Mánudagsblaðið - 30.01.1950, Blaðsíða 5

MÁNUDAGSBLAÐIÐ
5
Mánudagur. 30. janúar 1950.
BÖRNIN
OG BtÖIN
Frú nokkur skrifar mér, og
segir m. a. á þessa leið:
„Sonur minn, 8 ára, fékk
að skreppa í kvikmyndahús
m'eð félaga sínum um dag-
inn. Ekki vissi ég í hvaða
bió þeir ætluðu að fara, en
ég bjóst við, að dyraverðir
myndu hafa vit á að banna
þeim inn^öngo á myndir,
sem eru bannaðar börnum.
Klukkan sjö kom drengur-
inn heim, eins og lög gera
ráð fyrir, og spurði ég hann
þá, eins og vani minn er,
hvort það hefði verið gaman í
bíóinu og hvað hann hafi séð?
Mót venju var hann heldur
tregur til svars og mér þótti
hann svo kindarlegur á svip-
inn, að ég fór að ganga á
hann og spyrja hann spjör-
unum úr. Kom það þá á
daginn, að þessir litlu snáð-
ar höfðu verið að sjá Tarzan-)
mynd, SEM BÖNNUÐ VAR í
BÖRNUM INNAN 16 ÁRA!
Og þegar ég gat togað það
upp úr honum, hvernig þeir
hafi komizt inn, þá komst
ég áð eftirfarandi:
Fyrst höfðu þeir keypt sér
miða. En þá vildi dyravörð-
urinn ekki hleypa þeim inn.
Strákarnir vildu samt ekki
gefast upp og voru þeir að
tvínóna þarna við dyrnar með
miðana í höndunum þar til
búið var að slökkva inni í
'kvikmyndasalnum. ÞÁ
SAGÐI DYRAVÖRÐURINN,
AÐ ÞEIR MÆTTU FARA
INN! Og ekki stóð á þeim, 1
WHðpiCHU
að bera í bakkafullan læk-
inn að minnast á það. Stund-
urp eru myndir bannaðar
börnum vegna þess að ein-
hver skötuhjú kyssast held-
ur inniISga, eða vegna þess
að sagðir eru tvíræðir brand-
arar á ensku, — sem krakk-
arnir skilja ekki hvort sem
er. Eins hafa Indíána- og
kúrekamyndir verið leyfðar
börnum alla tíð, en þar geng-
ur venjulega allt út á að vera
AÐGANGUR
BANNAÐUR!
En í sambandi við kvik-
myndahús bæjarins langar
mig til að segja ykkur sögu,
sem ég heyrði fyrir skömmu,
og sýnir að dyraverðir þeirra
geta gert fleiri skráveifur
en að hleypa börnum inn á
sýningar, sem þeim eru bann-
aðar.
Tvær vinkonur voru bún-
á undan að gríPa til byss-,ar að kaupa sér miða í bíó.
unnar, og mannslífin eru Þegar þær koma að dyrum
þurrkuð út eins og flugur.
Eða Tarzan-myndir,' þar sem
krókódílar éta negra og negr
ar hvíta menn7
Kom hann þá loksins og
opnaði. „Hvað viljið þið eig-
inlega?“ spurði hann með
þjósti miklum.
Allir sögðust bíógestirnir
vilja komast inn — og þar
eð allir vor.u með gildandi
miða gat þessi merkiskertis-
dyrvörður ekki neitað þelm
um inngöngu. Inn komust
því allir, — en þá var klukk-
an orðin kortér yfir 9!
Vinkonurnar, sem orðnar
voru heldur fúlar- vfir þess-
ari afgreiðslu,; sögðu þá við
| gest-ir koma alltaf öf seint,
! trufla hina, sem fyrir sitja
og troðast inn i bekki (—
og þá venjulega öfugt!)) En
skárra er þó, að fólk komi
2—3 mín. of seint, heldur en
15 mín of seint.
Og ég get ekki sáð hvaða
•rétt dyravörður þessi hefur
haft til þess að setja sig á
háan hest og meina fólki inn-
göngu, — þar eð það hafði
hvergi verið auglýst áður,
að húsinu yrði lokað klukk-
an níu, — eða í þessu til-
felli eftir dyravarðarins eig-
in frásögn, fyrir níu.
CLIO.
kvkmyndahússins, er klukk
an á mínútunni níu, — en
dyrnar; eru harðlæstar. Þær
tóku þá að þerja og banka
„Kjarnorku-kona"
t
, • c „ „vv: á dyrnar, en ekkert skeður.
Einhvern vegmn fer ekki^y ,
hjá því, að mönnum finnist
heldur lítið samræmi í þessu,
__ en hæpið er að nokkurt
tillit verði tekið til þess.
Voeu þær þá farnar að halda
að sýningunni hefði verið af-
lýst, en fannst það samt held-
ur ótrúlegt, að fólki væri
Yfirleitt finnst mér hörg- einusinni gefinn kostur
ull á verulega skemmtileg- |4 s‘“ endur-
u TSó oio h;Pv mann
mannirm, að þær.væru búnar j [•
að standa þarna ’óog knýja 1
að dyrum í fimmtán mínút-
ur og missa þar með heil-
mikið af myndinni. Spurðu
þær að sjálfsögðu, hvernig á
þessu stæði?
'Dyravörðurinn virti þær
fyrir sér með fyrirlitningu
og svaraði svo:
„Þegar klukkuna vantaði
m
um barnamyndum. Gamla
Bíó á þó' að líkindum eitt-
hvað af kvikmyndum Disn-
eys, t. d. Gosa og Bambi,
og sýnir þær við og við. Þess-
ar myndir þykir krökkum
gaman að sjá aftur og aftur
og skemmta sér ekki síður
þótt ’þeir hafi oft séð mynd-
ina áður.
Krakkar geta heyrt sömu
að þiggja það. En sonur minn
var lengi eftir þetta hálf-
smeykur við að fara að sofa
í myrkri á kvöldin, því að
þessi mynd var víst sérstak-
lega Ijót.
Mér þykir það heldur hart,
úr því að verið er á annað
borð að hafa eftirlit með því,
hvaða myndir börnum er
leyft að sjá, að ekki skuli
vera hægt að sjá um, að
banninu sé framfylgt. Það
ætti að vera hægt að treysta..!
dyravörðum til þess að sjá !
um það. Eða á að neyðast |
til þess að hóta kvikmynda-
húsunum sektum, ef börn
sjást á sýningu hjá þeim, á
myndum sem eru bannaðar
börnum“.
Eg . er alveg sammála
frúnni um það, að þetta er
leiðinda trassaskáþur, og
vonandi, að hert verði á eft-
irlitinu.
En er það ekki heldur of
mikils krafizt, að kvik-
myndahrisin séu SEKTUÐ ef
krakkar komast inn á for-
boðnar sýningar hjá þeim?
Fyrst og fremst er það nú
dyravörðunum að kenna og
engum öðrum. Og í öðru lagi
eru það allsekki ALLTAF
Ijófustu myndirnar, sem
bannaðar eru börnum.
En það hefur nú verið rit-
að og rætt svo mikið um
kvikmyndaskoðunina hérna,
að kannske er það
greidda. Þá sjá þær mannjtvær mínútur í níu, þá var
sögurnar og æfintýrin aftur
og aftur. Því þá ekki sömu
kvikmyndirnar? Mér finnst,
að kvikmyndahúsin ættu að
leggja kapp á að eignast all-
ar þessar fallegu barnamynd-
ir og teinimyndir eftir Waít
Disney og fleiri og sýna þær
miklu oftar. Smámyndasöfn-
,in gera líka oft lukku hjá
þeim og væri þá hægt að
velja myndirnar þannig, að
sýningin yrði gestunum bæði
, til gagns og gamans. Dráp-
og Indíána-myndirnar mættu
missa sig,
koma inn í forsalinn, (því
þarna var glerhurð) og gátu
þær sér réttilega til, að hann
mundi vera dyravörðurinn.
En hann horfði aðeins sljó-
um augum á þær stöllur og
barsmiði þeirra, en gerði sig
ekkert líklegan til þess að
opna fyrir þeim.
Nú var fleira fólk komið
þarna að dyrunum og hafði
það allt miða. Það hélt á-
ekkert fólk fyrir utan dyrn-
ar. Þess vegna lokaði ég auð-
vitað“.
„Nú, af hvérju opnuðuð
þér þá ekki strax, þegar þér
sáuð okkur standa þarna .eins
og fífl og berja á dyrnar all-
an þennan tíma?“ spurðu
þær.
„O, ég hélt það væri ekki jÞe£íd er fyrsU í>Atom.kona
fvrir fnlk AfS I_ . / \ t i tt /
fram að berja að dyrum
kvikmyndahússins, — en
ayravörðurinn lét sem hami
hvorki sæi það né heyrði.
Þá datt einhverjum vitringn
nerna mátulegt fvrir fólk að
bíða svolítið, úr því það get-
ur ekki komið tímanlega í
(Kjarnorkukona) London. Hun
er sérstaklega lœrð t aS kenna
fólki, hvernig það á að haga ser,
ef kjarnorkuárás er gerð á land-
bíóið“ var hið rólega svar.
Nú má auðvitað segja1 sgm ? ..
svo, að fólki er engin vork- f- Aður fyrr var bun frœg song-
t-a uau cumvwjui.. .....unn að koma tímanlega í \kona. Hún er nú 5j> ára, heitir
um í hug að veifa miðunumjbíó, því fátt er eins ergilegt jNina Davies Reynolds, ogkenn-
framan í hann. 'eins og það, þegar sýningar- ir píanóleik > tómstundum sinum.
Finnsku forsefakosningarnar
TAPAÐ FÉ, HVORT
SEM ER!
Tveir vinir sátu saman i
járnbrautarlest. Þá réðst j'
bófaflokkur á lestina, stöðv-
aði hana og byrjaði að safna
peningum og öðru verðmæti
af farþegunum. Eftir því
sem bófarnir nálguðust vin-
ina tók annar þeirra að verða
meira og meira taugaóstyrk-
ur. Svitinn bogaði af hon-
um og hann átti auðsjáan-
lega í rniklu stríði við sjálf-
an sig. Loksins þegar bóf-
arnir voru nærri alveg komn-
ir að þeim, tók hann upp
veski sitt og rétti vini sín-
um seðil.
„Hérna, Sam“, sagði hann,
„hér eru þessir 100 dollarar,
sem ég skuldaði þér“!
Finnsku forsetakosmngarnar eru nýlega um garð gengnar. Myndin sýnir, þegar Fagerholm ráSherra
greiddi alkvisSi. 1 '"-vj