Frjáls þjóð - 04.01.1968, Blaðsíða 6

i
Til hvers Víetnamnefnd?
í baráttunni gegn styrjöldinni í Vietnam getum vlS aS ýmsu leyti
tekiS Bandaríkjamenn okkur tii fyrirmyndar.
Frétt í 46. tölublaSi síS-
asta árgangs um klofning í
íslenzku Víetnamnefndinni
hefur leitt í Ijós, aS menn
hafa talsvert ólíkar hug-
myndir um hlutverk slíkrar
nefndar hér á landi. Þar sem
ég gekk frá þessari frétt í
blaSiS, er mér skyldast aS'
skýra þau sjónarmiS, sem
b&r var gengiS frá, en ekki
virtust öllum skiljanleg.
Því var haldiS fram í
grein blaSsins, a8 nefndin
hafi endanlega falliS á próf-
inu; úr bví aS hún gat ekki
einu sinni staSiS aS fundin-
um aS Hótel Borg á mann-
réttindadegi v SameinuSu
bjóSanna, sé engra afreka
frá henni aS vænta, meSan
hún starfar í óbreyttri mynd.
Menn hafa látiS í Ijós þá
mótbáru, aS fundurinn aS
Hótel Borg hafi hlotiS aS
vera hlutdrægur, þar sem
ræSumaSur var aSeins enin
og hann starfandi stjórn-
málamaSur. Þess vegna hafi
nefndin ekki getaS staSiS
aS fundinum.
Þessi hugmynd virSist
reist á þeirri skoSun, aS Víet
nemnefndin eigi aS leitast
viS aS draga fram öll sjón-
armjS varSandi þessa styrj-
öld, einkum sjónarmiS ís-
lenzkra stjórnmálaflokka.
Henni virSist ætlaS aS
mynda einhvers konar mál-
fundaklúbb, þar sem menn
geta setiS yfir kaffibollum,
fariS ilia hver meS annan í
kappræSum og haft þaS
huggulegt.
Slík starfsemi kæmi vel
til greina, ef máliS lægi
mjög óljóst fyrir, þörf væri
á aS afla sér staSreynda,
vega og meta málstaS
beggja aSila. Frá mínu sjón
armiSi er VíetnammáliS
ekki á slíku umræSustigi.
Flver sem teíjaTtdí áhuga he f
ur á málínu, hefur þegar átt
þess kost aS afla sér þeirra
upplýsinga, sem mestu máli
skipta. Hver sem þekkir aS-
alatriSi málsins og vill kom-
ast aS skynsamlegri niSur-
stöSu um ábyrgS aSila aS
þessu hryllilega stríSi, hlýt-
ur þegar aS hafa gert þaS.
ÞaS er gott og blessaS aS
skiptast á skoSunum, en þau
málefni eru til, þar sem ann-
aS og mikilvægara er aS
gera en ræSast viS yfir
kaffibollum.
Ekki verSur heldur séS,
aS Víetnamnefndinni beri
nein skylda til aS koma á
framfæri sjónarmiSum
stjórnmálaflokkanna í þessu
máli. Þeir hafa flestir yfir
útbreiddum málgögnum aS
ráSa og hafa látiS ónotuS
fjölmörg ágæt tækifæri til
aS boSa stefnu sína í mál-
inu.
Þeir sem komizt hafa aS
niSurstöSu um meginatriSi
Víetnammálsins, hljóta aS
leggja megináherzlu á aS
vekja áhuga á því, útbreiSa
skoSun sína og reyna aS
knýja stjórnvöld til aSgerSa
í samræmi viS hana. Opin-
ber orSaskipti viS þá, sem
eru á öSru máli, geta auS-
vitaS veriS ágæt aSferS til
þess. En séu þeir ekki til
viSræSu, er enginástæSa til
aS þegja fyrir þá sök.
Þess vegna geta andstæS-
ingar stefnu Bandaríkja-
stjórnar í Víetnam ekki lát-
iS vini hennar hér á landi
hefta starfsemi sína. ViS get
um sem bandalagsþjóS
Bandaríkjanna lagt fram ör-
lítinn skerf til lausnar þessa
máls. ViS hljótum aS taka
þátt í þrýstingi Vestur-Evr-
ópuríkja á Bandarfkin, /áS
þau láti af fáránlegum hern-
aSaraSgerSum sínum í Víet-
nam. Ef þörf er á einhverri
Víetnamnefnd á Islandi, á
starf hennar aS stefna aS
þessu.
Tilgangslaust er aS tengja
klofning nefndarinnar á
nokkurn hátt viS brúSu-
bruna ÆskulýSsfylkingar-
innar. ÞaS er aS sjálfsögSu
einkamál fylkingarmanna,
hvernig þeir kjósa aS túlka
sína innri menn fyrir Banda
ríkjamönnum, og er Víet-
namnefndinni í lófa lagiS aS
lýsa af höndum sér allri á-
byrgS á slíku.
Gunnar Karlsson.
UTANRÍKISRÁÐHERRA
UM ÁRAMÓT
Áramót eru nú liSin, og
að vanda hafa flokksfor-
rrfenn notað þetta tækifæri
til að stinga niður penna og
skýra frá viðhorfi sínu til
stjórnmálanna í málgögn-
um flokka sinna. Margt
mætti um þessi áramóta-
ávörp segja að þessu sinni,
en við skulum aðeins láta
nægja eitt dæmi og athuga,
hvað utanríkisráðherra ís-
lendinga hefur að segja um
heimsmálin um áramót
1967—1968.
Hann byrjar á styrjöld-
inni í Víetnam og segir:
„Vietnam-styrjöldin geis-
ar enn, og að því er virðist
með vaxandi hörku. Það
eru ekki nema fáir dagar
síðan það fréttist, að æðsti
maður Norður-Vietnam
hefði látið það boð út ganga
að skora á alla sína menn
að berjast til þrautar. Þrátt
fyrir margháttaðar tilraun-
ir velviljaðra áhrifamanna
til að koma vopnahléi á,
virðast, eins og er, litlir
eða engir möguleikar á, að
það muni takast.“
Ekki hefur utanríkisráð-
herra meira um þetta að
segja. Meðan Víetnambúar
lýsa ekki yfir uppgjöf, kann
hann engin ráð til lausn-
ar. Síðan snýr hann sér að
næsta stríði:
„Arabaríkin og ísrael
háðu s.I. vor eina þá furðu-
legustu styrjöld, sem um
getur í allri mannkynssög-
unni. ísraelsmenn, sem eru
aðeins um 2V2 milljón tals-
ins, geriigruðu Arabana,
sem eru næstum tíu sinn-
um fleiri, á aðeins 6 dögum.
Hefir verið grunnt á því
góða þeirra á milli á und-
anförnum árum. Er næst-
um furðulegt til þess að
vita, að hin tiltölulega fá-
menna gyðingaþjóð skuli
hafa getað unnið styrjöld,
sem þessa. Báðir aðilar
munu hafa verið styrktir
með nýtízku vopnum, og
enn er talið, að vopnasend-
ingar haldi áfram, svo enn
er ekki friðvænlegt á þess-
um slóðum.“
Ekki meira um það. Þetta
er einna líkast því, sem
landafræðikennari í barna-
skóla, og hann ekki sérstak
'lega fróður, gæti sagt krökk
unum 1 framhjáhlaupi um
leið og hann fer yfir kafl-
ann um Vestur-Asíu.
Svona heldur utanríkis-
ráðherra áfram að rekja
styrjaldir ársins og kemst
alls staðar að þeirri niður-
stöðu, að ástandið sé ó-
tryggt, skollið geti á styrj-
öld hvenær sem er o. s. frv.
Ekkert hefur utanríkisráð-
herra að segja um stjórn-
mál í þeim ríkjum, sem
ekki hafa átt í styrjöld ný-
lega.
Lesandi verður hálfundr-
andi á öllu styrjaldartali
þessa friðsama manns, en
undir lok greinarinnar
skýrist, til hvers það er ætl
að. Þar segir: „Niðurstaða
mín’. . . er sú, að ástandið
í alþjóðamálum sé ótryggt.
Við höfum íslendingar á
þeim vettvangi bundið okk-
ur bagga með Vestur-
Evrópu þjóðunum og Atl-
antshafsbandalaginu. Þær
hafa dugað okkur bezt, þeg
ar mest hefir á reynt, og ég
efast ekki um, að svo muni
enn verða, hvað sem á kann
að dynja.“
Er furða, þótt við stönd-
um eins og viðundur í al-
þjóðamálum, meðan æðsti
yfirmaður þeirra hefur ekki
annað um þau að segja en
þetta?
VERZLIÐ i EfcRON
Tilkynning
Verðlagsnefnd hefur ákveðið eftirfarandi hámarks-
verð á brauðum í smásölu með söluskatti:
Franskbrauð, 500 gr. kr. 10.40
Heilhveitibrauð, 500 gr. — 10.40
Vínarbrauð, pr. stk. — 2.80
Tvíbökur, pr. kg. — 48.00
Séu nefnd brauð sundurskorin eða bökuð með
annarri þyngd en að ofan greinir, skulu þau verð-
lögð í hlutfalli við ofangreint verð. Heimilt er þó
að selja sérbökuð 250 gr. franskbrauð á kr. 5,25 ef
500 gr. brauð eru einnig á boðstólum.
Á þeim stöðum, sem brauðgerðir eru ekki starf-
andi, má bæta sannanlegum flutningskostnaði við
hámarksverð.
Reykjavík, 20. desember 1967.
Verðlagsstjóri
6
Frjáls þjóð — Fimmtudagur 4. janúar 1968