Vikublaðið - 14.10.1994, Blaðsíða 11

VIKUBLAÐIÐ 14. OKTOBER 1994
11
Forrest Gump ★★★
Sýnd í Háskólabíó og Bíóhöllinni
Leikstjóri: Robert Zemeckis
Aðalhlutverk: Tom Hanks, Robin
Wright, Gary Sinise, Sally Field
Það er ekki laust við að mynd-
inni Forrest Gump færist
mikið í fang. Henni er ætlað
að segja sögu síðustu 30 ára í gegn-
um augu eins manns, og tdl að
kórona allt er þessi einstaklingur
þroskaheítur.
Þarna hafa aðstandendur fetað út á
hálan ís, það er hreint helvíti að ætla
að spanna svo langt tímabil á rúmum
tveim tímum auk þess sem myndir
þar sem þroskaheftir koma við sögu
hafa tilhneigingu dl að verða annað
hvort of væmnar eða hreint og beint
niðurlægjandi. Sem betur fer tekst
Zemeckis og félögum að halda lág-
markssamhengi og Gump í meðför-
um Hanks er fúllmótuð persóna sem
sómir sér vel án þess að að reynt sé
að velta sér upp úr samúð með hon-
um. Að vísu er hann gerður að at-
hlægi í sumum atriðunum en þau eru
sem betur fer í minnihluta.
Þó svo að einfeldningurinn Gump
sé heilsteypt persóna er hann aðal-
Iega einskonar miðill fyrir áhorfend-
ur. í gegnum hann gefur að líta hin-
ar ýmsu hliðar mannkyns auk ffægra
söguatburða. Sú staðrevnd að per-
sónan er þroskaheft er kbstur í þessu
sambandi því að það gefur honum
kost á að vera hlutlaus, hann myndar
sér enga sérstaka skoðun á því sem
fram fer og veitir það áhorfendum
frelsi til skoðanamyndunar, nokkuð
sem vantar í fjöldann allan af mynd-
um.
A köflum má líta á það sem veik-
leika myndarinnar hversu mikið far
hún gerir sér unt að sýna fræga at-
burði og persónur. Það virkar stund-
um úr samhengi og dregur úr fram-
vindunni. Að auki er eins og til-
hneiging höfunda til að gera Gump
hlægilegan sé mest að finna í þessum
atriðum og er það miður.
Tölvutæknin er mikið nýtt í
myndinni, ekki síst þegar atriðum
með Gump er skeytt saman við
tölvuinyndir af ffægum persónum,
það kom mér eiginlega á óvart
hversu hroðvirknislega þetta er gert
á köflum, þó svo að tekist hafi snilld-
arlega að falsa útjaskaðar filmuupp-
tökur vantar mikið upp á að sam-
ræming tals og munnhreyfinga sé í
lagi í sumum atriðunum.
Myndin skartar stórkostlegum leik
nær allra í leikhópnum. Eg tel nokk-
uð víst að Hanks muni hljóta Osk-
arstilnefningu á nýjan leik á næsta
ári.
Þegar heildin er skoðuð er erfitt
að segja annað en jákvæða hluti um
þessa mynd. Hún ætti að blása lífi í
jafnvel þá lífsleiðustu, slík er bjart-
sýni hennar og jákvætt viðhorf.
Escape from Absolom ★
Sýnd í Laugarásbíó og Stjömubíó
Leikstjóri: Martin Campbell
Aðalhlutverk: Ray Liotta, Kevin
Dillon, Stuart Wilson, Lance
Henriksen
✓
Arið 1981 gerðijohn Carpent-
er myndina Escape ffom New
York þar sem stóra eplið hafði
verið gert að risastórum fangabúð-
um. 13 ámm síðar stingur þessi
mynd upp kollinum á ný, með öðr-
um titli og örlíttið breyttum aðstæð-
um.
Myndin sem er hér til umfjöllunar
hét upphaflega „No Exit“ en vegna
dræmra viðtaka var nafninu breytt í
„Flóttinn frá Absolom“ og gerir það
líttið annað en að undirstrika skyld-
leikann við áðumefnda mynd. Að
vísu er hér notast við eyland nokkuð
til fangahirslu í stað stórborgar en
engu að síður gerir myndin mikið út
á að reyna að fanga það andrúmsloff
sem var til staðar í mynd Carpenters.
„íbúar“ eyjunnar skiptast í tvo
hópa, þ.e. „góðir“ stórglæpamenn og
„vondir" stórglæpamenn. Mér finnst
það nokkuð þreytandi við myndir
sem þessar hversu skörp skilin milli
góðs og ills þurfa alltaf að vera, ann-
að hvort er fólk rakin illmenni eða
stökustu heiðursmenn. Þannig er
gert mildð úr því að „góðu“ íbúarnir
séu fómarlömb aðstæðna og að
þjóðfélagið eigi sökina, en „vondu“
íbúarnir era hins vegar blóðþyrstar
mannætur sem hafa enga góða kosti
til að vega upp á móti. Þannig á Ray
Liotta að vera hinn mesti sæmdar-
borgari þó svo að hann víli ekki fyrir
sér að murka úr fólki líftóruna,
mennimir sem hann drepur em
nefnilega svo vondir.
Það myndi gera persónur myndar-
innar öllu áhugaverðari ef reynt væri
að túlka einhverja innri baráttu eng-
ilsins og púkans sem blunda í okkur
öllum, en þess í stað em allar persón-
umar einvíðar og ekki nokkurn
breytileika að finna í fari þeirra.
Annað af aðalillmennum myndar-
innar er leikið af Stuart Wilson, sem
þjóðhollir íslendingar ættu að muna
eftir, en hann lék nú einmitt höfuð-
varmennið í þáttunum um Nonna
og Manna. Wilson leikur týpu sem
er púsluð saman úr einkennum ann-
ara illmenna og útkoman verður yf-
irborðskennd fígúra, sem Wilson
leikur þó af stakri leikgleði og fær
hann punkt fyrir.
Michael Lerner hefur þann vafa-
sama heiður að leika hitt aðalill-
mennið. Sá er æði klisjukenndur
einnig og verð ég að telja endalok
hans einhverja ódýmstu söguffam-
vindu seinni tíma. Aðrir krókar og
kimar sögunnar em svo sem ekki
dýrt keyptir og í ofanálag em mörg
hasaratriðanna, sem ættu að halda
mynd sem þessari á floti, ansi illa
uppbyggð og óspennandi.
Þessi mynd er eflaust í lagi ef fólk
fer á hana með því hugarfari að hér
sé um hreint tímadráp að ræða, en ég
rnæli ekkert sérstaklega með henni
sem slíkri.
Lausn niyndagátunnar í síðaSta blttði er: „Bandaríkin hafa tekið öll völd á Haití. Verður j)að Kúba næst?w