Mánudagsblaðið - 20.02.1950, Side 1

9. tölublað.
Mánudagur 20. febrúar 1950.
Aiþjóð bíður úrlausnar stjórnarinn
ar með eftirvæntingu
Kemur frumvarpið fram í dag?
Það mun vart ofsagt, að nokkur ótti sé í al-
menningi vegna væntanlegs stjórnarfrumvarps um
bjargræði í fjármálum landsins. Ötti þessi er eng-
an veginn ástæðulaus, því að þrásinnis hafa ný
„bjargræði" aðeins þýtt aukna skatta á almenningi
og eignum þeirra. Staðreyndir sýna, að atvinnuleysi
færist enn í aukana og alþýða manna hefur nú
minni peninga milli handa en var til skamms tíma.
Það má telja víst, að öllum alvarlega hugs-
andi mönnum er það kappsmál að leysa fjárhags-
mál þjóðarinnar og koma atvinnutækjum þjóðar-
innar á öruggan grundvöll, svo að þjóðinni sé
tryggð viðunandi lífsafkoma. Innan stjórnmála-
flokkanna mun almennt ríkja áhugi um það sama,
nema kannske hjá kommúnistum. Þó vill þess gæta
meðal Framsóknar, að valdastreyta og óeðlileg
löngun til persónulegs framdráttar meðal brodda
flokksins, eyðileggja alla heilbrigða samvinnu í
þessu vandamáli, og er þaðan lítilla úrræða að
vænta, nema betri öfl flokksins, sem enn hafa
áhrif, neyti þeirra til þess að koma skilningi í for-
ustumenn hans.
Menn ræða nú mjög sín á milli, hversu frum-
varp stjórnarinnar muni hljóða. Eru miklar sögu-
sagnir um úrræðin og sumar furðu langlífar. Flest-
ir óttast mest auknar skattaálagningar, en höfund-
um frumvarpsins mun það þegar ljóst, að allur
almenningur er nú þegar að sligast undir byrðum
Sannleiksást lögreglujijónsins
Guðnmndar Arngrimssonar
í greinargerð Guðmundar Arngrímssonar, birtri í Mánudags-
opinberra gjalda. Auknir skattar og álögur myndu
því tæpast vera annað en gálgafrestur, en öng-
þveitið í fjármálunum haldast eftir sem áður.
Því er almennt búizt við að frumvarpið komi
fram í þessari viku eða jafnvel í dag. Um það er'
engu spáð hér, en svo virðist af ummælum flokks-
foringjanna, að ekki megi draga lausnina degin-
um lengur.
Það má kannske segja, að velgengni stríðs-
áranna hafi skapað kæruleysi cg bjartsýni í
fjármálum landsins, enda mun það eina af-
sökun forustumanna þjóðarinnar á ólestri þeim,
sem skapazt hefur. Sívaxandi dýrtíð cg aukin al-
menn gjöld hafa til þessa bjargað ríkissjóði fráj
hruni, en nú ætti forráðamönnunum að vera ljóst, I
að slík úrræði eru ekki lengur nýt.
Með auknum hömlum á atvinnufrelsi einstakl-
ingsins og vaxandi útgjöldum hans til hins opin-
bera er ei annað sjáanlegt en fjöldi æskumanna
vorra vilji flytjast búferlum af landi burt er þeir
sjá, að hér er ekki til nokkurs að vera. íslend-
ingar eru sjálfstæðir í lund, ekki einungis hvað
sjálfstæði þjóðarinnar snertir, heldur cg sjálfstæði
hvers eins manns til þess að vinna og framkvæma
á eigin spýtur og njóta svo ávaxta vinnu sinnar.
Ef borgarflokkarnir geía ekki náð samstarfi
um heilbrigða lausn þessara mála, kann svo að
fara, að auður sá, sem landinu skapaðist á styrj-
aldarárunum, verði okkur til meiri skaða en nokkur
plága, sem yfir landið hefur dunið. Meðal íslenzku
þjóðarinnar starfar nú deild úr alþjóðaflokki
manna, sem hvergi hafa enn þróast nema þar sem
örbirgð og fáíækt hafa haldið innreið sína. Flokk-1
arnir hafa nóg ágreiningsmál til þcss að deila um
utan þess voða, sem þjóðin stefnir að, ef lausn fæst
ekki hið bráðasta.
Hvað dvelur
Hæring?
Um þessar inundir veið-
ist meiri síld við Noreg
en dæmi eru til, eftir frétt
um að dæma. Síldarverk-
smiðjur hafa unnið dag
og EÓtt og ekkert haft við,
og um tíma varð að stöðva
flotann þar í 14 daga,
vegna þess að ekki var
hægt að vinna úr aflan-
um.
Hér við höfnina liggur
fljótandi síldarverksmiðja,
að því oss er tjáð, 1.
flokks í öllum útbúnaði,
bæði hvað vélar og annað
snertir. Fréttir bárust
einu sinni um, að ef síld
myndi bregðast við Island,
þá væri I lófa lagið að
senda þessa verksmiðju
okkar til Noregs og græða
stórfé á því að leigja
hana.
Jóhann Hafstein lýsti
því yfir á Heimdallarfundi
að öll skrif um Hæring
væru tóm vitleysa, sem
bezt sæist á því, að hann
hafi flotið hingað vestan
úr Kyrrahafi. Engum
manni dettur í liug að
gruna Jóhann um annað
en einurð og sannleika í
þessum málum. Hversu
væri nú, ef Jóhann sendi
Hæring til Noregs og léti
hann græða fé fyrir okk-
ur? Það yrði sannarlega
öllum ánægjuefni, ef Jó-
liann ræki af sér og skipi
sínu allar ásakanir um, að
það væri ósjófært.
blaðinu 13. þ. m. stendur meðal annars þetta:
„Samkvæmt upplýsingum
Vcðurstofunnar byrjaði ekki að
rigna fyrr en eftir klukkan 1 að-
faranótt fimmtudagsins 19. ján-
úar. Lögregluþjónar bera fyrir
rétti, að regnhlíf prestsins hafi
verið blaut.“
Ut af þessu vildi blaðið birta
eftirfarandi vottorð frá Veður-
stofunni:
,,Veðurstofan
15. febr. 1950.
Vottorð um veður í Reykja-.
vík 18.—19. jan. 1950.
18/1 kl. 22 vindátt og veður-
hæð SSE 6, lítilsháttar rigning og
óslitin, skyggni 12—14 km.,
hiti 7,4C°.
18/1 kl. 23 vindátt og veður-
hxð SSE 6, talsverð rigning og
óslitin, skyggni 6—7 km., hiti
8,4C°.
18/1 kl. 24 vindátt og veður-
hæð SSE 4, talsverð rigning os
óslitin, skyggni 4—5 km., hiti
8,3C°.
19/1 kl. 1 vindátt og veður-
hæð SSE 5, talsverð rigning os:
óslitin, skyegni 3—4 km., hiti
9,0C°.
Samkvæmt bókum Vcðurstof-
unnar.
\Uðurstofan,
Reykjavík, 15. febr. 1950.
Valborg Bentsdóttir.“
Hvers má vænta um sann-
leiksþjónustu slíkra lögreglu-
þjóna, þá er þcir eru að bera um
eitthvað, þar sem þcir eru einir
til frásagnar, fyrst þeir víla ekki
fyrir sér að fara með í skvrslum
sínum opinberar heimildir á þenn
an hátt.
1 febrúar snjóaði geysilega 1 New York fylki í Bandarikjunum. — Myndm sýmr,
hvernig símalínur lilóðust af snjó, en síðan frusu þær.