Frjáls þjóð - 27.10.1962, Page 6

George Owen Baxter:
SKUGGINN
inn þangað, færðu nógan tíma
til að sanna, að þú heitir tíu
nöfnum, en fyrir hverja mínútu,
sem þú dregur þetta á langinn,
safnast saman flciri og fleiri
rnenn og verða í sífellu grimm-
ari. Þeir eru þegar farnir að
krefjast að fá þig, en þeir verða
algerlega óviðráðanlegir, ef þú
ákveður þig ekki undir eins“.
„Viljið þér svara einni spurn'
ingu minni?“
„Ég er þolinmóðu'r maður“,
ngði lögreglustjórinn. „Talaðu
Hann var í þann veginn að
böggla það saman 1 hendinni, en
gerði það þó ekki. Fyrir hug-
sliotsstjónum sínum sá hann
stúlkuandlit — fölt og með stór,
dökk augu, sem tindruðu í
bjarma kulnandi báls. Stúlkan
sat á apalgráum hesti. Einhver
innri rödd sagði honum, að
unga stúlkan, sem skotið hafði
upp við bálið á Samsonfjalli og
hjálpað hafði honum að komast
undan óvinunum, væri sú sama
og skrifað hefði þetta bréf. Hann
skildi jafnlítið í því og öllu
öðru, en bréfið varð allt í einu
verðmæti í hans augum. Var-
lega braut hann það saman og
stakk því á sig.
Svo leit liann allt í einu upp.
„Ég verð að fara héðan“, sagði
liann. „Ég fcr niður og krefst
skýringar af Algie gamla. Hann
er þó vitiborinn maður.“
Hann gekk til dyranna, sncri
lyklinum og tók í húninn. En
dyrnar var ekki hægt að opna.
Til þess hafði verið of mikið
á þær borið að utan.
í sömu svifum sagði rödd fyr-
ir utan. Það var málrómur Alg-
ie gamla: „Ert það þú, Tom?“
„Thomas, lögregluforingi“,
sagði Tom. „Guði sé lof, að hér
er þó einn maður með öllum
mjalla á mörg þúsund mílna
svæði. Lögreglustjóri, lofið mér
að komast út og tala við yður“.
Svarið, sem hann fékk, var
fyrst lágur, hlátur, og því næst:
„Byrjaðu bara að tala þarna,
sem þú ert, drengur minn. Ég
hef ekki hugsað mér að eiga
meira á hættu en frekast er
nauðsynlegt".
„Lögreglustjóri!11 kallaði Tom.
„Þér haldið þó ekki, að ég sé . .“
„Ég held ekkert — ég held alls
ekki neitt“, greip Iögrcglustjór
inn fram í fyrir honum. „Ég
veit aðeins, að nú hcfur þii runn
ið þitt skeið á enda, drengur
minn.“
„Guð minn góður!“ hrópaði
Tom. „Ætlið þér að fara með
mig eins og ég væri glæpamað-
ur og . . .“
„Við skulum tala lítið um
það“, sagði lögreglustjórinn.
„Ég hefði átt að sjá þetta, þeg-
ar þú sýndir mér skammbyss-
una þína. En ég hafði ekki vak-
andi augu, nei, það hafði ég ekki.
Ég renndi ekki grun í, að þú
mundir ganga svona langt,
Tom.“
Tom Converse gekk eitt skref
11
aftur á bak og komst þá í nám-
unda við gluggann. í sömu svif-
um kvað við skot, og kúla þaut
fram hjá höfði hans og klesstist
í veggnum.
Tom Converse var ekki leng-
ur í vafa um, að hann var unr
kringdur.
XI.
Tom stökk til hliðar og leit-
aði sér skjóls. Fyrir utan kvað
við margraddað hróp, grimmd-
arlegt eins og í glorhungruð-
um úlfum.
„Þú neyðist til að flytja þig
í flýti, drengur minn“, sagði
gamli lögreglustjórinn með ró-
legri röddu fyrir utan dyrnar.
„Það væri ef til vill hyggilcgast,
að þú lykir við það, undir eins,
í stað þess að bíða þangað til
þú getur ekki meira vegna hung
urs og verður alveg örvinglað-
ur“.
„Ilvað er það, sem þér ráð-
leggið mér að gera?“ spurði
Tom.
„Til að koma hingað út og
gefast mér á vald. Þá gef ég
þér loforð, að ég skal vernda
þig gegn múgnum. Hér eru upp
stökkir menn og harðgerðir,
Tommy, og þá klæjar blátt á-
fram í lúkurnar eftir að ná i
þig. En ég er nú kannske örlítið
harðfengnari en þeir, og þeir
voga sér ekki að leggja hendur
á þig, ef ég banna það. Komdu
nú heldur út og gefstu mér á
vald, Tommy“, sagði hann ginn
andi. „Ég skal sjá um, að þú
verðir löglega yfirheyrður, að
myndir verði teknar af þér
handa blöðunum, og að þú verð
ir hengdur eins vel og vand'
lega og þú frekast getur á kosið.
Ég skal segja þér, Tommy. Þú
kemst í blöðin út um allan heim.
Það koma fréttaritarar úr öll-
um áttum, til þess að sjá þig og
heyra, hvað þú hefur að segja.
Hver veit — það getur vel átt
sér stað, að áður en þú dinglar
í gálganum liafir þú tíma til að
segja frá ævi þinni og öllum
morðum þínum einhverjum
blaðamanni, sem getur fært það
í stílinn og fallegan nmbúnað
fyrir þig. Það er áreiðanlega
nóg efni í heila skáldsögu. Ég
er alveg viss um, að á því mætti
græða svo mikið, að nægja
mundi til að koma upp spítala
eða einhverju þess konar. Hvað
segir þú um þetta, Tom?“
Sú alvara og hæðni, sem fólst
í röddu lögreglustjórans, sann-
færði Tom Converse um, að hér
stoðuðu engir samningar. En
hann gerði samt ennþá eina til-
raun áður en hann gaf upp alla
von.
„Lögreglustjóri“, sagði hann.
Þér kallið mig Tom?“
„Þér viðurkeennið þá, að nafn
mitt sé Tom Converse?"
„Ég viðurkenni hvaða nafn,
sem þú telur þig heita“.
„Viljið þér setja yður í sam-
band við fjölskyldu mína eftir
þeirri tilvisun, sem ég gef yður,
og ganga úr skugga um, hver ég
er?“
„Hættu nú þeessu“, sagði Iög
reglustjórinn dálítið óþolinmóð-
ur. „Ilcfur þessi Ioddaraleikur
ekki gengið nógu lengi? Það ein
asta, sem á ríður, Tom, cr að
koma þér lifandi í einhvern fang
elsisklcfann. Þegar þú ert kom-
pá“.
„Hver haldið þér, að ég sé?“
Lögreglustjórinn hló. „Ilver
heldur þú, að gæti fengið mig
til að fara úr þeirri borg, sem
ég hef ekki farið frá siðastliðin
tíu ár? Vegna hvaða manns,
heldur þú, að ég væri að gera
mér það ónæði að ríða yfir fjöll
og alla leið hingað? Það er að-
eins einn einasti maður í heim-
inum, sem er þess verður — og
það er SKUGGINN“.
Blóðið hvarf úr kinnum Tom
Converse. En hann herti upp
hugann.
„Hafið þér í hyggju að nota
skynsemi yðar, lögreglustjóri?
Skugginn . . . ? Er það ckki
maður, sem er eldri en ég? Ég
er aðeins tuttugu og þriggja
ára‘.‘
„Uss, hvað er að heyra þetta“,
andmælti lögreglustjórinn.
„Heldurðu virkilega, að þú get-
ir leikið á mig á þenna hátt?
Það getur meira en verið, að
þú sért aðcins tuttugu og þriggja
ára, en Skugginn hefur heldur
ekki verið á ferli nema síðustu
fimm árin. Þess vegna gætirðu
Ljósboginn
Hverfotzotv 50.
'Sirm I9SI1 y
Viðgerði) á híladfnamóum
og störturum Vinding á rat
mótorttm F.igum fvrirliggt
andt dfnamóanket i flestai
gerðii hitTeiða
Vöndtið vinna. lági verð
Ljósboginn
HverUs^ötu 50.
meira að segja verið yngri. Mað
ur eins og Bill the Kid var
ekki ncma þrettán ára, þegar
hann fór að vinna að sinni
frægð. Nei, þú hefur haft meira
en nógan tíma til að fremja
það, sem þú hefur framið. Nú
spyr ég þig í allra síðasta sinn:
Ætlarðu að hegða þér eins og
skynsamur maður og gefast mér
á vald, eða ætlarðu að hegða þér
heimskulega og láta flá þig lif-
andi, því sá verður endirinn á,
ef þú ferð ekki að mínum ráð-
um?“
Þó að hugsanir Toms væru á
þessu augnabliki allar á ringul-
reið, skildi hann samt prýðilega
ástæðuna til þess, að lögreglu-
stjórinn skyldi skírskota svo
mjög til skynsemdar hans. Þó að
Algernon Thomas hefði aflað
sér ntikillar frægðar um dagana,
mundi það afrek, að ná í Skugg
ann lifandi, skyggja á öll fyrri
afrek hans. Það var mjög skilj-
anlegt, að gamli maðurinn vildi
gjarnan kóróna starf sitt með
slíkum sigri.
Meðan Tom velti kringum-
stæðunum fyrir sér í þögn, kall-
aði lögreglustjórinn til hans hvað
eftir annað, jjangað til hann
var sannfærður um, að ekkert
.mundi hafast upp úr slíku.
Tom var fyrir sitt leyti kom-
inn að sömu niðurstöðu. Orð
megnuðu honum ekkert til
hjálpar. Þá datt honum enn eitt
ráð í hug. Hann þaut til dyr-
anna.
„Takið nú eftir því, sem ég
ætla að segja yður“, kallaði
hann. „Sem stendur hlæið þér
að mér, en þegar þér hafið myrt
LETUR S/F
Offset-Ijölritun
LETUR S/F
Hverfisgötu 50.
Sími 23857.
Stórt úrval
af karlmannafötum, trökk-
um drengjafötum ítökum
buxum. - Saumum eítir
tnáli. „
• U ► «
Uitíma

Palli
Fr.jáls bióð — lauBrardaE'ínn 27. ol-tóber 19f»2