Sunnudagsblaðið - 07.06.1964, Qupperneq 22

Iðjuhöldur einn þurfti að fara á
ráðstefnu, sem halda átti í London,
en konan hans maldaði í móinn,
sagðist vilja fara með honum.
— En þetta verður ekkert
skemmtiferðalag, sagði hann. - Ég
verð upptekinn við störf allan tím
ann.
— En ég get notað tímann til
að kaupa mér föt, andmælti hún.
— Hvað er þetta! Fara alla leið-
ina til Londori til að kaupa föt, þú
getur keypt hérna heima!
— Ágætt! sagði konan sigri hrós
andi. — Þetta er einmitt það, sem
ég ætlaðist til að þú segðir!
Hún: — í hvert skipti sem þú
sérð laglegan kvenmann, gleym-
irðú, að þú ert giftur maður.
Hann: — Einmitt ekki — ein-
mitt þa finn ég mest til þess!
— 0 —
Maðrir cirin, sem giftist ríkri
konu, fékk fljötlega að Iieyra hjá
^öœCÍC/i'S®CÍ.'^-s'J
Ritstjóri: Högni Egiisson
Útgefandi: Alþýðublaöið
Prentun: Prentsmiðja
Aiþýðublaðsins.
henni, að það væri hún, sem borg-
aði flesta reikningana.
Eitt sinn, þegar illa lá á þeim
báðum og hann var að horfa á
sjónvarpið, hreytti hún út úr sér:
— Athugaðu það, góðg að sjón-
varp væri ekki til á heimilinu, ef
ég hefði ekki lagt til peningana.
— Athugaðu líka, svaraði hann,
— að ég væri ekki heldur hérna,
ef peningarnir þínir hefðu ekki
komið til.
Hann: — Ég get ekki lýst því,
hve heitt ég elska þig. Sönn ást
er þögul.
Hún: — Sönn ást mundi tala við
pabba minn.
— Ég frétti, að þú hefðir farið
á skytterí í fyrradag. Varstu hepp
inn?
— Já, það held ég nú. Meðan
ég var í túrnum komu fjórir rukk-
arar.
Þau voru að hlusta á frægan
söngvara. Hún verður mjög hrifin
og segir við mann sinn: ■— En dá-
samlegur söngur! Það Itysir sér
ekki, að þetta kcmur frá hjartanu.
Maðurinn: — Já', sjálfsagt, cn
það fer út um nefið.
Ung stúlka, sem skorin hefur
verið upp við botnlangabólgu spyr
lækninn: — Haldið þér, læknir, að
örið sjáist?
Læknirinn svarar: — Það er al-
veg undir yður sjálfri komið!
Tveír ferðalangar voru að ræða
um mismuhinn á ýmsum stórborg-
um, og annar sagði:
— London er án cfa mesta þoku
bælið af öllum borgum heimsins.
— Nei, alls ckki, svaraði hinn.
— Ég hef komið í miklu meira
þokubæli.
— Og livaða borg er það?
— Það má fjandinn vita, þokan
var svo míkíl, að ég þafði ckkl
hugmynd um, hvar ég var staddúr.
454 SUNNVPAG5BLAÐ - ALÞÝUUBLAÐIÐ
Frh. af bls. 439.
að táka skynsamlegá ákvörðuri",
sagði Sam eftir drykklanga stúnd.
,,Ég hygg, að sá dagur eigi éftié
að renria upp, éinhvern tíma í
nóvember, að þið Vérðið mjög glöð
yfir að hafa beðið“.
Djúpt og titrandi andvarp lcið
frá brjósti Toms, og hann mæUi:
„Herrá Clárik, ég get 'ékkí ságt
annað en að þér séuð óverijúleg-
ur friðardómari. Faestir tala vilj-
andi. þannig, að þeir rriissi áf tékj-
um sínrim“. Háriri stakk hendínni
í vasann, .tók upp séðil og þrýsti
honum af. ákafa að Iófa Sams. ,,En
ég vil,. að þér fáið allavega ein-
hverja þóknun, hcrra. Þér. eigið
það. skilið!" . .
Sari) bandaði hendinni frá sér.
„Nei, ekki þettá, geymið það handa
prestinum", sagði hari, og, honum
várð ekki um þókað.
,,Ég . . . ég veit ekki, hvað við
eigum að segja, þegar við koroum
heim“, sagði Sallý hikandi, þegar
þau voru kómin út á veröridina
aftur. . k
Sam Icit upp tii tunglsins, sém
skcin í heiði. „Segið þeim bara,
að þið hafið farið út á göngú i
tunglskiriiriu",
Hann horfði á þau setjast irin
í bilinn óg véifaði til þeirra, þeg-
ar þau óku Búrt, og svo rérindi
h'áriri augunum éftir þögulu strári-
inu, og taldi líklegt, að hann gæU
skroþpið út í gárðirin andartak án
þess að verða séður. ilarin gekk
niður að spjaldiriu méð nafninu
síriu á, en því var stimgið niður í
grasflötiria.
„Einmitt eius og racr • datt í
hrig“, sagði hann við sjálfan sig-
,,Fuliur máni geéir únga fóíkið
sriárruglað!“ bg ekíci öidúrigís ’laus
við sektarkcnnd, cri þó vitandi
þess; að hann mrindi ckki ásaka
sjálfan sig að morgrii fyrir verk
sítt, dró hánn Uþp riafnsþjaldið og
bar það að næstu íbúð, þar sem
það átti liéima — í garðinum hjá
Géörg friðdómara bróðúr hans,
sém váh rieiðubúinn til að gifta
bvaða þar sém vaé athúg3férod;j-
laust vtgna .þókaúharínriar, sérii i
boöj var. EjypifL