Mánudagsblaðið - 23.01.1950, Side 8

Leikfélag HafnarfjarSar:
er gott ct$ inðouritm sé
bftik Mark Reed
MANUDAGSBLAÐIÐ
eiim
ÞtÐANDI OG LEIKSTJÓRI:
Inga Laxness
Dascom Dinsmore, Sigurður
Kristinsson, Kimo, (Eski-
mói), Valgeir Óli Gíslason,
Sir James Fenton, Ársæll
Pá’sson, Ethel Campion,
Jóhanna Hjaltalín, Litli
Kópur, Elín Jónsdóttir,
Kjúpan (Eskimóastúlka)
Guðrún Jónsdóttir, Sr. Art-
hur Shapham, Eiríkur Jó-
hannesson, Landry, Borgþór
•- Sigfússon, Klara Wilson,
Inga Dóra Húb&rts, Scotty,
Gunnar Bjarnason. Leik-
tjöld: Lárus Ingólfsson.
Ljósameistari, Róbert
Bjarnason.
Síðastliðinn föstudag frum-
sýndi Leikfélag Hafnarfjarð-
ar leikritið „Ekki er gott,
,að maðurinn sé einn“, eftir
Mark Reed, bandaríska höf-
undinn. Þótt Mark Reed hafi
. unnið sér frægt nafn í heimi
ieikritahöfunda, þá er víst'
að þetta er ekki með beztu!
verkum hans. Leikritið er
ekki á neinn hátt frumlegt,
þar sem 'hugmyndin um á-
fergju karlmanna, sem lengi
hafa búið einir, er jafngömul
mannkyninu. Ætla má þó, að
fyrir leikritahöfundi liggi
fyrst og fremst að byggja
verk sitt á smellnu samtali
og atvikum í stað þess að
láta það flytja boðskap til
áhorfenda. Þetta hefur að
öllum líkindum tekizt vel á
frummálinu, þótt mörg sam-
tölin hafi brugðizt illa í þýð-
ingu. Sannast hér, sem fyrr,
að það er aðeins fáum þýð-
endum hent að snúa
skemmtilegu, ensku samtali
á ísienzka tungu, þótt fyrir
kunni að liggja nægur skiln-
ingur á ensku, jafnframt á-
gætri kýmnigáfu. Þetta er
ekki að skilja sem deilu á
þýðanda, heldur er hér að-
eins tekinn fram alkunnur
sannléikur.
„Ekki er gott, að maður-
inn sé einn,“ f jallar um ein-
mana loftskeytamann, Dins-
rnore, í eyðilegri loftskeyta-
stöð á Labradorskaga, Konu
hefur hann ekki séð í fimm
mánuði, hvíta konu ekki í
heilt ár og fallega konu ekki
í tvö ár. Dag nokkurn koma
þau Sir James og ungfrú
Ethel, á leið til að gifta sig.
Dinsmore verður hrifinn af
Ethel, en um ástir þeirra
og stolt Sir James, ásamt
ýmsu öðru, spinnst svo leik-
urinn. Margir kaflar annars
þáttar og síðari kafli þriðja
þáttar eru mjög skemmtileg-
ir, en aðrir kaflar verða of
langdregnir, illa æfðir og
kjánalegir. Áberandi kann
að finnast, að leikstjóri virð-
ist ekki alveg viss Um, hvar
á að leggja áherzlu á hraða
og hvar má heldur hægja
ferðina. Afleiðingin verður
sú, að áhorfandinn finnur
allt í einu, að athygli hans
er horfinn, og hann snýr sér
að næsta manni í þeirri von
um, að hann kunni að brjóta
upp á einhverju skemmti-
legu að drepa tímann. Má
þetta og kenna höfundi, því
að sumt hjá honum er alls
ekki vel til fundið.
Leikstjóri er frú Inga Lax-1
ness og hefur hún ennfrem-
ur þýtt leikinn. Þetta er
fyrsta leikritið, sem frúin
stjórnar, og má segja, að
henni hafi tekizt það sæmi-
lega, með tilliti til þess að
hún starfar eingöngu með
fólki, sem hefur takmarkaða
reynslu við leikhús. Þó má
segja, að frúnni hafi geypi-
lega skeikað í leikaravali i
nokkur hlutverk, þar sem
henni voru kunnir leikkraft-1
ar Hafarfjarðar frá fyrri
starfsemi sinni þar í bæ. Það
kann að afsaka frúna, að aðr
ir kraftar hafi verið ófáan-
legir, en slikt er næsta ótrú-
legt. Þó má geta þess, að
nokkrir leikarar voru með
ágætum.
Sigurður Kristinsson lék
hlutverk Dascom Dinsmore.
Sigurður er byrjandi á leik-
sviði, en allur leikur hans
bar vott um hæfileika, þó að
hann að vonum vantaði fin-
esse hins menntaða leikara.
Mörg atriði voru mjög vel af
hendi leyst, og hvergi er
hægt að segja, að honum
hafi tekizt illa. Kvergi of-
gerði 'hann leik sínum, en
hafði einkar gott lag á að
draga fram skýra og heil-
steypta. persónu. Stundum
brá fyrir klaufalegri hreyf-
ingu á sviðinu, en það færist
fremur á léikstjóra en leik-
ara. Sigurður er mjög lag-
legur maður á sviði, karl-
mannlegur og þróttmikill, og
væri ~hans sannarlega þörf
hér í Reykjavík, til þess að
veita þeim fátæklegu „sjarm-
örum“, sem við búum við
hér liðsauka.
Arsæll Pálsson Jék Sir
James, stunclum með ágæt-
um og þá sérstaklega seinást
í leiknum. Virtist hann fram-
an af vera fremur taugaó-
styrkur, en jafnaði sig fljót-
lega. Ársæll gat sér hinn
bezta orðstír með leik sínum j
í fyrra í hlutverki Jóns
gamía í Gullna leiðin. Hér
staðsetti hann sig oft klaufa
lega, beindi sér of mikið að
áheyrendum og hafði ekki
fullt vald yfir röddinni. Þess
vegna klúðraði hann beztu
setningunum i 3. þætti. Heild
arsvipurinn var þó góður.
Valgeir ÓIi Gíslasor., Kímc,
átti mörg atriði leiksins.
Svipbrigði hans voru prýði-
leg, hreyfingar ágætar og
hann var sá eini, sem lék all-
an tímann, sem hann var
„inni“. Hann þarf að æfa
sig betur á málinu og tala
nokkuð skýrar.
Jóhanna Hjaltalín var ekki
góð í hlutverki Ethel Campi-
on. Hún passaði hlutverkinu
illa og það, sem hana vant-
aði,er ekki hægt að fá með
hjálp make-ups eða nokkurs
annars. Auðséð var, að frúin
reyndi að gera sitt bezta, en
það var ekki nóg. Hæfileika
í þetta hlutverk vantaði hana
og útlitið, sem höfundur
gerði ráð fyrir, var ekki fyr-
ir hendi. Frú Hjaltalín er
alls ekki sú eina, sem birzt
hefur á íslenzku sviði án
þessara hæfileika, og hingað
til hafa menn veigrað sér við
að benda á þau mörgu dæmi.
Það er kominn tími til fyr-
ir leikstjóra okkar og klíkur
þær, sem ráða leikara í hlut-
verk, að skilja, að þeir geti
ekki endalaust ofboðið á-
horfendum með því að velja
í hlutverkin eftir kunnings-
skap fremur en því, sem hlutj
verkin krefjast. Við höfum
hér í Reykjavík óþyrmileg
dæmi urn þetta, og það er
ekki vanþörf á, að þessi
stétt manna uppfylli eftir
getu þær kröfur, sem til
þeirra eru gerðar.
Þeir hafa ekki nema um
að velja, hvort þeir vilji, að
listin sé fyrir listina eða
kunningskapinn, og svo er að
sjá sem enn sé Iiún í þeirra
augum melra til þess að
veita klíkuvinum sínum
vmnu en að gera leikritunum
þau skil, sem heimting er á.
(Þetta er ekki meint sér-
staklega til leikara í þessu
leikfélagi. heldur yfirleitt).
Borgþór Sigfússon. Arthur,
fór þægilega með hlutverk
sitt á köflum, en var alltof
taugaóstyrkur og kunni ekki
nógu vel hlutverkið.
Inga Ðóra Húberts, Klara
Wilson, er auðsýnilega byrj-
andi, en hvaða ástæðu. leik-
stjóri hefur til þess að fá
henni þetta hlutverk í hend-
ur, er óskiljanlegt. Hvergi í
leik hennar brá fyrir vott af;
hæfileikum, og allt fas henn-j
ar var óeðlilegt og þar sem
fyrr, vantaði það sem höf. J
krafðist. fatriðum þeim, semj
Inga kom fram í, skar húnj
sig herfilega út. Þegar hún
birtist 'á sviðinu og renndi
sér eins og vökur hryssa íj
áttina til Dinsmore, dattj
manni einna helzt í hug, að:
stórhveli hef ði skyndilega
komið auga á síldartorfu.
Slikir voiu allir tilburðirnir, J
Fréttir frá Hollywood
herma, að í myndinni The
Milkman leiki þeir Jimmy
Durante og Donald O’Conn-
Rússar setja met
r ■
aroðn
Útvarpið í Moskva, sem
sendir rússneskan áróður til
Asíu, hefur nú sett heims-
met í svívirðilegum og ó-
geðslegum áróðri. Þulur
kommúnistanna lýsti því fyr-
ir hlustendum, að „amerískt
félag væri um þessar mund-
ir pð h&Upa leifarnar af
þeim, sem drepnir voru í
fangabúðum nazistanna, til
þess að brúka þá til iðnað-
arþarfa“. Útvarpið hélt því
fram, „að Bandaríkjamenn
framleiddu lampaskerma og
sápu úr jarðneskum leifum
saklausu fórnardýranna11, eins
og nazistarnir gerðu.
Því næst bætti þulurinn
við: „Þessi kvikindislega,
fyrirlitlega og skepnulega
tegund kannibalisma mun
vekja hryllingUí alls heiðar-
legs fólks í heiminum“.
Moskva útvarpið tilkynnti
í einni af útsendingum sín-
um um fréttir utan úr heimi.
að „New York sé yfirfull af
þúsundum atvinnulausra
manna, sem búa á húsþök-
um, 1 skemmtigörðum og
róðrarbátum og að neðan-
jarðarlest borgarinnar sé not-
uð sem skýli fyrir þetta
fólk“.
hamagangurinn og hæfiJeika
leysið.
Um aðra leikara er ekkert
að segja, Ljósameistari vann
starf sitt eftir aðstæðum vel.
Það merkilega við þetta
stykki er því aðeins Sigurð-
ur Kristinsson. Allt annað
er fremur fátæklegt, stund-
um gamansamt. Áhorfand-
inn bíður eftir, að þetta
skáni, og það skánar. En
bara skánar það ekki nóg.
Þess ber að gæta, að hér er
ekki um leikskóla- eða
Menntaskólapiltasýningu að
ræða. Hér er um leikfélag að
ræða, sem selur manni að-
gang að skemmtun. Misjafn
er smekkur manna, og vera
má, að margir skemmti sér
að sjá þetta. Hitt er víst, að
það kumia að renna á mann
tvær grímur, þegar það kem-
ur í ljós, að hvorki leikstjóri
eða félagið sjálft hafa gert
'sitt bezta til þess að gera
þessa skemmtun að sfeemmt-
un.
A. B.
or, en sú mynd er enn í smíð-
um. Frqnicis, gamanleikur-
inn eftir David Stern um
talandi múlasnann, er sögð
hlægilegasta kvikmynd, sem
framleidd hefur verið í
Hollywood svo árum skipt-
ir... Shelly Winters, nýj-
asta „ljóshærða bomban“ frá
Hollywood, á að leika að-
alhlutverkið á móti Jimmy
Stewart í myndinni „Win-
chester 73“. Auglýsingastjór-
um Paramont-félagsins hef-
ur verið bannað að auglýsa
hlutverk Hedy Lamars meir
en nauðsyn krefjist, vegna
þess að hún neitar að taka
þátt í auglýsingastarfi fé-
lagsins í sambandi við mynd-
ina „Samson og Deliah“,
þar sem hún leikur aðalhlut-
verkið á móti Victor Mature.
— Vinir Hedy Lamarr segja,
að hún vilji ekki taka þátt
í auglýsingastarfseminni,
vegna þess að hún óttist, að
slíkt muni vekja endurminn-
miningar um myndina, sem
hún lék í í Evrópu fyrir
löngu síðan og hét „Ecstacy"
og hefur til þessa verið bönn-
uð í nálega öllum borgum
Bandaríkjanna nema í Chica-
go. —
Vilja Tító feigan
Áreiðanlegar heimildir
telja, að Titó marskálkur
muni á þessum vetri lenda
í enn meiri vandræðum við
Rússa vegna óhlýðni sinnar
við Stalín og Kominform.
Stalin er sagður hafa úti
öll net til þess að kollvarpa
Tító og launa honum þann-
ig ,,svikin“.
Þetta þýðir meiri skemmd-
arstarfsemi, fleiri landa-
mærauppþot og magnaðri á-
róður gegn Titó innan landa-
mæra Jugóslavíu. Þótt kom-
múnistar utan Júgóslaviu
verði aðalmennirnir í þess-
urn áróðri, þá verður þó lát-
ið lita svo út, sem ókyrrðin
sé öll vegna óánægju Júgó-
slava með stjórn Títós ....
Júgóslavneskir stjórnmála-
menn, sem vinna að því að fá
Breta til þess að hjálpa sér
til þess að bæta sambúðina
milli Júgóslavíu og Grikk-
lands, eru þráfaldlega minnt-
ir á það, að Tító-stjórnin
hafi enn í haldi fjölda
grískra barna, sem skærulið-
ar þeir, sem börðust gegn
grísku stjórninni, stálu og
sendu til Júgóslavíu
snemma í borgariastyrjöld-
inni þar. Kröfum Rauða
Krossins um, áð börnum þess-
um yrði skilað aftur til
Grikklands, hefur enn ekki
verið sinnt. ■ '