Mánudagsblaðið - 03.04.1950, Blaðsíða 4

MÁNtTDAGSBLAÐn)
Mánudagiir 3. apríl 1950.
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
BLAÐ FYRIR ALLA
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason
Blaðið kemur út á mánudögum. — Verð 1 króna í lausa-
sölu, en árgangurinn, 52 blöð, 48 krónur
Afgreiðsla: Kirkjuhvoli, 2. hæð, opin á mánudögum.
Sími jitstjóra: 3975.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Þegar Nash var þrítugur isherra í Bath. Um sömu
Spját
rungurinn
NASH
Richard Nash, sá sem gerði
Bath fræga, stóð í þeirri trú,
að hann væri mjög fyndinn.
Honum mislíkaði, ef ein-
hver sýndi yfirburði á sviði
Mmnigáfunnar.
Einu sinni þegar hann var
að ferðast í Norður-Englandi,
fann hann ástæðu til þess að
kvarta tnn það við þjóninn, að
honum væri ekki nógu vel
þjónað.
„Bara hringja," sagði þjónn-
inn, „og segðu mér, hvað yð-
ur vantar, og ég skal ná í það
fyrir yður.“
„Jæja, hvolpur, náðu mér
þá í meiri asna en þú ert sjálf-
ur,“ svaraði hinn frægi Nash.
Þjónninn fór, og kom bráð-
Jega aftur með borgarstjór-
ann með sér. Hann hafði sagt
honum, að Nash vildi ráðgast
við hann um eitthvað.
Nash varð fokillur. Hann
varð að játa, hvað hafði farið
milli sín og þjónsins.
Borgarstjórinn lét setja
þjóninn í gapastokkinn. Nash
sáriðraðist. Hann fór og heim-
sótti þjóninn.
„Maður minn,“ sagði hann,
hvaða leyfi hefur þú, fátækur
maður, að hafa kímnigáfu.
Það er hæfileiki, sem ríkis-
menn geta ekki notfært sér
nema til óhagnaðar."
Hann helt áfram að lýsa fvr
ir þjóninum því illa, sem fylg-
ir kímnigáfunni. Hann sneri
sér að nokkrum vinum sínum,
sem fylgzt höfðu með honum,
og sagði til skýringar: „P. . . .
lávarður, hefur svo mikla
kímnigáfu, að hann á aldrei
eyri í vasanmn og hann S. . . .
herforingi, gat aldrei eignazt
vini vegna kímnigáfu sinnar.
Kímnigáfa á alltaf erfitt.
Eins og þið sjáið, hefm’ hún
komið þessum maimi í gapa-
stokkinn. EE hann hefði verið
asni, hefði hann uú getað verið
borgarstjóri og sent aðra í
gapastokkinn."
Hann gaf þjóninum pund
og mælti: „Héma er lítilræði
handa þér. — Farðu nú heim
og legðu stund á heimsku.“
Þjónninn svaraði: „Það
setla ég að gera, meistari. Eg
ætla að „stúdera“ allt borg-
arráðið."
Nash var ekki nema 17 ára
og enn í skóla, er hann bað
sér stúlka og fékk jáyroi. En
samdráttur þeirra komst upp
og hann var sendur heim.
Hann gekk í herinn, en
fannst kaupið of lágt fyrir
hetju. Hann fór úr hernum
og fór að lesa lög. Hann sýndi
óvenju hæfríi við að skipu-
fcggja veizlur og var útnefnd-
ur siðameistari við drykkju-
veizlu, sem Vilhjálmur kon-
ungur tók þátt í. Hann sinnti
þessu starfi með slíkri prýði,
að konungurinn bauðst til að
aðla hann. Hann neitaði.
I sambandi við aðra veizlu
var bókhald hans véfengt.
Einn útgjaldaliðurinn var
þannig: Fyrir að gleðja fá-
tækan mann — 10 pund.
Þegar hann var spurður,
hvað þessi einkennilegi út-
gjaldaliður þýddi, svaraði
Nash, að hann hefði heyrt fá-
tækan mann segja konunni
sinni og stórum barnahóp, að
tíu pund mundu gera sig ham-
ingjusaman. Hann gat ekki að
sér gert að gera tilraunina. —
Hann sagði, að ef þeir efuðust
um þetta, þá skyldi hann
greiða peningana aftur. En yf
irvaldið var heillaður af góð-
semi Nash og gerði það að til-
lögu sinni, að upphæðin yrði
tvöfölduð.
Einu sinni var Nash í York
alveg peningalaus. Hann bað
félaga sína að lána sér fimm-
tíu pund. Þeir samþykktu að
hjálpa honum, ef hann vildi
standa við kirkjudyrnar, þeg-
ar fólk kæmi úr kirkju hjúp-
aður línlaki einu saman.
Hann gekk að því.
„Hvað er hér um að vera?“
spurði klerkurinn um leið og
hann kom út. „Er herra Nash
hér grímuklæddur?“
„Þetta er aðeins Yorkshire
syndarefsing fyrir að vera 1
vondum félagsskap, herra
prestur," sagði Nash og benti
á vini sína.
Seinna vann hann enn
stærra veðmál með því að ríða
kú allsber um þorpið.
'hafði hann hvorki .peninga né
von um að fá þá. Hann flækt-
ist til Bath og lifði á kýmni-
gáfu sinni. Þar var mikið spila
víti. Dag nokkurn var hann
að lioyfa á almenningsböðun í
t jörninni. Karlmennirnir voru
allsberir, en kvenfólkið hafði
aðeins skýlu um hárið. Maður
einn, sem stóð á bakkanum,
hafði óviðeigandi orð í
frammi. Nash greip hann og
henti honum í vatnið.
Afleiðingin varð einvígi; og
Nash særðist á handlegg. —
Þetta riddarabragð gerði
Nash vinsælan í Bath.
Um þessar mundir voru all-
ar skemmtanir illa skipulagð-
ar í Bath. I danshúsið vantaði
forstöðumann. Til þess að
auka erfiðleika stjórnenda
byrjaði nafnfrægur læknir :
hefndarskyni að skrifa niðr
andi greinar um hollustu
heilsubrunnanna í Bath. Nash
hældi sér af því, að hann gæti
stöðvað skrif læknisins, eða
að minnsta kosti gert þau á
hrifalaus. Honum var veitt
það tækifæri.
Hann náði í hljómsveit,
skipulagði dansleilti og aðrar
skemmtanir. Hann setti regl-
ur um framkomu manna og
leyfði ekki einu sinni konung
bomu fólki að brjóta þær.
Reglum varðandi klæðaburð
var stranglega hlýtt. Hann
bannaði, að menn bæru sverð,
9. greinin í reglugerðinni
var spaugileg. Þar stóð, að
ungar stúlkur ættu að taka
eftir, hvað margir gæfu þeim
auga.
Nash varð bráðlega einræð-
mundir varð hann yfirmaður
í Tunbridge Wells og ferðað-
ist til Kent í vagni, sem sex
hvítir hestar drógu. — Hann
hafði þjóna og margt annað
fylgdarlið, og kostaði þetta
stórfé. Allt þetta tildur fékk
hann fyrir peninga þá, sem
hann vann við spilaborðin. -
Það var ekkert óheiðarlegt við
spilamennsku hans. Hann var
snillingur í spilum.
Hinn ungi jarl af Townsend
skoraði á hann að spila við
sig. Nas'h gerði aðalsmanninn
öreiga, vann af honum allt,
jafnvel jarðeignir hans. Því
næst skilaði hann því öllu aft-
ur með þeim skilmálum, að
honum yrðu greidd fimm þús-
und pund, þegar hann krefð-
ist þess. Það var ekki fyrr en
Townsend var dauður, að
Nash varð peningalaus. Hann
leitaði til erfingjanna og fékk
peningana greidda umsvifa-
laust.
Árið 1739 var geysi fátækt
í Englandi. Nash ferðaðist þá
oft um og gaf fátækum fé.
Hann var einn af stofnend-
um sjúkrahússins í Bath.
Nash þáði aldrei að verða
aðlaður. Þegar Anna drottn-
ing bauð honum það, afþakk-
aði hann.
Hann skildi vel, að einhvem
tíma hlyti að koma að því, að
þessi óvissa atvinna hans end-
aði. Hann reyndi að safna fé
til elliáranna.
Heilsa hans bilaði og hann
lézt 3. febrúar 1761. Bæjar-
stjórnin í Bath lét jarða hann
í Klausturskirkjunni.
Dómarnir
í uppþotsmálinu
Framhald af 1. síðu
Við skulmn horfast í
augu við þá staðreynd, að
30. marz í fyrra var ís-
lenzku þjóðinni til skamm-
ar. Hann var til skammar
íslenzkum kommúnistum,
sem gerðu aðsúg að AI-
þingi, og vildu ekki hlíta
sjálfsögðimi og viður-
kenndum lýðræðisreglum.
Hann var einnig til skamm-
ar íslenzkum jlirvöldum,
sem gerðu alveg fáránleg
glappaskot á fleiri vegu en
einn.
En hann er fyrst og
fremst alvarleg bending
um það, að hið brjálæðis-
kennda pólitíska ofstæki er
að leiða þjóðina til glötun-
ar. Ef liin skef jalausa og
gagnrýnislausa flokks-
hyggja heldur áfram að
dafna og magnast; ef menn
halda áfram að hata landa
sína trylltu hatri, ef þeir
eru á annarri skoðun í
stjómmálum, geta fyrr en
varir skeð miklu geigvæn-
Iegri atburðir hér á landi
en óeirðimar við Alþingis-
liúsið 30. marz í fyrra.
Ajax.

r
i
Auglýsið
MánudagsblaSinu
í
S. I. B. S,
Tvo síðustu daga fyrir drátt verða umboð happdrættisins 1
Reykjavík og Hafnarfirði opin eins og hér segir:
Umboðið í Austurstræti 9.
Grettisgata 26.
Mánagata 3.
Barmahííð 42.
Bókabúð Laugarness.
Bókaverzl. Sig\T. Þorsteinssonar
Efstasundi 28.
Nesveg 51.
Bókabúð Vesturbæjar
Kánargötu 50.
Hafnarfirði.
Mánudag og þriðjudag til kl. 12 á miðnætti.
— — —--------------10 að kvöldi.
— — —-------------10 að kvöldi.
— — —-------------10 að kvöldi.
— — —-----------1Q að kvöldi.
— — — — — 10 að kvöldi.
— — —------------10 að kvöldi.
— — —------------10 að kvöldi.
— — —------------10 að kvöldi.

Gleymið ekki að endyrnýja,
Öllum ágóða af liappdrættinu er varið til nýbygginga að Reykjalundi.
Slyðjum sjúka tii sjálfsbjargar. *
SÍBS
•rUVWWWVWVUVVMWWUVWWWWWVWVWWWWVWVVVVWUVWVVVirvWblWtfUUVUVVVWJ>