Vikublaðið - 15.04.1994, Blaðsíða 8

8
VTKUBLAÐIÐ 15. APRÍL 1994
Meginstefhur kínverskrar hugsunar, Kon-
fusíanismi og taoismi, eru sammála í and-
stöðu sinni við óhóf og bruðl. Báðar þess-
ar stefnur boða hinn gullna meðalveg þar sem ekk-
ert er of eða van. Að öðru leyti er munurinn samt
mikill. Taoistar boða afskiptaleysi stjórnvalda af
málefnum þegnanna en fylgismenn Konfusíusar eru
talsmenn beinna ríkisafskipta og vilja að ríkisleið-
togi veiti þegnunum föðurlega leiðsögn og beini
þeim inn á braut dyggða og siðgæðis. Þetta er sjálf-
sagt ein helsta ástæðan fyrir því að kínverska ríkið
tók taoisma aldrei upp sem opinbera hugmynda-
fræði þrátt fyrir mikla útbreiðslu hans meðal al-
mennings. Margir einstaklingar hafa taoisma að
leiðarljósi í lífinu en hæpið er að heilt þjóðfélag geti
látið stjórnast af honum.
24. brot úr Bókinni um Veginn
Þeir se?n tylla se'r á tá erti óstöðugir, þeir se?tt stika
stóruvi komast ekkert áfi-atti. Þeir settt sýtta sig eru ekki
áberatidi. Þeir serti eru alltafvissir í simii sök þykja ekki
athyglisverðir. Þeir sem eru fiálfbœlnir eru ekki lofaðir.
Þeir sem eru þóttafullir cndast ekki lerigi.
Hvað varðar frumferlið kallast þetta gt'œðgi og bruðl.
Yttisum er þetta jýrirlitlegt og þess vegua standa fylgis-
memi fi-umeðlisins ekki í slíku.
Umritun þýðandu
Þeir sem reyna að seilast hærra en þeim er eðli-
legt missa jafnvægi. Þeim sem vaða áffam miðar
hægar en ella. Fólk tekur ekki effir þeim sem sækjast
sjálfir eftir athygli. Það er ekki tekið mark á þeim
sem þykjast alltaf hafa rétt fyrir sér. Fólk hrósar ekki
monthönum. Stærilátir nienn endast ekki lengi í
starfi og lifa stutt.
Þegar þetta er borið saman við hið eiginlega eðli
allra hluta (tao) sést greinilega hvað mikið fer til
spillis með þessu rrióti. Margir hafa ýmugust á slíkri
hegðun enda gera taoistar sig ekki seka um slíkt.
Þýðandi: Ragnar Baldursson
Gylji Ambjörnsson hagfrceðingur ASÍ.
Það þarf að jýlgja því efiir áðfé sem er
veitt til jýrirtcekja til tttvinnusköpunar
sé raunverulega notað til að gera þau
fcerari til að skapa stöifi
VERKALÝÐS-
HREYFINGIN
REISIR
uð. í stuttri blaðagrein er
ekki unnt að gera betur en
rétt tæpa á því sem fram fór
en mikilvægast er að farið var
yfir víðan völl og augljóst að
innan verkalýðshreyfingar-
innar eru mörg frjókorn,
sem ættu að geta vaxið og
dafnað.
Gylfi Arnbjörnsson og
Benedikt Davíðsson skil-
greindu þann vanda sem fyr-
ir hendi er og hvert grunn-
verkefnið er. Það er einfald-
lega að breyta þeim efna-
hagslegu forsendum sem
liggja til grundvallar heldur
dökkri fimm ára spá Þjóð-
hagsstofnunar. Þeim for-
sendum verður hins vegar
tæpast breytt nema með öfl-
ugri þátttöku hins opinbera.
Ekki þó á þann hátt að fé sé
dælt í fyrirtæki án þess að
nokkur skilyrði fylgi eða
vissa fyrir því að fjármagnið
sé raunverulega notað til að
bæta stöðu fyrirtækisins og
gera það færara uin að skapa
störf. Opinberir aðilar þurfa
að koma að málum með
þeim hætti að styðja við ný-
sköpun, skilgreina styrk okk-
ar og veikleika og gera þær
ráðstafanir sem nauðsynleg-
rétta umgjörð. Við sveitarfélög til
svæðisbundinnar styrkingar. Við at-
vinnurekendur til að skapa traust. Við
stofnanir, sem geta veitt sérffæðiað-
stoð.
Ein ástæða þess að verkalýðshreyf-
ingin verður að taka að sér leiðandi
hlutverk er að tryggja verður að ekki
verði gengið á kjör og réttindi verka-
fólks eins og því miður hefur viljað
brenna við hérlendis og erlendis.
Guðntundur Gunnarsson, formað-
ur Rafiðnaðarsambands íslands og
Halldór Grönvold, skrifstofustjóri
ASI fjölluðu um þátt menntunar og
starfsfræðslu í baráttunni gegn at-
vinnuleysinu. Það kom fram hjá þeim
að réttast væri að viðurkenna að í hin-
um háþróuðu tækniþjóðfélögum væri
einfaldlega ekki um það að ræða að
allir þyrftu eða gætu fengið fulla at-
vinnu. Þess vegna væri milalvægt að
þeirri vinnu, sem til er væri skipt á
réttlátan hátt milli vinnufusra handa.
Þó væri ekki síður mikilvægt að
tryggja að ekki skiptist á vinna í
nokkurn tíma með þokkalegum laun-
Alþýðusambandið hélt fund í
Reykjavík um atvinnumálin
17. mars síðastliðinn. Þar voru
flutt inörg erindi og urðu frjóar um-
ræður. Efiii ráðstefnunnar er nú til
kynningar hjá verkalýðsfélögum víðs
vegar uin landið en síðan er stefht að
nýrri ráðstefhu í vor þar atvinnustefna
verkalýðshreyfingarinnar verður mót-
Bjöm Grétar Sveinsson, fonnaður
Verkamannasambands lslands, rceddi
nauðsyn nýtrar fjáifestingarstefnu og
taldi tímabcert að hvetfa frá mótun
fiskveiðistefnu og snúa sér í staðinn að
mótunfiskvinnslustefnu.
Benedikt Davíðsson, forseti ASI. Grunnverkefni verkalýðshreyfingarinnar er að
breyta þeim efnahagslegu forsendum sem liggja til grundvallar dökkri fímm ára
spá Þjóðhagsstofnunar. Myndir: Ol.Þ.
Guðmundur Þ Jónsson formaður Iðju
benti m.a. á aðþaðséfirra aðfjárskort-
ur hins opinbera komi i veg jýrir að
veitt sé fé til nýsköpunar. Astceðumar
em pólitískar.
it &
ar eru til að styrkurinn fái notið sín.
Formaður Landssambands iðn-
verkafólks, Guðmundur Þ Jónsson,
vék að þessum þætti í erindi sínu um
nýsköpun. Hann benti á að tal um að
fjárskortur hins opinbera kæmi í veg
fyrir frumkvæði þaðan ætti tæpast við
rök að styðjast. Heill milljarður spar-
aðist í atvinnuleysisbætur þó svo ný-
sköpun skilaði ekki meiri árangri en
svo að drægi úr atvinnuleysi urn 30%.
Hann benti á að nýsköpunarferlið er
margbrotið og margir aðilar verða þar
að koina til starfa með opnum huga ef
árangur á að nást.
Einn mikill vandi er að verulega
hefur dregið úr arðsemi áhættufjár-
magns miðað við til dæinis ríkis-
skuldabréf. Því getur verið erfitt að fá
eigendur peninga til að leggja þá í ný-
sköpun. Eigi verkalýðshreyfingin að
verða leiðandi afl í nýsköpun atvinnu-
lífsins þarf hún að eiga samstarf við
marga aðila. Við ríkisvaldið til að fá
Halldór Grönvald, skrifstofustjóri ASI
sagði frá úrrceðum Dana, þar sem nú
er hægt að fá orloffrá vinnu á þrenns
konar forsendum en meðfullum fratn-
fierslueyri; leyfi til fijálsrar ráðstöfun-
ar, námsleyfi og leyfi til að umönnunar
bama.
íslensk verkalýðshreyfíng
er að hrista af sér doðann.
Verslunarráðið og Vinnu-
veitendasambandið eiga
ekki lengur að vera einu
aðilarnir, sem leggja til
„róttækar“ samfélags-
breytingar, sem í raun
þýða kjarskerðingu og af-
nám ýmissa áunninna lýð-
réttinda. Alþýðusamband
íslands ræskir sig og eftir
því er tekið. Þaðan korna
róttækar hugmyndir til
umræðu innan og utan
hreyfingarinnar. Atvinnu-
leysið er þar ekki lengur
vandamál, sem menn ætla
að kýla sig útúr, það er
vandamál sem krefst nýrr-
ar hugsunar á mörgum
sviðum og veitir jafnframt
tækifæri til róttækra
breytinga á íslensku sam-
félagi, verkafólki til hags-
bóta. Hin dugiausa og dáð-
lausa kalkúnastjórn lýð-
veldisins er svo illa föst í
kennisetningum frjáls-
hyggjunnar að þaðan kem-
ur ekkert, sem vænlegt er
til árangurs í endursköpun
atvinnulífsins. Því verða
aðrir að taka frumkvæðið.