Mánudagsblaðið - 17.01.1949, Blaðsíða 8

Framhald af 2. síðu.
stærri skip lágu utan á þeim eða eins og mörg
dæmi eru til sitt hvoru megin við þá. Var það
ekki af einstakri hirðusemi, að bátur sökk hér
í höfninni með tveim mönnum um borð? Nei,
herrar mínir. Þið verðið aldrei kærðir fyrir
hirðusemi.
Getuleysi:
Er það ekki ágætt dæmi um hæfni ykkar, —
að ekki var treyst á neitt nema síldina — fyrst
fyrir norðan og síðan hér í Faxaflóanum. Er
það ekki merki um framsýni að bræða alla
síidina, sem fékkst hér, og verða svo að kaupa
síld frá Noregi til þess að geta beitt bjóðin —
ef þið fáist til þess að gera út? Nei, herrar
mínir, þetta er getuleysi.
Eyðsla:
Er það merki um sérstakan sparnað að
senda allan flotann frá Akransi í síldarleit
inn í Hvalfjörð og tapa þannig 1,5 milljónum
króna í ekki neitt, þegar vitað er að ríkis-
stjórnin hefur skip, sem ætluð eru í síldarleit-
ír ? Benda lifnaðarhættir nýrri útgerðarmanna
til þess að hér sé um styrkþiggjendur að
ræða? Nei, herrar mínir, hér er ekki um ann-
að en eyðslu að ræða-
Hótanir í garð landsmanna:
Er það huggun fyrir þjóð, sem á alla fram-
tíð undir því að útvegurinn sé sómasamlega
rekmn, að þeir menn, sem að honum standa
og geta hagnast persónulega, ef vel er á haldið,
hóta þjóðinni því að hætta að gera út — þvert
ofan í vilja sjómanna og þeirra, sem atvinnu
hljóta af útveginum — ef ekki er ausið í þá
takmarkalausu fé af hendi hins opinbera?
Er nokkur furða, þó að þjóðin spyrji hve
íengi henni sé ætlað að þola þetta?
Eins og fyrr hefur verið getið, bæði nú og í síð-
ustu viku, þá eru til innan stéttarinnar dugandi og
atorkusamir menn. Menn, sem vilja útvéginum
allt hið bezta og um leið sjá sjálfum sér góðan
íarborða. Þessir menn eru bví miður í minnihluta
í LÍÚ, og formanni LÍÚ og öðrum þeim, sem vilja
fara með varúð í þessi mál þykir það jafnleitt og
þjóðinni í Iieild.
En það verður að komast fyrir rætur illgresisius,
sem eitrar álit og félagsskap útvegsmanna. Þjð
verður að uppræta þann betlara„móral“, sem beir
vilja að ráði gerðum og samþykktum þessa félaes.
skapar. Þjóðin hefur þegar á herðum sér ei’'.a
aðalilétt þjóðarmnar — bændurna. Hún getur
ekki síaðið undir annarri stétt, sem krefst þess
að stéttin ein njóti góðu áranna, en skattgreiðend-
nr bcrgi brúsann, þegar illu árin ber að garði.
Þeir, sem enn trúa á að bjarga megi fram-
taki einstaklingsins, verða að sjá þetta og
ge a kröfur, sem sameinast þessari trú. Ef
þ^ir ekki gera hinar nauðsynlegu ráðstafanir,
þá má búast við að ríkisrekstur og þjóðnýting
f ærist inn á öll þau svið, þar sem einstaklings-
framtakið ræður enn.
Ef ríkisstjórnin vill gera rétt, þá á hún að
hyggja að því, hvernig lánsfé því, sem. út-
vegsmenn fá, sé varið — og um leið rann-
saka fjárhagsástand þessara manna og sjá
hvernig þeím er eytt.
O<r meðan ríkissjóður, og þá um leið al-
menningur, ber að einhverju leyti ábyrgð á
sroábátaútgerðinni — þá á að skipa nefnd, sem
hefur eftirlit með útgerðinni. Það er hið eina
rctta.
Horfhy acV
niirál! i
Porítigal
Nicholas Horthy, aðmiráí! og
fyrrverandi ríkisstjóri Ung-
verjalands, er nú kominn til
Portugal. Horthy var talinr.
leppur nazista í Ungverjalandi
og var dæmdur í útlegð efrir
stríðið og hefur síðan verið í
Ítalíu, ásamt konu sinni og
tengdadóttur.^
,,Eg mun framvegis búa 1
Portugal“ sagði aðmirállirn
„mig sárnar svo hjartan'cga að
sjá, hver orðið hafa örlög TTng-
verjalands."
Sæffa st
Fulitrúar Gyðinga og Liban-
on hafa nú komizt að samkomu-
lagi um, að Gyðingar flytji burt
heri sina úr fjórum þorpum í
Libanon, sem þeir hertóku ný-
lega.
Libanonstjórn mun einnig
flytja her sinn úr þorpi því við
landamæri Palestínu, sem her-
tekið var fyrir nokkru.
Ung útvarpsstulka
Jaiie Bieberman, 10 ára, er yngsti útvarpsstöðvareigandi í
Bandaríkjunum. Hér sést hún vera að færa inn í vtöðvarbókina
eftir að útvarpað hefur verið fréttum um nágrennið.
Þetta er síðasta myndin sem
Leslie Howard lék í áður en
hann fórst. Þeir, sem séð hafa
fyrri myndir Howards, munu
ljúka upp einum irunni um \r-io
að þessi mynd sé af lakara tag-
inu, enda ekki við öðru aó bú-
ast, þegar þess er gætt, ao liún
er eingöngu ætluð sem áróður
gegn nazistum, sem þá áttu í
stríði við Breta.
Þrátt fyrir efnisgalla mynd-
Hér sézt þýzk kona, búsett í
Berlín, vera að flytja börnin
sín á flugvöllinn þar, en það-
an verða þau flutt upp í sveit
til þess að njóta hinna hollu
lifnaðarhátta þar.
arinnar eru það þó tveir leik-
arar hennar sem grr-i hana
þess virði að menn sjái har.a.
Það eru þeir Leslie Howard og
Frank Sullivan, sem leikur hers
höfðingjann. Leikur hvoru-
tveggja þessara mann i er mcð
afbrigðum. Leslie Howard leik-
ur hinn rólynda fornleifafræc-
ing, uppburðalítinn og utan við
sig, sem engu virðist sinna
nema fræðigrein sinni.
Frank Sullivan í hlutverki
hershöfðingjans mun koma flesfc
um til að hlæja, þó að aldrei
mundi honum hafa verið hleypt
inn í prússnesku hershöfðing ja-
klíkuna. Fyrirlitning hans á
undirtyllum er eðlileg og ve!
leikin (enda þjóðarlöstui-
Englendinga), og brandararnir
vel sagðir og hugsaðir.
Fyrir þá sem skilja ensku
geta sum atriði samtalsins vel
komizt í samanburð við þa^
bezta, sem Bretar eiga til.
Þessi sería um æfintýn
Blondie og hálfvitans, sem hún
er gift, er nú vart berandi á
borð fyrir aðra en börn- Þau
(ævintýrin) hafa frá fyrstu ver
ið mjög lítils virði, og auðseð
er, að höfundur er að þornu
upp — andlega. Höfundur í.c-
lenzka heitisins á myndinri er
víst líka að þorna upp.
a n y o a g s n i a @ i
fæst á eftirtöldum stöðum úti á landi:
Akrancsi: Andrés ,Nie!sson, kaupmaður.
Akureyri: Verrlun Axels Kristjánssonar. Bókabúð
Pálma h. Jónssonar.
Kef-lavík: Verzlun Iielga S. Jónssonar.
Vestmannaeyjum: Verzlun Björns Guðmundssonar.
Hafnarfirði: Verzlun Jóns Matthiesen.
Auk þess er blaðið selt í helztu bókabúðum
Reykjavíkur — á greiðasölustöðum og öðrum blað-
sölustöðum.
Sokkar og kvenfólk
Framhald af 4. síðu
skömmtunaryfirvaldanna er
svipuð eins og að fá ellistyrk
eftir að maður er dauður.
Hvað viðvíkur sokkunum vildi
ég beini þessari spurningu til
hinna útnefndu kvenna í lagfær
ingarnefndinni. Eru það
skemmtilegar hannyrðir að
stoppa og staga í sokkaplögg,
hvort heldur kvenna eða kar!a ?
Eg liefi ekki heyrt húsmæður
gleðjast yfir þeirri vinnu hing-
að til. Hinir svokölluðu einhleyp
ingar verða að láta sér nægja
að ganga í sokkunum götóttum
og innan skamms berfættir, þar
sem öllum er vitanlegt, að not-
hæfir karlmannasokkar hafa
ekki fengizt keyptir í búðum
í allt að eitt ár, og eru enn ekki
fáanlegir, svo að samkvæmt nú-
verandi skömmtunar ákvæðum,
eiga þeir, sem þegar eiga ekkert
á fæturna, að láta sér nægja
átta pör yfir yfirstandandi ár.
Ef kvenfólkið í lagfæringar-
nefndinni hefur hreyft því, að
rýmkuð yrði skömmtun á vefn-
aðarvöru yfir höfuð, en ekki
minnkuð, þá hefur dugnaður
þess og yndisþokkinn brugðizt
hrapallega, enda má það til
sannsvegar færa, að hann læt-
ur ekki glepjast af smámun-
um. Eg hefi hlustað á hinar
fimmtiu og eitthvað dagskipan-
ir skömmtunarstjórans á síðast-
liðnu ári, þær er lesnar hafa
verið upp í útvarpið- Það er
ekki heiglum hent að skylja
þærog muna sér til gagns, en
formálann fer maður að kann-
ast við fram af þessu, sem er
nítján orð, og hafður fyrir
hverri dagskipan,_ smárri og
stórri. Samkvæmt byrjun til-
skipunanna, sem fullvissar
jlýðinn um, að þar er ekki farið
,með neinar lögleysur, finnst
!mér botninn í þær vanta, en
mætti hann ekki vera eitthvað
á þessa leið, svipað og konung-
urinn sálugi hafði það í Lög-
bii'ting. „Undir vorri, o. s. ,frv.
Gjört á Klapparstígnum, Elís
Ó. Hann hefur talað, við það
situr, hvort sem hin stranga
vefnaðarvöru skömmtun er
nauðsynleg eða ekki.
Gunnar.