Frjáls þjóð - 25.04.1968, Blaðsíða 7

:* C , ■ "í !'■:..
beiur

Frjáls þjóð — Fimmtudagur 25. apríl 1968
fært að greiða sjómÖnnum svo
rífleg laun, að sjómennska sé
eftirsótt starf. KjaraskerSing
þeirra, sem erfiðustu og áhættu
mestu framleiðslustörfin vinna,
er ekki lausn á neinum vanda,
hún er ranglæti og hún er
heimska."
Ur víðri veröld
Framhald ai bls. 3.
skipta landinu er lífsnauð-
syn í Suður-Ameríku, þar
sem flestar jarðir þar hafa
annað hvort verið alltof
stórar eða of smáar til þes6
að hægt væri að hagnýta
landið í heild með eðlileg-
um hætti.
Stóreigendur, sem hafa
getað lifað góðu Iifi, með
því að nýta aðeins hluta af
landi sínu, hafa ekki haft
áhuga fyrir að auka ný-
rækt. Bændur, sem hafa
haft til umráða lítið af rækt
uðu landi, hafa efcki haft
efni á að kaupa vélar og til
að auka ræktunina. Stór-
eignaaðallinn hefur víða
sterk tök og reynir á alla
lund að koma í veg fyrir
umbætur á þessu sviði.
Verður gert út?
Framh. af bls. 1.
farna mánuði. Frá áramótum og
fram undir síðustu daga að
minnsta kosti mun það alger
undantekning, sé þaS ekki ó-
þekkt með öllu, að nokkurt þess
ara skipa hafi fiskað fyrir trygg-
ingu, sem kallað er. Aflahlutur-
inn er hvarvetna lægri en kaup-
trygging skipverja, og er hún þó
ekki nema 12 þús. kr. á mánutSi.
Af þessum 12 þús. kr. fara 4—5
þús. kr. i fæði. Nú er almennt
búist við því, að sækja verði síld
ina á fjarlæg mið í ár, ekki síSur
en var í fyrra. VitaS er, að verS
á bræðslusíldarafurðum er enn
lágt og óvíst, hvort það hækk-
ar að sinni. Hins vegar hafa
menn gert sér vonir um sæmi-
lega hagstætt verS fyrir salt-
síld. Skiptir því miklu máli, að
okkur takist að afla hennar og
halda þar meS þeim góðu mcrk
uSum, sem við höfum haft fyrir
þessa vöru. Helzt voru því vonir
um, aS saltsíldarverðiS stæði
upp úr og freistaði bæSi sjó-
manna og útvegsmanna til að
búa sig undir síldveiðar, þótt
við æma erfiðleika sé að etja, ef
sækja þarf síldina óraleiS norð-
austur í haf. En hér má vissu-
lega ekkert út af bera, ef kleift
á aS reynast að fá mannskap á
skipin og gera þau út. Jafnframt
er vitaS, að norskir útgerSar-
menn búa sig undir þaS, að hag
nýta aðstöðumuninn, ef síldin
verður í nánd við Norður-Noreg,
og stórauka saltsíldarframleiðslu
sína.
ViS þessar aðstæSur dettur
ríkisstjórninni þaS í hug, að
hækka stórlega útflutningsgjöld
af ýmsum sjávarafurSum, og þá
alveg sérstaklega á saltsíld. Þó
var slíkt útflutningsgjald hærra
en þekkist með nokkurri fisk-
veiSiþjóð, sem mér er kunnugt.
En samkvæmt frumvarpi sem nú
er verið að gera að lögum, á að
taka af saltsíldinni nokkra millj-
ónatugi til viðbótar. Þetta fé
skal tekiS af óskiptu, áður en
sjómenn fá reiknaSan sinn afla-
hlut. Þar að auki tekur síldar-
útvegsnefnd 2 % skatt af óskiptu
saltsíldarverSi; til aflatrygging-
arsjóSs og síldarleitarskips renn
ur einnig nokkuð. Alls em það
því um 14 %, sem nú á aS taka
Ljósboginn
Hverfisgötu 50
Viðgerðii á bfladýnamóum
og störturum. Vinding á ral
mótoram. Eigum fvrirligg]
gerðir bifreiða.
Vönduð vinna lágt verð-
Súru 19811
Ljósboginn
Hverfispötu Vi
í útflutningsgjöldum ýmiss kon-
ar af saltsíldinni. Hér er senni-
lega um að ræða töluvert yfir
200 kr. útflutningsgiald af hverri
síldartunnu. Á sama' tíma er mér
tjáð, að Norðmenn greiði fram-
leiSslustyrk sem nemur um 240
ísl. kr. á hverja saltsíldartunnu.
SíSan eiga íslendingar að keppa
viS NorSmenn um síldarmark-
aðina.
Þetta stórhækkaða útflútnings
gjald raskar aS sjálfsögðu þeim
grundvelli, sem hlutaskiptasamn
ingar sjómanna og útgerðar-
manna byggjast á. Flestir útgerð
armenn hafa gert sér þau sann-
indi ljós, að þeir geta ekki byggt
rekstrargrundvöll útgerðarinnar
á aukinni kjaraskerðingu sjó-;
manna. En ríkisstjórninni virSist
þetta hulið.
Sannleikurinn er þó sá, aS
sjómenn hafa þegar orSiS fyrir
svo alvarlegri kjaraskerðingu,
vegna Jækkandi verðlags, að á
hana er ekki bætandi, sízt verS-
ur það útgerðinni til hagsbóta,
að hér sé enn vegið í sama kné-
runn. Góðan hag útgerSar er
ekki hægt að byggja á lágu
kaupi sjómanna. UtgerSin þarf
þvert á móti aS búa viS rekstr-
argrundvöll, sem gerir henni