Frjáls þjóð - 08.02.1968, Blaðsíða 6

SJODYRASAFN HER A
Dýral.ífið í sjónum við ísland er fjölskrúðugra en margir
hyggja. Þessir fiskar hafa báðir veiðzt nokkrum sinnum á
íslandsmiðum. Sá efri er rauðserkur, sá neðri blákarpi.
SJÓDÝRASAFN HÉR Á
LANDI
Það er ekki vanzalaust fyrir
okkur, að hér skuli ekki vera
til myndarlegt sjódýrasafn
með lifandi fiskum og dýra-
og plöntulífi sjávar. Þjóð,
sem byggir afkomu sína jafn
mikið á sjósókn og við íslend
ingar, ætti þegar að hafa
eignazt slíkt safn hér í
Reykjavík. Hin geysilegu upp
grip í sjávarútvegi síðustu ár
hefðu sannarlega átt að geta
stuðlað að byggingu sjódýra-
safns. Að vísu er til allgott
safn slíkra dýra í Vestmanna-
eyjum, sem Eyjarskeggjar
geta verið hreyknir af.
Mál þetta hefur oft verið
rætt á liðnum árum, ekki sízt
þegar efnt hefur verið til sýn
ingar á lifandi dýrum, eins og
gert hefur veríð nokkrum
sinnum á undanförnum ára-
tugum. Síðast var slík sýning
á vegum hjálparsveitar skáta
í Hafnarfirði. í sumar er á-
kveðið að efna til mikillar
sýningar er nefnist „íslending
ar og hafið“, og er þess að
vænta, að þar gefist lands-
mönpum m. a. kostur á að
sjá lifandi fiska synda um í
kerjum. í þessu sambandí má
geta þess, að að því mun Vera
stefnt, að Hafrannsóknar-
stofnunin komi upp slíku
safni, er tímar Hða, enda yrði
slík aðstaða mikilvæg fyrir
vísindamennina vegna rann-
sókná' þeirra og atliugana á
dýralífinu.
VATNAFISKAR
Öðru máli gegnir um vatna
fiskana, þó að safn þeirra ætti
semi við skriftir. Það má
ast nokkuð mikið í eldisstöðv-
um þeim, er hér starfa. Og
þar geta menn fengið að sjá
þá synda um í tjörnum og m.
a. taka til matar síns. Er afar
skemmtilegt t. d. að sjá bleikj
LAND
una fóðraða, því hún er sér-
staklega kraftmikill og ófeim
inn fiskur við „matarborðið'.
FISKASAFNIÐ í BERGEN
, í Noregi er sem kunnugt er
stærsta sjódýrasafn í Evrópu.
Er það í Bergen og var lokið
við byggingu þess árið 1960.
Aðalforgöngumaður þess, að
ráðizt var í byggingu safnsins
var Gunnar Rollefsen, for-
stjóri fiskideildar Norsku haf
rannsóknarstofnunarinnar.
Hugmyndin að baki þessari
framkvæmd var sú að gefa al-
menningi kost á að kynnast
lifandi náið þeim dýrum, sem
í sjónum lifa, jafnframt því
sem vísindamönnunum væri
gert auðveldara að rannsaka
og gera athuganir á fiskun-
um. Áður en hægt var að
koma safninu upp, þurfti að
leysa mörg erfið vandamál í
sambandi við bygginguna
sjálfa og fjárhagshlið málsins,
sem vqr býsna erfið.
Eins og fyrr segir, er safnið
í Bergen stærsta safn sinnar
tegundar í Evrópu og þykir
þeim, sem þangað hafa kom-
ið í heimsókn mikið til um
þann glæsilega útbúnað, sem
þarna er, og hið fjölbreytta
dýralíf, sem vekur aðdáun
manna, enda hreinn ævintýra
heimur. Fyrirkomulagið er
þannig, að mönnum sýnist
sem enginn glerveggur sé
milli þeirra og fiskanna, og
er þar um tæknilega sjón-
hverfingu að ræða. Dagleg
þörf safnsins eru 3 milljónir
lítra af hreinum sjó, sem sótt-
ur er á 135 metra dýpi, og
er honum dælt um plastleiðsl
ur til að fyrirbyggja hættu af
málmefnum.
H-umferð
Almennur fundur Félags
íslenzkra vegfarenda, hald-
inn í Reykjavík sunnudaginn
14. janúar 1968, fagnar fram-
komnu frumvarpi á Alþingi
til laga um frestun í eitt ár
á breytingu á umferð frá
vinstri til hægri sem fyrirhug-
uð er að komi til fram-
kvæmda á næsta vori.
Fundurinn skorar á Alþingi
að samþykkja þetta frumvarp
og láta fara fram þjóðarat-
kvæðagreiðslu um, hvort hin
fyrirhugaða breyting skuli
gerð.
Fundurinn vekur sérstaka
athygli alþingismanna á hin-
um gífurlega kostnaði, sem
breytingin hefur í för með
sér og þeirri miklu ófyrirsjá-
anlegu slysahættu ásamt
margs konar tjóni, sem af
breytingunni kann að Ieiða.
(Frá Fél. ísl. vegfarenda).
„NU ER I DRITVIK DAUFLEG
iííll'Jlj
BLAÐSJÁ
Staksteinahöfundur Morg-
unblaðsins hefur lengi stund-
að þá iðju að liggja á skráar-
götum þeirra stjórnmálahreyf
inga, sem andstæðar eru
Sjálfstæðisflokknum. Sérstak-
lega hefur hann látið sér annt
um Alþýðubandalagið og
deilumálin innan þess. En
honum gengur misjafnlega
vel að fiska upp sögur, og um
þetta leyti er dauft yfir Stak-
steinahöfundi. 1. febrúar sl.
getur hann ekki lengur dulið
gremju sína og skrifar um Al-
þýðubandalagið m. a. þetta:
„En þótt kommúnistar sitji
eftir með sárt ennið og hafi
misst samstarfsaðilann úr
greip sinni um sinn a. m. k.
er ekki þar með sagt að mik-
ils áhuga og hrifningar gæti
í röðum þeirra manna, sem
studdu I-Iistann í vor. Þeir
stofnuðu á sínum tíma „Félag
Alþýðubandalagsmanna í
Reykjavík og nágrenni“ en til
þess hefur lítið heyrzt síðan
og er þó formaður þess sá
maður úr þessum hópi, sem
telur sig einna helzt til for-
ystu fallinn Þjóðvarnarbrotin
sem studdu Hannibal Valdi-
marsson, Björn Jónsson að lít
ið tillit sé til þeirra tekið og
takmörkuð samráð höfð við
þá. Éina lífsmarkið, sem virð-
ist vera með þessum mönnum
eru greinar, sem ’.Jjeir skrifa
stundum í „Verkamanninn" á
Akureyri en stjórnmálabarátt
an krefst ýmiss annars en iðju
semi við skriftir. Það má því
slá ])ví nokkurn veginn föstu,
að hvorki Hannibal Valdi-
marsson, Björn Jónsson né
hinir minni spámenn í þeirra
hópi hafi minnstu hugmynd
um hver næsti leikur þeirra
í refskákinni við kommúnista
eigi að.verða. Það eitt er víst
að þessir menn munu aldrei
stofna nýjan flokk. Þeir virð-
ast ekki hafa þá eiginleika til
að bera, sem þari til slíks.“
Já, það er misjafnlega spenn
andi í pólitíkinni. En er það
ekki dálítið slappt af manni
VIST“
með háskólapróf í lögfræði,
sem hefur sótt upp til hárra
metorða í stærsta stjórnmála-
flokki landsins, þegar hann
getur ekki fundið sér neitt
annað að skrifa um en deilu-
mál annarra flokka og kvart-
ar sárlega, þegar þau hrökkva
ekki til að fylla dálk hans í
Morgunblaðinu.
Varla þarf að taka fram, að
mat Staksteinahöfundar á
málefnum Alþýðubandalags-
ins er einskis virði. Þar er
hugsað um það eitt, hvaða
atburðir séu mest frásagnar-
efni fyrir Morgunblaðið.
„Iðjusemi við skriftir", þ. e.
deilur um málefni, er hvort
tveggja í senn lélegur blaða-
matur og þeim mönnum 6-
skiljanleg, sem aldreá Irafa
séð annað í stjómmátem en
persónulegan framaog ;ibata.
Auglýsing til símnotenda
Aðfaranótt fimmtudagsins 1. febrúar 1968 breytast
öll símanúmer í Árbæjar- og Seláshverfi í Reykja-
vík hjá þeim símnotendum sem hafa símanúmer
60000 til 60399. — Breytingin er sú, að fyrstu tveir
tölustafirnir breytast, verða 84 í stað 60. Til dæmis
símnotandi með númer 60123 fær 84123 o. s. frv.
Símnotendur eru góðfúslega beðnir að skrifa þessa
breytingu inn á minnisblað í símaskránni.
BÆJARSÍMI REYKJAVÍKUR
f
Friáls bióð — Fimmtudagur 8. febrúar 1968.