Frjáls þjóð - 15.10.1960, Blaðsíða 5

Óskar Björnsson.
eims
n, Brennu, Neskaupstað
Morgunblaðið
trúði ekki.
Tíðindamanni blaðsins
gafst kostur á að sjá bréfin,
sem útvarpsstjórinn sendi
Óskari og votta þau, að sá
svissneski hefur haft mjög
mikinn áhuga á fiðlunni
og jafnframt haft gaman af
því að kynnast íslendingn-
um. Hann veit jafnvel af því,
þegar Óskar trúlofar sig og
sendir honum heillaóskir.
Hefurðu ekkert gert til að
koma fiðlunni á framfæri
síðan?
Ég sendi eitt sirrn Morgun-
blaðinu pistil um fiðluna, en
heyrði aldrei neitt frá þeim.
Seinna las ég grein í Al-
þýðublaðinu um Stradivari-
usfiðlu og skrifaði þá blað-
inu. Þeir birtu fréttina, en
fiðlan hefur ailtaf legið hér
á Norðfirði.
Langar að sigla
með íiðluna.
Geturðu leikið á fiðlu?
Nei, því miður. En ég hef
átt gitar, banjo og mandólín
og spilað á þau. Ég kann
ekki að lesa nótur, og hér er
enginn sem kennir á fiðlu.
Hvað ætlarðu nú að gera
við fiðluna?
Mér hefur verið boðið að
geyma hana í eldtraustum
skáp hér í bænum. Ég bý
sjálfur í timburhúsi og ef
kviknaði á því, væri anzi
mikið tap að missa fiðluna.
Annars langar mig að fara
með hana utan og láta rann-
saka hana. En það er ekki
auðvelt með stóra fjölskyldu
heima fyrir.
Biblíusafnið.
Svo við snúum okkur að
öðrum hlutum. Ég hef heyrt
að þú yrkir talsvert, Óskar.
Já, ég hef dundað við
margt. Ég hef að visu ort dá-
lítið, en nær eingöngu fyrir
skrifborðsskúffuna. Auk þess
hef ég fengizt við töfrabrögð
og leiklist.
Hefui’ðu fengið nokkra til-
sögn?
Nei, ég hef aðeins lært af
bókum, enskum og amerísk-
um bókum og æft mig heima.
Attu mikið af góðum bók-
um?
Ég á meðal annars • eitt
hundrað og tíu Biblíur. Það
eru góðar bækur í vönduðu
bandi. Þær eru á eitt hundr-
að og tíu tungumálum.
Til hvers hefurðu s^fnað
Biblíum?
Ég ætlaði að læra erlend
tungumál.
Og ertu kominn iangt með
Biblíurnar?
Ég hef lesið svolítið.
Á viðkvæmum augnablik-
um ber það við, að ajálfir
landsfeðurnir telja lýðræði
standa því traustari fótum
sem þessir vökumenn al-
þýðu séu fleiri og láti meira
að sér kveða í þjóðfélaginu.
Eh sjómennirnir austfirzku
hittu ekki á slíka viðkvæmn-
isstund í stjórnarherbúðun-
um, og ég átti ekki von á að
_ við mundum gera það held-
ur.
Við erum hér saman kom-
in hjá fornu hefðarsetri er-
lends útVegsmanns, sem
stundaði fyrrum livalveiði
við ísland og efnaðist drjúg-
an. í sögu þessa slots er
rækilega sköpum skipt, því
eriendir hvalir eru nú fiutt-
■ir í húsið og stunda þar sér-
stæðan veiðiskap í von um
mikinn afla.
„Náhveli? Nei þeir líða
um silkisali
og sötra í gegnum skíðin
hjörtu vor.“
Samtök. okkar eru samtök
þjóðfélagslega vakandi fólks
úr öllum flokkum, fólks sgm
teiur forsætisráðherrá frém-
ur ráðsmann á höfuðbóli
þjóðar en landsdrottin kúg-
aðra kotunga. Við höfðum
stefnt ráðsmanninum á ætt-
aróðali íslendinga til fundar
við ykkur á þessari stund hér
í húsi þjóðarinnar. Hann
hefur ekki iátið sjá sig,
kappinn. Kannski er hann
búinn að fá sig fullsaddan
af múgsefjunarálvktunum
þeirra fífla, sem telja ís-
lendingum lífsnauðsyn að
halda fast á rétti sínurii í
skiptum við ágeng stórveldi.
Kannski er hann einhvers
staðar á mikilvægari fundi
með þeim erlendu náhvelum,
er „líða um silkisali og sötra
í gegnum skiðin hjörtu vor.“
En flótti stoðar hann ekki.
• Samtök okkar eru ung og
öflug, þau sækiia lífsþrótt
sinn í hreinan málstað, trú á
landið og traust á fólkið. Við
munum kunna ráð til að
koma viðhorfum okkar á
framfæri.
Góðir samherjar!
Við förumekki héðan heim
við svo búið. Við látum ekki ;
umboðslausa ínenn halda á- ■
fram andmælalaust af okkar
hálfu samningaviðræðum
úr handraðanum
Feröaminningar prófessorsins
Sumarið 1895 ferðaðist hér
um land dr. Andreas Heusler,
háskólakennari frá Berlín í
Þýzkalandi. Hann ritaði síð-
an ferðaminningar sínar.
Birtust nokkur atriði úr
þeim í Þjóðólfi í febrúar og
marz 1897. Þar segir m. a.:
Að því er snertir náttúru-
fegurð landsins getur höf-
uridur þess, að margar ferða-
bækur gefi öldungis ranga
hugmynd um hana með því
að leggja áherzlu á hið „stór-
kostlega og óttalega“ í þess-
ari fegurð, er hvergi eigi sinn
líka, því að þessu sé ekki
þannig varið, fegurð landsins
sé ekki fólgin í háfjalladýrð
eða tindaljóma, eins og í
Mundíufjöllum eða Noregi,
heldur í hinum einkennilega
fögru litbrigðum, samræmi
heildarinnar og himinfegurð,
er hafi mjúk og þægileg áhrif
í för með sér, og kveðst höf-
undur aðeins geta borið það
saman við náttúrufegurð
Ítalíu. Útsýnið sé t. d. hví-
vetna víðtækara og breyti-
legra en í Mundíufjöllum,
enda hafi hann eigi séð þá
sveit á íslandi, er líkist döl-
unum þar syðra að neinu
ráði, nema Öxnadal, og
mundi enginn þýzkur maður
takast ferð á hendur á eiginn
kostnað til að skoða lands-
lagið hér, ef allt lándið væri
í því móti steypt. Af einstök-
um fjallgörðum þykir hon-
um Reykjanesfjallgarðurinn
tilsýndar frá Reykjavík
minna á Berneralpana.
Kringum Þingvallavatn og
við Almannag/á þykir honum
einkar fagurt, en hrifnastur
er hann af útsýninu frá
Reykjavík yfir höfnina og
til fjallanna umhverfis. Þá
er hann hefur lýst því ýtar-
lega með allskáldlegum orð-
um segir hann að lokum:
„Fegurri blettur en Reykja-
vík er ekki á íslandi, og
hvort nokkurs staðar í heimi
geti fegurri legu verður sá að
skera úr, sem ferðazt hefur
um allan hnöttinn“. — Hon-
um finnst og mikið til um
fegurð Búðahrauns á Snæ-
fellsnesi og gróðursins þar, og
líkir því við „afskekktan,
umgirtan töfragarð“ er menn
reiki um í eins konar leiðslu.
Það sagðí og kona hans, að
á öllum ferðum sínum hefði
hún hvergi séð yndislegri
stað en á Búðum og hvergi
vildi hún fremur búa. En svo
djúpt tók maður hennar ekki
í árinni.
★
Það hefúr farið eins fyrir
höfundi eins og mörgum út-
lendingum er lesið hafa forn-
sögur vorar og fengið af
þeim skakka hugmynd um
vöxt og útlit íslendinga nú á
tímum, að hann hefur þótzti
blekktur, er hann sá hén
eigi jötna eða risavaxna,
menn, heldur aðeins miðl-
ungsmenn, eða eins og fólk eu
flest. En hins vegar þykja;
Færeyingar sverja sig fi
víkingakynið, fiskimenn-
irnir þar séu beinastórir,
veðurbarðir sægarpar, stór-
skornir í andliti með loðn-
ar brúnir og yfir höfuð* *
mikilúðlegir og harðvít-
ugir á svipinn, þótt þeirt
séu í rauninni mestu mein-
ieysingjar. En hér á landi
segir hann, að þetta ættar-
mót við gömlu víkingana
sjáist varla lengur, fólkið séi
að jafnaði heldur i minna;
lagi, eftir því sem menn eigi
að venjast meðal ger-
manskra þjóðflokka, og það
sé erfitt að segja í hverja
hinn íslenzki kynsvipur eða;
„typus“ sé fólginn, því aðf
menn séu svo ólíkir bæði fi
vaxtarlagi og andlitsfalli.
Hyggur hann að hið keltn-
eska ætterni eigi nokkurrt
þátt í því, en þó eigi að öllu„
Getur hann þess, að hanifi
hafi tiltölulega oft séð ítur-
vaxna islenzka bændur, err
sérstaklega séu tignarlegir á
hestbaki og væru þeir dubb-
aðir upp í „fínni“ föt3
mundu þeir sóma sér vel„
Framh. á 6. síðu.
Myndin er tekin af tröppum ráðherrabústaðarins er fremsti hluti hópgöngunnar safnasí utan
við húsið. Húsráðendur voru ekki heima. Einar Bragi og Jónas Árnason fluttu ávörp og hvöttu
menn til að standa vörð um bústaðinn nótt og dag til skiptis.’
við umboðsmenn erlends hægt verður að flytja málið heitum. sérstaklega á sjó-
kúgunarvalds um dýrustu á vettvang löggjafarsamkom- menn, kennara og nemendur
réttindi íslendinga. Við mót- unnar. - • Sjómannaskólans, vanda-
fnælum þessum - viðræðum Við skorum á þá, sem sýna menn sjómanna — konur
með því að standa’hér trúan vilóa hollustu við málstað sem karla ■—að ætla sér sem
vörð nótt og dag> þarig’að til íslands, að standa hét vörð . stærstan hlut í þessu vöku-
Alþingi kemur saman og lengri eða skemmri tíma. Við mannsstarfi.
Frjálsþjóð —LaugavdagimtlG.október 19€0 ( |