Frjáls þjóð - 22.12.1960, Qupperneq 1

22. desember 1960
finimtudagur
50. tölublað
9. árgangur
Jólagetraunin
Síðasti hluti jólagetraun-
arinnar birtist í jólablaðinu,
sem koin út s.l. laugardag,
Getraunin var í sex hlutum,
og ber þeim, sem keppa vilja
um verðlaunin að senda
ALLA miðana útfyllta á
skrifstofu Frjálsrar þjóðar,
Laugavegi 31, pósthólf 1419.
Frestur til að skila er til 15.
janúar, og verður þá dregið
úr réttum lausnum.
Blaðinu hafa borizt margar
lausnir, þar sem vantar einn,
tvo og allt upp í fimm hluta
getraunarinnar og geta þess-
ir lesendur sent það, sem á
vantar fyrir tilsettan tíma.
En sem sagt, hver hlýtur
vetrarleyfið í Kaupmanna-
höfn?
FRJÁLS
ÞJÓÐ
óskar
lesendum
sínum
gleðilegra
jóla!
Okrarahyskið hótar að
hefna sín á Stefáni Jónss!
Leiðréttingar
Fátt nýtt befur gerzt i
okraramálinu frá því á laug-
ardag, er blaðið fór seinast
Þrjú orð misrituðust í jóla—
krossgátunni, sem birt var íj
seinasta blaði: guða átti að
vera guð, semsa átti að vera
ganga, sportidiotí átti að vera
sportidioti.
í jólablaði III hefur fallið
brott smáklausa í ævintýrinu
Montna skjaldbakan. — Eru les-
endur og þýðandi beðnir afsök-
unar á mistökunum. Réttur er
þessi kafli ævintýrsins svona:
Nokkrir bændur, sem voru að
reyna að veita á akra sína á
jörðu niðri, bentu upp til þeirx'a
og sögðu:
„Sjáið þið, hvað þetta er ráða-
góð skjaldbaka. Hún hefur bitið
sig fasta í prik og lætur hegrana
bera sig.“
Hegrarnir létu þetta sem vind
um eyru þjóta og héldu áfram,
en skjaldbakan var að rifna af
monti. Allir voru að hrósa
henni, ha, ha!
Þjóðvarnarflokkur
íslands
óskar öllum
landsmönnum
gleðilegra
jóla!
■HHNNMMMV ww * - MMMBMMMHMI
í prentun og hafa þeir víg-
reifustu i liði okrara hvorki
hötað blaðinu gjaldþrcti né
ritstjóranum „dragoon“ (!).
Rétt er bó að skýra frá því,
að Stefán Jónsson, frétta-
maður hefur fengið nokkrar
upphringingar og er honum
hótað hefndum fyrir að
IsSendingar stást um að fá að
hirða úr sorphaugum á Vellinum!
EiRkenrtisklæddir embættismenn á kafi í ruslabaugum hsrsins
blekkja Margeir.
Hótunaruppátæki okrar-
anna er nú í athugun og er
enn ekki fært að skýra frá
því hverjir eiga þar hlut að
ntáli sökum ónógra sannana.
Nýlega hnngdi kona ein lil blaðsins og sagoij
okkur þá sögu, sem færð er í letur hér á eftir. Frásögn'
hennar er táknræn. Hún sýmr betur en flest annaði
|iann undirlægjuhátt og vilhmennsku, sem fylgir sam-1
búÓinm vió erlenda herraþjóð.
A opnu:
Eg hringi til ykkar, sagði kon-
an, til að lýsa því hörmungar-
ástandi, sem fólkið á Keflavík-
urflugvelli Iifir og hr.ærist í
og ég varð sjálf vitni að. Það
var í september að ég fór suður
á Völl til að hitta þar vinkonu
niína, sem er gift Bandaríkja-
manni. Til þess að sýna mér
staðinn, ók maðurinn með okk-
ur um flugvöllinn.
Þannig er að Bandaríkja-
maðurinn et Jehovatrúar og
trúii', að helvíti sé til. Hann var
að tala um, hve íslendingar
blétuðu mikið og hvað það væri
Ijótt að blóta, og í því tilefni
spyr hann mig, hvort ég viti,
hvað helvíti þýði. Hann segir
I mér, að helvíti þýði eyðilegging
Á opnunni í dag er viðtal við Þórarin Jónsson, tónskáld. Þar og til þess að leggja frekari á-
segir hann m.a. frá orustunni um Berlín 1945, en hann átti þá herzlu á ,orð sín, þá ekur liann
heima í miðborginni. Myndin sýnir rússneska hcrmenn taka okkur að öskuhaugunum. Þetta
eitt vígi nazista í Bcrlin. i cr helvíti, þ. e. eyðilegging!
Við förum nú út úr bilnum
til að skoða umhverfið — og
ihaugana, og sjáum þá, að í
miðjum sorphaugnum stendui"
íslenzk kona og rótar í ruslinu.
Skammt frá henni er feitlaginn,
borðalagður maður við sömu
störf. I þessu kemur þriðji mað-
urinn aðvífandi og ætlar að
fara að róta í sorpinu. Konan
réttii þá úr sér, æðir á móti
honum og reynir að bægja hon-
um frá haugnum. Lá við að
kæmi til slagsmála, en mað'ur-
inn varð að láta í minni pok-
ann.
Mér verður á að spyrja, hvort
' fólkið sé að grafa eftir gulli eða
1 hvað sé svona verðmætt í ösku-
haúgnum. Og ég fæ það svar,
að e'iikennisklæddi maðurinn
sé íslendingur, starfandi í flug-
þjónustunni og hafi einkafeyfi
á því, að tína tómar flöskur rg
annað verðmæti úr sorphaugi
Bandaríkjamanna, en konan sé
hjákona hans og sé honum til
aðstoðar. Hún hafi faví fyljsta
rétt til að vísa óboðnum gestum
úr gullnámnúni.
Pramh. á 6. sfðu.