Frjáls þjóð - 25.01.1968, Síða 1

Verð
blaðsins er
10 krónur
FIMMTUDAGUR 25. JANÚAR 1968 — 4. TÖLUBLAÐ — 17. ÁRG. ------------------
I
(
I
I
i
I
I
I
I
HVERS VEGNA ÞEGIR ALÞINGI?
Alþingismenn hafa haft um margt að hugsa í vetur
vegna efnahagserfiðleikanna. Engu að síður vekur athygli
tómlÆti, þeirra um herstöðva- og sjónvarpsmálin. Þetta er
fyrsta þing eftir kosningar og mikil endurnýjun orðin á
þingmannaliði, aðeins rúmt ár, þangað til Atlantshafs-
samningurinn rennur út og engar efndir orðið á tak-
mörkun Keflavíkursjónvarpsins. Þó hefur þessum mál-
um ekki verið hreyft á Alþingi í vetur.
leita samþykkis þingsins
við þessa stefnu. En ætlast
mátti til, að það yrði eitt
fyrsta verk þeirra á þingi í
vetur. Ekkert slíkt hefur
enn gerzt. Sinnuleysi þeirra
MÁL ALÞÝÐUBANDA-
LAGSINS
Verndun þjóðernis og
hlutleysisstefna eru meðal
helztu stefnumiða Alþýðu-
bandalagsins. Á síðustu ár-
um hafa Alþýðubandalags-
menn staðið nær eða al-
gjörlega einir uppi í bar-
áttunni fyrir þessari stefnu
á þingi. En þeir hafa ekki
látið það á sig fá og reynt
vilja þingmanna í þessum
efnum hvað eftir annað. Nú
hefur hins vegar ekkert
heyrzt í þessa átt frá Al-
þýðubandalagsmönnum á
þingi. Þeir hafa auðvitað
haft ærið fyrir stafni í
kjaramálum almennings,
og er síður en svo séð fyrir
endann á því. En Alþýðu-
bandalagsmenn mega ekki
einskorða sig við það, sem
við kemur munni og maga,
þótt þarft sé. Því er nú beð
ið eftir, að þeir leggi varn-
armálin fyrir þing hið
fyrsta.
TÝND STEFNA FRAM-
SÓKNAR
Framsóknarflokkurinn
lýsti yfir stefnubreytingu í
varnarmálum seint á síð-
astliðnum vetri. Taldi flokk
urinn tíma til kominn að
fara að vinna að brottflutn-
ingi herliðsins á Keflavíkur
flugvelli, og skyldu íslend-
ingar taka að sér gæzlu og
starfrækslu varnarmann-
virkja þess. Eðlilegt var, að
Framsóknarmenn biðu
fram yfir kosningar með að
er enn vítaverðara en Al-
þýðubandalagsmanna, þar
sem Framsóknarflokkurinn
hefur nýlega lýst yfir
breyttri stefnu í þessum
málum. Það hlýtur að vekja
grunsemdir um, að stefna
þeirra í herstöðvamálunum
eigi að týnast fyrir fullt og
allt, eins og hún varð und-
ir í kosningabaráttu Tím-
ans fyrir alþingiskosning-
arnar í vor.
SJÓNVARPSMÁLIÐ
Ekkert útlit er fyrir, að
nokkuð verði úr takmörkun
Keflavíkursjónvarpsins við
herstöðina, nema til komi
fyrirmæli íslenzkra stjórn-
Framh á bls. 7.
i
I
I
I
1
1
I
Óstjórnin kemur æ betur í Ijós
Með hverjum degi kemur nú skýrar í ljós, út í hvert
óreiðufen ríkisstjórnin hefur leitt þjóðina. Tilfinnanleg-
ast birtist þetta nú í sívaxandi atvinnuleysi, sem jafnvel
er að verða mjög alvarlegt hér í Reykjavík. Nú munu
vera á fjórða hundrað manns atvinnulausir í Reykjavík
einni, sem skráðir hafa verið, og víða um land hefur
verið mikið atvinnuleysi um langt skeið.
Ríkisstjórnin hefur lengi talið það 'viðreisnarstefnu
sinni einna mest til ágætis, að hún tryggði yfirfljótandi
atvinnu. Það hefur oft verið lokaafsökunin fyrir verðbólgu
og óstjórn á öðrum sviðum. Nú er svo komið, að jafnvel
þetta hefur brugðizt, og við lifum nú við það óvenjulega
ástand, að þurfa að berjast við hvort tveggja í senn
óðaverðbólgu og alvarlegt atvinnuleysi á mesta athafna-
svæði landsins.
Forsætisráðherra hefur nýlega endurtekið á þingi
gamla yfirlýsingu sína um, að gegn atvinnuleysi verði
barizt með öllum ráðum. Bíða menn nú með óþreyju ráða
forsætisráðherra, því að hver vinnulaus dagur starfhæfs
manns er þjóðinni dýr og hinum atvinnulausa þungbær.
Ekki blæs öllu byrlegar fyrir stjórn okkar á öðrum
sviðum. Þegar þetta er ritað, eru síðustu frystihúsin að
stöðva starfsemi sína og allt óvíst um vetrarvertíðina.
ToIIalækkunarfrumvarpið var dregið til baka á síðustu
stundu og mestar Iíkur til, að stjórnin svíki öll loforð
sín um tollalækkanir.
Verða fundin öllu skýrari merki um óstjórn?
Deilan stendur um flokksræði
MEÐAL EFNIS
Um forsetakosningar
Magnús Kjartanson hefur
söðlað um frá því í vor, er
nann taldi engan málefna-
ágreining að baki deilunum í
Alþýðubandalaginu. í grein
hans í Þjóðviljanum 10. janú-
ar kemur fram sú krafa, að
flokkurinn eigi að ríkja yfir
forystumönnum verkalýðssam
takanna, stjórnmál og verka-
lýðsbarátta skuli ofin saman
undir forystu flokksins.
Þetta er ekki ný kenning,
heJúur stöðnuð hugmynd
þeirra, sem enn halda því
frani, að lýðræði verði bezt
framkvæmt með einræði
stjórnmálaflokka. Flokkalýð-
ræðið hefur reynzt gallað, og
atvinnustjórnmálamenn ráða
þar gjarnan mestu. Þetta sjá
Þjóðviljamenn mætavel, er
þeir finna að flokksböndunum
á andstæðingum sínum.
Fagleg verkalýðshreyfing
og pólitísk samtök alþýðu-
stétta eiga að starfa hlið við
hlið, óháð hvort öðru, og á-
stæðulaust er að óttast mis-
klíð milli þeirra, ef rétt er á
haldið. '
Um þetta f jallar grein Gunn
ars Karlssonar á bls. 4—5.
\
Forsctaembættið hefur ekki
öðlazt þá virðingu meðal þjóð
arinnar, sem geri tilveru þess
skynsamlega. Líf embættis-
ins ríður á, að valinn maður
finnist til starfsins nú. Ef
kjósa á miðlungsmann og upp
gjafarpólitíkus, hefðum \ið
betur lagt embættið niður. —
Sjá ritstjórnargreinina bls. 3.