Alþýðublaðið - 26.05.1922, Qupperneq 1

\
1
1922
Fösrudaginn 26. maí.
11S tölubl&ð
** 1 1 SiS "fe Jt 301, er listi Alþýðuíiokksins. Pið, sem úr bænum farið,
arlunið að kjósa hjá bæjarfógeta áður en þið farið. Skrifstofan opin kl. 1—5.
ynt nr $5mn skíjjnnni.
Voru háa, nýafsíaðna Alþingi
hafa verið mislagðar hendur að
fi-stu leyti. Eítir það liggur litið,
og að snargra dósni ilt eitt Aí-
nám bannlaganna er aðal afrekið,
en nasst í röðínni eru lög um
iandhelgisveiðar, sem sctt eru til
að bola ótlendingum frá að boma
hingað til lands og reira héðan
fiskiveiðar. Fyrir oss sjávarþorps
búa, norðaniands að mlnsta kosti,
eru lög þessi, komí þau strax í
framkvæmd, sama sem svifting á
lifsupp-.ldi fjölda fólks, og er
ekki gott að sjá, hvort fulltrúar
þjóðarinnar hafa frekar litið á
þessar aðgerðir sem sparnaðarráð
stafanir, eða þá að þetta er bein
árás á tilverurétt verkafótks i
kaupstöðum. Sparnaðarlnn mundi
þá í því fólginn að losa útlend
inga þá, sem hingáð bafa lagt
leiðir sfnár nndanfarið til að reka
útgerð, við að þurfa að borga
hérlendu fólkl verklaun, svo iug
um þúsunda skiftir. Einnig að
fcjarga þeim frá að greiða stórar
ájárupphæðir f landssjóð. í þriðja
lagi að losa þá við að eSa hag
verzlunarmanna með þvf að gera
við þá kaupskap. Má vera að
þingmenn hafí með þessu ætlað
að bæta NorðmÖnnum upp svikin
d Spánarrnálinu.
Arásin á verkalýð l keupstöð-
um er I þvf fólgin að kippa burtu
aðalatvinnu hans. Ahrifín biasa
við, svo þau þurfa ekki skýringar
við. Er ekki ólfklegt að kaupstað-
arbúar muni hinum háttvirtu þing
mönnum þetta við næstu kösning
ar — ásamt mörgu Seiru, og fuil
vissa fyrir að þeir verða mintir á það.
Þriðja blómdjlsnið á þessum
veglega lagaraeiði er það, að i'óg-
in ná ekki tilgangi sínum.
Togurum og .öðrum eriendum
fisktveiðafönjm” er leyft að selja
veiði sína i landi, kaupx vistír og
útgerðarvörur. „Fram“ og ,ísl *
18 tbi. viija iíta svo á að þetta
eigi ekki við sildveiðaskip, eit
Verkam- er á alt annari skoðun.
Eftir þeim gögnum, sem fyrir
heodi eru, Vérður að telja síld-
veiðiskipin .fískveiðaför*, nema
ef háttvirtir þingmenn telja siid
ina ekki fisk, en &ð óreyndu máli
vill blaðið ekki byggja á þvf.
Leiðln tii leppmensku virðist þvf
standa g&lopin hverjum sem er.
Ekki þarf annað en ganga í þjón
ustu norskra útgerðarmanna, þeir
leggja fram féð, svo er látið heita
sem fslenzkur ríkisborgari kaupi
sildina og verki, og svo geta
Norðmenn fískað hér og saltað
sfld eftir vild Þó leppmensku sé
ekki bót mælandi, þá hefír fjár
aflans verið leitað eftir erfiðari
krókavegum en hér er um að
ræða, nú á sfðustu og verstu
tfmum.
Aimenningur vill vlta undan
rffjum hvers eða hverra lög þessi
séu runnin. Eftir góðum heimild-
um getur blaðið gefið þær skýr-
ingar, að lögin eru samin af
sendiherra íslands f Kaupmanna
höfn, samaadregin ákvæði um
þetta mál, sem gildandi hafa verlð
undanfarið — sum alt frá 1872
—, en ekki framfýfgt mjög strang
lega frekar en mörgum öðrum
lögum hér á landi. öll þessi á-
kvæði hafa verið samræmd og
löguð eftir samskóttar löggjöf
annara þjóða, en til r.ð demba
þessu ekki öilu á alt f einu,
kváðu lögin heimila rfkisstjórttinni
að gef undanþágur frá þéim, þar
aem nauðsyn krefur. Verður að
treysta stjórninni til að fara hyggi
lega að f þessu máli, þó búast
megi við að hinir stærri útgerðar-
menn reyni að hafa áhdf á hana
f þá átt &ð bola útlendingum
héðan burtu. Þeir — stærstu út-
gesðarmennirnir — gætu haft
stundarhag af þvf að útleudingar
gætu ekki stuadaö sildvelði héðan
f bili, ckki sfzt ef erfiðlega gengi
að vftrka sfld utan landhelgi, og
þeira tækist að kúga niður kaup
gjald fólks uto stundarsakir, þar
sem útlendingar væru ekki ti! að
bjóða á móti þelm.
Það verður þvf að vera einróraa
krafa aiira þeirra, sem lög þessi
geta skaðað, að þau verði ekki
látin koma til framkvæmda, eins
og þjóðin er fjárhagslega stödd
nú. Elns og áður er getlð, er hér
um óþarfa olnbogasköt að ræða
til frændþjóða vorra, Norðmanna
og Svfa, og beina árás á verka-
lýð f kaupstöðum, sem þó verður
áhrifalaust er frá Ifður, þar sem
auðvelt er að gera lögin að engu
f framkvæmdittni.
Þinginu virðist hafa verið stjórn-
að af broddborgurum höfuðstað-
arins. Það hefir látið að vilja þeirra
l ötlum málum; þess vegna ern
öll verk þess úr sömu skúfFunnl.
E. 8.
Eins og sjá má á ófanritaðri
grein, er hún rituð óg sett fyrir
nókkru, og hafa dálitlar skýringar
komið fram f málinu sfðan, sem
draga úr þeim slærau áhrifum, er
Iögin gætu af sér leitt, ef þau
værn framkvæmd á þann hátt að
bægja útlendingum frá að reka
hédan fiskiveiðar. Og verður þvf
að treýsta stjórn vorri til að leggja
sem minstar hömlur i götu Norð-
manna og Svía við sfidveiðar og
sfldverkun hér norðaú lands.
En lögin sjálf eru einkennilegt
afsprecgi fslenzkrar lögvisku. Bæði
eru þau harla ótjós vfða hvar, og
sumstaðár tekið aftur það sero..