Mánudagsblaðið - 20.02.1950, Blaðsíða 8

Lögreglan og umferðarljósin
MÁNUDAGSBLAÐI6
Framhald af 4. síðu.
gangandi fólki, sem anar áfram
í órétti og ráðleysi. Það vantar þó
ekki að lögregluþjónar standa þrá
faldlega við þau gatnamót, sem
merkin eru. Ennfremur standa
þeir oft og styðja Utvegsbank-
ann, rétt eins og þcir búist við
því, að hann muni hrynja yfir
umferðina og valda slysi þá og
þegar.
Við vitum það vel, að fyrst
fólkinu er ekki strax kenrit að
þekkja og virða ljósmerkin, þá
mun það aldrei gera það. Þau
verða þá jafn einskisverð á gatna-
mórum og spriklandi lögreglu-
þjónar hafa hingað til verið gang-
andi fólki. Eg minnist þess, að
á hernámsárunum, þá gengu her-
mennirnir )'fir götuna eins og
þeim sýndist, þótt lögregluþjónn
stæði á götuhorni og stjórnaði
umferðinni. Þetta hefðu þeir alls
ekki leyft sér í sínu heimalandi,
en þeir komust fljótlega að því,
að hér átti ekki að taka mark á
þeim „íslenzku borðalögðu“.
Er það svo, að íslenzka lög-
reglan vilji aðeins komast af með
sem minnsta vinnu fyrir kaupið
sitt? Eg trúi því varla, af því að
ég þekki meðal annars svo marga
ágætismenn innan hennar. Var
ekki of snemma hætt við að
kenna fólkinu að hlýða nýju
merkjunum? Eg spyr, er það
satt, að börnunum í framhalds-
skólunum hafi t. d. aldrei verið
kennt að þekkja umferðarljósin
né brýnt fyrir þcim að hlýða
þeim? Af hverju var ekki ein-
hver góður umferðarlögreglu-
þjónn sendur í alla skólana og
látinn teikna á töfluna götuhorn
fyrir börnin og kenna þeim um-
fcrðarreglurnar? Eg er viss um,
að ef það hefði verið gert, þá
hefðu skólabörnin getað orðið til
fyrirmyndar — og jafnvel kennt
fullorðna fólkinu umferðarmenn-
ingu. Eg er viss um, að ef skóla-
börnin eru látin ganga fram fvrir
O O J
skjöldu, að þá munu þcir full-
orðnu, áður en varir, læra að
skammast sín.
Umferðarmálin eru og hafa
alltaf verið okkur til stórskamm-
ar, og ég fullvissa lögreglustjór-
ann um það, að ef liann reynir
ckki nú þegar að þvinga gangandi
fólkið til þess að hlýða umferðar-
reglunum, t. d. fyrst með leið-
bciningum og síðar sektum, þá
verður Island cina landið í ver-
öldinni, scm notar þessi marglitu
ljós aðeins til götuskreytingar og
augnagamans.
AdiSsvetrarpróf i frambalds-
skólum.
Það er langt frá því, að lög-
regluþjónarnir séu cinir um það
að vera latir að vinna fyrir kaup-
inu sínu, því þetta er orðinn þjóð-
arlöstur, scm skýtur upp kollin-
um hvar sem er.
Eg á tvö systkini í framhalds-
skólunum og hafa þau nú undan-
farið staðið í miðsvetrarprófum.
Það sem af er skólaársins hef ég
oft hvatt þau til þess að vcra ið-
in við lesturinn og stunda námið
af kappi. Eg hef hrætt þau með
því, að ef þau slægju slöku við,
þá fengju þau launin í prófunum.
Jú, jú, þau skildu það, að þá
„yrðu þau tekin í landhelgi“ og
af því áð þau eru í eðli sínu sairi-
vizkusöm (eins og stóri bróðir
þeirra, mun lesandinn segja), þá
hlýddu þau mtnum ráðum. En
hvað skeður? Nú slógu þau mig
alveg út af laginu og segja mér
þær fréttir, að allir geti ,,svindldð
í prófunum, eins og þeim sýnist"',
og þeir nemendur, sem alltaf
reyria að koma sér undan að lesa,
þegar þeir geta því við komið,
þeir fái eins góð próf og jafnvel
betri heldur en þeir, „samvizku-
sömu og kjarklausu“.
Þetta þótti mér ljótt að heyra.
Er það nú ekki lengur verðlauna-
vert, að stunda vel nám sitt? Og
hvers vegna? Vegna þess, að
margir kennarar eru svo blóð-
latir við störf sín, að þeir kæra sig
kollótta um, hvað fram fer í tím-
um þeirra. Systkini mín sögðu
mér svo fáránlegar sögur a£ sum-
um kennurum sínum, að ég var
orðlaus. Þeir virtust ýmist vera
hálfsofandi eða jafnvel steinsof-
andi í tímunum. Fyrir hvað er
ríkið að greiða þessum mönnum
kaup? Fyrir að dotta yfir nem-
endum sínum eða jafnvel að fífl-
ast við þá? Nú vitum við, að
fjöldi kennara vinna nær óað-
finnanlega og leggja mikið á sig
til þess að störf þeirra beri sem
mestan árangur. Það er leitt til
þess að vita, að þessir menn skuli
ekkert bera meira úr býtum fjár-
hagslega en amlóðarnir, sem cru
að svíkja þjóð síria og fósturjörð,
með því að kyrkja nýgróðurinn,
r stað þess að þeim er grcitt fyrir
að hlú að honum. Eg tel rétt, að
skólastjórar og önnur skólayfir-
völd kynni sér betur vinnuafköst
os vinnuaðferð vmissa kennara
sinna, því það cr mikið til a£
menntamönnum á Islandi og eng
inn vandi að fá hæfa menn í stöð-
ur þessar. Gömlu, góðu kennar-
arnir eiga og heimtingu á því að
fá sem hæfasta samstarfsmenn, —
því sameiginlegt átak ber alltaf
beztan árangur.
Til þess voru nýju fræðslulög-
in sett, að æskan ætti þess kost
að auka andlega kunnáttu og þar
af leiðandi þroskast til starfs og
dáða í þágu föðurlandsins. Það er
svo geysilegu fjármagni eytt í
skólamálin, að útkoman má ekki
vera sú, að unglingarnir komi
saman til þcss eins að lcika sér og
lifa á sælgæti og coca cola. Það
er leitt til þess að vita, að fjöl-
margar „sjoppur“ skuli græða á
tá og fingri á skólabörnum, eða
engu minna en þegar fjölmennt
setulið fyllti þar sætin forðum
daga.
Högni; Holti.
Beztu leikarar
1949
Nefnd í Hollywood hefur
nú útnefnt þá leikara, leik-
konur og kvikmyndir, sem
álitnar eru beztar árið 1949.
Kvikmyndin er „All the
king’s men“, sem fjallar um
svik í stjórnmálum.
iBeztu leikkonur: Jeanne
Crain, Olivia de Haviland,
Susan Hayward og Loretta
Yong.
Beztu leikarar; Broderick
Crawford, Kirk Douglas,
Gregory Peck, Richard Todd
og John Wayne.
Beztu aðstoðarleikkonur:
Ethel Barrymore, Celesta
Holm; Elsa Lancaster og Et-
hel Waters.
Beztu aðstoðarleikarar:
John Ireland, Dean Jagg-
er, Arthur Kennedy, Ralph
Richardson og James Whit-
more.
Beztu myndir: All the
kings men, Battleground, A
letter to 3 wives og Twelve
o’clock high.
Þetta er þó ekki endanleg
ákvörðun, en hún verður tek
in af sérstakri nefncl 23.
marz, og verðlaunin veitt þá.
Frank Sinatra
skilinn
Nancy Sinatra, kona hins
vinsæla söngvara „Frankee
boy“, sern allt kvenfólk ætl-
ar að trylla, hefur nú skýrt
frá því, að hún sé skilin
við mann sinn.
Frúin hefur fengið málið
í hendur lögfræðingi.
Sinatrahjónin hafa aður
lent í skilnaðarmáli en sætt-
ust þegar þau hittust á næt-
urklúbb í Hollywod.
Um þessar mundir er mik-
ið úrval af kvikmyndum í
bíóum bæjarins. Bezt mun
þykja kvikmyndin í Nýja
bíó. Fabiola, sem fjallar um
upphaf kristinnar trúar.
Mynd þessi er mjög vel leik
in og á köflum hrikaleg.
Tjarnarbíó sýnir myndina
„Sök bítur sekan“, sem er
leynilögreglumynd, fremur
Jean Sínnons og
Robert Taylor í
„Quo Vadis“
Jean Simmons, brezka leik
konan, sem lék Ophelíu í
myndinni Hamlet, sem sýnd
var hér í Tjarnarbíó, hefur
nú verið ráðin til þess að
leika Lygiu í myndinni „Quo
Vadis“ (Hvert ætlarðu?) sem
Metro-Goldwin-Mayer félag-
ið ameríska ætlar nú að
byrja að filma.
Mynd þessi gerist á dögum
Neros keisara í Róm og hef-
ur sagan komið út í íslenzkri
þýðingu,
í myndinni leika einnig
Peter Ustinov, Nero, Leo
Genn, Petronius og Robert
Taylor, Marcus, en yfirstjórn
andi verður Sam Zimbatist.
Það var fvrst ákveðið að
Elizabeth Taylor, ameríska
leikkonan, fengi hlutverkið,
en nú er horfið frá því.
fátækleg en spennandi á
köflum. Raunverulega er
mynd þessi ekkert frábrugð
in venjulegum glæpamynd-
um, efnið líkt, leikurinn
snotur og músík til þess að
auka áhrifin.
Austurbæjarbíó sýnir enn
Hættuför sendiboðans, með
Lauren Bacall, Charles Boy-
er og Peter Lorre, auk þess
sem margir prýðilegir leikar
ar fylla smærri hlutverík.
Boyer og Bacall eru bæði
óvenju léleg í þesari mynd,
og virðist aðalástæðan fyrir
þeirri hlutverkaskipan vera
sú. að koma með í sömu
mynd „hinn fræga elskara“
og varir, augnaráð og „sjúss“
rödd Basalls. Þetta er ágæt
heimild fyrir 'þá, sem gefa
út bækur hér um hina ýmsu
kossa og kossatekníkk.
Annars er rrtyndin ekki
nema 'sæmileg þrátt fyrir
lofsverða tilraun .
Margir sakna teiknimynd-
anna, sem nú virðist svo
lítið af. Líklegt er að ástæð-
ur séu fyrir því, að þær eru
ekki sýndar nú eins oft og
áður, og þó væri gott að fá
þær aftur. Gairian væri ef
kvikmyndah.eigendur legðu
sig fram til þess að fá þess-
ar myndir aftur. Þær ganga
að minnsta kosti vel erlend-
is.
(Um myndir þessar er skrif
að eftir umsögn annarra.
A.B.)
Leikkvöld Mennfaskélans 1950
Menntaskólanemendur í Reykjavík sýna um þeusar mundir gamanleikinn „Stjóm-
vitri leirkerasmiðurinn“ eftir L. Holberg. Nú þegar hefur leikurimi verið sýndur 3
sinnum og liúsið alltaf verið þéttskipað áhorfendum. — Þessi mynd er úr leiknum
og er af Hermann von Bremen (Hallberg Hallmundsson), hr. Abrahams (Jón
Haraldsson), hr. Sanderus (Haraldur Gíslason).