Vikublaðið - 14.10.1994, Blaðsíða 10

10
VIKUBLAÐIÐ 14. OKTOBER 1994
Hann var í essinu sínum, Davíð
Oddsson, þegar utandag-
skrárumræðan fór fram um stöðu
ríkisstjómarinnar í vikunni. Dró upp
gamla, góða íslenska fyndni og reitti
af sér brandara. Hann hafði ekki á-
hyggjur af stjórnarheimilinu frekar
en öðrum heimilum landsins.
Davíð var líka í stuði fyrir viku,
þegar Vikublaðið sagði frá góð-
mennsku hans gagnvart hinum ráð-
herrastólalausa Þorvaldi Garðari
Kristjánssyni. Davíð ræskti sig og
Elín Hirst fréttastjóri Stöðvar tvö
fékk hugljómun (hún fær oft hug-
ljómun þegar hún ræðir við eigin-
mann sinn, kosningastjóra Davíðs,
sem sé Friðrik Friðriksson sem nú
hefur siglt Pressunni í þrot). Davíð
ræskti sig og Elín sendi Heimi Má
Pétursson fréttamann á Davíð útaf
frétt Vikublaðsins.
Heimir Már, fyrrum blaðamaður
Þjóðviljans, stundi nokkrum kurteis-
islegum orðum að fyrrum höfuðó-
vini sínum (leiðtoga búrgeisanna),
spurði efnislega sisvona hvort þetta
væri nokkuð dæmi uin spillingu sem
Vikublaðið væri að segja. Og svo
fékk Davíð að rausa.
Náði hugmyndarflug Elínar og
Heimis Más ekki lengra? Hvers
vegna var Davíð ekki spurður um
hvað Þorvaldur væri eiginlega að
gera? Hvort honum bæri að stimpla
sig inn eins og sýslumanninum á
Akranesi? Hvers vegna einhver
hinna íjölmörgu lögffæðinga á
launaskrá ríkisins gæti ekki annast
„undirbúning á endurskoðun" laga
um Stjómarráð Islands? Flvemig hin
fasta þóknun væri útreiknuð? Hvort
Þorvaldur væri verktaki eða laun-
þegi? Ef Þorvaldur væri verktaki, til
hve mikilla fjármuna það væri metið
að útvega honum húsnæði? Ef hann
væri launþegi, hvort staða hans hefði
verið auglýst?
Áfrain mætti telja. En Davíð bara
fékk að rausa út og suður að vild.
Hann fékk að halda því blákalt frain
að Vikublaðið væri að ségja gamalt
fólk ónýtt til verka. Hann' fékk óá-
reittur að segja Þorvald Garðar í
sömu stöðu og Lúðvík Jósepsson og
fféttamanninum datt ekki í hug að
spurja hvort ekki væri munur á lög-
formlega kjörnum fulltrúum Alþing-
is annars vegar og hins vegar mönn-
um sem ráðnir em í sérverkefni að
geðþótta ráðherra. Og Davíð fékk ó-
áreitmr að benda á aðra frétt í blað-
inu sem „sönnun" þess að Vikublað-
ið væri lygari, ffétt um að Vikublað-
ið hefði verið dæmt af undirrétti í
s.k. Hrafhsmáli. Hrafn nýtir sér úr-
elta meiðyrðalöggjöf eins og um
kvikmyndasjóð væri að ræða. Lög-
gjöf sem segir að það sé bannað að
segja sannleikann ef það er ekki gert
á kurteisan hátt.
Sjálfur hjó Davíð a.m.k. ansi nærri
því að brjóta sömu löggjöf. Stöð tvö
leyfði honum að koma fram með
mjög alvarlega aðdróttun í garð
Vikublaðsins og blaðamanns þess,
þar sem Davíð gerði blaðinu og
blaðamanninum upp viðhorf og for-
dóma í garð aldraðra. Sumir vina
Davíðs myndu flokka svona undir
grófa og meiðandi aðdróttun.
Meðal annarra orða: Hvers vegna
sendi Elín Heimi Má ekki á Þorvald
Garðar sjálfan? Hefði ekki verið
eðlilegast að Stöð tvö, eins og Viku-
blaðið, leitaði effir áliti og svörum
ffá sjálfu umfjöllunarefninu, um
hvað í ósköpunum hann væri að gera
svona merkilegt?
f
Rithöndin
AUtaf tilbúin að
hiusta á álit annarra
Skriffin þín er sérkennileg. Þú
virðist bæði kjarkmikil og líka
varfærin. Þú skipuleggur þig vel og
úthugsar hvað eina áður en þú fram-
kvæmir. Þú vilt hafa allt á hreinu, ert
sómakær og teflir ekki í tvísýnu.
Þú ert rnild og sveigjanleg í lund,
alltaf tilbúin að hlusta á álit annara
án þess þó að það trufli þínar eigin
skoðanir. Þú ert laus við stéttaríg,
fyrir þér eru allir jafnir. Þú ert frem-
ur glaðlynd en kærir þig ekki um of
rnikil læti. Þú ert verndandi og heim-
ilisleg í þér. Störf þar sem þessir eig-
inleikar njóta sín munu henta þér
vel, svo sem störf við lækningar eða
félagsmál, einnig ritstörf.
Þú ert mjög næm á tilfinningar
annara og líklega eitthvað dulræn,
a.m.k. óvenjulega næm. Þér er illa
við að lenda í einhverjum stórátök-
um, helst viltu að straumur lífsins sé
nokkuð jafh enda tekst þér sennilega
að halda honum þannig.
Þú hefur áhuga á listum, gætir
sennilega náð árangri bæði í dráttlist
og trúlega í tónlist eða dansi. Þú ert
samviskusöm og heiðarleg sál. Þú
ættir að fá mikið í aðra hönd í lífsbar-
áttunni.
Varasm að gleyma þér í smáatrið-
um þó þú sért aðgætin.
Gangi þér vel.
R.S.E.
Djassmeist-
arará
HótelSögu
Sunnudaginn 16. október kl. 21:00 verða lokatón-
leikar danskrar haustviku í Reykjavík. Verða þeir
haldnir í Súlnasal Hótel Sögu þar sem kvartett
danska bassaleikarans Jespers Lundgaards leikur. Auk
Jespers eru í kvartettinum þeir Bob Rockwell tenórsaxó-
fónleikari, Jakob Fischer gítarleikari og Alex Riel
trommuleikari.
Jesper Lundgaard heimsótti Island á RúRek 93. Hann
var í kvartetti Svend Asmussens og kom svo til að leika
með Freddie Flubbard, en bassaleikari hans varð stranda-
glópur í Los Angeles. Það er óhætt að segja að Jesper hafi
komið, séð og sigrað og hann var hetjan á Hubbardtón-
leikunum. Jesper fæddist árið 1954 og má kalla hann arf-
taka Niels-Hennings í dönsku djasslífi, því eftir að Niels
hætti að mestu að leika méð érlendum djasstjömum er
heimsóttu Kaupmannahöfn tók Jesper við.
Jesper leikur víða um heim og hefhr m.a. verið basssa-
leikari EIIu Fitzgerald undanfarin ár, þá sjaidan hún
heldur tónleika.
Árið 1978 lékjesper með Thad Jones/Mel Lewis stór-
sveitinni í Bandaríkjunum og um tíma ferðaðist hann um
heiminn með Chet Baker og Tommy Flanagan. Þegar
Flanagan fékk Jazzpar verðlaunin, nóbelsverðlaun djass-
ins, lék Jesper með honum á bassa og Billy Hart á
trommur.
Bob Rockwell fæddist í Oklahoma árið 1945, en hefur
búið í Danmörku frá árinu 1983. Hann byrjaði ungur að
leika með rýþmablús- og rokksveitum og seinna með
orgeltríóum og stórsveitum, en eftir að hann flutti til
New York lék hann með Thad Jones/MelLewis stór-
sveitinni, Greddie Hubbard og eigin hljómsveitum. Eft-
ir að Bob flutti til Kaupmannahafnar stofnaði hann kvar-
tett með Jesper Lundgaard. Flann er nú einn höfuðein-
leikari Radioens Big Band og leikur mikið með Jan Kasp-
ersen og hljómsveitinni The Organizer, en sú frábæra
orgel/tenor hljómsveit var fulltrúi Dapa á norrænum út--
varpsdjássdögum í Osló 1992'. Bob Rockwell er óhemju
kraftmikill'tenórblásari ogsérstakur ballöðutúlkandi.
Jakob Fischer er.yngstur þeirra félaga og jafnvígur á
rafmagnaðan sem órafrnaghaðan gítar. Flann byrjaði að
spila á gítar 14 ára eftir að hafá.heyrt í Jkni Hendrix, en
fljótt fór hann að hlusta á inenn á borð við Wes
Montgomery, Jim Hall og Géorge Benson. Urn þessar
mundir er hann ein skærasta úhgstjarnan í norrænum
djassi og hefur hlotið fjölda verðlauna undanfarin ár, s.s.
JASA verðlaunin 1992 og Ben Webster verðlaunin 1993.
Hann hefur m.a. leikið með tríói Peter Gullins og kvar-
tetti Svend Asmussens, en með Svend lék hann á RúRek
djasshátíðinni í fyrra við mikla hrifningu íslenskra tón-
listarunnenda.
Alex Riel er nú 54ra ára og einn fremsd trominuleikari
Evrópu. Hann kom fyrst tíl Islands 1966, er hann var á
heiinleið eftir náni við Berklee tónlistarskólann í Boston,
en saina ár var hann trommari í tríói Bill Evans. Síðan
hefúr hann komið í tvígang með tríói Niels-FIennings tíl
Islands: árið 1977 í fyrra skiptí er Niels kom hingað og á
RúRek djasshátíðina í september s.l. Það er ævintýri að
hlusta á Alex enda hafa fáir norrænir tronnnuleikarar
hljóðritað með eins mörgum bandarískum djassmeistur-
um og hann.
Það er mikill fengur að komu þessara sniilinga hingað
og ættu unnendur alvöru djasstónlistar ekki láta þessa
tónleika frani hjá sér fara. Aðgangseyrir er 1.000,- krón-
ur.
Nokkuð er það merkilegt að
það virðist svo sem alveg sé
sama í hvaða félagsskap rnaður
lendir, þar er alltaf einn sem veit
allt betur en allir aðrir. Það rná
einu gilda hvort um er að ræða
hvernig á að neyta saman
hrútspunga og brennivíns á Þorra-
blóti Skagfirðingafélagsins eða
umræður um hvar eigi að stinga
niður asparræflunum á blokk-
arlóðinni. Alltaf kemur einhver
snillingurinn eftir á og bendir á
hvað þetta hafi nú verið einstak-
lega hálfvitalega gert.
Og það sem er hvað undarlegast
er að það má einu gilda hvort þetta
er gert svona eða hinsegin, það er
alltaf vitlaust. Það er einna svona í
blokkinni og ég er alveg viss um að
þó svo við keyptum allar aspir í
bænum og settum þær svo þétt
niður að ekki gæti fluga lent á lóð-
inni án alvarlegra líkamsskaða, þá
myndi hann eftir sem áður koma
eftír á og benda á að betra hefði nú
verið að nota reynitré. Og þá
breytti engu þó hann hefði talað
sig svo heitan fyrir öspum á íbúa-
frmdi að halda mætti að eilíf vel-
ferð okkar hvíldi á þessum leiðinda
hríslum.
Þó tekur steininn úr þegar kem-
ur að þrifum á sameigninni. Það er
hreint með ólíkindum hvílík svín
byggja þessa blokk að honmn frá-
töldum. Hann lagði í fullri alvöru
fram tillögu um það á íbúafundi að
við byðumst til að taka að okkur
sorphaugana. „Það tekur hvort eð
er enginn eftir að nokkuð hafi
breyst. Þetta er alveg eins og
Gufunesið!"
Daglega og helst tvisvar á dag fer
hann um stigaganginn, strýkur
fingri yfir gluggakistur og ljósa-
stæði, þefar úr sorplúgunum og
lyfirir mottum. Og síðan beint í
formann húsfélagsins með sönn-
unargögnin í eftirdragi, ryk á
fingrum, fylu í -néfi og söndugar
mottur. Einu sinni kom hann
meira að segja með blóm sem sett
hafði verið í einn gluggann til upp-
lyftingar og krafðist þess að sá sem
hefði sett þetta upp yrði þvingaður
til að sápuþvo ræfilinn ef þar
kynnu að leynast einhver kvikindi.
Þegar þessu’ var rieitað setti hann
hljóðan yflr þessári fáheyrðu ó-
svífni og þegar hann mátti aftur
mæla spurði hann hvort næsta
skref yrði ekki að fá hrossastóð til
. að fara upp og niður, stigana og
skilja eför afurðir sínar. Á þessu
væri engínn munur.
Þá er það hreint með ólíkindum
að þeir sem eigá þrifin á sameign-
inni skuli ekki þrtfa gluggana að
utan. Þegar vakin er athygli á því
að til þess þurfi annaðhvort lyftubíl
eða 20 metra langan kúst segir
hann það enga afsökun, gluggana
verði að þrífa og megi þá einu gildá
þó það kosti mannslíf. Ekkert sé
því til fyrirstöðu að síga fram af
þakinu og athafna sig þannig. Þetta
geri hanri alltaf og verði ekki nteint
af. Annars verði ástandið þannig
eftir nokkrar vikat að ekki sjáist til
sólar um gluggana og þetta sóða-
pakk korni til með að sofa allan sól-
arhringinn. Því fylgi að vísu sá
kostur að það svíni þá ekki út á
meðan og þá verði þessi blokk loks
byggileg. Þá verði unnt að renna
sér niður sorprennurnar í spariföt-
unum. Þá fyrst telst vel þrifið.