Frjáls þjóð - 05.09.1968, Blaðsíða 7

voru líka nokkur sérstök fyr-
' ir þá sök, að hér voru íhalds-
• menn, sem settu mestan svip
; á og beittu sér fyrir þeim, en
fram til þess höfðu verka-
menn í Reykjavík, vinstrisinn-
uð öfl, aðallega efnt ti lmót-
mælaaðgerða.
En hér sameinuðust þessi
öfl bæði gegn bændavaldinu.
Friðarsinnar
Framhald af bls. 4.
sé Finland aftur: þegar
,,kuusinarnir“ í Terijoki
kvöddu til uppreisnar 1939,
var varla nokkur sem fylgdi
þeim. Og voru ekki svipuS
örlögin, sem hinn drottins-
líki Che Guevara hlaut?
Nei, okkar hlutverk er
ekki að dæma, ekki að hlífa
okkur viS að hjálpa, aS svo
miklu leyti sem viS getum.
Það er aS tala fyrir mögu-
leikum friSarins. Og þegar
við gerum þaS, eignm viS
ekki fyrst og fremst aS snúa
okkur aS þvi fólki, sem knú
ið er fjl uppreisnar, heldur
til þeirra, sem meS valdbeit
ingu og kúgun og með því
aS viShelda óréttlætinu,
eru upphafsmenn aS styrj-
öldurn. Til þeirra heyrufn
við líka, okkar eigin þjóS.
VjS söfnum í hauga rySg-
and[i vopnum til okkar eigin
varna, en gefum ölmusur til
baráttunnar gegn neýð,
sjúkdómum og hungrj. ViS
rekum viSskipti við kúgara
og viSurkennum þá — eins
og Portúgal. Við flytjum út
vopn til ríkja, sem heldur
ættu aS leggja andvirSi
þeirra til þjóSfélagslegra úr
bóta. ViS höfum ekki upp-
götvað ábyrgð okkar gagn-
vart umheiminum, viS lif-
um í fáfræði. Og þrátt fyrir
okkar eigin friS, meira en
1 50 ára, þorum við ekki aS
treysta um of á hann, lifum
enn í trúnni á valdbeiting-
una.
FriSarhreyfipgin er rót-
tæk, hún berst fyrir afnámi
hinnar úreltustu vanahugsun
ar, sem við göngum meS:
ofbeldi og vopn. ViS á-
kveSpar aSstæSur, eins og
t. d. nú, getur þetta leitt til
andstæðna milli okkar og
hinna róttæku hópa, sem
mæla fyrir ofbeldinu. Eg
held aS við getum skiliS þá,
óþol þeirra, ósk þeirra aS
breyta hinu óþolandi ástandi
eins fljótt og hægt er og
með hvaSa ráSum sem til-
tæk eru. Eg vona að þeir
geti líka skiliS okkur, og aS
þeir geti fundiS aS rödd
okkar og okkar sjónarmið
hafa sína þýSingu.
Við getum veriS alveg
sammála um, aS breyting er
nauSsynleg, aS bylting þarf
Frjáls þjóð —
að verða. Hlutverk friSar-
hreyfingarinnar er aS hvetja
til hinnar friSsamlegu bylt-
ingar. Og skoSun okkar er
sú, að hún verSi aS vera á-
hrifaríkari og betri. Það sem
viS tölum fyrir er aS mestu
leyti hinn óreyndi mögu-
leiki, e. t. v. sá eini sem í
raun og veru er til í kjarn-
vopnuSum heimi.
Sven Lindqvist gefur
nokkrar spurningar og svör
í „GoSsagan um Wu Ta-
otzu", sem mikið hefur ver
ið vitpaS til:
,,Er félagsleg og fjármála
leg þjóSfrelsun til án of-
beldis?
Nei.-
Er hún gerleg meS af-
beldi?
Nei. “
Ðyrnar virSast lokaSar,
og svörin hafa líka verið
gagnrýnd af þeim, sem hafa
óskað sér jáyrSis sem svar
viS annarri hvorri þessara
spurninga.
Á rannsóknarfundi, sem
Sæpska friSar- og úrskurS-
arfélagið hélt nýlega, var
fjallaS um efni „Þjóðfrelsisr
hreyfingar og ofbeldi". Ein
hver benti á, aS Lindqvist
hefSi ekki notaS orSið „ekki
ofbeldi“, heldur hefSi hann
talað um ,,án ofbeldjs". Og
átti viS aS þaS gæti verið
meira en tilviljun.
Án ofbeldis er hægt að
líta á sem andstæSu viS of-
beldi sem eittþvað alveg
hlutlausf: athafnarleysi.
„Ekki ofbeldi" er and-
staSa viS ofbejdi, bendir
friSarkönnuSurinn og friðr
arsinninn Bo Wirmark á í
Vi 24.2. „Ekki-ofbeldi“ er
öpnur baráttuaðferS en of-.
beldjS og getur í vissum
þjóðfélögum og undir viss-
um kringumstæðum veriS
mjög áhrifarík. ÞaS eru
yerkföll, mótmælagöngur
og umsátur hygginga, að
liggja á umferSaleiSum fil
að hindra óæskilega flutn-
inga o. s. frv. En aSgerSirn-
ar verSa að vera vel undir-
búnar og þátttakendur í
þeim wel þjálfaSir og ag-
aSir.
Kapnski ættum viS, bæði
friSarsinnar og aðrir, meira
en áSur aS gefa gaum að
möguleikum „ekki-ofbeld-
is“. Þegar um er aS ræSa
að halda fram rétti kúgaSra
þjóSa í alþjóSlegu tilliti, að
benda á og vinna gegn fjár-
festingum fyrirtækja í kúg-
unarlöndum o. s. frv. En þá
verSum við aS gera okkur
ljóst, að aSferSirnar eru
ekki alltaf mjög til þess falln
ar aS vekja samúS og aS í
„ekki-ofbeIdinu“ finnst líka
vottur af ofbeldi. Þetta er
ekki aðferð til aS leika sér
Fimmtudagur 5. september 1968
aS, aS neyta hennar að ó-
þörfu. I samfélagi okkar eru
sjáþsagt betri lpiSir til lausn
ar. Hlutverk okkar ætti e. t.
v. fremur aS vera aS kanna
og rannsaka möguleika
,,ekki-ofbeldis“ heldur en
að reyna þá hér. Yfirleitt aS
reyna aS komast aS því,
hvaSa aðrar leiðir en ofbeldi
eru hugsanlegar, færar í
kúguðum ríkjum. Hvernig
sem allt veltur — ef viS
bara þegjum og látum tím-
ann líSa, meSan kúgunin
vex og sulturinn verSur sár-
ari getum viS ekki búizt
viS öðru en árangurinn
verSi annaS en ofbeldi. Frið
ur er ekki sama og aðgerSar-
leysi og hvíld, heldur tæki-
færi, sem verður aS nota.
Dagens nyheter 19.5.
1968).
Dregið 5. september
Endurnýjun lýkur á hádegi dráttardags.
Umboðsmenn geyma ekki miða viðskiptavina fram yfir
dráttardag.
Vöruhappdrætti SlBS
HEYBRUNAR ERU ALLTÍÐIR OG ÞYKIR OKKUR ÞVl ÁSTÆÐA
TIL AÐ VEKJA ATHYGLI Á MJOG HAGKVÆMUM HEY-
TRYGGINGUM, SEM VIP HÖFUM ÚTBÚIÐ. TRYGGINGAR
ÞESSAR NÁ M. A. TIL SJÁLFlKVEIKJU. HAFIÐ SAMBAND VIÐ
NÆSTA KAUPFÉLAG EÐA UMB0Ð5MANN OG GANGIÐ
FRÁ FULLNÆGJANPI BRUNATRYGGINGU Á HEYBIRGÐUM
YÐAR.
Meira en fjórði
hver miði yinnur
SAMVINNUTRYGGINGAR
UMBOÐ UM LAND ALLT ÁRMOLA 3 - SiMI 38500
7
. 'CViV ,