Sunnudagsblaðið - 07.06.1964, Síða 7
uii?*'inn hennar cr mjög falleg-
m fa§ði hún og leit aftur á
yndina> og augnaráðið mýktist.
crug1 °F yndisleg nrúður. Og þið
jni “ ^íeði hamingjusöm á svip-
niv°m iey8i®i hálsinn lil að sjá
• ' .. 1Ila. og svo tók hann hana
„ 011(1 sér 0g virti hana grand-
ar °ea íyrir ser> °S kjálkavöðv-
1ans hreyfðust dálítið.
lla^ain settist aftur. „Við vorum
"Jtíurthn", sagði hann, „og
Uij leicinm áfram að vcra það.
ig °'lls °S þið hafið sjálfsagt tck-
0„ . 11 • Þá vorum við mjög ung,
j.^.a tessum tímum mátti mcð
Vor.U Segja, að tilhugalifið hafi
niiö, la”gt' Vlð Carrie urðum
fan g éþreyjufull, og stundum
°kkur að tíminn stæði al-
tilsia.'V.rr; En Þcgar allt giftingar-
tandið
var uin garð gcngið,
leymdum við öllu því óþægilega,
og hveitibrauðsdagarnir voru dýrð
legir. Við höfðum breytt rétt, full
nægt allra kröfum, og nú áttum
við okkur sjálf, þurftum ekki að
taka tillit til eins cða ncins. Við
hölðum gert mömmu Carriear á-
nægða, en líklega hefur hún byrj-
að að hlakka til brúðkaups dóttur
sinnar fljótlega eftir að hún fædd-
ist. Og mamma var líka mjög
ánægð“.
Sam hallaði sér aftur á bak og
ruggaði stólnum og horfði hugs-
andi út í loftið, cn hann vissi, að
augu þeirra hvildu á sér. Hann
vissi líka, að meðan hann talaði
til þcirra höfðu þau litið niður
andartak, cins og samvizkan væri
'ekki góð.
„Auðvitað þarf ckki alltaf að
vera neitt athugavex-t við að frið-
ardómari gcfi hjón saman“, héít
liann áfram. „Eix þcss bcr að gætá,
að á það legg ég ríka áherzlu, að
því aðcins minnist ég á þctta, að
hjúskapur cr alvarlegt fyrii’tæki,
og svarar vcl kostnaði að hugsa
sig vcl um áður en örlagarik skref
cru stigin. Þegar fólk rýkur til
að gifta sig cinungis af óþolin-
mæði, þá á það stundum eftir að
hefna sín. Já, það hefnir sín stund
um undir eins að giftingunni af-
staðinni, cins og þegar ckki cr
hægt að hverfa í eigið liúsnæði,
og nýgiftu hjónin kornast ckki hjá
að vera upp á aðra komin að ýnxsu
lcyti . . . “
Lengra komst Sam ckki, því þeg
ar hér var komið, brast Sally í
grát. Tom lagði handlegginn utan
um hana og hélt henni þétl upp
að sér, og það leit út fyrir, að
hann ætlaði að fara að brynna
músum líka . . .
„tTaejá, ég vona, að þið séuð
Frh.; á bls. 4b4.
ALPÝÍ)UBId2)lB - SUNHUDAGSBIiAÐ 439