Frjáls þjóð - 04.06.1960, Blaðsíða 6

KVENNASÍÐA
Það er eitt mál, sem hefur
verið einkennilega hljótt um
hér á landi, og er það þó mik-
ið og aðkallandi vandamál,
sem snertir flesta að ein-
hverju leyti og verðskuldar
fyllilega, að því sé frekari
gaumur gefinn.
Þetta er vandamál gamla
fólksins, sem er það sjálf-
bjarga, að það þarf ekki elli-
heimilisvistar við, en á þó í
ýmsum erfiðleikum með að .
hugsa að öllu leyti um sig
sjálft. Ef hægt væri að koma
hér á hentugri heimilishjálp .
gamla fólksins, myndi það
gera mörgu gamalmenninu
lífið léttara og um leið spara
rúm á elliheimili fyrir þá,
sem nauðsynlega þurfa
þeirra með og eru ekki iærir
um að vera heima.
Að vísu var talað um
þetta í bæjarstjórn fyrir
nokkrum árum, en þar bar
Alfreð Gíslason læknir fram
tillögu þess efnis, að bærinn
tæki að sér eða sæi um
nauðsynlega heimilisaðStoð
við gamalt fólk. Þessi tillaga
var góð, svo langt sem hún
náði, og á flutningsmaður
hennar þakkir skildar fyrir
að hreyfa þessu máli, en hún
hafði ýmsa ókosti, sem hér
skal bent á.
í fyrsta lagi hefur bærinn
ekki alltaf brugðizt svo
skjótt við í slíkum málum, að
rétt sé að láta reka á reiðan-
um, meðan beðið er eftir for-
göngu hans. fíins vegar hefur
hann oft verið fús til liðsinnis
þegar málin eru komin á rek-
spöl, undirbúningi lokið og
jafnvel reynsla komin á
starfsemina, og má teiija það
eftir ástæðum eðlilegt. Mörg
líknar- og menningarfélög
hafa hrundið málum svipaðs
eðlis í framkvæmd og oft
annast allan rekstur þeirra
ein, en líka oft, þegar fram
í sótti, notið opinberrar að-
stoðar.
Annar ókostur þessarar
stillögu er sá, að slík aðstoð
yrði að öllum líkindum mjög
svifasein og ópersónuleg, ef
hún væri rekin af bæjarfé-
laginu. Þó bærinn réði
nokkrar stúlkur til aðstoðar
víðsvegar í bænum og ekki
væri tekið tillit til búsetu
þeirra og kunningsskapar,
eða jafnvél ekki hæfileika
þeirra, því það þarf vel
gerðar manneskjur til að um-
gangast gamalt fólk, er trú-
legt, að það kæmi ekki nema
að hálfum notum eða varla
það. Það má búast við, að
margir myndu veigra sér við
að leita þannig aðstoðar,
nema í ýtrustu neyð, jafn-
vel þó hún vteri borguð að
fuliu af fólkinu, en þá hlið
málsins þyrfti lika að athuga
nánar. Vegna ónógra kynna
myndi gamla fólkið ekki láta
stúlkurnar gera nema eitt-
hvað visst og bráðnauðsyn-
legt fyrir sig og þá ekki hægt
að haga seglum eftir vindi
eftir því, hvernig á stæði í
hvert sinn, og mörg aðstoð,
sem gæti verið notaleg, þó
hún væri ekki lífsnauðsyn-
leg, mundi ekki koma til
greina.
Þess vegna væri það í alla
staði heppilegra, ef þetta færi
fram á vegum einhverra fé-
lagssamtaka. Hvaða félags-
skapur sem er getur tekið að
sér að skipuleggja svona
starf, en langheppilegast
væri, að hann væri bundinn
við sérstök bæjarhverfi, til
lí bænum, sem væru allra
hluta vegna mjög ákjósanleg
til að takast þetta á hendur,
en það eru kvenfélög safn-
aðanna. — Sum þessara fé-
laga hafa sýnt, að þau
bera hag eldra fólksins
lögð starfsemi með einhvers
konar ráðningarstofu og gæti
hún haft bæði sjálfboðalið-
um og launuðu fólki á að
skipa. Ef gamalt fólk byggi
nálægt aðstoðarfólki sínu, er
hugsarilegt að það gæti orð-
fyrir brjósti, halda t. d.
fyrir það sérstakar jóla-
skemmtanir, og kynnast fé-
lagsmenn þá auðvitað gamla
fólkinu um leið. Ef til vill
verður upp úr þeim kynn-
um eitthvert samband milli
félagskvenna og eldra fólks-
ins, og það má vel vera, að
þessi félög hafi einhvern vísi
að svona hjálparstarfsemi.
En á meðan slík aðstoð fer
fram í kyrrþey, ef einhver
er, og engin opinber miðlun
er í þessum efnum, nær hún
Hjálpum gamla fólkinu!
þess að auðvelda persónu-
lega kynningu og aðhlynn-
ingu.
Kvenfélög safnað-
anna í Reykjavík.
Það eru félagssamtök hér
aldrei til allra og ef til vill
sízt til þeirra, seín mest þurfa
á henni að halda.
Skipulögð starfsemi
með ráðningastofu.
Þetta þarf að vera skipu-
ið einhvers konar fjölskyldu-
vinir og að börn og ungling-
ar litu inn til þess að stytta
því stundir eða til snúninga.
Sumt gamalt fólk á ein-
hverja að hér í bænum, aðrir
ekki. Ýmsar ástæður geta
legið til þess, að venzlamenn
þess eigi erfitt með að sinna
því sem skyldi, sérstaklega
ef um daglega hjálp væri að
ræða. Fjarlægðirnar eru
orðnar nokkuð miklar hér í
bænum og annir og erfið-
ar heimilisástæður geta
hamlað.
Ýmiss konar hjálp.
Það er mjög mismunandi,
hvaða hjálp kemur sér bezt í
hverju einstöku tilfelli. Það
getur verið gamalt fólk, sem
er eiginlega alveg sjálf-
bjarga, en á í erfiðleikum
vegna einhvers sérstaks, t. d.
vegna sjónarinnar, getur
ekki saumað, lesið blöðin
eða skrifað bréf. Eða að það
kemst ekki í búðir, þarfnast
hjálpar við að setja á sig
einhverjar umbúðir, við að
fara í bað eða við að láta
sækja fyrir sig ellistyrkinn,
borga sjúkrasamlag og aðrar
nauðsynlegar útréttingar í
bænum.Það getur þurft hjálp
við daglegar hreingerningar
eðá við húsverkin öðru hvoru
og sérstaka hjálp, ef lasleika
ber að höndum. Oft er það
einmana og þarfnast félags-
skapar og uppörvunar.
Sumir geta borgað
aðstoðina, aðrir ekki.
Sumir eiga hægt með að
borga aðstoðina, en aðrir
ekki, en þar geta kunnugir
metið allar aðstæður. Hugs-
anlegt er, að það væri ekki
allt launað fólk, er vildi rétta
gamla fólkinu hjálparhönd,
en það væri ekki hægt að
byggja starfsemina upp ein-
göngu á sjálfboðaliðum. Eitt-
hvað gæti þetta verið undir
því komið, hvers eðlis að-
stoðin væri.
Ekki veit sú, er þetta skrif-
ar, hvernig safnaðarfélögin
eru á vegi stödd f jái'hagslega,
en einhverjar leiðir væru
varla erfiðari að fara í þess-
um tilgangi en í mörgum
öðrum. Ef t. d. um einhvern
vissan fjáröflunardag væri
að ræða eða einhver önnur
ráð í þessu skyni, væri trú-
legt, að margir, sem vegna
fjarlægða, anna og erfiðleika
geta ekki sinnt gömlum
skyldmennum sínum og vin-
um eins og á þarf að halda,
létu fegnir eitthvað af hendi
rakna til þessarar starfsemi.
Með því gætu þeir kannski
létt að einhverju leyti af
sér þeirri samvizkubyrði, sem
á þá hleðst við að vita af ást-
vinum sínum hjálparþurfi
og geta ekki orðið að liði.
Mikið er undir þvd komið,
hvernig til tækist með alla
framkvæmd í þessu máli.
Það væri ánægjulegt og
verðugt verkefni safnaðanna
í Reykjavik að hlynna að
gamla fólkinu, sem flest var
einlægir trúmenn og tryggir
vinir kirkjunnar og gætu
þeir þá átt von á stuðningi
almennings og yfirvalda.
RITSTJÚRI: GUDR’DIIR GÍSLADÖTTIR
Hreppamaður
I Nýlega barst blaðinu ein-
tak af riti því, sem „Hreppa-
maður“ nefnist og gefið er
út af Bjarna Guðmundssyni
frá Hörgsholti. Er ritið fjöl-
breytt að efni, og er mest-
ur hluti þess í bundnu máli.
Nú er bráðlega von á næsta
riti frá hendi Bjarna og seg-
ir hann svo um það:
Leikþætti, Ijóð og sögur
læt eg í næsta rit.
Minningar, bændabögur
brandara, ræður, vit.
Bifreiðasalan
BÍLLINN
Varðarhúsinu
sátiti MS - 3 - 33
Þar sem flestir eru
bflarnir, þar er úrvalið
mest.
Oft góðir greiðslu-
skilmálar.
Utboð
úm raflögn og símalögn í barnaskólann við Hamrahlíð.
Útboðslýsinga og uppdrátta má vitja í skrifstofu vora
Traðarkotssundi 6, gegn 200 króna skilatryggingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurbæjar.
Nýir menn -
Frh. af 1. síðu.
störfum við blaðið Ingiberg
Hannesson cand theol., sem
verið hefur framkvœmdastjóri
þess um skeið, og leyst það verk
af hendi af mikilli alúð og
dugnaði. — Þann tiltölulega
skamma tíma, sem hann hefur
séð um rekstur blaðsins, hefur
fjárhagur þess batnað verulega.
Má hann nú teljast góður. Flyt
ég Ingiberg einlœgar þakkir og
óska honum velfarnaðar í nýju
starfi.
Framkðœmdastjóri blaðsins
hefur verið ráðinn Kristmann
Eiðsson stud. jur. formaður
Þjóðvarnarfélags stúdenta.
Mér segir svo hugur um, að
ráðning þeirra Ragnars og Krist-
manns að FRJÁLSRI ÞJÓÐ,
verði upphaf nýrrar sóknar af
hálfu þjóðvarnarmanna. Tak-
markið er: Stcerra blað, áhrifa-
meira og betra!
Gils Guðmundsson.
Tilkynifting
frá Innflutningsskriístofunni.
Með því að Innflutningsskrifstofan hættir störfum 1. júní
1960, samanber lög nr. 30 frá 25. maí 1960, er athygli vakin
á eftirfarandi:
1. Frá og með 31. maí 1960 að telja hættir skrif-
stofan að taka á móti umsóknum. Óafgreiddar
umsóknir verða enduysendar.
2. Skrifstofan verður opin frá 1—3 alla virka daga
nema laugardaga til 16. júní n.k. til að afhenda
þegar afgreidd leyfi. Aður tilkynntur afhend-
ingarfrestur til að innleysa leyfin sfyttist í sam-
ræmi við þetta.
3. Leyfi, sem þegar bíða afhendingar og ekki verða
sótt fyrir 16. þ.m. verða úr gildi feld og bak-
færð.
Reykjavík, 31. maí 1960.
Innflutningsskrifstofan.
Frjáls þjóð — Laugardaginn 4. júnl 1960