Vikublaðið - 16.09.1994, Blaðsíða 3

VIKUBLAÐIÐ 16. SEPTEMBER 1994
3
Nýr meirihluti
Hvar eru fréttirnar?
Hefur nýr borgarstjóri okkar
Reykvíkinga, Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir, virki-
legt ekki gert neitt annað en að
klúðra handboltahallannálinu, ráða
tvo vini síni sem ráðgjafa og fara
svo í frí með öðrum þeirra? Það
mætti ætla ef aðeins er tekið mið af
fréttaflutningi DV, Éintaks, Mogg-
ans, Stöðvar 2, Bylgjunnar og Rík-
issjónvarpsins.
Við sem fögnuðum í Hótel Islandi
aðfaranótt 29. maí síðastliðinn erum
auðvitað farin að bíða eftir árangrin-
um. Við, sem ekki eruin í neinni
nefnd, ráðum engu og vitum ósköp
lítið um stjórn borgarinnar, viljum
fara að sjá einhvern árangur. Við
erum nefnilega óþolinmóð. Það er
ekki snefil af skynsemi að finna í rök-
semdafærslu okkar, við viljum bara sjá
einhvern mun. Var ekki kominn tíini
- til að breyta? Hvenær koma breyting-
arnar? Þið Reykjavíkurlistafólkið, sem
nú hafið tekið við stjórn borgarinnar
hljótið að skilja það að stuðningsfólk
ykkar gerir kröfur. Þið vöruð skynsöm
í kosningabaráttunni, lofuðuð ekki
upp í ermarnar á ykkur, spöruðuð
stóru orðin, en samt... Þetta var sögu-
legur sigur og hvað gerist eftir sögu-
legan sigur? Jú, það verða sögulegar
breytingar. Og kjósendur eru óþolin-
móðir, rétt eins og lítil börn. Þeir vilja
sjá breytingar núna, helst í gær. IIvar
eru öll þessi leikskólapláss sem þið.
voruð alltaf að tala um? Eg bíð enn.
Helst í gær
En auðvitað er þetta tóm vitleysa.
Það tekur tírna að setja sig inn í málin
og viðskilnaður borgarstjórnaríhalds-
ins var mjög slæmur, kannski ekki
mikið betri en viðskilnaður Hafnar-
fjarðarkratanna. Við sitjum líka uppi
með embættismenn sem eru vanir að
vinna fyrir Sjálfstæðisflokldnn og eru
ekkert of fúsir að fara nú að taka við
skipunum ffá nýjum herrum - eða
ætti ég að segja frúm - sem nú hafa
tekið við stjórnartaumunum.
Og auðvitað viljurn við ekld að
Reykjavíkurlistinn hagi sér eins og
meirihluti Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík gerði:
Ani út í ffamkvæmdir án þess að
hafa undirbúið þær nógu vel, sitji svo
uppi með margfalt hærri reikninga en
gert hafði verið ráð fyrir og þurfi jafn-
vel að taka ákvarðanir og skipulags-
breytingar til baka vegna þess að ekki
hafði verið staðið nógu vel að undir-
búningi þeirra. Þannig viljum við ekki
að Reykjavíkurlistinn stjórni.
Það tekur tíma að breyta. Ef farið er
of hratt í hlutina, þá er jafnvel verr af
stað farið en heima setið. Þessu ættu
kjósendur að gera sér grein fyrir, jafn-
vel þó að þeir séu (skiljanlega) óþolin-
rnóðir og kalli á breytingar sem þeir
hefðu helst viljað sjá ffamkvæmdar í
gær.
Fréttir og ekki-fréttir
Gallinn er sá að kjósendur vita allt
of lítið um það sem er að gerast í
stjórn borgarinnar Fjölmiðlar flytja
ekki frásagnir af þvf starfi sem nú er
verið að vinna í nefndum og ráðum
borgarinnar. Kannski hafa þeir ekki á-
huga á því - það er varla nógu spenn-
andi forsíðuefni. Fréttir þurfa að vera
neikvæðar eða hneykslanlegar og
helst hvort tveggja í senn, sérstaklega
þegar verið er að fjalla um meirihluta
sem flestir fjölmiðlanna eru í raun
andvígir.
Þess vegna er þyrlað upp moldviðri
þegar Ingibjörg Sólrún leyfir sér að
fara í suinarfrí. Það er gert heilmikið
úr viðræðum um byggingu eða ekki
byggingu handboltahallar, jafnvel lát-
ið að því liggja að það sé vinstri meiri-
hlutanum að kenna að ekki varð úr
byggingu hennar, þegar það liggur
fyrir að sjálfstæðismennirnir í rílds-
stjórn og sjálfstæðismennirnir sem
voru í meirihluta í borgarstjórn klúðr-
uðu málinu fýrir löngu með því að
taka ekki af skarið um byggingu þess
fyrr.
Það var líka gert mikið úr ágrein-
ingi í tengslum við stoffiun Regnbog-
ans - félags stuðningsmanna Reykja-
víkurlistans. Mánudaginn eftir fyrri
hluta stofnfundarins var því slegið
upp á forsíðu Dagblaðsins að fundin-
um hefði verið frestað vegna ósam-
komulags. Staðreyndin var sú að það
var löngu ákveðið að ffesta fundi og
halda síðan framhaldsaðalfund.
Nokkuð sem er algengt við stofnun
félaga og fyrirtækja. Hins vegar var
ekkert um það á forsíðu DV þennan
dag hve inargir mættu á fundinn. Það
hefur væntanlega ekki samræmst
fféttastefnu blaðsins. í DV, eins og í
hinum stóru fjölmiðlunum, var lítíð
eða ekkert skrifað um það hversu
slæmur viðskilnaður íhaldsins við
stjórn borgarinnar var og þar er held-
ur ekkert fjallað um það starf sem nú
er verið að vinna í nefndum borgar-
innar.
Áróðursmaskínan er
staðreynd
í einni þeirra er nú markvisst unnið
að því að breyta forgangsröðinni í
umferðinni, þannig að ekki verði
lengur allt miðað við bílana, heldur
verði líka tekið tillit til gangandi,
hjólandi, barnavagnaakandi og hjóla-
stólandi vegfaranda. Nú munu veitu-
m h wrimm »> ®r*!iM iBFwli'J ca| ML iu2§
Ifili ■ i' V'iÆ w j ’ Jjf, wajBragMÍ .■■
flffj
Uppreisn viðrinanna
Laugardaginn 6. ágúst árið 1994
var Hetjutorginu í Búdapest
lokað. Ástæðjp var sú að verið
var að æfa myndbandsglefsuna Mann-
kynssagan með söngvaranum Mlch-
ael Jackson í hlutverki Messíasar sem
kom til Ungverjalands og leysti þjóði-
na undan oki kommúnismans.
Um kvöldið sama dag kornu um 700
ungir karlmenn. úr helstu vöðva-
ræktarskóluin borgarinnar að
Hlekkjabrúnni yfir Dóná og féllu í
yfirlið, annað hvort af hrifningu á
Jackson eða vegna hitans. Þeir fáu sem
féllu ekki hæddust að gæsagangi rúss-
neska hersins. Daginn eftir fóru þeir í
einkennisbúning hans og léku í alvöru
gæsagang kúgaranna í nefndri mynd
sem varð að vera raunsæ.
Guðbergur
Bergsson
Meðan á upptöku stóð var mið-
borginni lokað í þrjá daga, svipað og í
síðustu heimsókn Leoníds Brésnevs,
sovétleiðtoga, árið 1979. Hann var
karlmannlegur með miklar augabrúnir
og heiðursmerki, en Jackson var tað-
skegglingur með einskisnýt og ódýr
merki í barmi.
Þetta voru Messíasar tveggja heirna,
hvor á sinn hátt; báðir með svarta
hatta. Jackspn kom til Búdapest nreð
konu sinni, Lísu Mary Presley, dóttur
Elvis, átrúnaðargoðs æslainnar í byrj-
un kaldastríðsins. Miðlar hafá komist
að því að hann hafi rokkað af gleði í
gröfinni þegar þau giftust. Þó eru ekki
allir á einu rnáli um ánægjuna hjá
rokkkónginum, fyrrum leiðtoga ung-
menna sem rokkuðu inn í poppið í
fyllingu tímans,.því að F.lvis var hvítur,
Jackson svartur, en með áunninn hví-
tan lit. Kynið er líka talið vera áunnið
og eftir því fara hneigðirnar, að
margra sögn, en æskan í Búdapest sá
samruna nútímans f hjónunum og
heimti það sem hún fór á mis við á
tímum Stalíns. Fyrrum bóndinn í
Kreml mun ekki hafa dansað þjóð-
dansa í gröf sinni yrfir heimsókninni.
Jacksonhjónin fóru ekki bara tii að
gera mvndbandsglefsu handa hungr-
aðri æsku, heldur leituðu þau inn á
svæði áður illra anda til að sýna gæsku.
Að lokinni æfingu á Hetjutorginu óku
þau á barnaspítala og létu dreifa um
2000 leikföngum, einnota bleyjum og
einhverjum ósköpum af mjólkurdufti í
dósuin. Þannig vildu þau konia á
mjólkurátaki í Ungverjalandi.
Að sjálfsögðu væri þetta aðeins vest-
urlandagrín, ef það væri ekki tímanna
tákn, að eftir pólitíska harðstjórn skuli
koma úr velmeguninni ríðrini sem
hefur verið búið til á öllum sviðum
„með tækni nútímans“, og það færir
hinar áþreifanlegu lausnir.
Ilvort sem mönnum kann að líka
stofnanir Reyjavíkurborgar byggja
upp tækniþekkingu innanhúss í stað
þess að leita til einhverra af verkfræði-
stofum Kolki'abbans eins og áður var
gert. Nú er líka stefnt að því að fjölga
ferðum strætisvagna á næstunni, þrátt
fyrir slæman viðskilnað Sveins Andra
og háan ■ herkostnað af einkavæð-
ingarævintýrinu.
Ekkert af þessu fær umfjöllun í þöl-
miðlunum. Sum þeirra mála sem
Reykjavíkurlistínn vinnur nú að eru
líka bara á byrjunarreit, það er ekki
kominn tími á að fjalla um þau í fjöl-
miðlum. En, inálið er það og þetta var
vitað fyrir ffam og þetta gerðist 1978;
Um leið og vinstri flokkarnar unnu
borgina fór áróðursmaskína íhaldsins
af stað. Það gerðist þá og það er líka
að gerast nú. Hættan er sú að fólk
verði of andvaralaust gagnvart áróðri
hennar.
Vinnum líka friðinn
Fulltrúar Reykjavúkurlistans í borg-
arstjórn og í nefndum og ráðum borg-
arinnar þurfa að Iáta meira í sér heyra.
Ef til vill munu fyrirhugaðir opnir
fundir á vegum nýstofnaðra samtaka
um Reykjavíkurlista koma að ein-
hverju gagni. Því miður munu aðeins
hinir allra áhugasömustu mæta. Hinn
almenni kjósandi mun halda áfram að
treysta á það sem hann heyrir og sér í
fjölmiðlum. Hann hefur ekkert ann-
að.
Kannski Reykjavíkurlistínn ætti að
ráða sér fjölmiðlafulltrúa? Þó er ekki
víst að það komi að haldi. Áróð-
ursmaskína íhaldsins á nefnilega sterk
ítök í stórum hluta íslenskra fjölmiðla.
Þó að okkur tækist að sigra kosning-
arnar, þá er það ekki nóg. Við unnum
stríðið, en við þurfúm líka að vinna
friðinn.
Fjölmiðlafulltrúi, markvissari upp-
lýsingamiðlun, fundir og greinaskrif
geta komið að haldi. Það sem vantar
er dagblað sem hefði mikla útbreiðslu
og flytti fréttír sem ekki væru litaðar
af gildismatí íhaldsins. Það þarf að
stofna nýtt blað. Ekki á rústum ann-
arra blaða. Það er fullreynt. Heldur
nýtt blað, sem er ekki bara pólítískt
heldur einnig skemmtílegt og umfram
allt gott. Kannski fjarlægur draumur.
Fyrir ári síðan var fall Reykjavíkurí-
haldsins líka fjarlægur draumur. Sá
draumur rættist. Kannski rætast líka
fleiri...
Höfúndur starfaði fyrir
Reykjavíkurlistann
í kosningabaráttunni
betur eða verr er Jackson tímanna
tákn. Hann er málamiðlun alls, hræri-
grautur litarháttar og kyns, græðgi og
gjafmildi, átrúnaðargoð menningar
sem er leið á lit sínum, kyni og öllu
sem hefur fylgt kristna manninum um
heiminn frain á okkar daga.
Það er tílgangslaust fyrir Elvis,
Stalín eða aðra leiðtoga að fetta fingur
eða fót í gröfinni. Elvis gaf okkur
Graceland, hann liggur þar grafinn
nálægt flugvélinni sinni. I Yndisland-
inu eru alltaf jól og jólatré, en heiðnin
í Sæluríki Stalíns er horfin. Fyrir það
erum við þakklát en gætum þegið
Hunangsland Jacksons. Hann lofaði
að reisa það í Dóminíska lýðveldinu,
þar sem hann kvæntist konu sinni í
laumi. Hví ekki hérna næst?