Vikublaðið - 09.09.1994, Blaðsíða 9

VIKUBLAÐIÐ 9. SEPTEMBER 1994
Menningln
9
Endalok kalda stríðsins
Þetta er hús árstíðanna.
Hér ráfar veröldin alein um gangana
og villist milli hœða
á meðan þjóðfélagskerfm hrynja.
Þessi gamla þvottavél
sem stendur þarna í horninu
var eitt sinn kölluð Vatnajökull.
Það er langt síðan
miðstöðvarklefinn þagnaði
og eldurinn í fjallinu dó.
Samt er barist á hœðunum.
Til varnar sauðkindinni
Refarækt
Sviplaus ráfar sauðkindin
um leiðara blaðanna
og skimar aftur í aldir
þar sem við stöndum
með heiðina í höfðinu.
Víst hefur hún fylgt okkur
frá fyrstu sögunni,
en þó henni
sé varpað á haugana
og rótað yfir hana með jarðýtum
mun hún ávallt
skjóta upp kollinum,
sviplaus
en með augun full af þjáningum,
einsog við
sem hreiðrað höfum um okkur
á hrjóstrugri hundaþúfu
undir Grœnlandsjökli.
Bændur nokkrir í byggðalagi norðaii heiða sóttu um
milljón króna lán hjá opinlf&rri stofnun. Ilugðust þeir
nota féð til að byggja litla höfn, svo að útróðrar á gjöf-
ul mið yrðu þeim auðveldari. Aðstœður til hafnargerð-
ar voru mjög góðar, enda sigldu fornmenn þaðan til
bardaga. Engu að síður var beiðni bœndanna hafnað
en þeim boðin upphœðin fjögurhundruðföld ef þeir
legðu niður bú sín og tœkju upp refarœkt.
Kvikmyndir
I Love Trouble ★★
Sýnd í Bíóborginni og Saga-bíó
Leikstjóri: Charles Shyer
Aðalhlutverk: Julia Roberts, Nick
Nolte, Charles Martin Smith •
Eins og sumir kunna að hafa
tekið eftir, hefur tíðkast mikið
afturhvarf ' í framleiðslu
Hollywoodmynda undanfarin ár. Það
er gert æ meira af „gamaldags" mynd-
um, ekki ósvipuðum þeini seni fólk
hafði gaman af fyrir 40-50 árum.
Myndin „Eg elska hasar“ fellur í
þennan flokk, aðallega vegna þess
hversu samleikur aðalleikaranna
tveggja svipar inikið til eins frægasta
„pars“ kvikmyndasögunnar, þ.e.a.s.
Katharine Hepburn og Spencer
Tracy. Þetta er áreiðanlega með vilja
gert, það er hrein unun að horfa á ást-
ar/haturs samband það er einkenndi
oft myndir Tracy og Hepburn og
fylgjast með eitruðum hnyttyrðunum
fjúka þeirra á milli.
Þetta andrúmsloft rembast að-
standendur „I Love Trouble" við að
reyna að endurskapa, með afar tak-
mörkuðum árangri. Samband Roberts
og Nolte nær sér aldrei á flug, kannski
vegna þess hversu ólíkir leikarar þau
eru, en það má líklega ekki síður
kenna veikbyggðu handritinu urn.
A köflum er eins og skorti sam-
hengi í frásögnina, áhorfandanum er
kippt frá einurn stað til annars án þess
að nægur fyrirvari sé hafður þar á. Að
auki eru aðalpersónurnar ósköp
klisjukennd ljósrit af þeim persónum
sem Hepburn og Tracy sköpuðu í
myndum eins og t.d. ,Adam's Rib“ og
samband þeirra verður æ langsóttara
og óáhugaverðara effir því sem lengra
dregur í myndinni.
Þrátt fyrir að þessi
fyrirætlan aðstandenda
mistakist hrapallega
hefur myndin engu að
síður upp á nokkra
skemmtun að bjóða,
hún er ágæt grínmynd á
köflum og bærileg
spennumynd þess á
milli. Að vísu finnst mér
hún frekar órökrétt
samsuða af þessum
tveim miðlum, báðir
þættirnir stela athygli
ffá hvor öðrum. Þetta er
eiginlega mynd sem
fólk ætti að sjá ef það
hefur akkúrat ekkert
betra að gera, það er
engu bættara við það en
tapar engu heldur.
ísak
Jónsson
hans þó svo að ekki sé mikið fyrir
frumleikanum að fara. Reyndar er
meginhugmyndin bak við myndina
ágæt þó svo að „minnisleysisbrandar-
ar“ séu orðnir frekar útþynnt tóbak.
Handritið mjólkar þessa belju sína
(ininnisleysið) vel og vandlega og út-
koman eru nokkur stórkostleg atriði
og fleiri sem eru um og undir ineðal-
lagi. Leikstjórinn Mick Jackson held-
ur vel í spottana þó svo að hann sé
ekki að vinna með jafn gott hráefini og
þegar hann stýrði „L.A. Story" effir
Steve Martin. Valeria Golino, James
Earl Jones, Olivia D'abo og allir aðrir
leikarar en Carvey eru aðallega til
skrauts. Handritið reiðir sig algjör-
lega á hann til að vera fyndinn, hinar
persónurnar geta í mesta lagi verið til-
efni fyrir hann til þess að gera grín að.
Þess vegna er myndin hálfgerður ein-
leikur hans og hún er ffamhærileg
sem slík. Eg bíð spenntur eftir þeim
degi sem Carvey fær gott og heil-
steypt handrit til þess að moða úr, það
er ekkert því til fyrirstöðu að maður
fiíi að sjá flugelda þegar það gerist.
Clean Slate ★★V2
Sýnd í Bíóborginni
Leikstjóri: Mick Jackson
Aðalhlutverk: Dana Carvey, Valer-
ia Golino, Jaines Earljones
Dana Carvey er maður sem
hefur getið sér gott orð fyrir
að leika í „Saturday Night
Live“ þáttunum og fetar þar í fótspor
ekki ófrægari manna en t.d. Steve
Martin og Eddie Murphy sem notuðu
téðan þátt sem stökkpall upp í þann
feril sem þeir hafa notið.
Carvey þessi er fyrirtaks grínleikari,
sterkur í eftirhermu, og á hægt um að
skapa skondnar persónur. Sú persóna
hans sem er kannski kunnuglegust
fyrir íslenska bíógesti er ofurafglapinn
Garth í „Wayne's World" myndun-
uin, hlutverk sem flokkast engan veg-
inn undir það besta sem hann hefur
gert jafnvel þótt hann hafí iðulega
stolið senunni ffá kollega sínum,
Mike Meyers.
Hann hefur gert lítið af því að leika
aðalhlutverk, en hér er hann einmitt í
einu slílcu. Það má eiginlega segja að
mynd þessi hvíli að miklu leyti á herð-
um hans þar eð handritið er ekki það
sterkbyggðasta sem þekkst hcfur þótt
skondið sé, og satt best að segja-er
hans persóna sú eina sem fær að segja
einhverja brandara. Og það er ekki
hægt að segja annað en að hann kom-
ist vel frá hlutverki þessu. Sum atriðin
verða hreint óborganleg í meðförum