Mánudagsblaðið - 06.03.1950, Blaðsíða 7

Mánudagur 6. marz 1950
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
7
Sjónvarpsdís

Sjónvai'pið gerir aðrar kröfur til andlitsfegurðar en t. d.
kvikmyndir. Stúlkan hér á myndinni heitir Betty Paul
og hefur nú verið útnefnd, „Stúlkan með hið fullkomna
sjónvarpsandlit11.
Framhald af 5. síðu.
hvorki meira nc minna, á hverju
sem veltur, og hvað sem þau
,,rella“. Eins telur hún að for-
eldrum beri að fylgjast nákvæm-
lega með því hvað börn geri við
peninga, sem þau vinna sér inn
mcð blaðasölu og öðru slíku. Seg-
ir hún, að því miður séu mikil
brögð að því, að foreldrar le\rfi
börnum sínum að eyða öllum
peningunum, sem þau vinna sér
inn í eintóma vitleysu í stað þess
að kenna þeim að leg’gja þá í
sparisjóðsbök eða eyða þeim fyr-
ir einhvcrju nytsömu.
Með bréfinu sendir hún
smágrein sem hún segist fyrir
stuttu hafa rekizt á í ensku ’blaði.
Greinina'skrifar lítil stúlka, íík-
lega ca. 9—11 árá, og kemur
fram íýhenni, að þessum málum
mun ólíkt hagað í Englandi, —
og óncitanlega miklu skynsahi-
legar cn hér. Birti ég greihina
hér lauslega þýdda, til fróðleiks
og jafnvel fyrirmyndar:
Síðastliðinn mánudag kölluðu
foreldrar mínir saman fjölskvldu-
fund 11 þess að ræoa um það,
hvort ég ætti að fá meiri vasa-
peninga. Þegar ég var t.'u ára.
fór pabbi að gefa mcr einn shill-
ing i hvcrjum Íaugardégi. En nú
cr ég tjórtán ára og einn shilling-
ur nxgir ekki.
• Mig langaði til að sjá leik-
brúðusýnirigu á laugardaeinn, en
þótt börnunum væri leyft inn fýr-
ir hálfvirði, þá kostaði það shill-
ing, og ætti ég þá ekkett alla vik-
uria. Eg sagði mömmu og pabba
frá leikbrúðusýningunni, og við
komum öll saman cil að ræða
málið.
,,Þegar ég var á aldri Margrét-
ar, fékk ég.aðe.ins 90 aura,“ sagði
Jon, sem var fjórum árum eldri
en ég. Eg sagði strax:
,,já, en fjölda margt koStar
meira nú. Þótt s.ttindaskammtur-
inn se ekki nema einn fjórði úr
pundi, kostaf hann bó að minnsta
kosti sextíu aura.“
,.Hve miklu meira finnst þér
að þú ættsr-að fá?“ spurði pabbi.
,Ja, hún jennifer vinkona mín
ftr tvo shii’linga á viku. Og það
er svo fjölmargt, sem okkur lang-
ar ti! r.5 yera í félagi.“
,,Eg þ.c’rl, að ég fallist á það,
ser.i Margrét scgit,“ sagði
mamma, ,,cg hún hefur verið svo
ið;n vio stxrðfræðina og frönsk-
una, og hún hc'ur hjílpað mér
við h.eimilisst’irfin, því að ég get
ekki féngið neiriá hjálp utan
■cimilfs ncma cinu sinni í viku.1’
..Jæfa þá,“ sagði pabbi, ,,þú

kur ge
afbor
Islendiugasagnaútgáfan hefur undanfarna mánuði aug-
lýst og selt bækur síiíar gegn aiborgun við miklar vin-
sæklir. Nú þegar getið þér fengið aliar bækur útgáfuiirt-
ar með afborgunarkjörum. — Klippið út pöntunarseðil
þennan og sendið útgáfunni hann.
Litui' á bandi óskast
Svartur
Biúnn
Rauður
Strikið yfir það sem
ekki á við.
Ég undirrit.....óska að mér verði sendar Islendinga
sögur (13 bindi), Byskupasögur, Sturlunga og Annálar
fisamt Nafnaskrá (7 bindi), Riddarasögur (3 bindi) og
Eddukvæði I—II, Snorra-Edda og Eddulyklar (4bækur),
aamtals 27 bækur, er kosta kr. 1255,00 í skinnbandi.
Bækurnar verði sendar mér í póstkröfu, þannig, að ég
við móttöku bókar.na greiði kr. 155.00 að viðbættu öllu
póstburðar- og kröfugjaldi og afganginn á næstu II
mánuðum með kr. 100.00 jöfnum mánaðargreiðslum sem
greiðast eiga fyrir 5. hvers mánaðar.
Ég er orðin.. 21 árs og er það ljóst, að bækurnar
verða ekki mín eign fyrr en verð þeirra er að fullu
greitt.
Það er þó skilyrði af minni hendi, að ég skal hafa rétt
til að skipta bókunum, ef gallaðar reynast að einhverju
íeyti, enda geri ég kröfu þar um innan eins mánaðar frá
móttöku verksins.
Nafn
Staða
Heimill
Útfyllið þctta áskriftarform og sendið það tii
útgáfunnar.
Séu þér búiim að eignast eitíhvað af ofantöldum
bókuni, en iangi til að eignast það er á vantar,
fáið þér þær bækur að sjálfsögðu með afborgunar-
kjörum — þurfið aðeins að skrifa útgáfunni og
láta Jie&s gctið livaða bækur um er að ræða.
AMegí hafa íslenzkum békaunhendnm
verið hoðin slik kostakjer sem þessi.
íslendirigasagnaátgáfai
Túngötu 7
Pósthólf 73 — Sími 7508
f.
Reykjavík

■ VT »c«CTs»g*»Bag»gvv;
r.rro f O shilli iga héðan frá.“ 2 shillingar, en fyr
En rve éy var ánxgð. Helga vxí'u með foreldrum
purSi, hvenxt hu t mxtti fá vasa hann cinn shilling.
pening a hka- en hún er ekki Um augnablik ui
iema itta ára og þvi mikiis t’l lausar. Svo leit ég á
u ng hafði hár sitt í fléttu
, Á ’l 1 auraraa Ss!> v'öldið i ritti ég. „Þú crt .miklu st
Jennifer, sem er bezta vinstúlka
mín og býr í sömu götu og ég í
Cambnclge. Við héldum, að við
gætum fatið á leikbrúðusýning-
una, og samt áttum við svo mikla
peniriga, að við gætum fcngið
okkur eitthvað á veitingahúsi. —
Þegar við komum á leikbrúðu-
sýninguna, sáum við auglýsingu,
þat scm sagt var, aðgangurinn var
cf þú vefur harinu um höfuð þér,
þá vcrður þú ellilegri á svip, og
kannske halda þá allir, að þú
sért mamma.“
Jcnnifer hristi höfuðið. ,,Það
er vonlaust. En mér dcttur ráð í
hug. Við vcrðum að biðja konu
að fara irin með okkur.“
„Þessi kona þarna með litla
drenginn, cr góðleg á svipinn.
Við skulum biðja hana.“
Þegar Jcnnifer talaði við hana,
varð konan hissa á svipinn, svo
brosti hún og sagðist skyldi
hjálpa okkur. I'egar hún bað um
tjora mi
iða.
ra.t dvr;
ravörðuriinn
upp stor augu.
„Eg vissi ekki, að þú ættir
svona stóra fjölskyldu, frú
Anna,“ en hann tók ekki nema
fimm shillinga.
Lcikbrúðurnar voru ágætar. —■
Eftir sýninguna fór'um við aftur
eftir þröngum götunum, sem
voru fullar borgarbúum oíí stúd-
entum í stuttu svörtu skykkjun-
um sínum. Við fórum inn á lítió
kaffihús, scm frægt var fyrir kúr-
cnnukökurnar, sem þar voru seld-
ar. Eftir tedrykkjuna átti hvor
okkar eftir tvö penny, og áttu
þau að nægja okkur til næsta
lausardasis.
CLIO.