strauið með rafbolta, — það
kostar aðeins 3 aura á klakku-
stund. Spaiið ekki ódýra rafmagn-
ið í sumar, og kaupið okkar
ágætu rafofna og rafstraujárn.
Hf. Hitl & Ljé®
Lnuga-eg 20 B — Siœi 830.
Kanpendar „Verkamann8ln«“
hér f bæ e>u vintamlegast bcðnir
að greiða hið fyrsta ársgjaldíð,
5 kr , á afgr Alþýðublaðsins
Ritstjóri og ábyrgðurmaður:
ólaýur Friðriksson.
Prectssmð)»o Gutenberg
Edgat Rict Burrougks. Tarzan.
eins og hann væri steindauður. Þar eð hann hefði
prjónað bæði fótum og höndum upp í loftið, er hann
kom niður, var stellingin ekki sérlega eðlileg.
Jane hafði liorft undrandi á þessar aðfarir hans. Nú
r;ak hún upp hlátur — skellihlátur; það dugði. Philan-
der velti sér við og leit í kring um sig. Loksins sá
hann hana.
. „Janel“ æpti hann, „Jane Porter, Drdttinn minnl“
Hann staulaðist á fætur og þaut til hennar. Hann
írúði því ekki, að þetta væri hún — lifandi.
„Drottinn minn! Hvaðan komið þér? Hvar í ósköp-
anum hafið þér verið? Hvernig —
„Fyrirgefið Philander“, greip hún fram í, „eg get
ekki svarað öllum þessum spurningum 1 einu“.
„Jæja, jæja“, sagði Philander. „Drottinn minnl Eg er
svo standandi hissa og ósegjanlega glaður að sjá yður
heila á húfi, að eg veit ekki vel hvað eg segi. En
komið þér nú, og segið mér alt sem skeð hefir“.
XXI. KAFLL
Pindlngar.
Jafnframt því sem hinn fámenni leitarmannaflokkur
komst lengra og lengra inn í skógarþyknið og fann
hyergi merki um för Jane, sannfærðist hann um til-
gangsleysi leitarinnar. En vegna hrygðar öldungsins,
og vonleysisins 1 svip hins unga Englendings gat
d'Arnot ekki fengið af sér að snúa við.
Hann héft að skeð gæti að þeir findu lík hennar,
eða hluta af þvf, því hann þóttist vís um að eitthven
villidýr hefði rifið hana 1 sig. Hann skipaði flokknum
í strjála breiðfylking, þar sem Esmeralda hafði fundist,
og lét hann halda inn í skóginn. Hann skipaði sv®
fyrir, að leita skyldi vandlega í hverjum runna.
Fevðin sóttist seint. Um hádegisbilið voru þeir enn-
þá skamt komnir. Þeir hvfldu sig um stund, og er
haldið hafði verið lítið eitt lengra, rakst einn maðurinn
á götutroðninga.
Það var gömul fílagata, og ákvað d’Arnot að fara
eftir henni.
Gatan lá gegnum skóginn 1 norðaustur og fóru þeir
félagar eftir henni f halarófu.
d’Arnot fór fyrstur Og gekk greitt, því gatan var
sæmilega greiðfær. Næstur honum var Porter. Hann
hélt ekki 1 við d’Arnot, sem var kominn um hundrað
faðma á undan honum, þegar sex svártir hermenn
spruttu upp fyrir framan hann.
d’Arnot kallaði viðvörunarorð til félaga sinna um
Ieið og svertingjarnir umkringdu hann, en áður en
hann gat brugðið upp skammbyssu sinni var búið að
fjötra hann, og draga hann inn í skóginn.
Óp hans hvatti sjómennina, svo að þeir þustu fram
fyrir Porter, foringja sínum til hjálpar.
Þeir vissu ekki hvers vegna hann kallaði, en þeim
var aðeins ljóst að hætta var á ferðum.
Þeir voru komnir framhjá þeim stað, er d'Arnot
hafði verið gripinn, þegar spjóti var skotið gegnum
einn manninn og örvadrífa skall yfir þá.
Þeir miðuðu byssum sínum þangað, sem þeir héldu
að fjandmennirnir væru fyrir, og skutu.
Allur hópurinn var nú saman kominn og skaut við-
stöðulaust inn í sköginn. Tarzan og Jane höfðu heyrt
þessi skot.
Charpentier, er verið hafði aftastur í hópnum, kom
nú hlaupandi, og er hann fékk vitneskju um hvað á.