Mánudagsblaðið - 06.03.1950, Blaðsíða 8

’Það vantaði ekki æsinginn í brezku kosningarnar. Verka-
mannaflokkurinn bjóst við fylgistapi eins og raun varð á
og notaði 611 brögð til þess að hindra það. Hópurinn á
myndinni á að tákna atvinnuleysið sem þeir sögðu fylgi-
fisk íhaldsmanna ef Churchill sigraði.
Hljómleikar Utvarpskórsins
MANUDAGSBLAÐIÐ
Útvarpskórinn hefur starfað í
taep tvö ár, og hefur þessi kór
haft öll tækifæri að samsyngjast
og samþjálfast, undir stjórn hins
duglega söngstjóra Róberts Abra-
ham. Kórinn hefur náð góðum
árangri í sterkum söng, því radd-
irnar eru misjafnar að gæðum.
Sópranarnir hafa allar þunnar
og hljómóskýrar raddir, og vanta
glæsilega tóna á hinum hærri
radd-sviðum, mun þetta stafa af
því, að sópranarnir útbreiða radd-
ir sinar, á öilum miðtónum, og
eiga svo ekkert eftir, einmitt
þegar þær eiga að sýna radd-
styrk og hljómfegurð, og verða
því í minnihluta alta, tenóra og
bassa. Nokkurn raddstyrk virðast
tenórar kórsins hafa, en að und-
anteknum þeim Hermanni Guð-
mundssyni og Magnúsi Jónssyni,
þá hafa hinir hrjáðar og ósöng-
hæfar raddir, og bera þeir Her-
mann og Magnús tenórana uppi,
sönglega og einnig músíkalskt.
Altarnir og bassarnir munu vera
þær raddir kórsins, sem bezt
samþjálfaðar eru, og sem hafa
jafn beztu röddum á að skipa.
Meðferð verkanna: Ur messu-
söngsbók Guðbrandar biskups
„.Vér allir trúum á einn Guð”,
sungu kvennaraddir, var um of
„staceato” og óákveðið sungið,
og tapaði hinum kirkjulegu á-
hrifum. Aftur á móti „Heilagur
ert þú” einnig úr þess biskups
messubók, sem var sungið af
karlaröddum einraddað, var
hreint sungið, og nálgaðis tað
hafa yfir sér hinn pápiska blæ
truarinnar. Jón Kjartansson
(bassi), sem hefur ágæta bassa-
rödd, var í einsöng sínum of
•'eraldlega
hinum norræna víking allt í
einu upp — þarna við orgelið.
Verdis „offertorium” úr „Requ-
iem” var sangið af Þuríði Páls-
dóttur, Guðrúnu Þorsteinsdóttur,
Magnúsi Jónssyni og Jóni Kjart-
anssyni. Þessir fjórir söngvarar
gátu sem von var ekki ráðið við
hina stórfenglegu músík Verdis,
og kom þar fram, að hið óperu-
þjálfaða söngfólk vantaði að út-
færa þennan hluta úr Requiem
Verdis. Hljómsveitin spilaði sinn
„orkester-part” prýðilega, og
varð maður var við dramatisk á-
hrif músíkurinnar. Bachs Kant-
ata nr. 80 yfir sálm Lúthers,
,,Vor Guð er borg á bjargi
traust”. Þennan sálm kunna allir
íslendingar, og allar þær þjóðir,
sem Lútherstrúar eru. í texta og
lagi felst hinn mikli germanski
kraftur og hernaðarandi. Með
mildi sinni og svipgöfgi hefur
hinn heilagi Bach sveipað tóna
Lúthers með ljóma himinsins, og
sameinað með hljómum hinna
jarðnesku herja, í formi kirkju-
legs anda. Hr. Abraham á þakkir
skilið fyrir það að uppfæra þessa
Kantötu, sem í alla staði tókst
sæmilega. þó var hraði kór-fúg-
unnar um qf, og einnig um of
höggvanöi (staccato), og væri
einnig ánægiulegt, ef sópranarn-
ir og altarnir vendu sig af því
að slá takt með hr. Abraham.
Þnð gerir söngstjóranum erfið-
ara fyrir, þar sem líka að við-
komandi söngkonur slógu takt-
inn í öfugu taktfalli músíkur-
innar.
Sólistar: Brvnjólfur Ingólfsson
og Egill Bjarnason sungu sín
..Rezitativ” af prýði. Frú Guðrún
ATHS.
í greininni: Glæpamenn leika
lausuin hala, í Mánudagsblaðinu
27. febr. er kafli, sem heitir Öng-
þveitið á Akranesi, slcrifað undir
dulnefninu Ajax.
Þrátt fyrir beiðni mína hefur
ritstjórn blaðsins neitað að skýra
írá hinu rétta nafni höfundarins.
í grein þessari er ekkert satt orð,
heldur er hún illkvittnisleg ó-
sannindi frá upphafi til enda og
gersamlega tilefnislaus. Bæjar-
stjóri er ráðinn á Akranesi og
tekur hann við starfi í næstu
viku. Hér er því ekkert öng-
þveiti og engin þjóðarsorg. Frú
Þóra Hjartar er ekki og hefur
aldrei verið í Framsóknarfélagi
Akraness og ekki einu sinni mætt
þar á fundi. Hún var stuðnings-
maður Jóns Guðjónssonar í bæj-
arstjórastarfið, en ekki Sveins
Finnssonar. Svona er allur þessi
kafli um Akranes, tóm endileysa,
þótt yfirskrift greinarinnar taki
út yfir allan þjófabálk.
Ekki er ofdjúpt tekið í árinni,
þótt sagt sé, að á Akranesi sé al-
menn reiði yfir grein þessari og
höfundi hennar, sem reynir að
fela sig bak við dulnefnið.
Akranesi 2. marz 1950.
Þórhallur Sæmundsson
LeiSrétting
í síðasta blaði var í ógáti sett
fyrirsögnin „Glæpamenn leika
lausum hala” yfir síðara hluta
greinarinnar Öngþveitið á Akra-
nesi. Fyrirsögn þessi átti auðvit-
að við greinina á fyrstu síðu
blaðsins blaðsins um ökuníðinga
á götum Reykjavíkur. Hinsvegar
var það að sjálfsögðu ekki ætl-
unin að brigzla Framsóknar-
mönnum á Akranesi um neina
glæpi eða lögbrot, þótt þeir væru
gagnsýrðir af óheilindum og
klíkuskap í sambandi við bæjar-
stjórnarkosningar þar. Eru hlut-
aðeigendur beðnir afsökunar á
þessum mistökum.
Ritstj.
í dag hefst í blað-
inu ný framhaldssaga,
sem nefnist Gimsteina
þjófnaður og er eftir
einn af frægustu nú-
lifandi sakamálasögu-
höfundum, brezku
skáldltonuna Agatha
Christie.
Saga þessi fjallar
um afarspennandi
glæpamál, og er ekki
að efa, að lesendur
fylgist með henni af
áhuga.
sínum einhverja rödd, en vegna
óþægilegra „Gna” og „Gne” nef-
koks hljóða, þá gat hún ekki náð
neinum tökum á þeirri aríu, sem
hún söng, en þetta „gna” nef-
hljóð heyrði maður þrásinnis í
kór söngsóprananna. ítalir segja:
,„Þegar neyðin er stærst, þá er
„gna”nefhljóðið næst”.
í góðri samvinnu orgels og
hljómsveitar sté upp úr tóna-
djúpum Bachs söngur Lúthers
„Vor Guð er borg”, sem að öllu
Framhald á 4. siðu
Ágæt mynd í GamSa Bió
Um þessar mundir sýnir
Gamla Bíó myndina „Hve glöð
er vor æska”.
Myndin fjallar um söngva,
dans og ungar ástir og munu
flestir sammála um að hér er á
boðstólum mjög skemmtileg
söngva- og gamanmynd.
„Hve glöð er vor æska” gerist
í Tait-háskólanum og efnið fjall-
ar um Tommy (Peter Lawford),
sem er í senn amerísk fótbolta-
hetja og einn af myndarlegri
nemendum skólans.
Stúlkurnar, allar fallegar, eru
afar spenntar í Tommy og hann
í þeim, en myndin snýst um tvær
þeirra Connie (June Allyson) og
Pat (Patricia Marshall).
Það verður vart efað að kvik-
myndahúsagestir fjölmenni til
þess að sjá þessa söngvamynd,
sem á ýktan en skemmtilegan
hátt lýsir lífi skólapilta, því í
henni birtast góðir gamanleikar-
ar, skemmtilegir söngvarar og
brandarar fljúga óspart.
Þessi mynd er prýðileg
skemmtun.
A. B.
Endemismynd í Nýja Bíó
Að öllu athuguðu má þó segja
um myndina Hjákonan, sem
Nýja Bíó sýnir, að allir aðal-kar-
akterar myndarinnar séu meira
og minna andlega ófullkomnir.
Daisy Kenyon (Joan Crawford)
virðist haldin takmarkalausri ást
á giftum manni, Dan (Dana And-
rews) og heldur við hann. Dan
virðist í byrjun myndarinnar ekki
sérlega hrifinn af henni, en dúllar
þó með henni, þegar honum þyk-
ir það bezt henta. Nú kemur Pet-
er (Henry Fonda) til sögunnar og
veldur allskonar truflunum í hug
Daisýar. Peter minnir einna helzt
á ástfanginn skóladreng, enda
eru línur þær, sem honum eru
Irenne Dunne, sem nú cr í
Englandi til þess aS leika aðal-
hlutverkið í myndinni The Mud-
lark, þ ar sem hún leikur Victoriu
drottningu, fær Sir Ralph Rich-
ardson í hlutverki Disraelis á
móti sér...... Evelyn Kevs er
nú aftur farin að vera með Robert1
Stack, bezta vini Roberts Taylors.
Hún var áður gift Robert Hust.
on. . .. Pieper Laurie, ein af nýju
fallegu leikkoniinum í Holly-
Wood, hefur nú gert tveggja ára
lagðar í munn fyrir neðan allar
hellur.
Upp úr þessum „triangle”
myndast svo fáránlegt ástar-
drama, lélegt að efni, klaufalega
og illa samið og á köflum mjög
illa leiltið, þrátt fyrir augljós
brögð kvikmyndastjóra til þess
að gera það áhrifaríkt.
Joan Crawford reynir án ár-
angui's að gera eitthvað úr hlut-
verki Daisy, en þegar í byrjun
hefur henni verið ljóst, að úr
slíkri persónu er ekki hægt að
skapa á neinn hátt eftirminnilega
stúlku. Til þess er persónan of
lítilfj örleg frá höfundarins hálfu.
Dana Andrews fylgir dyggilega
línum sínum og reynir að afsaka
hegðun Dans en höfundur sjálfur
hefur bara ekki afsökunina fyr-
ir hendi, svo að Dan eiginlega
dettur um sjálfan sig. Furðuleg-
astur er þó Peter. Hann verður
ástfanginn en stendur þó nokk-
urn vtgin á sama um kvenmann-
inn. í einu atriðinu gefur hann
jafnvel til kynna að sér sé alveg
sama um hvort hún haldi framhjá
honum, en jafnframt að hann
elski hana. Þó sýnir myndin
greinilega að um platonska ást
af hans hálfu er ekki að ræða.
Endir myndarinnar tekur þó
útyfir allan þjófabálk. Eftir að
Dan og Peter eru búnir að stymp-
ast um stúlkuna, viti sínu fjær af
ofurást fara þeir heim til henn-
ar. Hún, líka viti sínu fjær, er
þá nýstokkin út í buskann. í
stað þess að svipast um eftir
henni ,að minnsta kosti til mála-
mynda, þá taka þeir upp spil og
skemmta sér. Þegar hún svo
kemur heim eftir mikla svaðilför
og getur varla staðið á löppunum
líta þeir sem snöggvast upp án
nokkurra svipbrigða og spyrja
„hvað skeði?”
Það er líklegt að sá, sem sér
þessa mynd spyrji í lok hennar
einmitt þessarar spurningar —
„Hvað skeði?”
samninga við Paramount, en í
samningunum stendur, að hún
megi ekki láta taka af sér neinar
,,glamour“-myndir nema með
leyfi félagsins. Sama máli gildir
um Bett\' Grable.... Gary Grant
er nvlega giftur 26 ára stúlku,
sem heitir Betsy Drake og er lcik-
kona.... Elliot Roosevelt er nú
stíft að hugsa um að giftast Ge-
organne Durston, en hann er þó
ekki löglega skilinn við Fay Em-
erson leikkonuna....
sinnaður, og skaut Tómasdóttir virðist eiga í fórum