Alþýðublaðið - 27.05.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Smávegls.
Hf. Eimskipafélag ísands.
Flutningsgjöld lækka.
Frá 15. jiiaí þ. á. lækka flutning3gjöld milli laoda með skipnm vor-
um, frá núgildandi j>ja!dskrá þannig: Miili Kb hava og íslánds eða
Milli Islands og Kobenhavn um 10 af hundraði,
Mtlli Leith oz íslands ... — 20 • —
Miili íslaods o? Leith ... — 10 • —
Flutningsgjöldia greiðast fyrirlram eins og áður, fyrir vörur íri' Kö-
beahavn í dönskum penisgum, fyrir vörur frá Leith í enskri mynt
(shilling'), en fyrir vörur frá f«1 til Leith eða Kb havn < (sl. peningum.
H. f Eimskipafólag- íslands.
— Yfir sjö bundruð náenaverka
œenn og starfsmenn verklý’ðsfélaga
í Cnarles Tow i í Ventur Virginíu
hafa verið kærðir fyrir svik, morð
<og ýmis fleiii brot Oriakir til
ákærauna eiu þær, að verkaöiemi
irnir ætluðu vopnaðir að komast
frá -inum nám»bæ tll annara í s>
septembermánuði. Mennimir voru
ákærðir í Longan Country en
vegna þess, að alment er alitið,
að verkamenn geti evski náð þar
rétti sfnum, vegna þess, að náma
cigendumir eiga og hafa eftirlit
mcð öllu lausu og föstu ( br Koli
konungur eftir Upton CircUi'),
var akveðlð að máiið skyidi rekið
( J ff rson County Mil þetta vek
ur mikla eftirtekt í Ameríku og
þykir flestum iangt getsgið
— I borginni Kamakúra ( Japan
er likneski af Buddha, sem er svo
stóit að andlitið, frá eyra ttl eyra,
er S'/s meter L«kneski þetta er
sa)(ði.ð af eyr, tini og gulli Háeð
þess er yfir 15 metra, höfuðið er
21 m að ummali, augun nærri
I m , eyrun rúml. 2 m , munnur-
ittn 1 m. L(kne>kis ferliki þetta er
asíðan á 12. öld
— Fmska r(kið hefir gert samu-
in? við belgiska hlutafél. .Imatra"
um að virkja foisaua við Imatra,
er mun lána ríkinu til þess eu a
miljón doUara. Fossar þesair eigi
uppiök sln langt inn < Kyrjalum
V*tnið safnast saman úr mörgum
vötnum og rennur til Saimen 1
maunánuöi steudur vatnið hæst i
vötcunum, en kemur ekki til
Saimen fyr en ( ágúst. og sýnir
það vegalengdína, eoda ótal któk
ar á leiðinni. Fossarnir eru að
eins 19 metra háir, en vstna-
magnið er svo mikið, að drun-
urnar heyrast ( 10 km. fjarlægð.
Fossarnir geyma 117,700 hest-
orkur og renna 500 000 litrar vatns
á sekúndu um þa.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Ptentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rict Burrougks. Tarzan.
Hermennirnir ráku konurnar bráðlega í burtu frá fang-
anum. Þeir vildu nota hann til betri skemtunar og létu
sér nsegja að æpa að honum og hrækja á hann.
Þegar þeir komu inn 1- mitt þorpið, bundu þeir
d’Arhot fástan við staurinn ; en frá honum hafði eng-
inn maður sloppið lifandi.
Sumar konurnar fóru til kofa sinna, til þess að sækja
potta og vatn, en aðrar kveiktu elda alt í kring. Búist
var við mörgum föngum, svo ekki þurfti að spara há-
tíðarmatinn.
Hermannanna, sem voru að berjast. var beðið, en
þeim dvaldist lengi, svo orðið var mjög framorðlð,
þegar allir voru komnir heim og dauðadansinn kring
um Frakkann hófst.
d’Arnot horfði með hálfaftur augun og því uær með-
vitundarlaus á það sem fram fór. Honum fanst þetta
vera ljótur draumur, eða martröð, sem hann mundi
Ibrátt losna við
Þessi dýrslegu andlit, marglit — munnarnir með laf-
andi varir — gular tennur, hvassar — æðisleg augu —
glampandi strfpalingar — ógurleg spjót. Slfk dýr gátu
ekki verið til í raun og veru — þetta hlaut að vera
draumur.
Hinir ógurlegu, dansandi skrokkar nálguðust. Þarna
snart spjót handlegg hans. Sársaukinn og tilkenningin
af því, að heitt blóð rann eftir handleggnum, sannfærði
aiann um hinn skelfilega veruleika.
Nú var hann stunginn hverju spjótinu af öðru. Hann
lokaði augunum og beit saman tönnunum — hann
vildi ekki hljóða.
Hann var franskur hermaður, og ætlaði að kenna
þessum dýrum, hvernig herforinginn tók dauða sinum.
' Tarzan apabróðír þurfti ekki að fá skýringu á því,
hvernig stóð á skotunum. Hann sveiflaði sér með ótrú-
legura hraða beint til þorps Monga.
Hann kærði sig ekkert um að nálgast bardagann,
því hann bjóst við að hann yrði ekki langur. Hann
gat ekki hjálpað þeim sem féllu, og þeir sem undan
komust gátu séð um sig sjálfir.
Hann skundaði þpim til hlálpar, sem hvorki höíðu
verið drepnir né komist undan. Og hann vissi. að hann
mundi finna þa við stóra steininu 1 miðju þorpi Monga.
Tarzan hafði oft séð hermenn Monga koma norðan
að með fanga, og ætið hafði sama tryllingslega dans-
hátiðin staðið 1 blaktandi bjarma margra elda.
Hann vissi líka að ekki stóð lengi á þvf, að þeir
Iéku hildarleikinn til enda. Hann efaðist um að hann
mundi koma nógu snemma, nema til hefnda.
Tarzan hafði horft á fyrri aðfarir þeirra og látið sér
á sama standa, nema þegar hann stöku sinnum gerði
þeim einhvern grikk til að hræða þá; en hingað til
Höfðu fórnardýr þeirra borið sama lit og þeir.
í kvöld vár það öðru máli að gegna — hvítir menn,
menn af kynbálki Tarzans sjálfs — voru líklega undir-
orpnir pyndinguta þessara svortu djöfia.
Hann herti á sér. Myrkrið var skollið á, svo hann
fór eftir trjatoppunum, þar sem tunglið lýsti milli grein-
anna og gerði veginn greiðfærari.
Alt í einu sá hann bjarma af eldi. Hann var til
hægri handar við hann. Það hlaut að vera glampinn
af varðeldi hinna tveggja manna, sem þeir höfðu
kveikt, áður en á þá var ráðist — Tarzan vissi ekkert
um. komu hermannanna.
Tárzan var svo vís um veginn, að hann breytti ekki um
stefnu, heldur hélt rakléiðis áfram hálfri mílu frá eld-
inura, sem var varðeldur Frakkanna, .