Frjáls þjóð - 05.03.1960, Blaðsíða 1

Kveðjuorð
Ég hef nú í nálega sjö ár
annazt ritstjórn FRJÁLSRAR
ÞJÓÐAR. Því starfi er nú
lokið.
Ég mun varla hafa búizt
■ viS þvi í öndveröu, að rit-
; stjórnarárin yrðu svona
mörg. Mér var þá þegar Ijóst
og er það nú í dag enn Ijós-
ar, að hvergi er jafnrík þörf
á sífelldri þróun: sem við blöð.
Þar þarf jafnan nýjung að
taka við af nýjung, að öðrum
kósti staðna þau. Én éinn oy
sami maður getur ekki sí-
fellt gœtt blað nýju og nýju
lifi. Maðurinn eldist, en tím-
arnir eru alltaf ungir.
Áður en ég legg niöur
pennann og stend upp af
stólnum langar mig aðeins til
þess að fœra þakkir mínar
Jón Helgason.
Um leið og Jón Helgason læt-
ur af ritstjórn Frjálsrar þjóðar,
vil ég af hálfu þjóðvarnar-
manna flytja honuin einlæga
þökk fyrir frábært starf í þágu
blaðsins undanfarin sjö ár.
Þjóðvarnarflokkur íslands
liefur á skammri ævi lilotið
bæði stríð veður og blíð, stund-
um sætt áföllum nokkrum, en
einnig átt giftu að fagna. Eigi
ég að nefna þann atburð í sögu
flokksins, sem livað mikilvæg-
astur var og liamingjudrýgstur,
vefst mér lítt tunga um tönn:
Það var koma Jóns Helgasonar
i raðir þjóðvarnarmanna sum-
arið 1953 og ráðning hans að
Frjálsri þjóð. Var það mikið lán
fátæku blaði og ungum flokki,
litlum og veikbyggðum ný-
græðingi, að fá notið ritstjórn-
arhæfileika einhvers slyngasta
og f jölhæfasta . blaðamanns
þjóðarinnar, sem jafnframt er
elnkar samvinnuþýður og ó-
brigðull drengskaparmaður.
Þegar Jón Helgason kom til
mörgum samstarfsmönnum á
liðnum árum, er mikið hafa
á sig lagt fyrir þann mál-
stað, sem við öll unnum fús-
lega. Jafnframt sendi ég
kveðju mina lesendum
FRJÁLSRAR ÞJÓÐAR með
þökk fyrir tryggð og vinsemd,
er komið hefur fram á marg-
víslegan hátt. Þar er mér
ekki hvað sízt minnisstœtt,
hve oft ég hef fengið hlýjar
kveðjur og hvatningarorð frá
mönnum úr öðrum stjórn-
málaflokkum, þegar uppi
hafa verið deilur um mál, þar
sem þeir fundu, að flokkar
þeirra höfðu rangt fyrir sér.
Vona ég, að blaðið fái
framvegis notið slíks trausts
og vinsemdar.
Jón Helgason.
liðs við hina fámennu sveit
þjóðvarnarmanna og tók við
ritstjórn Frjálsrar þjóðar, hvarf
hann úr stórum flokki og áhrifa-
miklum og lét þar af starfi, sem
bæði var ólíkt tryggara og bet-
ur launað en það, sem við tók.
Honum var ljóst, að í lierbúð-
um þjóðvarnarmanna var eftir
engu að sælast öðru en baráttu,
sem hæglega gat endað með
ósigri. En sú barátta var háð
fyrir málstað, sem Jón kaus að
vinna fyrir, og liann liikaði
ekki. Þannig bregðast þeir einir
við, sem gefinn er mikill kjark-
ur og manndómur.
Um nálega sjö ára skeið hef-
ur Jón Helgason staðið í fylk-
ingarbrjósti, og Þjóðvarnar-
flokkurinn notið vígfimi hans.
Þegar liann lætur nú af rit-
stjórn Frjálsrar þjóðar, skilar
hann af sér blaði, sem nýtur
álits og virðingar langt út fyr-
ir raðir þjóðvarnarmanna. Er
ég þess fullviss, að undir þakk-
arorð mín til Jóns Helgasonar
taka ekki aðeins þjóðvarnar-
menn um land allt, heldur
einhig fjölmargir aðrir lesend-
ur Frjálsrar þjóðar, sem liann
hefur flutt fræðslu og skemmt-S
un á undanförnum árum. En þó
að liann láti nú af föstu starfi
við blaðið, til að helga sig meira
en áður öðrum ritstörfunr og
fræðimennsku, er grunur minn
sá, að liann og lesendur Frjálsr-J
ar þjóðar séu ekki með öllu
skildir að skiptum. Er ekki ólík-
legt, að eitthvað af því, sem Jón
kann að segja frá íslenzku
m a n n 1 í f i, fái enn sem fyrr
að birtast á síðum þessa blaðs.
Gils Guðmundsson.
Fyrst um sinn munu Gils Guð-
mundsson og Jón úr Vör annast
ritstjórn Frjálsrar þjóðar.
[r ekkert eftirlit meíl fjárfestingu
íslenzkra aiiila erlendis?
Stórfyrirtæki rekin þar á vegum íslenzkra
manna, án þess að grein sé gerð
fyrir rekstrinum.
Það er hætt að vera nokkurt leyndarmál, að ís-
lenzkir aðilar hafa ráðizt í stofnun fyrirtækja og gífur-
lega fjárfestingu erlendis. Frá þessu hafa þessir aðilai
skýrt og látið segja bæði í blöðum og útvarpi. Hitt
mun nokkuð á huldu, hvaða grein gjaldeyrisyfirvöldum
og hinu opinbera hefur verið gerð um fjárreiðu þessara
aðila, og má slíkt þó með fádæmum teljast, þar sem
hér eiga hlut að máli þeir, sem harðvítugast hafa gengið
fram í því að láta skattleggja íslenzka alþýðu í útflutn-
mgsuppbótakerfið.
Útflutningur íslenzkra fisk-
afurða er í raun og veru í hönd-
ur örfárra aðila, og einokun í
þeim efnum vernduð með lög-
um.
Saltfiskeinokunarhringurinn
með Bjarnason og Marabotti er
löngu þjóðfrægur orðinn, m. a.
með mjög alvarlegum málaferl-
um, sem sum hafa dagað uppi
án fullnægjandi skýringa. Þó
munu nú stóyfelldari hlutir
gerast í sambandi við ýmsar
aðrar framleiðsluvörur úr fiski.
Fjárfesting
í Bandaríkjunum.
Sölumiðstöð Hraðfrysti-
húsanna er sögð hafa fyrir
nokkuð löngu stofnað sjálf-
stætt innflutningsfyrirtæki í
Bandaríkjunum. Það heitír
Coldwater seafood. . Þetta
fyrirtæki kaupir fiskinn af
Sölumiðstöð Ilraðfrystihús-
anna á íslandi og gerir 1
hann verðtilboð, sem tekin
eru jafnalvarlega og þau
væru frá bandarískum fisk-
kaupmanni.
Sama sölumiðstöð hefur
bygg't gífurlegt fyi'irtæki í
Mai'yland-fylki í Bandaríkjun-
um, sem kallað er Fishsticks
verksmiðja og kunnugir telja
að kostað hafi milljónatugi.
Þá liefur Sölumiðstöð
Hraðfrystihúsanna í bígerð
að hefja niðursuðu.á fiski og
niðurlagningu á síld vestur í
Bandaríkjunum og mun þá
Coldwater seafood kaupa
hráefnið hér lieima en ann-
ast síðan söluna fyrir sinn
reikning í Bandaríkjunum.
Fyrir nær áratug gumuðu
valdamenn S. H. af því, að þeir
hefðu þá þegar komið sér upp
di'eifingai'kerfi fyi'ir frystan
fisk í nokkrum borgum vestra
og rækju þar arðbær viðskipti.
Fiárfesting
í Evrópu.
Sölumiðstöð Hraðfrysti-
húsanna á sams konar verk-
smiðju í London og um get-
ur hér að framan í Maryland-
fylki. Á síðasta aðalfundi S.
H. var samþykkt að leggja á
þessu ári 5 milljónir króna í
sams konar verksmiðju í
Hollandi, og var þá sagt að
sú verksmiðja mundi kosta
15—20 milljónir króna, en
þeir sem á hlýddu, töldu að
hún mundi kosta a. m. k. 25
—30 milljónir uppkomin.
Miklu meii'i leyn^I hvílir yfir
því, sem gei'ðist í Svíþjóð. Vit-
að er, að þar var hafizt handa
um framkvæmdir, en eitthvert
stoppelsi komizt í það. Segja
þeir, sem kunnugastir eru, að
Frh. á '2. s.
Nokkur þúsund Bandaríkja-
menn kveðja Keflavíkurvöll
Skilja eftir hund með liðsforingjatign
Nú eru að vei'ða mikil tilgreint, að alltaf hefði verið
mannaskipti á Keflavíkurflug- hægt að treysta honum til að
velli. Fækkað er i landhei'num. sjá herdeildinni árlega fyrir
Herskipaflotinn mun aftur á' nýjum „heillagi'ip“. Þeir Nato
móti vei'ða aukinn hér við land og Ai-son væru báðir synir hans.
— ekki vanþörf á! Er þettaj Georg var gerður að lið-
sjálfsagt allt gert i samráði við þjálfa í^flughei'num og gert að
varnarmálakempur Guðmund- þjóna ævilangt á íslandi.
ar í. Georg vill ekki láta gera mik-
Eitt vandamál hefur skotið ið veður af sér og er illa við ljós-
upp kolli í þessu sambandi. myndara. Af þeirri ástæðu ti'.ufl-
Hættuleg
Með landhei'num hefur dvalizt
kappi einn merkur, heitinn eft-
ir Bretakonungi hinum sálaða.
Þetta hefur verið hinn þarf-
asti þjónn og er meðal frægðar-
verka hans talið hve náttúru-
mikill hann hafi reynzt og kyn-
sæll oi'ðið hér á landi. — Þetta
er auðvitað hundur.
ar hann athöfnina hvað eftir
annað, þegar ljósin glömpuðu
frá myndavélunum og mótmælti
pá hástöfum. Annars var hans
eina yfii-lýsing hátt og skýrt:
— Voff!“
Svona einfalt reyndist málið,
þegar nokkurri hugkvæmni var
beitt. — það er ekki lítill virð-
Nokkuð undai'leg og óvenjuleg
sjón mætti augum nokkurra
manna, sem voi'U að bíða eftir
strætisvagninum utarlega á
Kársnesbrautinni eftir hádegið
sl. sunnudag.
TJtan af nesinu kemur öku-
maður í ganialli fólksbifreið
með hressilegum ganghraða.
Sá sem sat undir stýrinu var
ekki mjög hár í loftinu, en far-
þegar hans í aftara sætinu voru
tvö smábörn, fjögui'ra til sex
ára gömul.
Þegar bíllinn var kominn
spölkorn framhjá fólkinu stað-
næmdist hann allt í einu á
neði'i brún vegai-ins, síðan var
beygt og ekið afturábak yfir
þvera götuna. Þar var grjót-
hrúga fyi’ir bílnum og heyrðist
tilhlýðilegt brak. þegar bíllinn
skall þar í. En ökumaður lét
sér hvergi bregða. Hann sneri
stýrishjólinu fagmannlega í
höndum sér, spýtti í og kippti
bílnum lausum, ók svo með góð-
um hraða út nesið.
Þetta gei'ðist í skjótum svip.
Áhorfendur gátu ekkert aðgert
og strætisvagninn var að koma.
Ævintýrinu mun hafa verið
lokið í þetta sinn.
Áhorfendum kom saman um,
að piltur sá, sem bílnum ók
Framh. á 2. síðu.
Hrossaiækning
Nú vaknaði þessi mikla spurn- ingai'vottur við Islendinga á
ing: Átti að flytja hvutta með; kveðjustundinni: Bandai'ískum
herdeild sinni til Ameríku eða | hundi er skipað í yfirsveit
var nokkur önnur lögleg lausA vökumannanna á eyvirkinu í
á piálinu. noi’ðri. — Ekki svo að skilja að
„ .. , , , ...... íslendingar þurfi endilega að
3. marz flytur Morgunblaðið A , , ,. „ . .
,, , . „ ... , ..„ vantreysta þessum nyjaforxngja
okkur þa gleðilegu frett að rað , . „ , , .
.. . .... hxnum fremur. Ætli hann somi
rafi fundizt. Þar segxr:
„Við hátíðlega athöfn þar sem
viðstaddir voru yfii'menn hers-
ins, heiðraði kapteinn herdeild-
arinnar Georg fyrir framlag
hans herdeildinni til styrktar og
uppörfunar. Og var þar m. a.
I nýútkomnu blaði af Poli-
tiken er minnzt á ráðstafanir
ríkisstjói'narinnar í efnahags-
málum. Þar er þó af kurteisis-
ástæðum ekkert um þær sagt,
né þær metnar sérfi'æðilega
eða pólitískt. En nafngift sú
sem hið danska stórblað velur
þessum bjai'gi’áðum segir eig'-
inlega meira en langt mál. Þær
eru nefnilega skýrgreindar þar
með einu orði fremur ógeð-
sér bara ekki vel í hópnum og-| felldu. Þær ei'u kallaðar „Heste-
komizt í sjálft herráðið áður en kur“, sem útleggst hrossalækn-
hann vei'ður ellidauður.
Morgunblaðsmönnum stekkur
ing, og segir það raunar allt,
sem segja þai'f. Menn hér fara
ekkibi'os. — Þetta er ekki fyrstii ekki í neinar grafgötur með
hundurinn, sem verður frægurlþað, hvernig slík lækning muni
á Keflavíkurflugvelli. | gefast.