Mánudagsblaðið - 13.02.1950, Page 3

Mánudagur 13. febrúar 1940
MANUÐAGSBLAÐIÐ
3
Brý
Ekkert
n þörf á nýtizku hóteli í Reykjavík GrelnargerÖ Guim. Arn<
irlmssonir varðai
hótel reist í höíuðborginni
ir
að fært en að draga sig í
hlé. — Það er öllum ljóst.
að ekki er um að ræða, að
tvö stór nýtízku hótel rísi
upp í Reykjavík.
AUKINN FERÐA-
MANNASTRAUMÚR
í EVRÓPU
1945 eyðilagði fyrirætlanir einstak-
linga nm nýtt hétel
ÍBUATALA REYKJA-
VÍKUR. TVÖFALDAST
Þörfin fyrir nýtt og veglegt
hótel hér í höfuðstaðnum er
brýn. Árið 1930, þegar Hótel
Borg var byggð, voru íbúar
Reykjavíkur 28 þúsund. Þá
voru hér auk Hótel Borgar,
Hótel ísland, Skjaldbreið,
Hekla og Vík.
Árið 1950 er íbúatala
Reykjavíkur 56 þúsund eða
tvöföld á við það, sem hún
var fyrir 20 árum, og nú
eru tvö þessara hótela ekki
lengur til. Hótel ísland, sem
var annað stærsta hótel borg-
arinnar, er brunnið, en Hót-
el Hekla hefur nú í nokk-
ur ár verið brúkað ein-
ungis sem skrifstofubygg-
ing. Að vísu eru á Reykja-
víkurflugvelli nokkrir skít-
ugir og ryðgaðir braggár,
komnir að hruni, sem kallað-
ir eru Flugvallarhótelið, en
þangað er vart mönnum
bjóðandi. Það er því ekki
úr vegi, að við gerum okkur
dálitla grein fyrir því öng-
þveiti, sem skapazt hefúr
vegna sleifarlagsins í þess-
um málum, og skal þetta nú
rætt að nokkru.
GJALDEYRISTEKJUR
AF FERÐAHÖTELI
í öllum meningarborgum
þykir sjálfsagt, að til séu
gistihús, sem þeir gestir er-
lendir og innlendir, sem
sækja borgina heim, geti
dvalizt í, matast og skemmt
sér. í þeim borgum, þar sem
ferðamannastraumur er mik-
ill og þar af leiðandi stund-
um stór tekjuliður fyrir borg-
arbúa og landið í heild, er
allt kapp lagt á, að gisti-
hús séu 1. flokks og þjón-
usta sem bezt verður kosið.
Þetta er gert með það fyrir
augum, að gestunum líði vel,
dveljist sem lengst og eyði
sem mestu af peningum í
landinu og jafnframt. hafi
þaðan skemmtilegar og á-
nægjulegar endurminning-
ar til að segja kunningjun-
um frá, þegar þeir koma
heim. Þetta eykur ferða-
mannastrauminn og skapar
landinu gjaldeyri og gott orð
á erlendum vettvangi. Því
miður má búast við, að gest-
ir þeir erlendir, sem dvelj-
ast í höfuðborg íslands geti
ekki með góðri samvizku
getið þess, þegar heim kem-
ur, að þeim hafi liðið sér-
staklega vel. Eina hótelið,
sem notandi er ferðamönn-
um í verzlunar- eða við-
skiptaerindum, er daglega
yfirfullt, bæði herbergi og
veitingasalir. Þjónaliðið er
yfirhlaðið af störfum og
þjónustan þar af leiðandi
ekki eins lipur og annars
yrði. Hin hótelin koma ekki
til greina.
einstaklingar
GERA ÁÆTLANIR
í ráði mun hafa verið, að
fésterkir menn tækju sig
saman og byggðu nýtízku
hótel hér í Reykjavík. Höfðu
þeir í sambandi við það látið
gera ýmsar áætlanir um
kostnað, staðsetningu, teikn-
ingar og annað, sem að slík-
um byggingum lýtur. Hótel
þetta átti að hafa um 120
herbergi (þrefalt stærra en
Hótel Borg) veitingasali og
öll þau þægindi, sem nútíma
hótel hefur að bjóða. Menn
þeir, sem hugmyndina að
þesari þarfa byggingu áttu,
eru kunnir athafnamenn, og
þótti flestum sem málunum
yrði borgið í höndum þeirra.
' fp5 -t-.. •>.
FÁLM RÍKIS-
STJÓRNARINNAR
En þetta ár, 1945, kemst
svo þáverandi ríkisstjórn í
spilið og lét á sér heyra, að
hún hefði í huga að láta
byggja stórt og veglegt hót-
el hér í höfuðstaðnum. Um
þetta lefyti var til nógur
gjaldeyrir, að því er virtist,
því að nú var ekki íslenzk-
um arkitektum trúað fyrir
að gera uppdrætti að þessu
nýja hóteli, heldur fékk rik-
isstjórnin amerískan arki-
tekt til þess að vinna verkið.
Endirinn var auðvitað sá, að
ríkisstjórnin missti áhugann
— arkitektinn ameríski fékk
á annað hundrað þúsund kr.
í dollurum greiddar fyrir
teikningar, sem við athugun
reyndust óræfar, og einstakl-
ingar þeir, sem í upphafi
ætluðu að framkvæma þetta
þarfa verk, sáu sér ekki ann
Guðmundur Arngrímsson hefur komið að máli við
blaðið í sambandi við mál sr. Péturs Magnússonar
og beðizt birtingar á eftirfarandi greinargerð.
Blaðið skýrði afstöðu sína í forsíðugrein síðasta tölu-
blaðs, og túlkar þessi grein því á engan l’átt skoðun blaðs-
ins á fi’amferði lögreglunnar yfirleitt eð Guðmundar. Við
teljum hinsvegar ekki nema sjálfsagt, að Guðmundur fái
rúm i blaðinu til þess að skýra afstöðu sína og munum
ekki í nafni blaðsins ræða skýrslu hans að svo stöddu.
Það hefur oft verið á það
bent hér í blaðinu, að lönd
þau í Evrópu, sem verst
urðu úti í stríðinu, eru nú
óðum að vinna sig upp aftur.
Ferðamannastraumurinn til
landa, sem fullkomin skil-
yrði hafa til þess að taka á
móti ferðamönnum aukizt
stórum. ísland gæti nú
ekki einungis tekið á móti
ferðamönnum, ef ríkisstjórn-
in hefði ekki komið þessu
máli fyrir kattarnef, heldur
gæti einnig haft drjúgar
gjaldeyristekjur af ferða-
mönnum hér. Starf Ferða-
skrifstofu ríkisins er svo ó-
fullkomið að raun er að horfa
á það. Minnir öll starf-
semin einna mest á einhvers-
konar miðstöð hreppaflutn-
inga, þar sem hinir ýmsu
,(,farandi menn og konur“
pranga skinnvöru og gljá-
andi póstkortum á hvert
annað.
aum
LANDKYNNING
Þeir, sem áhuga hafa á
því, að ísland verði ferða-
mannaland, verða að gera
sér það ljóst, að ferðafólk
erlent vill hvílast, láta sér
líða vel og skemmta sér á
ferðalögum. Það er ekki nóg
að sýna því gamla bæi og
sögustaði, sem þeir hafa ann-
aðhvort óljósa eða enga hug-
mynd um. Ekki heldur að
ætla, að þeir verði yfir sig
hi'ifnir af bæklingum okkar
um einstaka staði, sem skýra
frá því t. d.: „Akranes is a
great fishing and potatoe-
growing plase“ og „Hafnar-
fjoi'd has a pai'k called Hell-
isgerdi11. En álíka er að finna
í landkynningarpésunum.
Því er ekki að neita, að
okkur er stór þörf á nýt-
týzku og fullkomnu gisti-
húsi, sem uppfyllir allar þær
kröfur, sem nútíma ferða-
fólk gerir. Að Hótel borg
undanskilinni er aðeins
um einn veitingasal í
allri höfuðborginni að ræða,
sem bjóðandi er ferðamönn-
um. Það er veitingasalurinn
í Sjálfstæðishúsinu, sem því
miður er aðeins fyrir kaffi-
drykkju, og félagssamkom-
ur.
Þeir menn, sem enn hafa á-
huga á því að koma upp
hóteli hér 1 Reykjavík, ættu
að hefjast handa sem fyrst.
Að vísu eru nú mjög breytt-
ar aðstæður frá því, sem var
„Eitt helzta umræðuefni bæ
arbúa nú að undanförnu, mur.
hafa verið mál síra Péturs,
prests frá Vallanesi, og þáttui
minn í því, en niðurstaða
þeirra umræðna er mér tjáð
að séu þessar:
I. Síra Pétur frá Vallanesi
hefur framið það brot, sem
hann er sakaður um. II. Guð-
mundur Amgrímsson hefur
beitt meiri hörku en nauðsyn
bar til í samskiptunum við síra
Pétur.
Um fyrra atriðið er vitan-
lega ekkert að segja, annað en
að það gefur nokkra hugmynd
um hvers konar fjTirbæri þessi
síra Pétur er, að jafnvel það
mál, sem hann fær einn að
túlka almenningi, skuli rétti-
lega þannig dæmt. Að þvi er
varðar síðara atriðið, þá má
vel vera, að mér hafi þar um
sumt skjátlazt. Úr því vérður
nú bráðlega skorið, með dómi
þess, sem þar til hefur verið
kvaddur.
Hefði mér þótt eðlilegast
að við síra Pétur hefðum báð-
ir beðið þess, og sparað blaða-
skrif, unz máli var lokið, enda
málsatvik ölí þá ljósari, og auð
veldara almenningi að sýkna
eða sakfella. Hvort sem það
hefur nú verið af grun þess
að sá dómur myndi ekki hag-
stæður, eða af öðrum og enn
óprestlegri rökum, þá hefir
síra Pétur kosið að leggja
þetta mál strax í dóm almenn-
ings. Um það væri ekkert nema
gott eitt að segja, ef hann
hefði ekki freistazt til að skrifa
og tala eins og Gyðingum hefði
í öndverðu iáðzt að skrá átt-
unda boðorðið á steintöflurnar
góðu.
Vegna þessara skrifa síra
Péturs og þess sem tugir
manna hafa tjáð mér af for-
sögu hans, þá sýnizt mér hann
1945. En gegn því sjálfsagða
loforði af hendi ríkisstjórn-
arinnar, að hið opinbera
myndi ekki fara í samkeppni
við einstaklingsframtakið á
þessu sviði og einnig að þessu
nýja hóteli yrði veitt öll
þau réttindi, sem H. B. hef-
ur nú, yrði sjálfsagt mögu-
legt að hrinda þessu verki
í framkvæmd.
vera sú tegund manna, sem
mín vegna má auglýsa sem
allra rækilegast, hve orð hans
eru að engu hafandi, en vegna
allra þeirra bæarbúa, sem trúa
því, enda þótt jafnvel síra Pét-
ur sé heimildarmaðurinn, að
eitthvað hljóti þó að mega
marka í frásögn hans og sak-
fella mig á þeim forsendum
einum, þá ætla ég nú í fám
orðum að rifja hér stuttlega
upp sögu málsins:
Mánudaginn 16. janúar, síð-
astliðinn, kvartaði stúlka, sem
býr við Óðinsgötu yfir
því við mig, að nóttina áður
hefði hún orðið þess vör, að
maður var að rjála við her-
bergisglugga hennar, og virt-
izt henni maðurinn ætla að fara
inn um gluggann. Varð stúlk-
an, sem bjó ein í herbergi, með
veikt bam, mjög hrædd við
þetta tiltæki mannsins. Tjáði
hún mér að þessi maður hefði
verið síra Pétur frá Vallanesi.
Aðspurð um hvort það hefði
örugglega verið hann, sagði
hún það vafalaust. Hafði
stúlkan áður verið á kvenna-
skóla Hallormstað, en þangað
vandi síra Pétur þá lromur sín-
ar, ýmissa efínda, og þekkti
hún hann því vel í sjón.
Einnig skýrði hún mér frá
því, að faðir hennar, sem er
glöggur og góðkunnur borgari
hér í bænum, hefði séð síra Pét
ur á stjákli við húsið þetta
kvöld. Rétt er að geta þess, að
bæði stúlkan og faðir hennar
hafa nú staðfest þessar frá-
sagnir fyrir rétti, svo það er,
svo sem almenningur gerir
réttilega ráð fyrir, fyllilega
staðfest að síra Pétur hefur
verið að slangra þama við hús-
ið og klórað í herbergisglugga
stúlkunnar, þetta kvöld. Nú
sagði ég stúikunni að bezt færi
á, að láta þetta mál kyrrt að
sinni, gat þess að klerkur hefði
eftilvill verið við skál þetta
kvöld, myndi trúlegast fyrir-
verða sig fyrir að hræða fólk
að næturþeli, er af honum væri
runninn drykkurinn, og væntan
lega láta hana og aðra borgara
óáreitta njóta næturfriðar eft-
irleiðis. Féllst hún þá á að
iáta málið niður falla, að svo
stöddu.
Framhald á 7. síðu.