Mánudagsblaðið - 03.04.1950, Side 5

Mánudagur 3. apríl 1950.
MÁNUDAGSBLAÐIÐ

Páskahatturinn.
'Nú nálgast belssað vorið
óðum. Þeir allra bjartsýnustu
halda því meira að segja fram
að það sé þegar komið, þótt
auðvitað sjáist ekki enn með
berum augum eitt einasta
grænt strá. En þeir bjartsýnu
segjast finna vorlykt í loft-
inu. Þetta kann auðvitað að
vera rétt, en ég segi fyrir mig,
að ekki hef ég ennþá einu
sinni fundið mykjulykt úr
görðunum, en það er þó ann-
ars ein aðal-„vorlyktin“ hér í
Reykjavík.
Þegar vorið nálgast fer all-
ar konur að langa til þess
að fá sér eitthvað nýtt, — og
þá ekki sízt nýjan vorhatt. —
Fötin okkar eru orðin hálf úr
sér gengin eftir veturinn, og
kemur það enn greinilegar í
Ijós, þegar birta tekur og dag-
inn fer að lengja.
Á páskadagsmorgun í New
York spankúlera allar dömur
borgarinnar, sem vettlingi
valda, um göturnar með spá-
nýja hatta. Skrúðganga þessi
er kölluð „The Easter Par-
ade“, og getur þar að líta hina
furðulegustu (og stundum af-
káralegustu) útgáfur af höf-
uðfötum kvenna.
Hér hjá okkur er engin slík
hattasýning á páskadags-
morguninn, en þó eru ótal
margar konur, er fá sér nýjan
hatt fyrir páskana. Þó er
það varla heiglum hent að fá
sér fallegan hatt hér, því að
þeir eru svo rándýrir, að engu
tali tekur. Margar eiginkonur
munu þvi eflaust hugsa sig
tvisvar um, áður en þær eyði-
leggja páskafríið fyrir manni
sínum með því að sýna honum
reikninginn fyrir nýja hatt-
inn.
En nú segir það sig sjálft,
að þar eð hattar eru eins dýr-
ir og raun er á, þá er um að
gera, þegar maður loksins f ær
sér nýjan hatt, að velja hann
af mikilli kostgæfni, þannig,
að hann klæði mann sérstak-
lega vel og maður verði ekki
strax hundóánægður með
hann. Það er staðreynd, að vel
valinn hattur getur orðið til
þess að hylja ýmsa galla í
andlitsfalli konunnar eða á
hinn bóginn að undirstrika
það, sem lögulegt er. Varizt
það því, að velja yður hatt
eingöngu vegna þess, að
„þetta lag er hæstmóðnis
núna“, — því að ekki er víst,
að þetta ,,hæst-móðins-lag“
klæði endilega yður. Athugið
andlitsfall yðar nákvæmlega
í spegli og veljið yður hatt í
samræmi við það. Og hér eru
nokkrar ráðleggingar, sem
hægt er að hafa til hliðsjónar
við hattavalið.
Langleitar stulkur ættu að
velja sér hatta, sem breikka
andlitið; hatt, sem er lágur
ofan á höfðinu, en rís út frá
andlitinu til annarrar eða til
beggja hhða, t. d. með „drap-
eringum", fjöðrum eða blóm-
um.
Kringluleitar stúlkur ættu
aftur á móti að forðast slíka
hatta, sem rísa út frá and-
htinu til hliðanna. Þær ættu
að velja sér hatt, sem er hár
upp frá enninu, eða er með
f jöður eða blómaskraut beint
upp af emiinu. Einnig getur
það verið klæðilegt fyrir
kringlóttu andlitin að vera
með hatt, sem hallast mikið
út í annan vangann, því að
hann gerir það að verkum,
að andlitið sýnist ávalara.
Ferkantað andlit getur sýnzt
lengra og lögulegra, ef stúlk-
an er með háan hatt. Þó verð-
ur hún að taka tillit til hæðar
sjálfrar sín, er hún velur sér
háan hatt (og þetta á við öll
andlitsföll!), — því hvað er
afkáralegra en sex álna
stúlka með hálfrar álnar
hatt? Ef kjálkarnir eru mjög
breiðir, þá má draga úr þeim
svipnum með því að bera hatt,
sem er með fallegri „draper-
ingu“ niður annan vangann.
Hattar þeir, sem nú eru
mest móðins, eru ekki heppi-
legir fyrir stúlliu með stórt
eða langt nef, því að litlu,
blóm- og f jaðraskreyttu hatt-
arnir draga aðeins athyglina
að stærð nefsins. Stórnefjað-
ar stúlkur ættu því að velja
sér „klukku“-hatt eða húfu
(beret), sem hallast út í ann-
an vangann og nær, frá hlið
séð, fram yfir andlitið. Þær
ættu að varast hatta, sem
hallast aftur af höfðinu eða
falla þétt að því báðum megin
við andlitið.
Stúllta með gleraugu ætti
að forðast slör og mikið
skraut, eins og t. d. blórn,
framan á hattinum, því að
það dregur athyglina að gler-
augunum. Hattur með börð-
um, sem slútir fram yfir and-
litið, er beztur fyrir hana, því
að hann dregur úr gleraugna-
svipnum.
Eg held, að óhætt sé að
segja, að ef þér hafið þessar
ráðleggingar- til hliðsjónar og
veljið yður hatt „samvizku-
samlega“ í samræmi við and-
litsfall yðar, þá munuð þér
sjálf verða harðánægð með
hann. Og kunningjar yðar
munu þá ekki aðeins segja
um páskahattinn yðar: „En
hvað þetta er sætur hattur,
sem þú ert með!“ Heldur
munu þeir segja: „Mikið f jári
tekur þú þig vel út með þenn-
an hatt!“ — Og það er allur
munurinn!
★
100% kona.
Strætisvagnabílstjóri nokk-
ur í Ameríku var kominn að
erfiðri beygju í mikilli um-
ferð, er ung kona kemur ak-
andi á fleygiferð úr hliðar-
götu. Þetta leit út fyrir að
enda með árekstri, því að kon-
an virtist ekki sjá strætis-
vagninn. — Strætisvagnsbíl-
stjórinn blístraði hvellt: —
„H-h-ú-it, — hú-ú-o!!!“ Kon-
an stoppaði, leit við og sá
strætisvagninn, og þannig
varð slysinu afstýrt.
Einn farþeginn spurði bíl-
stjórann, vegna hvers hann
hefði blístrað svona, í stað
þess að nota bílflautuna, %g
bílstjórinn svaraði:
„Nálega helmingur kvenbíl-
stjóra lætur sem hann heyri
það ekki, þótt notuð sé bíl-
flautan. En ég á ennþá eftir
að sjá þá konu, sem ekki
stoppar og lítur í kringum
sig, er hún heyrir karlmann
blístra eitt langt: „Hú-úít, —
hú-úý-o“!!!“.
ermum), sem ekki fara af við
þessa aðferð, má oftast nær
fjarlægja með því að nudda
þá upp úr þurru salti.
Fatahreinsun.
Eg var áðan að minnast á
það, að nú þegar birta tæki
og daginn tæki að lengja,
kæmi það í ljós með tvöföldum
krafti, hversu „þreytt“ fötin
okkar eru eftir veturinn, —
og þá sérstaklega dökk ullar-
föt.
En kannske eru þau samt
ekki svo óhrein, að það borgi
sig að senda þau strax í hreins
un, enda tekur hreinsunin
talsvert langan tíma og ekki
víst, að við getum verið svo
lengi án fatanna, án þess að
nauðsyn kref ji.
Hér eru ráð til þess að
„fríska upp“ dökk pils, kápur
og dragtir, og tekur það lítinn
tíma og litla fyrirhöfn.
Látið eina matskeið af ed-
iki út í hálfan líter af vel
volgu vatni. Vætið síðan tusku
í þessari blöndu og strjúkið
yfir flíkina með henni. Heng-
ið flíkina á herðatré og látið
hana þorna, en pressið hana
síðan á röngunni.
Dökkblá „sivjott“- eða „ga-
bardine“föt er gott að hreinsa
á sama hátt upp úr upplausn,
sem búin er til á þann hátt,
að ofurlítið af blákku er látið
í volgt vatn og flíkin strokin
upp úr upplausninni.
Fitubletti kringum hálsi-
mál og uppslög (framan á
Páskaegg og páskaeggjaleysi.
Hætt er við, að ekki verði mik
ið um súkkulaði-páskaegg að
þessu sinni fremur en undan-
farin ár. Það hefur síðustu ár
verið svo, að færri fá en viija,
þótt eggin hafi yfirleitt verið
bæði rándýr og búin til úr lé-
legu súkkulaði.
Æ, munið þið eftir mjólkur-
súkkulaði-eggjunum, sem
maður fékk í gamla daga, —
marsípan öðrum megin og
mjólkursúkkulaði hinum meg-
in? Það kemur vatn í munn-
inn á mér, þegar ég hugsa til
þeirra! Eftir því sem ég man
bezt, var ég vön að að fá máls
háttinn: „Oft er flagð undir
fögru skinni,“ í páskaegginu
mínu, — (hm!). Eða var það
kannske: „Hæst bylur í tómri
tunnu“ ? — Eg man það ekki
nákvæmlega, en þegar ég fer
að hugsa út í það, þá þykir
mér líklegra, að það hafi ver-
ið það síðarnefnda.
En það voni páskaeggin á
þessum páskum, sem ég ætl-
aði að tala um.
í fjölskyldu, þar sem eru
fjögur eða fimm börn, getur
það, nú á tímum, orðið anzi
dýrt spaug að gefa þeim öll-
um súkkulaði-páskaegg, — ef
við setjum sem svo, að hægt
sé að fá þau. Þó veit ég, að
flesta foreldra langar til þess
að gleðja börnin sín eithvað á
páskadagsmorguninn.

Vortízkan.
Þess vegna ætla ég nú að
segja ykkur af þvi, hvernig*
kunningjakona mín ein, sem
á fjögur börn, fór að því að
gleðja þau á páskamorguninn.
með litlum tilkostnaði.
Daginn fyrir páska sauð
hún 12 hænnegg í ca. 5 mín.
Síðan málaði hún sex þeirra
með vatnslitum, rauð græn og
blá, — með ýmsum munstrum
á. Svo klæddi hún grunna glor
skál iiman með bómull, strá-
um og blómum, lagði þessi egg
í hana, svo að þetta leit út
eins og eitt meiri háttar
hreiður.
Á sex eggin málaoi hún
síðan andlit. IJr stífum pappír
límdi hún mátulega hringi,
teiknaði á hringina kraga eða
hálsbindi, og lét eggin síðan
standa á þessmn „statívum",
eins og hvert á sínum „hálsi“.
Að lokum saumaði hún skott-
húfur á öll eggin, sem andlitin
voru máluð á, og lét á „koll-
ana“.
Snemma á páskadagsmorg-
uninn lagoi hún á morgun-
verðarborðið, löngu áður en
börnin voru komin á fætur.
Á mitt borðið setti hún páska-
liljur í vasa og „hreiðrið“ við'
hliðina. Síðan lét hún eitt
„andlitsegg“, með húfu,
standa á sínum „hálsi“ við
Framha'd á 7. síðu.
Járnhnefinn stendur undir þessari mynd, sem er frá U.S.A.
og sýnir þegar boxarinn Walker frá Boston sló niður mót-
stöðumaxm sinn, Glen Wright.